มาร แห งบ ร กอญ ฝร งเศส Marie de Bourgogne ด ตช Maria van Bourgondië หร อ มาร ผ ม งค ง อ งกฤษ Mary the Rich เป นบ ตร ของ

มารีแห่งบูร์กอญ (ฝรั่งเศส: Marie de Bourgogne; ดัตช์: Maria van Bourgondië;) หรือ มารีผู้มั่งคั่ง (อังกฤษ: Mary the Rich) เป็นบุตรีของชาร์ล ดยุกแห่งบูร์กอญกับ และมีบรรดาศักดิ์เป็นดัชเชสแห่งแห่งบูร์กอญระหว่าง ค.ศ. 1477 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 1482 มารีเป็นพระธิดาองค์เดียวของชาร์ลผู้อาจหาญซึ่งทำให้มีสิทธิเป็นทายาทของดินแดนบูร์กอญอันใหญ่โตในฝรั่งเศสและในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำเมื่อพระบิดาสิ้นพระชนม์ใน (Battle of Nancy) เมื่อวันที่ 5 มกราคม ค.ศ. 1477 พระมารดาของมารีสิ้นพระชนม์ก่อนหน้านั้นในปี ค.ศ. 1465 แต่มารีทรงมีความสัมพันธ์อันดีกับพระมารดาเลี้ยงมาร์กาเร็ตแห่งยอร์คผู้ที่ชาร์ลผู้อาจหาญทรงเสกสมรสด้วยใน ค.ศ. 1468

มารีแห่งบูร์กอญ

ดัชเชสแห่งบูร์กอญ
ครองราชย์	5 มกราคม ค.ศ. 1477 – 27 มีนาคม ค.ศ. 1482
ก่อนหน้า	ชาร์ลที่ 1
ถัดไป	ฟิลิปที่ 4
ปกครองร่วมกับ	มัคซีมีลีอาน

ประสูติ	13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1457 บรัสเซลส์ บราบันต์ เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ
สิ้นพระชนม์	27 มีนาคม ค.ศ. 1482(1482-03-27) (25 ปี) ฟลานเดอส์ เนเธอร์แลนด์ของบูร์กอญ
ฝังพระศพ	บรูช ฟลานเดอส์
คู่อภิเษก	อาร์ชดยุกมัคซีมีลีอานแห่งออสเตรีย (สมรส 1477)
พระบุตร	พระเจ้าเฟลิเปที่ 1 แห่งกัสติยา
ราชวงศ์	วาลัว-บูร์กอญ
พระบิดา	ชาร์ลผู้อาจหาญ
พระมารดา
ศาสนา	โรมันคาทอลิก

พระประวัติ

ทายาทแห่งบูร์กอญ

มารีแห่งบูร์กอญประสูติในปราสาทดยุกแห่งที่บรัสเซลส์ นักบันทึกประวัติศาสตร์บันทึกว่าการประสูติกาลของมารีตามด้วยเสียงฟ้าผ่าสามครั้งทั้งที่ท้องฟ้าปรอดโปร่ง พระบิดาทูลหัวของมารีคือโดแฟงหลุยส์แห่งฝรั่งเศสผู้ขณะนั้นเสด็จมาลี้ภัยอยู่ในบูร์กอญ พระองค์พระราชทานนามตามชื่อของพระชนนีของพระองค์--มารีแห่งอองชู ปฏิกิริยาต่อประสูติกาลของมารีทั้งดีและไม่ดี ผู้เป็นพระอัยกาไม่ทรงยินดียินร้ายเท่าใดนักและไม่ทรงเข้าร่วมในพิธีรับศีลจุ่มเพราะเป็นเพียงพิธีสำหรับเด็กผู้หญิง แต่พระชายา ดีใจที่ทรงได้พระนัดดา

