หน งส ออาโมส อ งกฤษ Book of Amos เป นหน งส อเล มท 3 ในหมวดผ เผยพระวจนะน อยในพ นธส ญญาเด ม ทาน ค และเป นเล มท 2 ตามธรรมเน

หนังสืออาโมส (อังกฤษ: Book of Amos) เป็นหนังสือเล่มที่ 3 ในหมวดผู้เผยพระวจนะน้อยในพันธสัญญาเดิม (ทานัค) และเป็นเล่มที่ 2 ตามธรรมเนียมของในฉบับเซปทัวจินต์ของกรีก คัมภีร์ไบเบิลระบุว่าอาโมสเป็นคนร่วมสมัยกับโฮเชยาและอิสยาห์ และกระทำพันธกิจในช่วงประมาณ 750 ปีก่อนคริสตกาลในรัชสมัยของ (788–747 BC) แห่งสะมาเรีย (อิสราเอลเหนือ) ในขณะที่อุสซียาห์เป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์ กล่าวกันว่าอาโมสอาศัยในราชอาณาจักรยูดาห์ แต่เทศนาในราชอาณาจักรอิสราเอลเหนือ โดยว่าด้วยประเด็นเกี่ยวกับ, พระอำนาจโดยสมบูรณ์ของพระเจ้า และที่กลายเป็นแก่นหลักของคำเผยพระวจนะ ในยุคปัจจุบัน นักวิชาการสงสัยมากขึ้นถึงการนำเสนอชีวประวัติและภูมิหลังของอาโมส หนังสืออาโมสเป็นที่รู้จักจาก "น้ำเสียงอันมุ่งร้ายและการบรรยายพระลักษณะอันรุนแรงของพระจ้า" อย่างชัดเจน

โครงสร้าง

พระดำรัสของพระยาห์เวห์ในหนังสืออาโมสที่ปรากฏบน: "เราจะปลูกเขาไว้ในแผ่นดินของเขา เขาจะไม่ถูกถอนออกไปจากแผ่นดินซึ่งเราได้มอบให้แก่เขาอีกเลย"

ตามที่ (Michael D. Coogan) ระบุ หนังสืออาโมสสามารถแบ่งโครงสร้างได้ดังต่อไปนี้:

คำพยากรณ์ต่อบรรดาประชาชาติ (1:3–2:6)
คำพยากรณ์เกี่ยวกับคำเผยพระวจนะ (3:3–8)
กล่าวถึงกลุ่มคนในอิสราเอล
- ผู้หญิงในสะมาเรีย (4:1–3)
- คนรวยในสะมาเรีย (6:1–7)
- คนรวยในะเยรูซาเล็ฒ (8:4–8)
ห้านิมิตที่มุ่งหมายถึงการพิพาษาของพระเจ้าเหนืออิสราเอล คั่นด้วยการเผชิญหน้าระหว่างอาโมสและผู้ฟังใน (7:10–17):
- ตั๊กแตน (7:1–3)
- ไฟ (7:4–6)
- สายดิ่ง (7:7–9)
- กระจาดผลไม้ (8:1–3)
- พระเจ้าข้างแท่นบูชา (9:1–8a)
บทส่งท้าย (9:8b–15)

อ้างอิง

Sweeney 2000, p. unpaginated.
, Understanding the Bible. Palo Alto: Mayfield. 1985.
Finkelstein, Israel. The Forgotten Kingdom: The Archaeology and History of Ancient Israel. Atlanta: SBL, 2013. Ancient Near East Monographs, Number 5. p. 4.
Couey, J. Blake. The Oxford Handbook of the Minor Prophets. p. 424–436. 2021. “In more recent scholarship, one finds greater skepticism about historical reconstructions of Amos’s prophetic career. The superscription and Amaziah narrative are increasingly viewed as late, which raises questions about their historical validity (Coggins 2000 72, 142–143; Eidevall 2017, 3–7). The vision reports may also belong to later stages of the book’s development (Becker 2001; Eidevall 2017, 191–193). Doubts about the existence of a united monarchy under King David undermine arguments that Amos advocated for a reunified Davidic kingdom (Davies 2009, 60; Radine 2010, 4). These questions reflect larger scholarly trends, in which prophetic books are increasingly viewed as products of elite scribes. Even if they reflect historical prophetic activity, one cannot uncritically equate the prophet with the author. There may in fact have been no “writing prophets,” in which case Amos loses one source of his/its traditional prestige as the first of this group. Further complicating the matter, the portrait of prophets like Amos as proclaimers of judgment contrasts starkly with surviving records of prophetic activity from other ancient Near Eastern cultures, in which prophets consistently support the state (Kratz 2003)”
Noted in the conclusion of Couey, J. Blake. The Oxford Handbook of the Minor Prophets. p. 424–436. 2021.
Coogan, Michael (2009). A Brief Introduction to the Old Testament. p. 256.

