ล งก ข ามภาษา ในบทความน ม ไว ให ผ อ านและผ ร วมแก ไขบทความศ กษาเพ มเต มโดยสะดวก เน องจากว ก พ เด ยภาษาไทยย งไม ม บทความด

ซี-130 เฮอร์คิวลิส (อังกฤษ: Lockheed C-130 Hercules) เป็นเครื่องบินลำเลียงใช้เครื่องยนต์เทอร์โบใบพัด 4 เครื่องยนต์ ได้ถูกใช้งานอย่างแพร่หลายและยาวนานที่สุด เครื่องเฮอร์คิวลิสบินครั้งแรกเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2497 เริ่มประจำการในกองทัพอากาศสหรัฐ เมื่อพ.ศ. 2497 เฮอร์คิดลิสได้รับการพัฒนาตลอดมา และใช้กันในหลายประเทศ

ซี-130 เฮอร์คิวลิส

บทบาท
ชาติกำเนิด	สหรัฐ
บริษัทผู้ผลิต	ล็อกฮีด ล็อกฮีด มาร์ติน
เริ่มใช้	ธันวาคม พ.ศ. 2500
สถานะ	อยู่ในการผลิต
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพอากาศสหรัฐ ผู้ใช้รายอื่น
จำนวนที่ผลิต	2,262 ลำในปีพ.ศ. 2549
แบบอื่น	ซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิส เอซี-130 สเปกเตอร์/สปูคกี้ ล็อกฮีด ดีซี-130

ในปี พ.ศ. 2511 เฮอร์คิวลิสได้เริ่มเข้าสู่การบินพาณิชย์โดยกำหนดสัญลักษณ์ใหม่สำหรับรุ่นใช้งานทางพลเรือนเป็น ล็อกฮีดแอล 100 เฮอร์คิวลิส ซึ่งมีลำตัวยาวกว่าเฮอร์คิวลิสทางการทหาร และต่อมาได้มีการพัฒนาเฮอร์คิวลิส เป็นเครื่องบินลำเลียงชั้นสูง ชื่อรุ่นว่า แอ็ดวานซ์ เฮอร์คิวลิส

ตลอดการใช้งานของมันเครื่องตระกูลเฮอร์คิวลิสนั้นได้ทำหน้าที่ในกองทัพของหลายประเทศ ทั้งปฏิบัติการพลเรือนและช่วยเหลือมนุษย์ มันเป็นตระกูลที่มีการผลิตต่อเนื่องยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์เครื่องบินทางทหาร ในปีพ.ศ. 2550 ซี-130 ได้กลายมาเป็นเครื่องบินลำที่ห้า ต่อจาก บี-52 สตราโตฟอร์เทรส ตูโปเลฟ ตู-95 และ ที่ถูกใช้ติดต่อกัน 50 ปีโดยกองทัพอากาศสหรัฐ ซี-130 ยังเป็นอากาศยานทางทหารเพียงแบบเดียวที่ยังคงทำการผลิตมา 50 ปีโดยลูกค้ารายเดิม จนได้พัฒนาเป็นซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิส

ในประเทศไทย ซี-130 เป็นเครื่องบินของกองทัพอากาศเข้าประจำการในปี พ.ศ. 2523 ให้บริการสำหรับขนส่งข้าราชการของหน่วยงานรัฐ ที่ต้องไปราชการหรือปฏิบัติภารกิจตามหัวเมืองต่าง ๆ และภารกิจอื่นอีกมากมาย เช่น ภารกิจสำนักพระราชวัง ลงตรวจพื้นที่ที่ได้รับภัยพิบัติธรรมชาติ รับ-ส่งคณะ ครม. สับเปลี่ยนกำลังพล ลำเลียงผู้เสียชีวิต ฯลฯ มีชื่อเรียกอย่างติดตลกในหมู่นักข่าวว่า "หมูหิน" เนื่องจากรูปร่างในส่วนหัวเครื่องที่มีส่วนจมูกยื่นออกมาสีดำคล้ายหมู ส่วนลำตัวที่ดูอ้วนๆ และด้วยการที่มันสามารถปฏิบัติภารกิจหนักๆ ต่างๆ ได้อย่างมากมายเกินความคุ้มค่า^[]

