การเมืองจีน

ในประเทศจีน การเมืองดำเนินภายในกรอบรัฐคอมมิวนิสต์ตามภายใต้การนำของพรรคคอมมิวนิสต์จีน โดยสภาประชาชนแห่งชาติทำหน้าที่เป็น และเป็นสาขาเดียวของรัฐบาลที่ยึดตามหลักการของ พรรคคอมมิวนิสต์จีนเป็นผู้นำกิจกรรมของรัฐโดยครองที่นั่งสองในสามในสภาประชาชนแห่งชาติ และสมาชิกพรรคเหล่านี้มีหน้าที่รับผิดชอบการนำนโยบายที่คณะกรรมาธิการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนและกำหนดไว้ไปปฏิบัติ ตามหลัก สภาประชาชนแห่งชาติมีอำนาจควบคุมรัฐได้ไม่จำกัดตามข้อจำกัดที่ตนเองกำหนดไว้ เมื่อควบคุมสภาประชาชนแห่งชาติแล้ว พรรคคอมมิวนิสต์จีนก็จะมีอำนาจควบคุมรัฐได้เบ็ดเสร็จ สองแห่งของจีน ได้แก่ ฮ่องกงและมาเก๊า เป็นอิสระจากระบบนี้โดยกฎหมาย

การเมืองของ สาธารณรัฐประชาชนจีน 中华人民共和国政治
ระบบ	รัฐคอมมิวนิสต์ ภายใต้
รัฐธรรมนูญ	รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
ก่อตั้ง	1 ตุลาคม ค.ศ. 1949
พรรค	พรรคคอมมิวนิสต์จีน
เลขาธิการ	สี จิ้นผิง
องค์กรสูงสุด
องค์กรพรรคการเมืองสูงสุด	คณะกรรมาธิการกลาง
องค์กรการเมือง	กรมการเมือง
องค์กรบริหาร
องค์กรทหาร	คณะกรรมการการทหารส่วนกลาง
องค์กรกำกับดูแล
การประชุมเต็มรูปแบบ
ชื่อ	สภาประชาชนแห่งชาติ
ประเภท	สภาเดียว
คณะผู้บริหาร
สถานที่ประชุม	มหาศาลาประชาชน ปักกิ่ง
องค์กรสามัญ
คณะกรรมาธิการสามัญ	คณะกรรมาธิการสามัญ
ประธาน
เลขาธิการ
ฝ่ายบริหาร
ชื่อ	คณะมนตรีรัฐกิจ
หัวหน้ารัฐบาล
คำเรียก	นายกรัฐมนตรี
ปัจจุบัน	หลี่ เฉียง
ผู้แต่งตั้ง	ประธานาธิบดี
วาระปัจจุบัน
สำนักงานใหญ่	จงหนานไห่
กระทรวง	26
ชื่อ	คณะกรรมการการทหาร่วนกลาง
ประธาน	สี จิ้นผิง
รองประธาน	และ
ชื่อ
ผู้อำนวยการ
รองผู้อำนวยการ	, , , , และ
ฝ่ายตุลาการ
ชื่อ	ศาลประชาชนสูงสุด
ประธานศาล	(ประธาน)
ที่ตั้ง	ปักกิ่ง
ชื่อ
หัวหน้า	(อัยการสูงสุด)
ที่ตั้ง	ปักกิ่ง

ระบบการเมืองของจีนถือเป็นระบบเผด็จการ ไม่มีผู้นำระดับชาติที่ได้รับการเลือกตั้งอย่างเสรี ฝ่ายค้านทางการเมืองถูกปราบปราม กิจกรรมทางศาสนาทั้งหมดถูกควบคุมโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีน ไม่อนุญาตให้มีความเห็นต่าง และสิทธิพลเมืองถูกจำกัดเกิดขึ้นเฉพาะในระดับท้องถิ่นเท่านั้น ไม่ใช่ระดับชาติ โดยการเสนอชื่อผู้สมัครทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของพรรคคอมมิวนิสต์จีน

