กัมปงเซอรานี

กัมปงเซอรานี (มลายู: Kampong Serani "บ้านลูกครึ่งฝรั่งคริสตัง") เป็นย่านอยู่อาศัยตั้งอยู่เขตปูเลาตีกุซ เมืองจอร์จทาวน์ รัฐปีนัง ประเทศมาเลเซีย ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองจอร์จทาวน์ 3.1 กิโลเมตร กัมปงเซอรานีถูกขนาบโดยวิทยาลัยอเวนิวทางทิศตะวันตกและตรอกเลนโดรทางทิศตะวันออก

กัมปงเซอรานี
ในจอร์จทาวน์
กัมปงเซอรานี จอร์จทาวน์
พิกัด: 5°26′1.5426″N 100°18′34.2894″E / 5.433761833°N 100.309524833°E / 5.433761833; 100.309524833
ประเทศ	มาเลเซีย
รัฐ	ปีนัง
อำเภอ
เมือง	จอร์จทาวน์
การปกครอง
• รัฐบาลท้องถิ่น	สภานครเกาะปีนัง
• นายกเทศมนตรีเกาะปีนัง	ยู ตุง เซียง
• สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรปูเลาตีกุซ	(DAP)
• สมาชิกรัฐสภาบูกิตเบินเดอรา	(DAP)
เขตเวลา	()
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	ไม่ได้สังเกต
รหัสไปรษณีย์	10250
เว็บไซต์	mbpp.gov.my

ที่นี่เป็นแหล่งอาศัยของที่ลี้ภัยศาสนาจากภูเก็ตเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ทว่าการพัฒนาพื้นที่ให้กลายเป็นย่านที่พักอันทันสมัยในคริสต์ทศวรรษที่ 1990 ทำให้ชาวยูเรเชียอพยพออกไปอาศัยที่อื่นในจอร์จทาวน์ แม้จะถูกพัฒนาพื้นที่ไปบ้างแล้ว แต่พื้นที่โดยรอบยังคงรักษาลักษณะเฉพาะของความเป็นยูเรเชียและเป็นที่ตั้งของสมาคมยูเรเชียปีนัง

ประวัติ

ภายใน เป็นศูนย์กลางประจำชุมชนของชาวยูเรเชีย

ชาวยูเรเชียผู้ลี้ภัยทางศาสนาจากภูเก็ตในรัชกาลสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีอพยพเข้าสู่เกอดะฮ์พร้อมกับฟรานซิส ไลต์ใน ค.ศ. 1786 ก่อนเคลื่อนย้ายเข้าไปตั้งชุมชนที่ปูเลาตีกุซใน ค.ศ. 1811 โดยเรียกชุมชนนี้ว่า กัมปงเซอรานี ชาวยูเรเชียจากสยามซึ่งส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ได้สร้างเป็นศูนย์กลางประจำชุมชน ติดกับโบสถ์เป็นสามเณราลัยหรือวิทยาลัยกลางคาทอลิก สร้างตั้งแต่ ค.ศ. 1808 ชาวยูเรเชียเชื้อสายสยามเหล่านี้จะสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ ที่ปะปนกับภาษาโปรตุเกส ไทย และมลายู

ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการจัดสรรที่ดินของกัมปงเซอรานีเพื่อพัฒนา ชาวยูเรเชียจึงทำการประท้วงและต่อต้าน กระทั่ง ค.ศ. 1994 มีการปรับหน้าดินเพื่อก่อสร้างอาคารโดยสมบูรณ์ อาคารพาณิชย์และคอนโดมิเนียมหรูตั้งตระหง่านอยู่บนที่ดินกัมปงเซอรานี อย่างไรก็ตามชื่อถนนยังหลงเหลืออิทธิพลของยูเรเชียอยู่ เช่น ตรอกเลนโดรและตรอกคอลเลจ และสมาคมยูเรเชียปีนังยังคงตั้งอยู่ที่ชุมชนนี้ไม่ย้ายไปไหน

อ้างอิง

1. Khoo, Su Nin (2007). Streets of George Town, Penang. Penang: Areca Books. ISBN .
2. "The History of Penang Eurasians". Penang Tourism (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2013-12-02. สืบค้นเมื่อ 2017-05-20.
3. "Church opens mini museum of relics - Nation | The Star Online". www.thestar.com.my. สืบค้นเมื่อ 2017-05-20.
4. Goh, Beng-Lan (2002). Modern Dreams: An Inquiry Into Power, Cultural Production, and the Cityscape in Contemporary Urban Penang, Malaysia. SEAP Publications. ISBN .
5. ปัญญา เทพสิงห์ และวุฒิ วัฒนสิน (2547). ลวดลายตกแต่งหน้าอาคารชิโน-ปอร์ตุเกสในจังหวัดภูเก็ต (PDF). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. p. 96.