การพัฒนา

เบื้องหลังและความต้องการ

ในสงครามเกาหลีที่เริ่มขึ้นเมื่อปีพ.ศ. 2493 ได้แสดงให้เห็นว่ายานขนส่งจากสงครามโลกครั้งที่สอง อย่าง ซี-47 สกายเทรน และ เริ่มไม่เหมาะกับสงครามยุคใหม่ ดังนั้นในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 กองทัพอากาศสหรัฐจึงทำการประกาศหาเครื่องบินขนส่งแบบใหม่ต่อโบอิง ล็อกฮีด และ เครื่องบินขนส่งลำใหม่นี้จะสามารถบรรทุกผู้โดยสารได้ 95 คน ทหาร 72 นายหรือพลร่ม 64 นาย โดยมีพิสัย 2,000 กิโลเมตร สามารถบินขึ้นจากลานบินสั้นๆ ได้ และสามารถบินได้โดยใช้เพียงเครื่องยนต์เดียว

แฟร์ไชลด์ นอร์ธ อเมริกัน มาร์ติน และนอร์ทธรอปได้ปฏิเสธที่จะเข้าร่วม ทำให้เหลืออีกห้าบริษัทพร้อมแบบทั้งสิบ ล็อกฮีดสองแบบ โบอิงหนึ่งแบบ เชสสามแบบ ดักลาสสามแบบ แอร์ลิฟท์หนึ่งแบบ การแข่งขันนั้นสูสีกันมากระหว่างล็อกฮีดสองแบบที่ขนาดเบากว่าและแบบของดักลาสที่มีสี่เครื่องยนต์

ทีมออกแบบของล็อกฮีดนำโดยวิลลิส ฮอร์คกินส์ เริ่มด้วยข้อเสนอ 130 หน้าสำหรับล็อกฮีด แอล-206 และแบบสองเครื่องยนต์กับอีกแบบที่ขนาดใหญ่กว่า ฮอล ฮิบบาร์ด รองประธานล็อกและหัวหน้าวิศรกรของล็อกฮีด ได้เห็นข้อเสนอและส่งมันให้กับเคลลี่ จอห์นสัน ทั้งฮิบบาร์ดและจอห์สันได้เซ็นข้อเสนอและบริษัทก็ชนะสัญญาสำหรับการออกแบบโมเดล 82 ในวันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2494

การบินครั้งแรกของวายซี-130 เกิดขึ้นในวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2497 วายซี-130 ที่บินโดยแสตนลีย์ เบลซ์และรอย วิมเมอร์ทำการบินนาน 61 นาทีไปยังฐานทัพอากาศเอ็ดเวิร์ด แจ็ค เรียลและดิกแสตนตันได้ทำหน้าที่เป็นวิศวกรการบิน เคลลี่ จอห์นสันได้บินเครื่องของเชส

การผลิต

หลังจากที่ต้นแบบทั้งสองสมบูรณ์ การผลิตก็เริ่มขึ้นในจอร์เจีย ที่ซึ่งมีซี-130 มากกว่า 2,300 ถูกสร้างขึ้น

แบบแรกๆ ที่ทำการผลิตคือเอซี-130เอ ใช้เครื่องยนต์อัลลิสัน ที56-เอ-9 ที่มีสามใบพัด การส่งมอบเริ่มขึ้นในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2499 โดยต่อไปจนถึงการมาของซี-130บีในปีพ.ศ. 2502 บางรุ่นมีชื่อใหม่ว่าซี-130ดีหลังจากที่ทำการติดตั้งเข้าไป รุ่นบีที่ใหม่กว่ามีแพนปีกที่เสริมการเร่งจาก 2,050 ปอนด์ต่อตารางนิ้วเป็น 3,000 ปอนต่อตารางนิ้ว เช่นเดียวกันกับการปรับเครื่องยนต์และใบพัดทั้งสี่ซึ่งเป็นมาตรฐานมาจนถึงรุ่นเจ