เพราะเป็นพระธิดาองค์เดียวของชาร์ล ดยุกแห่งบูร์กอญ มารีจึงทรงเป็นทายาทของดินแดนอันมหาศาลและมั่งคั่งที่ปประกอบด้วย, และส่วนใหญ่ของบริเวณกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ ซึ่งทำให้กลายเป็นที่หมายปองจากเจ้าผู้ครองนครหลายคน คำเสนอครั้งแรกที่ชาร์ลผู้อาจหาญได้รับเมื่อมารียังคงพระชันษาได้เพียงห้าขวบ เพื่อสมรสกับผู้ที่ต่อมาเป็นพระเจ้าเฟรนานโดที่ 2 แห่งอารากอน ที่ตามมาก็มีพระอนุชาองค์รองของพระเจ้าหลุยส์ที่ 11 แห่งฝรั่งเศส ผู้ทรงพยายามแม้ว่าจะไม่ที่พึงพอใจต่อพระเชษฐาผู้ที่ทรงพยายามยับยั้งการออกประกาศของพระสันตะปาปาเพราะจะเป็นการเสกสมรสระหว่างญาติพี่น้องที่ใกล้ชิดกัน

ทันทีที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 มีพระราชโอรสผู้ต่อมาเป็นพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 8 พระองค์ก็มีพระราชประสงค์ที่จัดให้เสกสมรสกับมารี แม้ว่าชาร์ลส์จะมีพระชันษาอ่อนกว่ามารีถึงสิบสามปี ผู้มีพระชันษาแก่กว่ามารีสองสามปีมีดินแดนที่มีพรมแดนติดกันกับดินแดนบูร์กอญ แต่แผนที่จะรวมสองอาณาจักรมาสิ้นสุดลงเมื่อนิโคลาส์มาสิ้นพระชนม์ในยุทธการในปี ค.ศ. 1473

เมื่อชาร์ล ดยุกแห่งบูร์กอญสิ้นพระชนม์ในสนามรบในการล้อมนองซีเมื่อวันที่ 5 มกราคม ค.ศ. 1477 มารีเพิ่งทรงมีพระชันษาได้สิบเก้าปี พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 ทรงฉวยโอกาสจากการสิ้นพระชนม์ของคู่แข่งในการพยายามยึดครองแคว้นบูร์กอญ และฟร็องช์-กงเต, และ พระเจ้าหลุยส์ทรงวิตกกังวลที่จะผูกมัดมารีกับโดแฟงชาร์ลส์ เพื่อที่จะได้ดินแดนในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำมาเป็นของฝรั่งเศส แม้ว่าอาจจะต้องมีการบังคับกัน มารีด้วยคำแนะนำของมาร์กาเร็ตมีความไม่ไว้วางใจพระเจ้าหลุยส์จึงทรงปฏิเสธคำขอจากฝรั่งเศส และหันไปพึ่งเนเธอร์แลนด์ให้ช่วย

มหาอภิสิทธิ์

เมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1477 มารีเสด็จไปยังเกนต์เพื่อทรงทำการเข้าเมืองอย่างเป็นทางการ (Joyous Entry) เนื่องในโอกาสรับรองฐานะในการเป็นทายาทของชาร์ลโดยการลงนามในกฎบัตรอภิสิทธิ์ (charter of rights) ที่เรียกว่า “” (Great Privilege) ภายใต้ข้อตกลงนี้จังหวัดและเมืองต่างๆ ของฟลานเดอร์, บราบองต์, เอโนต์ และ ฮอลแลนด์ได้รับสิทธิต่างๆ คืนมาหลังจากที่ถูกยุบเลิกไปตามประกาศของดยุกแห่งบูร์กอญในการพยายามที่จะสร้างรัฐร่วมรัฐเดียวที่ปกครองจากศูนย์กลางตามแบบฝรั่งเศสจากรัฐเดิมหลายรัฐที่เป็นอิสระต่อกันในบริเวณกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ โดยเฉพาะรัฐสภาแห่งเมเชเลนที่ก่อตั้งโดยชาร์ลผู้อาจหาญในปี ค.ศ. 1470 ถูกยุบเลิกและแทนที่ด้วยที่มีอยู่เดิม ซึ่งเป็นการสร้างดุลยภาพของการปกครองจากศูนย์กลางที่คืบเข้ามาโดยทั้งชาร์ลและฟิลิปที่ 3 มารีต้องตกลงที่จะไม่ทรงประกาศสงคราม, สร้างสันติ หรือขึ้นภาษีโดยไม่ได้รับการยินยอมจากรัฐต่างๆ และต้องจ้างเฉพาะผู้อยู่ในท้องถิ่นในการทำราชการเท่านั้น

