กล้วยแขก

กล้วยแขก หรือ กล้วยทอด เป็นขนมไทยชนิดหนึ่งซึ่งปรุงโดยการนำกล้วยตัดเป็นแผ่นหรือหั่นครึ่งแล้วมาชุบน้ำแป้งซึ่งมีส่วนผสมของแป้งข้าวเจ้า, มะพร้าวขูดขาว, งาคั่ว, น้ำตาล และกะทิ แล้วจึงนำไปทอดในน้ำมันร้อนในกระทะ ใช้รับประทานเป็นอาหารว่าง

กล้วยแขก

แหล่งที่มีกล้วยแขกขึ้นชื่อ คือ ย่านนางเลิ้ง บริเวณถนนนครสวรรค์จนกระทั่งถึง และ ในเขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร ที่มีการทอดและขายกล้วยแขกกันมาอย่างยาวนานริมถนน มีจำหน่ายอยู่หลายราย โดยมีสัญลักษณ์เป็นจุดเด่น คือ ผ้ากันเปื้อนหรือเอี๊ยมในแต่ละสี ผู้ขายจะหิ้วถุงกล้วยแขกเดินเร่ขายไปตามท้องถนน โดยมากผู้ซื้อจะอยู่ในรถที่กำลังติดสัญญาณไฟจราจร และได้มีการขยายไปจนถึงเชิงสะพานพระราม 8, สะพานผ่านฟ้าลีลาศ, ถนนราชดำเนิน, แยกแม้นศรี จนกระทั่งในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 สภากรุงเทพมหานครมีมติห้ามขายบนพื้นถนน พร้อมกับบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด ฝ่าฝืนมีโทษปรับผู้ขายไม่เกิน 5,000 บาท และผู้ซื้อไม่เกิน 2,000 บาท

ในอาหารเวียดนามมีอาหารที่คล้ายคลึงกันเรียกว่า จ๊วยเจียน (chuối chiên) ในอาหารอินโดนีเซียและมาเลเซียเรียกว่า ปีซังโกเร็ง (pisang goreng) ในอาหารเบนินทำมาจากกล้ายมีลักษณะคล้ายกล้วยแขก แต่กรอบกว่า

อ้างอิง

1. "สงครามกล้วยทอด". ผู้จัดการออนไลน์. 12 กันยายน 2006. สืบค้นเมื่อ 18 ธันวาคม 2022.
2. "ถึงคิวคุมเข้ม 'กล้วยทอด' สี่แยก กทม.ใช้ กม.จับปรับคนซื้อ-ขาย". มติชน. 14 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2018.
3. Sterling, Richard (2000). Vietnam. Lonely Planet World Food Guides. p. 18. ISBN . They are taken often and at any time of day. Vietnamese will eat whenever not eating becomes boring. Rice cookies, fried bananas, sweet potatoes, coconut candy, lotus seeds in syrup are all popular snacks.
4. วิภาภัทร นิวาศะบุตร (9 พฤศจิกายน 2014). "เรื่องเล่าจากต่างแดน, ภาคต่อสาวไทยในเบนิน". เดลินิวส์. วัยรุ่นตะลุยโลก. No. 23768. p. 18.