ซี-130เอ

ซี-130 ชุดแรกที่ทำการผลิตเรียกว่ารุ่นเอ ซึ่งส่งมอบให้กับฝูงบินขนส่งทหารที่ 463 ที่ฐานทัพอากาศอาร์ดมอร์รัฐโอกลาโฮมาและฝูงบินขนส่งทหารที่ 314 ที่ฐานทัพอากาศสจ๊วตรัฐเทนเนสซี ฝูงบินอีกหกฝูงถูกรวมเป็นกองบินที่ 332 ในยุโรปและกองบินที่ 315 ในตะวันออกไกล เครื่องบินลำอื่นถูกดัดแปลงเพื่องานข่าวกรองและส่งให้กับฐานทัพอากาศไร-แมง เยอรมนีได้ดัดแปลงอาร์ซี-130เอเพื่อทำงานถ่ายภาพทางอากาศ เครื่องบินที่ติดตั้งสกีถูกตั้งชื่อว่าซี-130ดี แต่มักจะเป็นรุ่นเอยกเว้นว่าจะมีการดัดแปลง ซี-130เอได้กลายมาเป็นทางเลือกให้กับการบัญชาการกำลังทางอากาศยุทธวิธี ด้วยการเพิ่มถังเชื้อเพลิงเข้าไปเพื่อให้มันทำหน้าที่เติมเชื้อเพลิงทางอากาศ รุ่นเอนั้นยังคงทำหน้าที่ของมันตลอดสงครามเวียดนาม ที่ซึ่งเครื่องบินทำงานให้กับสี่ฝูงบินที่ฐานทัพอากาศนาฮา โอกินาวาและอีกหนึ่งที่ฐานทัพอากาศทาชิกาวะ ญี่ปุ่นได้ใช้มันในปฏิบัติการพิเศษเหนือลาวและเวียดนามเหนือ รุ่นเอยังได้ทำหน้าที่ในกองทัพอากาศเวียดนามใต้ในช่วงท้ายของสงครามอีกด้วย และมันได้เข้าร่วมกับสามฝูงบิน ผู้ใช้งานรายสุดท้ายในโลกคือกองทัพอากาศฮอนดูรัสซึ่งยังคงใช้รุ่นเออยู่^[]

ซี-130บี

รุ่นบีนั้นพัฒนาขึ้นมาเพื่อเติมเต็มรุ่นเอซึ่งถูกส่งมอบไปก่อนหน้า และมันมีจุดเด่นใหม่ๆ โดยเฉพาะความจุเชื้อเพลิงเพื่อทำหน้าที่เติมเชื้อเพลิง มีการใช้ใบพัดฮาร์ทเซลแบบสี่ใบพัดแทนที่แบบเก่าที่มีสามใบพัด รุ่นบีได้เข้ามาแทนที่รุ่นเอในฝูงบินขนส่งทหารที่ 314 และ 463 ในสงครามเวียดนามมีสี่ฝูงบินที่เข้าร่วมกับฝูงบินขนส่งทหารทางยุทธวิธีที่ 463 ที่ตั้งฐานอยู่ที่สนามบินคลาร์กและแมกแทนในฟิลิปปินส์ มันถูกใช้เพื่อการลำเลียงทางอากาศในเวียดนามใต้ ในปีพ.ศ. 2512 ได้มีภารกิจทิ้งระเบิด ขนาด 4,534 กิโลกรัมเพื่อเคลียร์ทางให้กับเฮลิคอปเตอร์ เมื่อสงครามเวียดนามสิ้นสุดลงรุ่นบีของฝูงบินที่ 463 และรุ่นเอของฝูงบินที่ 374 ก็ถูกย้ายกลับไปยังสหรัฐซึ่งพวกมันส่วนมากถูกมอบให้กับกองกำลังสำรองทางอากาศและยามชายฝั่ง อีกบทบาทหนึ่งของรุ่นบีคือนาวิกโยธิน ซึ่งมันได้ทำหน้าที่แทนซี-119 หลังจากที่ซี-130ดีของกองทัพอากาศได้พิสูจน์ว่ามันมีประโยชน์ในแอนตาร์กติกา กองทัพเรือสหรัฐก็ได้ซื้อรุ่นบีจำนวนมากที่มีสกีโดยใช้ชื่อว่าแอลซี-130

แบบสอดแนมอิเลคทรอนิกของซี-130บีถูกเรียกว่าซี-130บี-2 มี 13 ลำที่ถูกดัดแปลงและใช้งานภายใต้โครงการซันแวลลีย์ พวกมันปฏิบัติการที่ฐานทัพอากาศโยโกตาในญี่ปุ่นเป็นหลัก ทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นซี-130บีรุ่นมาตรฐานหลังจากที่เข้ามาแทนที่เครื่องบินลาดตระเวนแบบอื่น ซี-130บี-2 มีจุดเด่นที่ถังเชื้อเพลิงเพิ่มในปีกของมัน ซึ่งมีเสาอากาศข่าวกรองติดตั้งอยู่ กระเปาะนั้นมีขนาดใหญ่กว่าถังแบบมาตรฐานของรุ่นบีเล็กน้อย เครื่องบินส่วนใหญ่มีจุดเด่นที่เสาอากาศลู่บนลำตัวส่วนบน เช่นเดียวกับเสาอากาศแบบสายที่อยู่ระหว่างครีบกับลำตัวส่วนบนที่ไม่มีในซี-130 รุ่นอื่น การเรียกหมายเลขบนหางของเครื่องจะเปลี่ยนไปเรื่อยเพื่อทำให้เกิดการสับสนและปิดบังภารกิจที่แท้จริงของมัน