ธรรมชาติของการเลือกตั้งถูกจำกัดอย่างมากโดยการผูกขาดอำนาจของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และการควบคุมการเลือกตั้งของพรรค ตามที่ นักวิชาการจากกล่าวไว้ว่า "พรรคคอมมิวนิสต์จีนควบคุมกระบวนการเสนอชื่อและการเลือกตั้งอย่างเข้มงวดในทุกระดับของระบบรัฐสภาประชาชน... กลไกการเลือกตั้งทางอ้อมแบบแบ่งชั้นในระบบรัฐสภาประชาชนทำให้มั่นใจได้ว่า ส.ส. ในระดับสูงสุดจะไม่ต้องเผชิญกับความรับผิดชอบต่อประชาชนจีนในการเลือกตั้ง"

อ้างอิง

1. Truex, Rory (2016-10-28). Making Autocracy Work (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 March 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
2. Mattingly, Daniel C. (2019-12-05). The Art of Political Control in China (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 March 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
3. Tang, Wenfang (2016-01-04). Populist Authoritarianism: Chinese Political Culture and Regime Sustainability (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
4. Nathan, Andrew J.; ; Plattner, Marc F. (2013-09-01). Will China Democratize? (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
5. Teets, Jessica C. (2014-06-09). Civil Society under Authoritarianism: The China Model (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
6. Heurlin, Christopher (2016-10-27). Responsive Authoritarianism in China: Land, Protests, and Policy Making (ภาษาอังกฤษ). . ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
7. (2021-10-25). The World According to China (ภาษาอังกฤษ). John Wiley & Sons. ISBN . OCLC 1251737887. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 August 2022. สืบค้นเมื่อ 7 August 2022.
8. "China: Freedom in the World 2021 Country Report". (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 July 2023. สืบค้นเมื่อ 2021-07-17.
9. Gandhi, Jennifer; Lust-Okar, Ellen (2009-06-01). "Elections Under Authoritarianism". (ภาษาอังกฤษ). 12 (1): 403–422. doi:10.1146/annurev.polisci.11.060106.095434. ISSN 1094-2939.
10. Geddes, Barbara; Wright, Joseph; Frantz, Erica (2018). How Dictatorships Work. . p. 141. doi:10.1017/9781316336182. ISBN . S2CID 226899229.
11. Landry, Pierre F.; Davis, Deborah; Wang, Shiru (2010-06-01). "Elections in Rural China: Competition Without Parties". (ภาษาอังกฤษ). 43 (6): 763–790. doi:10.1177/0010414009359392. ISSN 0010-4140. S2CID 43175132.
12. Manion, Melanie (2017-03-01). ""Good Types" in Authoritarian Elections: The Selectoral Connection in Chinese Local Congresses". (ภาษาอังกฤษ). 50 (3): 362–394. doi:10.1177/0010414014537027. ISSN 0010-4140. S2CID 155166131.
13. Lee, Ching Kwan; Zhang, Yonghong (2013-05-01). "The Power of Instability: Unraveling the Microfoundations of Bargained Authoritarianism in China". . 118 (6): 1475–1508. doi:10.1086/670802. ISSN 0002-9602. S2CID 144559373.
14. Wallace, Jeremy L. (2016). "Juking the Stats? Authoritarian Information Problems in China". (ภาษาอังกฤษ). 46 (1): 11–29. doi:10.1017/S0007123414000106. ISSN 0007-1234. S2CID 154275103.
15. Hernández, Javier C. (2016-11-15). "'We Have a Fake Election': China Disrupts Local Campaigns". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-11-05.
16. "The West once dreamed of democracy taking root in rural China". The Economist. 2021-01-14. ISSN 0013-0613. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-11-05.
17. Truex, Rory (2016-10-28). Making Autocracy Work (ภาษาอังกฤษ). . pp. 52, 111. ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 March 2023. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.