การถอดเป นอ กษรโรม นแบบไปรษณ ย อ งกฤษ Postal romanization เป นระบบท บศ พท ท พ ฒนาโดยหน วยงานไปรษณ ย ในช วงปลายคร สต ศตวร

การถอดเป็นอักษรโรมันแบบไปรษณีย์ (อังกฤษ: Postal romanization) เป็นระบบทับศัพท์ที่พัฒนาโดยหน่วยงานไปรษณีย์ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 สำหรับหลายเมือง อักษรโรมันแบบไปรษณีย์เป็นรูปแบบที่ใช้ในการเขียนชื่อเมืองในภาษาอังกฤษมากที่สุดในคริสต์ทศวรรษ 1890 จนถึงคริสต์ทศวรรษ 1980 ที่มีการแทนที่อักษรโรมันแบบไปรษณีย์ด้วยพินอิน แต่ยังคงมีการใช้งานในไต้หวันจนถึง ค.ศ. 2002

การถอดเป็นอักษรโรมันแบบไปรษณีย์ 郵政式拼音；邮政式拼音
ชนิด	Alphabet ระบบการถอดเป็นอักษรโรมันสำหรับ
ช่วงยุค	ค.ศ. 1892–2002
ภาษาพูด	จีน
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

การถอดเป็นอักษรโรมันแบบไปรษณีย์จีน

แผนที่ประเทศจีนพร้อมถอดรูปอักษรโรมัน ตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1947

อักษรจีนตัวเต็ม

郵政式拼音

อักษรจีนตัวย่อ

邮政式拼音

ความหมายตามตัวอักษร

ระบบการถอดเป็นอักษรโรมันแบบไปรษณีย์

การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Yóuzhèng shì Pīnyīn
จู้อิน	ㄧㄡˊ ㄓㄥˋ ㄕˋ ㄆㄧㄣㄧㄣ
เวด-ไจลส์	Yu²-cheng⁴ shih⁴ P'in¹-yin¹
ทงย่งพินอิน	Yóu-jhèng shìh Pin-yin
IPA	[jǒu.ʈʂə̂ŋ ʂɻ̩̂ pʰín.ín]
ภาษาอู๋
อักษรโรมันภาษาเซี่ยงไฮ้	Yoe1tzen3 seq4 Phin1in1
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
อักษรโรมันแบบเยล	Yàuhjing sīk Pingyām
IPA	[jɐ̏u tsēŋ sék̚ pʰēŋ jɐ́m]
ยฺหวิดเพ็ง	jau4 zing3 sik1 ping3 jam1
ภาษาหมิ่นใต้
ภาษาฮกเกี้ยน	Iû-chèng sek Phèng-im

ใน ค.ศ. 1892 สร้างระบบการถอดเป็นอักษรโรมันที่มีชื่อว่า (Imperial Maritime Customs Post Office) จะยกเลิกไปรษณียากรพร้อมประทับตราที่ระบุเมืองต้นทางเป็นอักษรละติน ส่วนใหญ่แปลงเป็นอักษรโรมันด้วยระบบของไจลส์ ต่อมาใน ค.ศ. 1896 ไปรษณีย์ศุลกากรถูกควบรวมเข้ากับบริการไปรษณีย์อื่น ๆ และเปลี่ยนชื่อเป็น (Chinese Imperial Post) ในฐานะหน่วยงานระดับชาติ ไปรษณีย์จักรวรรดิจึงเป็นผู้มีอำนาจในเรื่องชื่อสถานที่ของจีน

เมื่อระบบเวด-ไจลส์เริ่มมีการใช้งานแพร่หลาย บางคนโต้แย้งว่าหน่วยงานไปรษณีย์ควรใช้งานระบบนี้ แนวคิดนี้ถูกปัดตกไปในการประชุมที่จัดขึ้นที่เซี่ยงไฮ้ใน ค.ศ. 1906 โดยทางการประชุมนำชุดตัวหนังสือพยางค์หนานจิงมาใช้งานอย่างเป็นทางการแทน การตัดสินครั้งนี้อนุญาตให้หน่วยงานไปรษณีย์ยังคงใช้ระบบการถอดเป็นอักษรโรมันหลายแบบทีมีการใช้งานมาก่อนหน้านี้ การถอดเป็นอักษรโรมันแบบเวด–ไจลส์อิงจากที่เป็นรูปสะกดมาตรฐานตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1850 การใช้ชุดตัวหนังสือพยางค์หนานจิงไม่ได้เสนอแนะว่าหน่วยงานไปรษณีย์ถือว่ารูปสะกดแบบหนานจิงเป็นรูปมาตรฐาน แต่เป็นความพยายามที่จะรองรับรูปสะกดภาษาจีนกลางที่หลากหลายด้วยระบบการถอดเป็นอักษรโรมันเพียงระบบเดียว

