ซุนไค

ซุนไค (ค.ศ. 240-305) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า สฺวิน ข่าย (จีน: 荀愷; พินอิน: Xún Kǎi) ชื่อรอง เม่าปั๋ว (จีน: 茂伯; พินอิน: Màobó) หรือ จื๋อจฺวี่ (จีน: 子舉; พินอิน: Zǐjǔ) เป็นขุนพลของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน ภายหลังเป็นขุนนางและขุนพลของราชวงศ์จิ้นตะวันตก

ซุนไค (สฺวิน ข่าย)
荀愷
ผู้บังคับการมณฑลราชธานี (司隸校尉 ซือลี่เซี่ยวเว่ย์)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 291 (291) – ค.ศ. 305 (305)
กษัตริย์	จักรพรรดิจิ้นฮุ่ย จักรพรรดิจิ้นหฺวาย
รองราชเลขาธิการฝ่ายซ้าย (尚書左僕射 ช่างชูจั่วผูเย่)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 291 (291)
กษัตริย์	สุมาเอี๋ยน จักรพรรดิจิ้นฮุ่ย
มหาขุนพลพิทักษ์ทัพ (鎮軍大將軍 เจิ้นจฺวินต้าเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	สุมาเอี๋ยน
ขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	สุมาเอี๋ยน
ผู้พิทักษ์ทัพ (護軍 ฮู่จฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	โจฮวน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 240
เสียชีวิต	ค.ศ. 305
บุพการี	(บิดา) (มารดา)
ญาติ	ซุนฮก (ปู่ทวด) โจโฉ (ปู่ทวด) สุมาอี้ (ตา)
อาชีพ	ขุนพล, ขุนนาง
ชื่อรอง	เม่าปั๋ว (茂伯) / จื๋อจฺวี่ (子舉)
สมัญญานาม	ชุ่นกง (順公)
บรรดาศักดิ์	หนานตุ้นจื่อ (南頓子)

ประวัติ

ซุนไคเป็นชาวอำเภออิ่งอิน (潁陰縣 อิ่งอินเซี่ยน) เมือง (穎川郡 อิ่งชฺวานจฺวิ้น) ซึ่งอยู่ในนครสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนานในปัจจุบัน บิดาของซุนไคคือ (荀霬) สวิน อี้เป็นบุตรชายคนรองของ (荀惲 สฺวิน ยฺวิ่น) ที่เกิดกับ (安陽公主 อานหยางกงจู่) บุตรสาวของโจโฉ ซุนหุนเป็นบุตรชายคนโตของซุนฮก (荀彧 สฺวิน ยฺวี่) ซุนไคจึงเป็นเหลนของทั้งซุนฮกและโจโฉ มารดาของซุนไคคือ (南陽公主 หนานหยางกงจู่) เจ้าหญิงหนานหยางเป็นบุตรสาวของสุมาอี้และจาง ชุนหฺวา (張春華) เป็นน้องสาวของสุมาสูและสุมาเจียว ซุนไคจึงเป็นหลานตาของสุมาอี้

ในปี ค.ศ. 263 ระหว่างการศึกที่วุยก๊กพิชิตจ๊กก๊กที่เป็นรัฐอริ ซุนไคเข้าร่วมในทัพหลักของจงโฮยผู้เป็นขุนพลพิทักษ์ภาคตะวันตก (鎮西將軍 เจิ้นซีเจียงจฺวิน) ซึ่งบุกเข้าตีเมืองฮันต๋ง (漢中 ฮั่นจง) โดยซุนไคมีตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ทัพ (護軍 ฮู่จฺวิน) จงโฮยมอบหมายให้ซุนไคนำกำลังทหาร 10,000 นายยกไปปิดล้อมเจียวปิน (蔣斌 เจี่ยง ปิน) ขุนพลจ๊กก๊กตำแหน่งผู้พิทักษ์ทัพที่รักษาอำเภอฮั่นเสีย (漢城縣 ฮั่นเฉิงเซี่ยน; ปัจจุบันคือ มณฑลฉ่านซี)

ในช่วงศักราชเสียนซี (咸熙; ค.ศ. 264-265) ในรัชสมัยขอวุยก๊กฟื้นฟูระบบบรรดาศักดิ์ห้าขั้น ซุนไคได้รับการแต่งตั้งให้มีบรรดาศักดิ์หนานตุ้นจื่อ (南頓子)

ในรัชสมัยของสุมาเอี๋ยนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์จิ้นตะวันตก ซุนไคดำรงตำแหน่งเป็นขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง) และมหาขุนพลพิทักษ์ทัพ (鎮軍大將軍 เจิ้นจฺวินต้าเจียงจฺวิน) ภายหลังได้ย้ายไปเป็นรองราชเลขาธิการฝ่ายซ้าย (尚書左僕射 ช่างชูจั่วผูเย่)

