ขุททกนิกาย

คัมภีร์หลักในพระพุทธศาสนา พระไตรปิฎกเถรวาท ๔๕ เล่ม
		พระวินัยปิฎก
		คัมภีร์ สุตตวิภังค์ คัมภีร์ ขันธกะ คัมภีร์ ปริวาร
		พระสุตตันตปิฎก
		คัมภีร์ ทีฆนิกาย คัมภีร์ มัชฌิมนิกาย คัมภีร์ สังยุตตนิกาย
		คัมภีร์ อังคุตตรนิกาย คัมภีร์ ขุททกนิกาย
		พระอภิธรรมปิฎก
		ปุ. กถา ปัฏฐานปกรณ์

ขุททกนิกาย ("หมวดคำสอนรวบรวมจำนวนน้อย") เป็นชุมนุมพระสูตรลำดับที่ท้ายสุดจากห้าหมวดของพระสุตตันตปิฎก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฎก (แปลว่า "ตะกร้าสามใบ") อันเป็นคัมภีร์ซึ่งรวบรวมพระธรรมของพุทธศาสนาเถรวาท นิกายนี้ประกอบด้วยคัมภีร์สิบห้าเล่ม (ฉบับประเทศไทย) สิบห้าเล่ม (ฉบับประเทศศรีลังกาตามพระพุทธโฆสสะเรียงไว้) หรือคัมภีร์สิบแปดเล่ม (ฉบับประเทศพม่า) เป็นธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอัครสาวกของพระองค์

คำว่า ขุทกะ ในที่นี้หมายถึง "เล็ก" ในภาษาบาลี และสำหรับชุมนุมพระสูตรนี้หมายความว่า "รวบรวมสะสม" พระสูตรเทียบเท่าพุทธศาสนาจีนและทิเบตมีนามว่า ขุทกะอกามา แต่มีความแตกต่างอย่างชัดเจนในพระสูตรต่าง ๆ

หมายเหตุ

1. ในพระสูตรของพระสุตตันตปิฎกเรียกว่า นิกาย ซึ่งหมายความว่าหมู่ของพระสูตรหรือชุมนุมพระสูตร

อ้างอิง

1. Andrew Skilton (2004). A Concise History of Buddhism. Windhorse Publications. p. 82. ISBN .