พงศาวดารมลายู

เซอจาระฮ์เมอลายู (มลายู: Sejarah Melayu, سجاره ملايو) มีชื่อดั้งเดิมว่า ซูลาลาตุซซาลาติน (Sulalatus Salatin, แปลว่า พระราชพงศาวลีพระมหากษัตริย์) เป็นวรรณกรรมประวัติศาสตร์ที่ผ่านการแต่งให้สวยงาม (romanticised) เกี่ยวกับต้นกำเนิด วิวัฒนาการ และการล่มสลายของ ผลงานนี้แต่งขึ้นในช่วงใดช่วงหนึ่งของคริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึง 16 โดยถือเป็นวรรณกรรมและผลงานทางประวัติศาสตร์ที่ดีที่สุดชิ้นหนึ่งในภาษามลายู

เซอจาระฮ์เมอลายู (พงศาวลีมลายู) *
ความทรงจำแห่งโลกโดยยูเนสโก
ส่วนหน้าของ เซอจาระฮ์เมอลายู ฉบับอักษรยาวี
ที่เก็บรักษา
ประเทศ	มาเลเซีย
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
อ้างอิง	[1]
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2001
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีความทรงจำแห่งโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ตัวบทดั้งเดิมใน เซอจาระฮ์เมอลายู ผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายครั้ง โดยฉบับแรกสุดสืบไปถึงเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1612 ถึงแม้ว่าจะมีความพยายามในการเขียนใหม่ตามบัญชาของ อุปราชแห่งในขณะนั้น เดิมเขียนบนกระดาษเป็นโดยใช้อักษรยาวีเก่า แต่ปัจจุบันมีเอกสารตัวเขียนถึง 32 แบบ โดยรวมถึงฉบับอักษรรูมี นักประวัติศาสตร์มองว่าตัวบทของ เซอจาระฮ์เมอลายู เป็นแหล่งปฐมภูมิที่เล่าข้อมูลเหตุการณ์ในอดีตที่ตรวจสอบได้จากแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ ใน แม้จะมีเนื้อหาบางส่วนเกี่ยวกับสิ่งลึกลับก็ตาม ใน ค.ศ. 2001 เซอจาระฮ์เมอลายู ได้รับการบรรจุเป็นความทรงจำแห่งโลกของยูเนสโก

ประวัติการรวบรวม

ต้นฉบับพงศาวดารมลายูและตำราที่เกี่ยวข้องมีจำนวนค่อนข้างมาก ต้นฉบับพบกระจายอยู่ทั่วห้องสมุดในประเทศต่างๆ: ในมาเลเซีย (Dewan Bahasa dan Pustaka) ในอินโดนีเซีย (จาการ์ตา พิพิธภัณฑ์ Pusat) ในสหราชอาณาจักร (ส่วนใหญ่ในลอนดอน) ในเนเธอร์แลนด์ (ไลเดน) ต้นฉบับเหล่านี้ไม่ใช่ทั้งหมดจะมีคุณค่าเหมือนกัน บางส่วนไม่เป็นชิ้นเป็นอันหรือไม่สมบูรณ์ บางส่วนเป็นเพียงสำเนาของต้นฉบับที่มีอยู่ และบางส่วนก็เป็นสำเนาของข้อความที่พิมพ์ด้วยซ้ำ เวอร์ชันของ Annals ลงวันที่ ค.ศ. 1612 ซึ่งเซอร์สแตมฟอร์ด ราฟเฟิลส์ได้มา และมีรหัส Raffles MS no.18 หรือ Raffles Manuscript 18 ถือเป็นฉบับที่เก่าแก่และซื่อสัตย์ต่อต้นฉบับมากที่สุด

อ้างอิง

1. Ooi 2009, p. 285
2. UNESCO 2012, p. 219
3. Encyclopædia Britannica 2014
4. Abdul Samad Ahmad 1979, p. xxvii
5. Encyclopædia Britannica 2014
6. Ooi 2009, p. 285
7. Encyclopædia Britannica 2014
8. UNESCO 2012, p. 219
9. UNESCO 2001, pp. Nomination form pp. 3–4
10. Roolvink 1967
11. Ooi 2009, p. 285

บรรณานุกรม

• Abdul Samad Ahmad (1979), , Dewan Bahasa dan Pustaka, ISBN , คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 ตุลาคม 2013
• Asmah Haji Omar (2004), The Encyclopedia of Malaysia: Languages & Literature, Editions Didlers Millet, ISBN 
• Australian National University, Malay Concordance Project
• Encyclopædia Britannica (2014), Sejarah Melayu
• Harper, Timothy Norman (2001), The End of Empire and the Making of Malaya, Cambridge University Press, ISBN 
• Kheng, Cheah Boon (1998), Sejarah Melayu The Malay Annals MS RAFFLES No. 18 Edisi Rumi Baru/New Romanised Edition, Academic Art & Printing Services Sdn. Bhd.
• (1821), Malay Annals (translated from the Malay language), Longman, Hurst, Rees, Orme and Brown
• Ooi, Keat Gin (2009), Historical Dictionary of Malaysia, Scarecrow Press, ISBN 
• Perpustakaan Negara Malaysia (2013), (PDF), Dewan Bahasa dan Pustaka, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2014
• Riddell, Peter C. "Malay Annals" in Kelly Boyd, บ.ก. (1999). Encyclopedia of Historians and Historical Writing vol 2. Taylor & Francis. pp. 756–57. ISBN .; Historiography.
• Roolvink, Roelof (1967), The Variant Version of The Malay Annals (PDF)
• Sabrizain, Sejarah Melayu – A History of The Malay Peninsula
• Siti Hawa Hj. Salleh (2010), Malay Literature of the 19th Century, Institut Terjemahan Negara Malaysia, ISBN 
• UNESCO (2001), Memory of the World: Sejarah Melayu (The Malay Annals)
• UNESCO (2012), Memory of the World: The treasures that record our history from 1700 BC to the present day, Collins, ISBN 

แหล่งข้อมูลอื่น

Wikisource

วิกิซอร์ซภาษาอินโดนีเซีย (Bahasa Indonesia) มีข้อมูลต้นฉบับเกี่ยวกับ: Sulalatus Salatin

• The Project Gutenberg EBook of The History of Sumatra, by William Marsden
• Malay Annals-English version by John Leyden