ปฏิบัติการดาวน์ฟอล

ปฏิบัติการดาวน์ฟอล (อังกฤษ: Operation Downfall) เป็นแผนการโดยรวมของฝ่ายสัมพันธมิตรเพื่อบุกญี่ปุ่นในช่วงใกล้จะสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ปฏิบัติการถูกยกเลิกเมื่อญี่ปุ่นได้ยอมจำนนหลังจากโดนทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ที่เมืองฮิโรชิมะและนางาซากิ สหภาพโซเวียตประกาศร่วมสงครามต่อต้านญี่ปุ่น และ ปฏิบัติการดาวน์ฟอลแบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยกันคือ: ปฏิบัติการโอลิมปิก (Operation Olympic) และ ปฏิบัติการโคโรเนต (Operation Coronet) ปฏิบัติการจะเริ่มต้นในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1945 ปฏิบัติการโอลิมปิกมีวัตถุประสงค์เพื่อยึดดินแดนหนึ่งในสามทางใต้ของดินแดนตอนใต้สุดของประเทศญี่ปุ่น เกาะคีวชู และเกาะโอกินาวะที่พึ่งยึดได้เพื่อใช้เป็นพื้นที่รองรับการรุกคืบต่อไป ต่อมาในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1946 ปฏิบัติการโคโรเนตถูกวางแผนไว้สำหรับบุกที่ราบคันโต ใกล้กับโตเกียว บนเกาะฮนชู สนามบินบนเกาะคีวชูที่ยึดได้ในปฏิบัติการโอลิมปิกจะเป็นฐานสนับสนุนปฏิบัติการโคโรเนต ถ้าดาวน์ฟอลเกิดขึ้น นี่อาจจะเป็นที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์

ปฏิบัติการดาวน์ฟอล
ส่วนหนึ่งของ สงครามแปซิฟิก
สถานที่ ผล ถูกยกเลิกหลังญี่ปุ่นยอมจำนนในวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1945
คู่สงคราม
สัมพันธมิตร (สหประชาชาติ):  สหรัฐ  สหราชอาณาจักร  ออสเตรเลีย  แคนาดา  นิวซีแลนด์ ฝรั่งเศส	ญี่ปุ่น
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
แฮร์รี เอส. ทรูแมน ดักลาส แมกอาเธอร์ เชสเตอร์ ดับเบิลยู. นิมิตซ์ เคลเมนต์ แอตต์ลี	จักรพรรดิโชวะ คันตาโร ซูซูกิ มิตสึมาซะ โยไน โซเอมุ โทโยดะ ชิซูอิจิ ทานากะ
หน่วยที่เกี่ยวข้อง
หน่วยภาคพื้นดิน: กำลังเสริม (หน่วยสหรัฐสูงถึง 58 หน่วย และกองพลเครือจักรภพ 3-5 กองขึ้นไป) หน่วยนาวิกโยธิน: หน่วยอากาศ:	หน่วยภาคพื้นดิน: (66 หน่วย, กองพลน้อย 36 หน่วย และกองทหาร 45 หน่วย ไม่รวมหน่วยของ PCFC) หน่วยนาวิกโยธิน: Navy General Command กองกำลังโจมตีพิเศษทางอากาศ หน่วยอากาศ: Air General Army First Air Army Sixth Air Army Third Air Fleet Fifth Air Fleet Tenth Air Fleet Sixth Air Fleet Twelfth Air Fleet
กำลัง
มากกว่า 5,000,000 คน (คาดการณ์) 1,000,000 (คาดการณ์) รวมมากกว่า 6,000,000 คน (คาดการณ์)	ทหาร 4,335,500 นาย พลเมืองที่ถูกเกณฑ์ทหาร 31,550,000 คน รวม 35,885,500 คน

ภูมิศาสตร์ของญี่ปุ่นทำให้ฝ่ายญี่ปุ่นทราบถึงแผนการบุกนี้เช่นกัน ญี่ปุ่นสามารถทำนายแผนการบุกของฝ่ายสัมพันธมิตรได้ถูกต้องและได้ทำการปรับแผนป้องกัน ปฏิบัติการเคะสึโง (Operation Ketsugō) ญี่ปุ่นวางแผนป้องกันเกาะคีวชูทั้งหมดด้วยกองหนุนเพียงน้อยนิดสำหรับปฏิบัติการป้องกันใด ๆ ที่ตามมา มีการคาดการณ์ถึงผู้บาดเจ็บล้มตายในจำนวนหลากหลายต่างกันไป แต่ก็เป็นจำนวนที่สูงมากสำหรับทั้งสองฝ่ายขึ้นกับระดับการต่อต้านของประชาชนญี่ปุ่นในการบุก คาดกันว่าอาจมีผู้บาดเจ็บล้มตายถึงหนึ่งล้านคนสำหรับฝ่ายสัมพันธมิตร และสิบล้านคนสำหรับฝ่ายญี่ปุ่น