ตารางเปรียบเทียบ

อักษรจีน	D'Anville (1790)	ไปรษณีย์		เวด–ไจลส์	พินอิน
อักษรจีน	D'Anville (1790)	1907	1919, 1947	เวด–ไจลส์	พินอิน
北京	Peking	Peking Pehking	Peking (1919)	Pei-ching	Běijīng
北平	—		Peiping (1947)	Pei-pʻing	Běipíng
成都	Tching-tou-fou	Ch'êngtu	Chengtu	Ch’êng-tu	Chéngdū
重慶；重庆	Tchong-kin-fou	Ch'ungk'ing	Chungking	Ch’ung-ch’ing	Chóngqìng
廣東；广东	Quang-tong	Kwangtung	Kwangtung	Kuang-tung	Guǎngdōng
廣州；广州	Quang-tcheou Canton	Kwangchow	Canton Kwangchow	Kuang-chou	Guǎngzhōu
桂林	Quei-li-ng-fou	Kweilin		Kuei-lin	Guìlín
杭州	Hang-tcheou	Hangchow		Hang-chou	Hángzhōu
江蘇；江苏	Kiang-nan	Kiangsu		Chiang-su	Jiāngsū
濟南；济南	Tci-nan-fou	Tsinan		Chi-nan	Jǐnán
南京	Nan-king	Nanking		Nan-ching	Nánjīng
青島；青岛	—	Ts'ingtao	Tsingtao	Ch’ing-tao	Qīngdǎo
四川	Se-tchuen	Szechw'an	Szechwan	Ssu-ch’uan	Sìchuān
蘇州；苏州	Sou-tcheou-fou	Soochow Suchow	Soochow	Su-chou	Sūzhōu
天津	Tien-king-oei	T'ientsin	Tientsin	T’ien-chin	Tiānjīn
廈門；厦门	Hia-men Emoui	Hsiamên	Amoy	Hsia-mên	Xiàmén
西安	Si-ngan-fou	Singan	Sianfu Sian	Hsi-an	Xī'ān

รูปสะกด "Amoy" อิงตามการอ่านชื่อเมืองเซี่ยเหมินจากภาษาฮกเกี้ยนว่า 廈門; Ēe-mûi ซึ่งในอดีตมีส่วนในการจัดตั้งแห่งฮกเกี้ยนในเซี่ยเหมิน รูปสะกด "Peking" นำมาจากแผนที่ของ d'Anville ซึ่งมาจากตำราก่อนหน้า เช่น (1654) และ (1655) ของ เยซูอิตชาวอิตาลี ส่วนชุดตัวหนังสือพยางค์หนานจิง ชื่อนครนี้เขียนเป็น Pehking อักขรวิธี oo ใน "Soochow" ที่เขียนไม่ตามกฎ เพื่อแยกนครนี้จากซูโจวในมณฑลเจียงซูตอนเหนือ การถอดเป็นอักษรโรมันแบบไปรษณีย์อื่น ๆ อิงจาก "ภาษาจีนกลางตอนใต้" ในอดีตที่อิงจาก ซึ่งใช้เป็นในสมัยราชวงศ์หมิงตอนปลายถึงราชวงศ์ชิงตอนต้น รูปสะกดพินอินอิงจากภาษาจีนมาตรฐานที่มีฐานจากที่ใช้ในระบบการศึกษาจีน

หลังก๊กมินตั๋งขึ้นมามีอำนาจใน ค.ศ. 1927 จึงย้ายเมืองหลวงจากปักกิ่ง ('เมืองหลวงทางเหนือ') ไปยังหนานจิง ('เมืองหลวงทางใต้') ปักกิ่งจึงถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "Peiping" ('สันติภาพทางเหนือ')

ประวัติ

หมายเหตุ

Richard, Louis, Kennelly, M, L. Richard's Comprehensive geography of the Chinese empire and dependencies Shanghai: Tusewei press, 1908, pp. 590 and ff. Cites the Government Red Book of April 1907.
1947 Chinese Republic, Outer Mongolia," 1947. p. 6. This map uses postal romanization, but with some misspellings.