ซี-130อี

รุ่นอีที่มีพิสัยไกลขึ้นนั้นได้เข้าประจำการในปีพ.ศ. 2505 หลังจากที่พัฒนาเป็นพาหนะขนส่งระยะไกลให้กับกองทัพ โดยเฉพาะในรุ่นบี การตั้งชื่อใหม่มาจากการติดตั้งถังเชื้อเพลิงขนาด 1,360 แกลลอนใต้ปีกแต่ละข้าง และเครื่องยนต์ใบพัดอัลลิสัน ที-56-เอ-7เอที่ทรงพลังกว่าเดิม รุ่นอียังมีจุดเด่นที่โครงสร้างซึ่งได้รับการพัฒนา ระบบอิเลคทรอนิกอากาศ และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น

ซี-130เอฟ เคซี-130เอฟ และซี-130จี

เคซี-130 เป็นเครื่องบินเติมเชื้อเพลิงที่มาจากซี-130เอฟที่สร้างมาเพื่อนาวิกโยธินสหรัฐในปีพ.ศ. 2501 โดยติดตั้งถังเชื้อเพลิงขนาด 3,600 แกลลอนที่ถอดออกได้ซึ่งอยู่ด้านในส่วนเก็บสินค้า ปีกทั้งสองมีท่อเติมเชื้อเพลิงที่จะส่งเชื้อเพลิงได้ 300 แกลลอนต่อนาทีให้กับอากาศยานได้สองลำพร้อมๆ กัน ซี-130จีได้มีการเพิ่มความแข็งแกร่งทางโครงสร้างเข้าไปเพื่อให้รับน้ำหนักได้มากขึ้น

ซี-130เอช

รุ่นเอชนั้นได้พัฒนาเครื่องยนต์ใบพัดอัลลิสัน ที56-เอ-15 ปีกด้านนอกที่ออกแบบใหม่ ระบบอิเลคทรอนิกอากาศใหม่ และยังมีการพัฒนาอื่นๆ อีกเล็กน้อย ต่อมารุ่นเอชมีการพัฒนาอายุการใช้งานและปีกส่วนกลางซึ่งแตกต่างจากเอชรุ่นเดิม รุ่นเอชยังคงถูกใช้อย่างกว้างขวางโดยกองทัพอากาศสหรัฐและประเทศอื่นๆ การส่งมอบครั้งแรกๆ เริ่มขึ้นในปีพ.ศ. 2507 โดยผลิตจนถึงปีพ.ศ. 2539 รุ่นเอชนั้นถูกพัฒนาเป็นรุ่นใหม่ในปีพ.ศ. 2517

ยามชายฝั่งสหรัฐใช้เอชซี-130เอชสำหรับการค้าหาและช่วยเหลือระยะไกล การสกัดกั้นการลักลอบขนส่งยา การลาดตระเวนหาผู้ลี้ภัยผิดกฎหมาย รักษาดินแดน และขนส่ง

ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2535-2539 ซี-130เอชถูกเรียกว่าซี-130เอช3 โดยกองทัพอากาศสหรัฐ 3 นั้นหมายถึงการออกแบบครั้งที่สามของรุ่นเอช การพัฒนารวมทั้งห้องนักบิน เรดาร์เอพีเอ็น-241 ไฟมองกลางคืน และระบบอิเลคทรอนิกที่ให้พลังสะอาดกับส่วนประกอบใหม่ๆ ที่บอบบาง

ซี-130เค

เป็นรุ่นส่งออกให้กับสหราชอาณาจักร มันถูกเรียกว่าเฮอร์คิวลิส ซี.1 โดยกองทัพอากาศอังกฤษ มันเหมือนกับเฮอร์คิวลิสรุ่นดั้งเดิม

