ปากีสถานตะวันออก

ปากีสถานตะวันออก (อังกฤษ: East Pakistan; เบงกอล: পূর্ব পাকিস্তান Purbo Pākistān; อูรดู: مشرقی پاکستان Mašriqī Pākistān ออกเสียง: [məʃrɪqiː pɑːkɪst̪ɑːn]) เป็นดินแดนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของประเทศปากีสถาน ซึ่งอยู่ในดินแดน ระหว่าง พ.ศ. 2498 - 2514

ปากีสถานตะวันออก পূর্ব পাকিস্তান (เบงกอล) مشرقی پاکستان (อูรดู)
พ.ศ. 2498–2514
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "Unity, Faith, Discipline" (เอกภาพ, ศรัทธา, วินัย)
เพลงชาติ: Qaumī Tarāna เพลงชาติโดยพฤตินัย (ปากีสถานจงเจริญ)
เมืองหลวง	ธากา
ภาษาทั่วไป	ภาษาเบงกอล (ภาษาราชการ) ภาษาอูรดู ภาษาอังกฤษ
ศาสนา	ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู
การปกครอง	ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ (1955–1956) ประชาธิปไตยระบบรัฐสภาภายใต้สาธารณรัฐอิสลาม (1956–1958) กฎอัยการศึก (1958–1962) สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี (1962–1970) กฎอัยการศึก (1970–1971)
ผู้บริหาร
• 2503-2505
• 2505-2512	อับดุล โมเนม ข่าน
• 2512-2514	ไซเยด โมฮัมหมัด อะห์ซาน
• 2514	อามีร อัลดุลลอห์ ข่าน เนียซี
ประธานรัฐมนตรี
• 2498-2499, 2501	อาบู ฮุสเซน สรรกัร
• 2499-2501	อะตาอุรระห์มาน ข่าน
ผู้ว่าการ
• 2498-2499	อามีรุดดิน อะห์เหม็ด
• 2499-2501	เอ เค ฟัซลุล ฮุก
• 2501-2503
สภานิติบัญญัติ	Legislative Assembly
ยุคประวัติศาสตร์	สงครามเย็น
• การก่อตั้ง	พ.ศ. 2498
• การสถาปนาสุดท้าย	22 พฤศจิกายน 2497
• สงครามปลดปล่อยบังกลาเทศ	26 มีนาคม 2514
•	3 ธันวาคม 2514
• ประกาศเอกราช	16 ธันวาคม 2514
พื้นที่
147,570 ตารางกิโลเมตร (56,980 ตารางไมล์)
สกุลเงิน
ก่อนหน้า ถัดไป รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐประชาชนบังกลาเทศ
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	บังกลาเทศ

ใน พ.ศ. 2490 เบงกอลเป็นส่วนหนึ่งของบริติชอินเดีย ซึ่งแบ่งเป็นเบงกอลตะวันตกและตามศาสนา การแบ่งแยกนี้เป็นผลจากความขัดแย้งทางศาสนาระหว่างฮินดูและมุสลิมในอินเดีย ใน พ.ศ. 2490 ชาวเบงกอลที่เป็นมุสลิมเข้าร่วมกับ หลังและกลายเป็นจังหวัดเบงกอลตะวันออกของปากีสถาน ระหว่าง พ.ศ. 2490 - 2497 เบงกอลตะวันออกมีการบริหารเป็นเอกเทศโดย นำโดยนูรุล อามีน ต่อมาใน พ.ศ. 2498 นายกรัฐมนตรีเบงกอล มูฮัมหมัด อาลี โบกรา ได้ประกาศยุบจังหวัดเบงกอลตะวันออก และจัดตั้งปากีสถานตะวันออก โดยมีเมืองหลักคือธากา ในช่วงนี้พันธมิตรมุสลิมปากีสถานพ่ายแพ้ให้แก่สันนิบาตอวามี สันนิบาตอวามีเข้ามาบริหารปากีสถานตะวันออก หลังจาก ฮุเซน ชะฮีด ชุระวรรดี ได้เป็นนายกรัฐมนตรี ช่วงระหว่าง พ.ศ. 2501 - 2514 เป็นช่วงที่เกิดความขัดแย้งทางการเมือง การสนับสนุนการปกครองตนเองเติบโตขึ้นเมื่อสันนิบาตอวามี จัดตั้งขบวนการหกประการใน พ.ศ. 2509 และเติบโตเต็มที่เมื่อสันนิบาตอวามีชนะการเลือกตั้งทั่วไปใน พ.ศ. 2513 ในปากีสถานตะวันออก

หลังการเลือกตั้งทั่วไป นายกรัฐมนตรีของปากีสถาน นายพลยะห์ยา ข่าน พยายามเจรจากับทั้ง และสันนิบาตอวามีในการแบ่งปันอำนาจจากรัฐบาลกลางแต่ล้มเหลว สันนิบาตอวามีได้ประกาศเอกราชของปากีสถานตะวันออกเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2514 และเริ่มต้นสงครามปลดปล่อยบังกลาเทศจากปากีสถาน โดยอินเดียเข้ามาสนับสนุนสันนิบาตอวามี สงครามสิ้นสุดลงเมื่อ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2514 ปากีสถานตะวันออกได้รับเอกราชอย่างเป็นทางการในนามบังกลาเทศ

อ้างอิง

1. Story of Pakistan Press. . Story of Pakistan (Bengali Partition Part I). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-19. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
2. Story of Pakistan Press Release. . Partition of Bengal [1905–1911, Part II]. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-11-30. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
3. . Directorate of the Story of Pakistan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-20. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
4. Rahman, Syedur (2010). Historical Dictionary of Bangladesh. USA: Rowman and Littlefield Publishing Group. p. 300. ISBN .
5. U.S. Government (2004-06-01). Pakistan, a country study. USA: U.S. Government. pp. 236pp. ISBN .
6. Ali, Tariq (April 2003). The Clash of Fundamentalisms: Crusades, Jihads and Modernity. United Kingdom: Verso Publishing Co. plc. pp. 181–237, 342pp. ISBN .
7. Sop. "H. S. Suhrawardy Becomes Prime Minister [1956]". Story of Pakistan (1956 times). สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
8. Trived, Rabindranath. . Original date: Sun, 2007-07-22 01:09 pm. Rabindranath Trived, Asian Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-24. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
9. Jalil, Amar (7 January 2007). "United front against the Bengalis". Dawn Newspapers, 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-21. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
10. Story of Pakistan. "Awami League's Six-Point Program". Story of Pakistan (Awami League's Six-Point Program). สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
11. Press Release. "General Elections 1970". Pakistan Parliamentary Elections, 1970. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-18. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
12. Story of Pakistan. . Separation of East Pakistan (Part III). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-20. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.
13. Website Release. . The Separation of East Pakistan [1971] (Part IV). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-12-20. สืบค้นเมื่อ 25 March 2012.