อ้างอิง

Postal Romanization. Taipei: Directorate General of Posts. 1961. OCLC 81619222.
Harris (2009), p. 96.
Harris (2009), p. 101.
Anville, Jean Baptiste Bourguignon, Atlas général de la Chine, de la Tartarie chinoise, et du Tibet : pour servir aux différentes descriptions et histoires de cet empire (1790). This is an expanded edition of an atlas first published in 1737.
"Mongolia and China", Pergamon World Atlas, Pergamon Press, Ltd, 1967).
"China.," United States. Central Intelligence Agency, 1969.
Jacot-Guillarmod (1919).
Richard, p. 618.
Richard, p. 625.
Harris, Lane J. (2009). "A "Lasting Boon to All": A Note on the Postal Romanization of Place Names, 1896–1949". Twentieth-Century China. 34 (1): 96–109. doi:10.1353/tcc.0.0007. S2CID 68653154.

บรรณานุกรม

China Postal Working Map 大清郵政公署備用輿圖, Shanghai: Oriental Press, 1903.
China Postal Album: Showing the Postal Establishments and Postal Routes in Each Province (1st ed.), Shanghai: Directorate General of Posts, 1907.
Jacot-Guillarmod, Charles, บ.ก. (1919), China Postal Album: Showing the Postal Establishments and Postal Routes in Each Province (2nd ed.), Beijing: Directorate General of Posts.
Postal Atlas of China 中華郵政輿圖, Nanjing: Directorate General of Posts, 1933.
China Postal Atlas 中華民國郵政輿圖, Nanjing: Directorate General of Posts, 1936.
Playfair, G.M.H. (1910), The Cities and Towns of China: A Geographical Dictionary (2nd ed.), Shanghai: Kelly & Walsh.
Stanford, Edward (1917), Complete Atlas of China (2nd ed.), London: China Inland Mission.
Stoneman, Elvyn A.; และคณะ, บ.ก. (July 1979), Gazetteer of the People's Republic of China, Washington, DC: United States Board on Geographic Names.
"邮政式拼音 Postal-Style Spelling", 中国大百科全书 (ภาษาจีน), Beijing: , 1998.

[7] Richard, Louis, Kennelly, M, L. Richard's Comprehensive geography of the Chinese empire and dependencies Shanghai: Tusewei press, 1908, pp. 590 and ff. Cites the Government Red Book of April 1907.

[9] 1947 Chinese Republic, Outer Mongolia," 1947. p. 6. This map uses postal romanization, but with some misspellings.

[1] Postal Romanization. Taipei: Directorate General of Posts. 1961. OCLC 81619222.

[FOOTNOTEHarris200996-2] Harris (2009), p. 96.

[FOOTNOTEHarris2009101-3] Harris (2009), p. 101.

[4] Anville, Jean Baptiste Bourguignon, Atlas général de la Chine, de la Tartarie chinoise, et du Tibet : pour servir aux différentes descriptions et histoires de cet empire (1790). This is an expanded edition of an atlas first published in 1737.

[5] "Mongolia and China", Pergamon World Atlas, Pergamon Press, Ltd, 1967).

[6] "China.," United States. Central Intelligence Agency, 1969.

[FOOTNOTEJacot-Guillarmod1919-8] Jacot-Guillarmod (1919).

[10] Richard, p. 618.

[11] Richard, p. 625.

[Harris-12] Harris, Lane J. (2009). "A "Lasting Boon to All": A Note on the Postal Romanization of Place Names, 1896–1949". Twentieth-Century China. 34 (1): 96–109. doi:10.1353/tcc.0.0007. S2CID 68653154.