การปกครองโดยคณะรัฐบาลเดิมเป็นที่ชิงชังของประชาชนเป็นอันมาก จนองคมนตรีผู้มีอิทธิพลสองคนของชาร์ล ดยุกแห่งบูร์กอญ องคมนตรีอูโกเนต์ และ อุมแบร์ตคูร์ตถูกประหารชีวิตที่เกนต์เมื่อพบว่าทำการเขียนจดหมายติดต่อกับกษัตริย์ฝรั่งเศส

การเสกสมรส

มารีแห่งบูร์กอญ (ขวา) กับพระสวามีและพระบุตร

พระอนุสรณ์ของมารีแห่งบูร์กอญใน Mary's tomb effigy in the ที่บรูจส์

มารีทรงเลือกอาร์ชดยุกมัคซีมีลีอานแห่งออสเตรีย (หลังจากการสิ้นพระชนม์ของมารี พระสวามีทรงได้เป็นจักรพรรดิมัคซีมีลีอานที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์) จากบรรดาผู้หมายปองเป็นพระสวามี การเสกสมรสจัดขึ้นที่เกนต์เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 1477 ซึ่งทำให้มารีทรงได้รับบรรดาศักดิ์เป็นอาร์ชดัชเชสแห่งออสเตรีย และทำให้กลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำกลายเป็นของฮับส์บวร์ก ซึ่งทำให้เป็นการเริ่มสร้างความขัดแย้งระหว่างฝรั่งเศสและฮับส์บวร์กที่ดำเนินต่อมาอีกสองร้อยปี ที่ต่อมาขยายตัวไปยังสเปน จนกระทั่งในที่สุดก็เป็นชนวนที่ก่อให้เกิดสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน ระหว่าง ค.ศ. 1701 ถึง ค.ศ. 1714.

แต่ในขณะนั้นในเนเธอร์แลนด์สถานการณ์ก็ดูจะราบรื่นอยู่ระยะหนึ่ง ความก้าวร้าวของฝรั่งเศสก็ดูจะยุติลง และสถานการณ์ภายในโดยทั่วไปก็ฟื้นตัวเป็นส่วนใหญ่

การสิ้นพระชนม์

ห้าปีต่อมาอาร์ชดัชเชสมารีผู้ทรงมีพระชนมายุได้เพียง 25 พรรษาก็มาสิ้นพระชนม์จากการทรงตกจากหลังม้าเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 1482 อาร์ชดัชเชสมารีเป็นทรงโปรดทรงม้าและเสด็จออกไปล่าสัตว์ด้วยเหยี่ยวกับอาร์ชดยุกมัคซีมีลีอาน ขณะที่ขี่อยู่ม้าก็สะดุดและโยนตัวอาร์ชดัชเชสมารีลงจากหลังและล้มตัวลงมาทับอาร์ชดัชเชสมารีจนพระศอหัก อาร์ชดัชเชสมารีก็สิ้นพระชนม์สองสามวันหลังจากนั้นหลังจากที่ได้ทรงทำพินัยกรรมอย่างละเอียดแล้ว พระศพของอาร์ชดัชเชสมารีได้รับการบรรจุไว้ที่บรูจส์

