Jatiyo Sangshad Bhaban

ชาตียสังสัทภพัน (เบงกอล: জাতীয় সংসদ ভবন) หรือ อาคารรัฐสภาแห่งชาติ (อังกฤษ: National Parliament House) เป็นที่ทำการของรัฐสภาบังกลาเทศ ตั้งอยู่ในเขต ธากา ประเทศบังกลาเทศ สร้างขึ้นใช้งานมาตั้งแต่สมัยบังกลาเทศยังเป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน ผลงานออกแบบโดยหลุยส์ คาห์น ชาตียสังสัทภพันเป็นหนึ่งในกลุ่มอาคารที่กินพื้นที่มากที่สุดในโลก ด้วยขนาดพื้นที่ 200 เอเคอร์ (810,000 m²)

ชาตียสังสัทภพัน
জাতীয় সংসদ ভবন
ชาตียสังสัทภพัน
ข้อมูลทั่วไป
สถานะ	ใช้งานอยู่
สถาปัตยกรรม	มอเดิร์น, บรูทัลลิสต์
ที่อยู่	ธากา ประเทศบังกลาเทศ
เมือง	ธากา
ประเทศ	บังกลาเทศ
พิกัด	23°45′44″N 90°22′43″E / 23.76222°N 90.37861°E / 23.76222; 90.37861
เริ่มสร้าง	1961
	1982
ค่าก่อสร้าง	US$32 million
เจ้าของ	(1982-ปัจจุบัน)
ข้อมูลทางเทคนิค
พื้นที่แต่ละชั้น	200 เอเคอร์ (810,000 m^2)
การออกแบบและการก่อสร้าง
สถาปนิก	หลุยส์ คาห์น
ข้อมูลอื่น
ความจุ	350

อาคารปรากฏตัวในภาพยนตร์ปี 2003 เรื่อง ซึ่งเล่าเรื่องชีวิตของหลุยส์ คาห์น รอเบิร์ต แม็กคาร์เตอร์ (Robert McCarter) ผู้เขียนหนังสือเรื่อง Louis I. Kahn บรรยายถึงอาคารหลังนี้ว่าเป็นหนึ่งในอาคารที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 21

ประวัติศาสตร์

ที่ทำการของรัฐสภาแห่งเดิมคือ สังสัทภพันเก่า (Old Sangsad Bhaban) ที่ซึ่งปัจจุบันใช้งานเป็น การก่อสร้างเริ่มต้นขึ้นเมื่อตุลาคม 1964 ในสมัยที่บังกลาเทศยังคงเป็นปากีสถานตะวันออกอยู่ สร้างขึ้นภายใต้คำสั่งของจอมพล จากอิสลามาบาด เมืองหลวงของปากีสถานตะวันตก อายุบเชื่อว่าการก่อสร้างอาคารนิติบัญญัติที่มลักษณะสถาปัตยกรรมสมัยใหม่จะทำให้ชาวเบงกอลสงบลงได้

ชาตียสังสัทภพันออกแบบขึ้นโดยหลุยส์ คาห์น ภายใต้คำแนะนำของสถาปนิก ซึ่งเสนอให้รัฐบาลว่าจ้างสถาปนิกระดับโลกมาออกแบบ แรกเริ่ม เขาตั้งใจจะติดต่อให้อัลวาร์ อาลโต และเลอกอร์บูซีเย มาเป็นผู้ออกแบบ แต่ทั้งสองล้วนไม่สะดวกในเวลานั้น ก่อนที่จะมาตกลงงานให้กับหลุยส์ คาห์น ซึ่งเป็นอดีตอาจารย์ของเขาที่เยล

การก่อสร้างดำเนินเรื่อยมาถึงปี 1971 ที่ซึ่งการก่อสร้างชะงักไปชั่วคราวจาก ก่อนจะกลับมาก่อสร้างจนแล้วเสร็จในวันที่ 28 มกราคม 1982 หลุยส์ คาห์น เสียชีวิตขณะที่โครงการก่อสร้างไปได้ราวสามในสี่ เดวิด วิสดอม (David Wisdom) ซึ่งทำงานให้แก่หลุยส์ คาห์น เป็นผู้รับช่วงต่อจนอาคารแล้วเสร็จ

สถาปัตยกรรม

คาห์นออกแบบหมู่อาคารทั้งหมดของชาตียสังสัทภพัน ซึ่งรวมถึงสนามหญ้า บ่อน้ำ และที่พำนักสำหรับสมาชิกรัฐสภา แนวคิดการออกแบบหลักคือการนำเสนอวัฒนธรรมและมรดกของชาวเบงกอล ในขณะเดียวกันก็ใช้พื้นที่ที่มีอยู่อย่างคุ้มค่า อาคารหลักซึ่งอยู่ใจกลางของหมู่อาคารทั้งหมดแบ่งออกเป็นสามส่วน คือ ลานกลาง ลานทิศใต้ และลานประธานาธิบดี สระน้ำที่ล้อมรอบสามด้านของอาคารหลักเป็นภาพแทนถึงสายน้ำที่งดงามของเบงกอล

อ้างอิง

1. "Jatiya Sangsad Bhaban". banglapedia.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 August 2017. สืบค้นเมื่อ 1 July 2015.
2. McCarter, Robert (2005). Louis I. Kahn. London: Phaidon Press. p. 258,270. ISBN .
3. "History and Building". จากแหล่งเดิมเมื่อ 22 May 2016. สืบค้นเมื่อ 15 May 2016.
4. . londoni.co. 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 28 December 2015.
5. "The Grand Architecture of Jatiyo Sangsad Bhaban – Bangladesh Blog – By Bangladesh Channel". bangladesh.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 April 2012. สืบค้นเมื่อ 18 April 2012.

บรรณานุกรม

• McCarter, Robert [2004]. Louis I. Kahn. Phaidon Press Ltd, p. 512. ISBN .
• Wiseman, Carter [2007]. Louis I. Kahn: Beyond Time and Style: A Life in Architecture, New York: W.W. Norton. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ National Parliament of Bangladesh (Jatiya Sangshad Bhaban)

• Bangladesh Parliament Legislative Information Centre 2005-01-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Images, articles on the Jatiyo Sangshad Bhaban.
• Infographic of Jatiyo Sangshad Bhaban.
• Seven Wonders of the World, Architecture has named it as one of the seven architectural wonders of the world.