การผนวกทิเบตโดยสาธารณรัฐประชาชนจีน

ทิเบตถูกผนวกเข้าอยู่ภายใต้ปกครองของสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC) หลังลงนามในข้อตกลงสิบเจ็ดจุดซึ่งองค์ทะไลลามะที่ 14 ทรงลงสัตยาบันในวันที่ 24 ตุลาคม 1951 แต่ต่อมาพระองค์ได้ปฏิเสธโดยอ้างว่าได้พระองค์ถูกบังคับให้ต้องแสดงความเห็นชอบต่อข้อตกลงดังกล่าว เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นภายหลังรัฐบาลทิเบตพยายามจะ, ความพยายามปรับให้เป็นสมัยใหม่, การเจรจาระหว่าวรัฐบาลของทั้งสองรัฐ และ ในชัมโตในคัมเมื่อเดือนตุลาคม 1950 บรรดาเหตุการณ์เหล่านี้เรียกรวมกันว่า "การปลดแอกทิเบตโดยสันติ" (อังกฤษ: Peaceful Liberation of Tibet) โดย แม้ว่าจะมีรายงานว่ามีชาวทิเบตเสียชีวิตหลายพันรายระหว่างการบุกรุกโดยเจ้าหน้าที่กองทัพของจีนเอง หรือเรียกว่า "การรุกรานทิเบตโดยจีน" (อังกฤษ: Chinese invasion of Tibet) โดยคณะกรรมการปกครองกลางทิเบต กับ

การผนวกทิเบตเข้ากับสาธารณรัฐประชาชนจีน
กองทัพปลดแอกประชาชนจีนเดินขบวนเข้านครของทิเบต
วันที่ 6 ตุลาคม 1950 – 23 พฤษภาคม 1951 (7 เดือน 2 สัปดาห์ 3 วัน) สถานที่ ทิเบต ผล ข้อตกลงสิบเจ็ดจุด
คู่สงคราม
	จีน
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
(เชลย)	เหมา เจ๋อตง
หน่วยที่เกี่ยวข้อง
	กองทัพบกกองทัพปลดปล่อยประชาชน

รัฐบาลทิเบตและโครงสร้างทางสังคมของทิเบตยังคงอยู่เป็นระบบภายใต้อำนาจปกครองของจีน กระทั่งเกิด เมื่อองค์ทะไลลามะเสด็จลี้ภัยไปยังอินเดีย หลังจากนั้นมาโครงสร้างรัฐบาลและสังคมของทิเบตถูกยุบ

อ้างอิง

1. Mackerras, Colin. Yorke, Amanda. The Cambridge Handbook of Contemporary China. [1991]. Cambridge University Press. ISBN . p.100.
2. Goldstein, Melvyn C. (1991). A history of modern Tibet, 1913–1951, the demise of the lamaist state. University of California Press. p. 639.
3. , , London: Little, Brown and Co, 1990 ISBN 
4. Laird 2006 p.301.
5. Shakya 1999, p.43
6. A. Tom Grunfeld (30 July 1996). The Making of Modern Tibet. M.E. Sharpe. pp. 107–. ISBN .
7. "The Dalai Lama's Press Statements - Statement issued at Tezpur" (PDF). 18 April 1959. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 29 October 2022.
8. Anne-Marie Blondeau; Katia Buffetrille (2008). Authenticating Tibet: Answers to China's 100 Questions. University of California Press. p. 61. ISBN . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 June 2016. สืบค้นเมื่อ 15 November 2015. It was evident that the Chinese were not prepared to accept any compromises and that the Tibetans were compelled, under the threat of immediate armed invasion, to sign the Chinese proposal.
9. Tsepon Wangchuk Deden Shakabpa (October 2009). One Hundred Thousand Moons: An Advanced Political History of Tibet. BRILL. pp. 953, 955. ISBN .
10. "Peaceful Liberation of Tibet". . เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 June 2017. สืบค้นเมื่อ 16 August 2017.
11. Dawa Norbu (2001). China's Tibet Policy. Psychology Press. pp. 300–301. ISBN .
12. Goldstein, A History of Modern Tibet, Vol. 1 (1989), pp. 679 740 harvp error: no target: CITEREFGoldstein,_A_History_of_Modern_Tibet,_Vol._11989 ()
13. "China could not succeed in destroying Buddhism in Tibet: Sangay". Central Tibetan Administration. 25 May 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2018. สืบค้นเมื่อ 16 August 2017.
14. Siling, Luo (2016-08-14). "A Writer's Quest to Unearth the Roots of Tibet's Unrest". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 November 2018. สืบค้นเมื่อ 2020-02-15.
15. Latson, Jennifer (March 17, 2015). "How and Why the Dalai Lama Left Tibet". Time. สืบค้นเมื่อ 21 February 2021.
16. Goldstein, The Snow Lion and the Dragon (1997), pp. 54–55 harvp error: no target: CITEREFGoldstein,_The_Snow_Lion_and_the_Dragon1997 (); Feigon (1996), pp. 160–161 harvp error: no target: CITEREFFeigon1996 (); Shakya 1999 p.208,240,241. (all sources: fled Tibet, repudiated agreement, dissolved local government).