ซีเอเอซีแอร์ไลน์

ซีเอเอซีแอร์ไลน์ (จีน: 中国民航; พินอิน: Zhōngguó mínháng; อังกฤษ: CAAC Airlines) เป็นสายการบินสัญชาติจีนในอดีต มีฐานะเป็นสายการบินในสังกัดของสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน (ซีเอเอซี) และสายการบินพาณิชย์เพียงสายการบินเดียวในประเทศจีนในขณะนั้น ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1952 โดยใช้ชื่อ "บริษัทการบินประชาชนจีน" (จีน: 中國人民航空公司; พินอิน: Zhōngguó rénmín hángkōnggōngsī; อังกฤษ: People's Aviation Company of China) และถูกผนวกรวมกับซีเอเอซีเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 1953 ซีเอเอซีแอร์ไลน์ปิดตัวและแยกออกเป็นหกสายการบินใน ค.ศ. 1988 แยกตามภูมิภาคที่ตั้ง ซึ่งต่อมาสายการบินดังกล่าวได้ควบรวมกิจการจนเหลือเพียงสามสายการบินหลักได้แก่แอร์ไชนา (ปักกิ่ง) ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (กว่างโจว) และไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (เซี่ยงไฮ้)

ซีเอเอซีแอร์ไลน์
中国民航
CAAC Airlines

IATA ICAO รหัสเรียก CA CCA CAAC
ก่อตั้ง	1952 (ในฐานะ "บริษัทการบินประชาชนจีน") 1953 (ในฐานะ "ซีเอเอซีแอร์ไลน์")
เลิกดำเนินงาน	1988 (แยกออกเป็นหกสายการบิน)
ท่าหลัก	ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ท่าอากาศยานนานาชาติเฉิงตูชวงหลิว
จุดหมาย	85 เมืองใน 25 ประเทศ (1987)
บริษัทแม่	สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน
สำนักงานใหญ่	ปักกิ่ง ประเทศจีน
บุคลากรหลัก	Director of the General Office

ซีเอเอซีเริ่มดำเนินเส้นทางบินระหว่างประเทศเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1962 โดยเริ่มจากกลุ่มประเทศคอมมิวนิสต์ได้แก่สหภาพโซเวียต มองโกเลีย เกาหลีเหนือ ลาว พม่า บังกลาเทศ เวียดนามเหนือ และกัมพูชา และขยายไปยังสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย และประเทศอื่น ๆ ในทวีปยุโรปและภูมิภาคตะวันออกกลาง ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 โดยใช้เครื่องบินโบอิงเป็นหลัก ในขณะที่เส้นทางบินไปยังยุโรปตะวันออกจะใช้เครื่องบินที่ผลิตในสหภาพโซเวียต

เครื่องบินของซีเอเอซีจะมีลำตัวสีขาว มีธงชาติจีนประดับส่วนหาง มีแถบสีน้ำเงินสองแถบขนาบแต่ละข้าง และประดับด้วยตราสัญลักษณ์ของซีเอเอซีและลายมือพู่กันจีนของอดีตประธานคณะมนตรีรัฐกิจโจว เอินไหล

หลังปิดกิจการ

ปักกิ่ง

เฉิงตู

กว่างโจว

เฉิ่นหยาง

เซี่ยงไฮ้

ซีอาน

ท่าอากาศยานหลักของซีเอเอซีแอร์ไลน์และที่ตั้งของสายการบินหกสายที่ก่อตั้งใหม่
แอร์ไชนา (และ)
ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (และ)
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (และ)

ซีเอเอซีแอร์ไลน์ยุติการดำเนินงานใน ค.ศ. 1988 และแยกออกเป็นหกสายการบินตามที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ได้แก่

• แอร์ไชนา (สายการบินประจำชาติในปัจจุบัน) มีฐานที่กรุงปักกิ่งและใช้รหัสสายการบินต่อจากซีเอเอซีแอร์ไลน์
• มีฐานที่นครเฉิงตู ควบรวมกับแอร์ไชนาใน ค.ศ. 2002
• ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ มีฐานที่นครเซี่ยงไฮ้
• มีฐานที่นครซีอาน ควบรวมกับไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ใน ค.ศ. 2002
• ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ มีฐานที่นครกว่างโจว
• มีฐานที่นครเฉิ่นหยาง ควบรวมกับไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ใน ค.ศ. 2003

คลังภาพ

• เครื่องบินโบอิง 707 ของซีเอเอซีแอร์ไลน์เหนือเมือง รัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา ประมาณ ค.ศ. 1980
• เครื่องบินโบอิง 747 เอสพีของซีเอเอซีแอร์ไลน์ที่ท่าอากาศยานนานาชาติปารีส-ชาร์ล เดอ โกล ประเทศฝรั่งเศส ค.ศ. 1981
• เครื่องบินโบอิง 747-200บีของแอร์ไชนาซึ่งยังคงใช้ลายเดิมของซีเอเอซีแอร์ไลน์ ที่ท่าอากาศยานนานาชาติโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น ประมาณ ค.ศ. 1990

อ้างอิง

1. 1964 timetable scans มิถุนายน 3, 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
2. 1985 route map มีนาคม 4, 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
3. "成立军委民航局 - 中国民航局60周年档案展". CAAC. สืบค้นเมื่อ 20 February 2021.
4. "Directory: World Airlines". . 2007-03-27. p. 55.
5. "Air China plans to buy 15 new planes". . Associated Press. October 30, 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2011. สืบค้นเมื่อ 6 February 2011.
6. "中国西北航空公司更名改换航班代码_民航新闻_民航资源网". news.carnoc.com. สืบค้นเมื่อ 2019-04-05.
7. Dennis, William (16 November 2004). "China Southern Acquires China Northern, Xinjiang". Aviation Daily. 358 (33): 5.
8. B-2448 was handed over to Air China in 1987.