บรรณานุกรม

Bandstra, Barry L. (2008). Reading the Old Testament: An Introduction to the Hebrew Bible. Cengage Learning. ISBN .
Barton, John (2012). The Theology of the Book of Amos. Cambridge University Press. ISBN .
Bulkeley, Tim (2005). "Amos: Hypertext Bible Commentary". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-21. สืบค้นเมื่อ 2007-07-10.
Carroll, R.; Daniel, M. (2002). Amos: The Prophet and His Oracles. Louisville: Westminster John Knox Press.
Carroll, R.; Daniel, M. (2003). "Amos". ใน Dunn, James D. G.; Rogerson, John William (บ.ก.). Eerdmans Commentary on the Bible. Eerdmans. ISBN .
Collins, John J. (2014). Introduction to the Hebrew Scriptures. Fortress Press. ISBN .
Coogan, Michael (2008). Reading the Old Testament: an introduction to the Hebrew Bible. Oxford University Press. ISBN .
Coote, Robert B. (1981). Amos Among the Prophets: Composition and Theology. Philadelphia: Fortress Press. ISBN .
Doorly, William J. (1989). Prophet of Justice: Understanding the Book of Amos. New York: Paulist Press. ISBN .
Hasel, Gerhard F. (1991). Understanding the Book of Amos: Basic Issues in Current Interpretations. Grand Rapids: Baker Book House.
Hayes, Christine (2015). Introduction to the Bible. Yale University Press. ISBN .
Haynes, John H. (1988). Amos the Eighth Century Prophet: His Times and His Preaching. Nashville: Abingdon Press.
Keil, C. F. (1986). Commentary on the Old Testament in Ten Volumes. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company.
LaSor, William Sanford; และคณะ (1996). Old Testament Survey: The Message, Form, and Background of the Old Testament. Grand Rapids: William B. Eerdmans.
Metzger, Bruce M.; และคณะ (1993). The Oxford Companion to the Bible. New York: Oxford University Press. ISBN .
Möller, Karl (2003). A Prophet in Debate: the Rhetoric of Persuasion in the Book of Amos. London: Sheffield Academic Press.
O'Brien, J. Randall (1990). "Amos, Book of". ใน Mills, Watson E. (บ.ก.). Mercer Dictionary of the Bible (ภาษาอังกฤษ). Mercer University Press. ISBN .
Paul, Shalom M. (1991). Amos: A Commentary on the Book of Amos. Hermeneia. Minneapolis: Fortress Press. ISBN .
Sweeney, Marvin A. (2000). The Twelve Prophets: Volume 1: Hosea, Joel, Amos, Obadiah, Jonah. Liturgical Press. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

คำแปลของหนังสืออาโมสออนไลน์:

คำแปลในศาสนายูดาห์:
- Amos (Judaica Press) translation [with 's commentary] at
คำแปลในศาสนาคริสต์:
- Online Bible at GospelHall.org (English Standard Version)
- Amos at Wikisource (Authorised King James Version)
Nicholas Whyte on Amos
New Advent Catholic Encyclopedia, Amos
Richard W. Corney, Amos an Introduction, published by , archived at the Wayback Machine
Bible: Amos หนังสือเสียงสาธารณสมบัติที่ (American Standard Version, Young's Literal Translation)
หนังสืออาโมส ที่ยูเวอร์ชัน

ก่อนหน้า โยเอล	หนังสืออาโมส คัมภีร์ฮีบรูและ พันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์ (หมวดผู้เผยพระวจนะน้อย)	ถัดไป โอบาดีห์

[FOOTNOTESweeney2000unpaginated-1] Sweeney 2000, p. unpaginated.

[Harris-2] , Understanding the Bible. Palo Alto: Mayfield. 1985.

[3] Finkelstein, Israel. The Forgotten Kingdom: The Archaeology and History of Ancient Israel. Atlanta: SBL, 2013. Ancient Near East Monographs, Number 5. p. 4.

[4] Couey, J. Blake. The Oxford Handbook of the Minor Prophets. p. 424–436. 2021. “In more recent scholarship, one finds greater skepticism about historical reconstructions of Amos’s prophetic career. The superscription and Amaziah narrative are increasingly viewed as late, which raises questions about their historical validity (Coggins 2000 72, 142–143; Eidevall 2017, 3–7). The vision reports may also belong to later stages of the book’s development (Becker 2001; Eidevall 2017, 191–193). Doubts about the existence of a united monarchy under King David undermine arguments that Amos advocated for a reunified Davidic kingdom (Davies 2009, 60; Radine 2010, 4). These questions reflect larger scholarly trends, in which prophetic books are increasingly viewed as products of elite scribes. Even if they reflect historical prophetic activity, one cannot uncritically equate the prophet with the author. There may in fact have been no “writing prophets,” in which case Amos loses one source of his/its traditional prestige as the first of this group. Further complicating the matter, the portrait of prophets like Amos as proclaimers of judgment contrasts starkly with surviving records of prophetic activity from other ancient Near Eastern cultures, in which prophets consistently support the state (Kratz 2003)”

[5] Noted in the conclusion of Couey, J. Blake. The Oxford Handbook of the Minor Prophets. p. 424–436. 2021.

[6] Coogan, Michael (2009). A Brief Introduction to the Old Testament. p. 256.