ทันทีที่อาร์ชดัชเชสมารีสิ้นพระชนม์พระเจ้าหลุยส์ก็เริ่มขยายอิทธิพลและบังคับให้อาร์ชดยุกมัคซีมีลีอานลงพระนามใน ที่ระบุให้ฟรองช์-กงเต และ อาร์ทัวส์กลับมาตกอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสชั่วคราว ก่อนที่จะทำการแลกเปลี่ยนเป็นบูร์กอญและพิคาร์ดีต่อมาในปีต่อมาใน ซึ่งเป็นผลให้เกิดความสงบสุขขึ้นในบริเวณกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ

ในปี ค.ศ. 1493 อาร์ชดยุกมัคซีมีลีอานเสกสมรสเป็นครั้งที่สองกับ (5 เมษายน ค.ศ. 1472- 31 ธันวาคม ค.ศ. 1510) บุตรีของ และ แต่ไม่มีลูกด้วยกัน

ครอบครัว

อาร์ชดัชเชสมารีและอาร์ชดยุกมัคซีมีลีอานมีพระบุตรพระธิดาด้วยกันสามพระองค์ พระโอรสพระองค์โตฟิลิป ทรงเป็นทายาทในดินแดนต่างๆ ของมารีภายใต้การดูแลของอาร์ชดยุกมัคซีมีลีอาน พระบุตรพระธิดาของอาร์ชดัชเชสมารีก็ได้แก่:

ฟิลิปผู้ทรงโฉม (22 กรกฎาคม ค.ศ. 1478 – 25 กันยายน ค.ศ. 1506) ผู้สืบครองบูร์กอญต่อจากมารีเป็น “ฟิลิปที่ 4 แห่งบูร์กอญ” และต่อมาเป็น พระเจ้าฟิลิปที่ 1 แห่งคาสตีลโดยการเสกสมรสกับโจแอนนาแห่งคาสตีล
(10 มกราคม ค.ศ. 1480 – 1 ธันวาคม ค.ศ. 1530) เสกสมรสกับครั้งแรกกับ พระราชโอรสในพระเจ้าเฟรนานโดที่ 2 แห่งอารากอนและสมเด็จพระราชินีนาถอิซาเบลลาที่ 1 แห่งคาสตีล) และต่อมากับ
ฟรันซ์ ประสูติและสิ้นพระชนม์ ค.ศ. 1481

บรรพบุรุษ

**บรรพบุรุษสามชั่วคนของมารีแห่งบูร์กอญ**
มารีแห่งบูร์กอญ	พระบิดา: ชาร์ลผู้อาจหาญ	พระอัยกาฝ่ายพระบิดา(ปู่): ฟิลิปที่ 3 ดยุกแห่งบูร์กอญ	พระปัยกาฝ่ายพระอัยกา(พ่อของปู่): ฌ็องที่ 1 ดยุกแห่งบูร์กอญ
			พระปัยยิกาฝ่ายพระอัยกา(แม่ของปู่):
		พระอัยยิกาฝ่ายพระบิดา(ย่า):	พระปัยกาฝ่ายพระอัยยิกา(พ่อของย่า):
			พระปัยยิกาฝ่ายพระอัยยิกา(แม่ของย่า):
	พระมารดา:	พระอัยกาฝ่ายพระมารดา(ตา):	พระปัยกาฝ่ายพระอัยกา(พ่อของตา):
			พระปัยยิกาฝ่ายพระอัยกา(แม่ของตา):
		พระอัยยิกาฝ่ายพระมารดา(ยาย):	พระปัยกาฝ่ายพระอัยยิกา(พ่อของยาย): ฌ็องที่ 1 ดยุกแห่งบูร์กอญ
			พระปัยยิกาฝ่ายพระอัยยิกา(แม่ของยาย):