ในปี ค.ศ. 291 จักรพรรดิจิ้นฮุ่ยตี้ทรงแต่งตั้งให้ซุนไคเป็นผู้บังคับการมณฑลราชธานี (司隸校尉 ซือลี่เซี่ยวเว่ย์) ในช่วงเวลานั้นลูกพี่ลูกน้องของซุนไคเสียชีวิต ซุนไคจึงถวายฎีกาขอไปร่วมไว้ทุกข์ ราชสำนักออกพระราชโองการอนุญาต แต่ซุนไคไม่ไปร่วมไว้ทุกข์ให้ลูกพี่ลูกน้องตามที่ขออนุญาตไว้ กลับไปเยี่ยมจวนของ (楊駿) ที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แทน ฝู่ เสียน (傅咸) ถวายฎีกาถึงราชสำนักเพื่อตำหนิซุนไคด้วยเรื่องดังกล่าวนี้

ในช่วงสงครามแปดอ๋อง ซุนไคอยู่ใต้บังคับบัญชาของซือหม่า เยฺว่ (司馬越) ผู้เป็นอ๋องแห่งตองไฮ (東海王 ตงไห่หวาง) ต่อมาซุนไคเสียชีวิตด้วยอาการป่วยในปี ค.ศ. 305 ได้รับสมัญญานามว่า "ชุ่นกง" (順公)

หมายเหตุ

1. ในนิยายอิงประวัติศาสตร์ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) ซุนไคเข้าร่วมในทัพของจงโฮยในฐานะพลทหาร ก่อนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ทัพจากผลงานในการสังหารล่อซุน (盧遜 หลู่ ซฺวิ่น) ขุนพลของจ๊กก๊กผู้รักษาด่านที่อำเภอลำเต๋ง (南鄭縣 หนานเจิ้งเซี่ยน; อยู่ในนครฮั่นจง มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน)

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

อ้างอิง

1. ("ฝ่ายซุนไคทหารจงโฮยเห็นชาวด่านไล่รุกออกมาดังนั้นก็หลีกเข้ายืนแอบอยู่ริมทาง ได้ทีก็ยิงเกาทัณฑ์ไปถูกล่อซุนตกจากหลังม้าตาย") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 15, 2024.
2. ("จงโฮยครั้นมาอยู่ในด่านนายทัพนายกองทั้งปวงมาถึงแล้วจึงว่าแก่เคาหงีว่า ตัวอาสาเราเปนกองหน้าแล้วมาทำการให้เสียทีแก่ข้าศึกดังนี้ หากว่าซุนไคแก้ไว้เราจึงไม่เปนอันตราย โทษท่านนี้ถึงตาย จึงสั่งให้ทหารเอาตัวเคาหงีไปตัดสีสะเสีย") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 15, 2024.
3. ("จงโฮยจึงว่า ซึ่งจะขอโทษเคาหงีผู้กระทำความผิดไว้นั้นไม่ได้อาญาสิทธิ์จะเสียไป ทหารทั้งปวงผู้จะกระทำสงครามไปข้างหน้าจะเอาเยี่ยงอย่างกัน ก็ให้เอาเคาหงีไปตัดสีสะเสียบไว้ แล้วจึงให้หาซุนไคมาว่า อันความชอบของท่านครั้งนี้มากนัก จึงให้ม้าแลเกราะแก่ซุนไคปูนบำเหน็จฝีมือ แล้วจงโฮยจึงให้ลิจวนคุมทหารกองหนึ่งยกไปตีเมืองก๊กเสีย จึงให้ซุนไคไปตีเมืองฮันเสีย ส่วนตัวจงโฮยนั้นยกทหารทั้งปวงไปด่านแฮเบงก๋วน") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 15, 2024.
4. (《荀氏家傳》曰：荀愷字茂伯，小而知，外祖晋宣王甚器之，字爲虎子。弟悝爲龍子。王每謂曰：「俟汝長大，當共天下。」) ไท่ผิงยฺวี่หล่าน เล่มที่ 363.
5. (荀彧字文若，潁川潁陰人也。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 10.
6. (會使護軍荀愷、前將軍李輔各統萬人，愷圍漢城，輔圍樂城。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 28.
7. (九月，鐘會使前將軍李輔統萬人圍王含於樂城，護軍荀愷圍蔣斌於漢城。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 78.
8. (咸熙中，開建五等，霬以著勳前朝，改封愷南頓子。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 10.
9. (愷，晉武帝時爲侍中。) อรรถาธิบายจากสฺวินชื่อเจียจฺว้านในสามก๊กจี่ เล่มที่ 10.
10. (愷位至征西大將軍。) อรรถาธิบายจากสฺวินชื่อเจียจฺว้านในสามก๊กจี่ เล่มที่ 10.
11. (尚書左僕射荀愷與楷不平，因奏楷是駿親，收付廷尉。) จิ้นชู เล่มที่ 47.
12. (時司隸荀愷從兄喪，自表赴哀，詔聽之而未下，愷乃造駿。咸因奏曰：……) จิ้นชู เล่มที่ 47.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
• (648). จิ้นชู.
• (คริสต์ศตวรรษที่ 10). ไท่ผิงยฺวี่หล่าน.
• ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.
• ล่อกวนตง (คริสต์ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้), ตอนที่ 92.