อาณาจ กรม ชปาห ต เป นอาณาจ กรในชวาตะว นออก ม อำนาจอย ระหว าง ค ศ 1293 ถ งประมาณ ค ศ 1527 กษ ตร ย ท ย งใหญ ท ส ดแห งม ชปา

อาณาจักรมัชปาหิต เป็นอาณาจักรในชวาตะวันออก มีอำนาจอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1293 ถึงประมาณ ค.ศ. 1527. กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งมัชปาหิต คือ (Hayam Wuruk) ครองราชย์ ในช่วง ค.ศ. 1350 - 1389 นับเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของอาณาจักรแห่งนี้ โดยได้ขยายอำนาจไปทั่วแหลมมลายูตอนใต้ บอร์เนียว สุมาตรา บาหลี และฟิลิปปินส์

อาณาจักรมัชปาหิต

Kemaharajaan Majapahit (ภาษาอินโดนีเซีย)
ꦏꦫꦠꦺꦴꦤ꧀ꦩꦗꦥꦲꦶꦠ꧀ (ภาษาชวา)
विल्व तिक्त (ภาษาสันสกฤต)

ค.ศ.1292–1527

ธงชาติ

เมืองหลวง

มัชปาหิต (บางครั้งเรียกตามชื่อสันสกฤตว่า ) (ปัจจุบัน ), (เกดิริสมัยใหม่)

ภาษาทั่วไป

(ทั่วไป), สันสกฤต (ทางศาสนา)

ศาสนา

ฮินดู, พุทธ, , วิญญาณนิยม, อิสลาม^: 19

การปกครอง

ราชาธิปไตย

ราชา

• 1295–1309

• 1334–1389

• 1498–1527

(คิรินทรวัฒนะ)

มหาปติห์

• c. 1336–1364

ประวัติศาสตร์

• สถาปนา

10 พฤศจิกายน ค.ศ.1292

• สุลต่านเดอมะล้มบัลลังก์

1527

สกุลเงิน

เกอเป็ง

ก่อนหน้า

ถัดไป

	สิงหะส่าหรี
	อาณาจักรศรีวิชัย

มัชปาหิตนั้น เป็นอาณาจักรฮินดูแห่งสุดท้ายในหมู่เกาะมลายู ก่อนนี้มีอาณาจักรศรีวิชัย และได้ขยายอำนาจสู่หมู่เกาะต่าง ๆ ในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้

ผู้สถาปนาอาณาจักรมัชปาหิต ก็คือ (Kertarajasa) หรือ ระเด่นวิชัย ลูกเขยของกษัตริย์แห่งอาณาจักรสิงหะส่าหรี ซึ่งอยู่บนเกาะชวาเช่นกัน หลังจากสิงหสารีแผ่อำนาจกว้างไกลจนกลุ่มศรีวิชัยต้องถอยออกไปจากเกาะชวา ใน ค.ศ. 1290 อำนาจอันยิ่งใหญ่ของสิงหสารีก็เป็นที่สนใจแก่กุบไลข่านในจีน ซึ่งได้ส่งทูตมาขอเครื่องราชบรรณาการ ในเวลานั้นการ์ตะนคร ผู้ปกครองอาณาจักรสิงหสารีทรงปฏิเสธที่จะส่งมอบเครื่องราชบรรณาการ กุบไลข่านจึงส่งกองเรือถึง 1,000 ลำมาประชิดชายฝั่งชวา ในปี ค.ศ. 1293

อ้างอิง

Hall, D. G. E. (1965). "Problems of Indonesian Historiography". Pacific Affairs. 38 (3/4): 353. doi:10.2307/2754037. JSTOR 2754037.
อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ricklefs
Mahandis Y. Thamrin (September 2012). (ภาษาอินโดนีเซีย). National Geographic Indonesia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-26. สืบค้นเมื่อ 27 May 2015.
Ooi, Keat Gin, บ.ก. (2004). . Santa Barbara: . ISBN . OCLC 646857823. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-08. สืบค้นเมื่อ 2019-02-27.
Muljana, Slamet (2006). Menuju puncak kemegahan: sejarah kerajaan Majapahit (Cetakan 2 ed.). Yogyakarta: LKiS. ISBN .
. web.archive.org. 2015-05-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-26. สืบค้นเมื่อ 2021-08-09.{{}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown ()

แหล่งข้อมูลอื่น

ประวัติย่อของอาณาจักรมัชปาหิต
ประวัติของอาณาจักรมัชปาหิต
ประวัติศาสตร์อินโดนีเซีย จากสมัยโบราณ จวบจนปัจจุบัน 2007-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

(the Sun of Majapahit) is the emblem commonly found in Majapahit ruins. It served as the symbol of the Majapahit empire.

[2] Hall, D. G. E. (1965). "Problems of Indonesian Historiography". Pacific Affairs. 38 (3/4): 353. doi:10.2307/2754037. JSTOR 2754037.

[ricklefs-3] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ricklefs

[NGI_Trowulan-4] Mahandis Y. Thamrin (September 2012). (ภาษาอินโดนีเซีย). National Geographic Indonesia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-26. สืบค้นเมื่อ 27 May 2015.

[5] Ooi, Keat Gin, บ.ก. (2004). . Santa Barbara: . ISBN . OCLC 646857823. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-08. สืบค้นเมื่อ 2019-02-27.

[6] Muljana, Slamet (2006). Menuju puncak kemegahan: sejarah kerajaan Majapahit (Cetakan 2 ed.). Yogyakarta: LKiS. ISBN .

[7] . web.archive.org. 2015-05-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-26. สืบค้นเมื่อ 2021-08-09.{{}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown ()

[1] (the Sun of Majapahit) is the emblem commonly found in Majapahit ruins. It served as the symbol of the Majapahit empire.