ผู้สืบเชื้อสายจากมารี

พระธิดาของมารี สิ้นพระชนม์โดยไม่มีพระบุตร แต่ฟิลิปทรงเป็นพระราชบรรพบุรุษของพระมหากษัตริย์หลายพระองค์ และจากพระราชนัดดาสมเด็จพระจักรพรรดิคาร์ลที่ 5 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ มารีก็ทรงเป็นพระราชบรรพบุรุษของพระมหากษัตริย์สเปนหลายพระองค์เช่นพระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปน และ พระเจ้าเฟลีเปที่ 3 แห่งสเปน พระปนัดดาเป็นพระราชมารดาของ และ มารี เดอ เมดิชิ เอเลโนราเป็นพระราชมารดาของ ส่วนมารี เดอ เมดิชิทรงเป็นสมเด็จพระราชินีนาถแห่งฝรั่งเศส พระราชโอรสของมารีคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศส มารีจึงทรงเป็นพระราชบรรพบุรุษของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส ทางสายพระราชธิดาของมารีเฮนเรียตตา มาเรียผู้เสกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งอังกฤษและมีพระราชโอรสสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 และ สมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 2) มารีจึงทรงเป็นพระราชบรรพบุรุษของพระมหากษัตริย์อังกฤษด้วย

พระอิสริยยศและบรรดาศักดิ์

18 สิงหาคม ค.ศ. 1477 - 27 มีนาคม ค.ศ. 1482: อาร์ชดัชเชสมารีแห่งออสเตรีย
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ดัชเชสแห่งบูร์กอญ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ดัชเชสแห่งบราบองต์ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ดัชเชสแห่งแห่งลักเซมเบิร์ก ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: เคานเทสพาลาไทน์แห่งบูร์กอญ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: เคานเทสแห่งอาร์ทัวส์ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: เคานเทสแห่งเอโนต์ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: เคานเทสแห่งฮอลแลนด์ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-27 มีนาคม ค.ศ. 1482: เคานเทสแห่งเซแลนด์ ในพระนามว่า "มารีที่ 1"
5 มกราคม ค.ศ. 1477-ค.ศ. 1492: ในพระนามว่า "มารีที่ 1"

บรรพบุรุษ

**บรรพบุรุษสามชั่วคนของมารีแห่งบูร์กอญ**
มารีแห่งบูร์กอญ	บิดา: ชาร์ลผู้อาจหาญ	ปู่ทางพ่อ: ฟิลิปที่ 3 ดยุกแห่งบูร์กอญ	ทวดทางพ่อ: ฌ็องที่ 1 ดยุกแห่งบูร์กอญ
			ทวดทางพ่อ:
		ย่าทางพ่อ:	ทวดทางพ่อ:
			ทวดทางพ่อ:
	แม่:	ปู่ทางแม่:	ทวดทางแม่:
			ทวดทางแม่:
		ย่าทางแม่:	ทวดทางแม่: ฌ็องที่ 1 ดยุกแห่งบูร์กอญ
			ทวดทางแม่:

อ้างอิง

Taylor, Aline, Isabel of Burgundy

ข้อมูล

Armstrong, C.A.J. (1957). "The Burgundian Netherlands, 1477-1521". ใน Potter, G.R. (บ.ก.). The New Cambridge Modern History. Vol. I. Cambridge at the University Press. ISBN .
Hand, Joni M. (2017). Women, Manuscripts and Identity in Northern Europe, 1350-1550. Taylor & Francis.
Ingrao, Charles W. (2000). The Habsburg Monarchy, 1618–1815. Cambridge University Press. ISBN .
Kendall, Paul Murray (1971). Louis XI. W.W. Norton Co. Inc. ISBN .
Koenigsberger, H. G. (2001). Monarchies, States Generals and Parliaments: The Netherlands in the Fifteenth and Sixteenth Centuries. Cambridge University Press. ISBN .
Taylor, Aline S. (2002). Isabel of Burgundy. Rowman & Littlefield Co. ISBN .
Vaughan, Richard (2004). Charles the Bold: The Last Valois Duke of Burgundy. Boydell Press. ISBN .
Ward, A.W.; Prothero, G.W.; Leathes, Stanley, บ.ก. (1934). The Cambridge Modern History. Vol. XIII. Cambridge at the University Press.

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Taylor, Aline, Isabel of Burgundy