ปิออตร์ วรานเกล

ในชื่อซึ่งตั้งตามธรรมเนียมภาษากลุ่มสลาฟตะวันออกนี้ นามสกุลที่แปลงมาจากชื่อบิดาคือ นีโคลาเยวิช ส่วนนามสกุลของตระกูลคือ วรานเกล

นายพล บารอน ปิออตร์ วรานเกล
Пётр Врангель
นายพลวรานเกลใน ค.ศ. 1920
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพ
ดำรงตำแหน่ง 4 เมษายน ค.ศ. 1920 – 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1920
ก่อนหน้า
ถัดไป	สถาปนาตำแหน่ง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	27 สิงหาคม [ตามปฎิทินเก่า: 15 สิงหาคม] ค.ศ. 1878 เขตผู้ว่าการคอฟโน จักรวรรดิรัสเซีย
เสียชีวิต	25 เมษายน ค.ศ. 1928(1928-04-25) (49 ปี) บรัสเซลส์ เบลเยียม
รางวัล	ดูที่ ด้านล่าง
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	รัสเซีย (ค.ศ. 1902–1917) ขบวนการขาว (ค.ศ. 1917–1920)
สังกัด	กองทัพจักรวรรดิรัสเซีย กองทัพขาว
ประจำการ	ค.ศ. 1902–1920
ยศ	พลโท
บังคับบัญชา
สงคราม/การสู้รบ	สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามกลางเมืองรัสเซีย

บารอน ปิออตร์ นีโคลาเยวิช วรานเกล (รัสเซีย: Пётр Николаевич Врангель; เยอรมัน: Peter von Wrangel; 27 สิงหาคม [ตามปฎิทินเก่า: 15 สิงหาคม] ค.ศ. 1878 – 25 เมษายน ค.ศ. 1928) หรือที่รู้จักกันในฉายา บารอนทมิฬ เป็นนายทหารชาวรัสเซียเชื้อสายสังกัดกองทัพจักรวรรดิรัสเซีย ในช่วงฉากสุดท้ายของสงครามกลางเมืองรัสเซีย เขาเป็นผู้บัญชาการฝ่ายกองทัพขาวต่อต้านบอลเชวิคในรัสเซียตอนใต้

ปิออตร์ วรานเกลเกิดในตระกูลขุนนางวรานเกลที่มีชื่อเสียง เขาได้รับการศึกษาในสาขาวิชาวิศวกรรมเหมืองแร่และเป็นหนึ่งในอาสาสมัครของ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เขากลายเป็นทหารผู้โดดเด่นในฐานะผู้บัญชาการกองทหารม้าและได้รับการเลื่อนยศเป็นพลตรี ภายหลังการปฏิวัติเดือนกุมภาพันธ์และถอนตัวออกจากสงครามของรัสเซีย วรานเกลได้เกษียณตนเองที่ไครเมีย แต่เขาถูกบอลเชวิคจับกุมภายหลังการปฏิวัติเดือนตุลาคม ซึ่งต่อมาเขาสามารถหลบหนีออกมาได้และเข้าร่วมต่อต้านบอลเชวิคของขบวนการขาว ใน ค.ศ. 1918 เขาได้รับตำแหน่งนายทหารเสนาธิการประจำนายพล สังกัด

วรานเกลเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองกำลังขาวในไครเมียต่อจากเดนีกินเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1920 ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้ารัฐบาลทหารแห่ง เขาพยายามที่จะปฏิรูปที่ดินอย่างกว้างขวาง จัดระเบียบกองทัพขาวใหม่เป็น (ส่วนมากรู้จักกันในชื่อ "กองทัพวรานเกล") และสร้างความสัมพันธ์กับ แม้ว่าขนาดของกองทัพวรานเกลจะมีขนาดใหญ่กว่ากองทัพแดงมาก แต่ก็เผชิญกับความพ่ายแพ้ วรานเกลจัดการใน ค.ศ. 1920 ในช่วงแรกของการลี้ภัย เขาได้อยู่พำนักในคอนสแตนติโนเปิลและเซอร์เบีย และวรานเกลเริ่มกลายเป็นที่รู้จักมากขึ้นในหมู่ ต่อมาเขาย้ายไปที่บรัสเซลส์ใน ค.ศ. 1927 และเสียชีวิตในปีต่อมา

บำเหน็จ

• 4th class, 4 July 1904
• 3rd class, with swords and bow, 6 January 1906.
• 3rd degree, 9 May 1906
• 2nd class, 6 December 1912
• , 4th class, 13 October 1914
• , 4th class with swords and bow, 24 October 1914
• "for courage", 10 June 1915
• , 3rd class with swords, 8 December 1915
• , 4th class, 24 July 1917
• , 2nd degree

อ้างอิง

1. Egorov, O. (27 December 2019). "Meet Russian Imperial officers who almost stopped the Bolsheviks". Russia Beyond the Headlines. สืบค้นเมื่อ 29 January 2020.

แหล่งข้อมูล

• . Red Victory: A History of the Russian Civil War. New York, Simon and Schuster, 1989. ISBN 
• Luckett, Richard. The White Generals: An Account of the White Movement and the Russian Civil War. New York, Viking, 1971. ISBN 
• Robinson, P. (1999). "Always with Honour": The Code of the White Russian Officers. Canadian Slavonic Papers / Revue Canadienne Des Slavistes, 41(2), pp. 121-141. Retrieved 16 February 2020.
• Williams, H. (1928). General Wrangel. The Slavonic and East European Review, 7(19), pp. 198-204. Retrieved 16 February 2020.
• Wrangel, Alexis. General Wrangel - Russia's White Crusader, London, 1987 (reprint 1990) ISBN 
• Wrangel, Peter N. Always With Honour: Memoirs of General Wrangel. Robert Speller & Sons. New York. 1957 (Originally published in 1928).
• Wrangel, Peter N. Always With Honour: The Memoirs of General Wrangel, Mystery Grove Publishing. 2020 ISBN 

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Pyotr Nikolayevich Wrangel

หนังสืออ่านเพิ่ม

• กฤตภาคจากหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับ ปิออตร์ วรานเกล ใน ของ
• (1922). "Wrangel, Peter Nicholaievich, Baron" . Encyclopædia Britannica (12th ed.).