อ้างอิง

1. . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-17. สืบค้นเมื่อ January 23, 2016.
2. Cooke, Tim (2004). History of World War II. p. 169. ISBN .
3. The Fast Carriers: The Forging of an Air Navy by (1968; 1978; 1992; 2014), pp. 360–62.
4. Dyer, George Carroll (May 28, 2017). "The Amphibians Came to Conquer: The Story of Admiral Richmond Kelly Turner". Hyperwar, p. 1108.
5. Giangreco 2009
6. Japanese Monographs 17–20 Retrieved 21 August 2015.
7. History of Planning Division, ASF vols. 6, 7, and 9
8. Giangreco (2009) p. 62
9. Chapter 13: "Downfall" p. 422 2019-08-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved 23 Aug. 2015
10. Demobilization and Disarmament of the Japanese Armed Forces 2008-04-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน pgs. 118, 120. Retrieved 21 August 2015.
11. Giangreco (2009) p. 29. According to Secretary of War Henry Stimson, the number of American military personnel involved in operations to subjugate Japan "was on the order of 5 million men; if all those indirectly concerned are included, it was larger still."
12. Giangreco (2009) pp. 22–23: "As envisioned in the summer of 1945, the ground and air elements, in combination with the full-bore Royal Navy commitment, would ultimately entail that nearly a million British and empire servicemen be gathered for Operation Coronet, the invasion of Honshu near Tokyo."
13. Cook (1992). Japan at War: an Oral History. New Press. ISBN . p. 403. Japanese strength is given at 4,335,500 in the Home Islands and 3,527,000 abroad.
14. Giangreco (2009) p. 122: "These militia units received regular combat training with whatever weapons could be scrounged while continuing to perform their agricultural and industrial duties unless directed to other tasks, such as building defensive works, by area commanders. Some 28 million Japanese fell under the provisions of the law in addition to the 1.3 million civilians already working for the Navy and 2.25 million for the Army."
15. Giangreco (2009) pg. xvi
16. "Chapter 13: "DOWNFALL"- The Plan for the Invasion of Japan". history.army.mil. สืบค้นเมื่อ 2021-07-27.
17. Frank, p. 340.

บรรณานุกรม

• Allen, Thomas B.; Polmar, Norman (1995). Code-Name Downfall. New York: Simon & Schuster. ISBN .
• Bauer, Jack; (August 1965). "Olympic vs Ketsu-Go". Marine Corps Gazette. 49 (8).
• Coffey, Thomas M. (1988). /books?id=2KCZAAAAIAAJ Iron Eagle: The Turbulent Life of General Curtis LeMay. New York: Avon Books. ISBN . {{}}: ตรวจสอบค่า |url= ((help))
• (1992). Reluctant Nation: Australia and the Allied Defeat of Japan, 1942–1945. New York: Oxford University Press. ISBN .
• Drea, Edward J. (1998). "Japanese Preparations for the Defense of the Homeland & Intelligence Forecasting for the Invasion of Japan". In the Service of the Emperor: Essays on the Imperial Japanese Army. Nebraska: University of Nebraska Press. ISBN .
• Feifer, George (2001). The Battle of Okinawa: The Blood and the Bomb. Guilford, CT: The Lyons Press. ISBN .
• (1999). Downfall: The End of the Imperial Japanese Empire. New York: Random House. ISBN .
• Giangreco, Dennis M. (2009). Hell to Pay: Operation Downfall and the Invasion of Japan, 1945–1947. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN .
• ———; Moore, Kathryn (December 1, 2003). "Are New Purple Hearts Being Manufactured to Meet the Demand?". History News Network. สืบค้นเมื่อ December 4, 2006.
• Glantz, David (Spring 1995). "The Soviet Invasion of Japan". Quarterly Journal of Military History. 7 (3).
• Horner, David (1982). High Command. Sydney: Allen & Unwin. ISBN .
• MacEachin, Douglas J. (December 1998). . CIA Center for the Study of Intelligence. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-22. สืบค้นเมื่อ October 4, 2007.
• Murray, Williamson; Millet, Alan (2000). A War To Be Won. Belknap Press. ISBN .
• (1987). The Road to Trinity: A Personal Account of How America's Nuclear Policies Were Made. New York: Morrow. ISBN .
• (1991). There's A War to be Won. New York: Random House.
• Silkett, Wayne A (1994). "Downfall: The Invasion that Never Was" (PDF) (Autumn). สืบค้นเมื่อ September 5, 2012. {{}}: Cite journal ต้องการ |journal= ((help))
• Skates, John Ray (1994). The Invasion of Japan: Alternative to the Bomb. Columbia, SC: University of South Carolina Press. ISBN .
• (1985). Eagle Against the Sun: The American War with Japan. Random House. ISBN .
• ; และคณะ (28 May 1945). (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-09-23. สืบค้นเมื่อ September 11, 2021.
• Thomas, Evan (March 2007). "The Last Kamikaze". World War II Magazine: 28.
• Tillman, Barrett (2007). LeMay. New York: Palgrave Macmillan. p. 224. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

• Allen, Thomas B., "Operation Downfall". Houghton Mifflin Reader's Companion to Military History.
• , "Operation Downfall: Olympic, Coronet 2017-09-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน; World War II in the Pacific, The Invasion of Japan". ww2pacific.com.
• Giangreco, Dennis M. (July 1997). "Casualty Projections for the U.S. Invasions of Japan, 1945–1946: Planning and Policy Implications". . 61 (3): 521–81. doi:10.2307/2954035. JSTOR 2954035.
• ——— (16 February 1998), (transcript), US Army Command and General Staff College, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-15, สืบค้นเมื่อ 2010-11-04.
• Hoyt, Austin, : Victory in the Pacific 2010-04-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน; documentary.
• Japanese Monograph No. 23, "Waiting for the invasion" (notes on Japanese preparations for an American invasion)
• Pearlman, Michael D., "Unconditional Surrender, Demobilization, and the Atomic Bomb"; Combat Studies Institute, U.S. Army Command and General Staff College, 1996.
• White, HV, The Japanese Plans for the Defense of Kyushu; 31 December 1945 (link to PDF), OCLC.