ซี-130 รุ่นอื่น

เอชซี-130บีของกองทัพอากาศสหรัฐที่เติมเชื้อเพลิงให้กับ

เป็นแบบค้นหาและช่วยเหลือพิสัยไกลที่ใช้โดยกองทัพอากาศสหรัฐซึ่งพัฒนามาจากเอชซี-130พีรุ่นก่อนหน้า มันสามารถขนหน่วยกู้ภัยพลร่ม อุปกรณ์ช่วยชีวิต และเชื้อเพลิงสำหรับเติมให้กับเฮลิคอปเตอร์โจมตี เอชซี-130 มักถูกใช้เป็นเครื่องบินบัญชาการสำหรับภารกิจค้นหาและช่วยเหลือ ในรุ่นแรกๆ จะมีรอกที่ออกแบบมาเพื่อดึงคนขึ้นมาโดยใช้ลวดที่แขวนกับบอลลูนฮีเลียม ในภาพยนตร์เรื่องของจอห์น เวย์นได้แสดงให้เห็นเช่นกัน มันเรียกว่าระบบฟุลตันที่ต่อมาถูกนำออกเมื่อการเติมเชื้อเพลิงทางอากาศให้กับเฮลิคอปเตอร์นั้นปลอดภัยกว่าและมีประโยชน์มากกว่า ในภาพยนตร์เรื่องได้แสดงให้เห็นภารกิจค้นหาและช่วยเหลือที่มีการเติมเชื้อเพลิงทางอากาศให้กับโดยเอชซี-130พี

ซี-130อาร์และซี-130ทีเป็นรุ่นของกองทัพเรือและนาวิกโยธินสหรัฐ ทั้งสองแบบติดตั้งถังเชื้อเพลิงไว้ใต้ปีก ของกองทัพเรือจะมีระบบอิเลคทรอนิกอากาศที่พัฒนาอีกเล็กน้อย ทั้งสองรุ่นใช้เครื่องยนต์อัลลิสัน ที-56-เอ-16 ของนาวิกโยธินใช้ชื่อเคซี-130อาร์หรือเคซี-130ทีเมื่อติดตั้งแท่นเติมเชื้อเพลิงและระบบมองกลางคืน

อาร์ซี-130 เป็นรุ่นสำหรับการสอดแนม มันถูกใช้โดย

ล็อกฮีด แอล-100 เป็นแบบของพลเรือน มันเหมือนกับรุ่นอีโดยปราศจากที่ติดตั้งถังเชื้อเพลิงหรืออุปกรณ์ทางทหาร แอล-100 มีสองรุ่น คือ แอล-100-20 ที่มีลำตัวขนาด 2.5 เมตร และแอล-100-30 ที่มีขนาด 4.6 เมตร แอล-100 นั้นไม่เป็นที่นิยมนักในตลาดแต่มักถูกใช้โดยสายการบินขนส่ง แอล-100 ยังถูกใช้โดยคูเวตและซาอุดิอาระเบีย

รุ่นในอนาคต

ในทศวรรษที่ 2513 ล็อกฮีดได้ยื่นข้อเสนอซี-130 ที่มีแทนเครื่องยนต์ใบพัด แต่กองทัพอากาศสหรัฐต้องการเครื่องบินที่มีการบินขึ้นที่แตกต่างซึ่งมีอยู่แล้วมากกว่า ในปีทศวรรษที่ 2523 ซี-130 มีแนวโน้มที่จะถูกแทนที่โดยโครงการยานขนส่งขึ้น-ลงในระยะสั้น โครงการถูกยกเลิกและซี-130 ก็ยังคงถูกผลิตต่อไป

ในทศวรรษที่ 2533 ซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิสได้ถูกสร้างขึ้นโดยล็อกฮีด รุ่นนี้เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดและมีแค่ลำเดียวที่ผลิตออกมา ภายนอกนั้นเหมือนกับเฮอร์คิวลิสทั่วไป แต่รุ่นเจนั้นมีเครื่องยนต์ใบพัดแบบใหม่ ที่มีหกใบพัด ระบบอิเลคทรอนิกอากาศแบบดิจิตอล และระบบใหม่อื่นๆ

ประวัติการใช้งาน

เฮอร์คิวลิสที่กำลังปล่อยพลุที่เรียกว่าแองเจิล แฟลร์ส (*Angel Flares* ) เพราะรูปร่างของมัน

เฮอร์คิวลิสนั้นเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดและหนักที่สุดบนเรือบรรทุกเครื่องบิน ในเดือนตุลาคมและพฤศจิกายน พ.ศ. 2506 เคซี-130เอฟได้ลงจอดบนเรือยูเอสเอส ฟอร์เรสทัล นักบินเจมส์ แฟลทลีย์ที่ 3 ได้รับรางวัลเหรียยกล้าหาญในการบินในการให้ความร่วมมือในครั้งนั้น การทดสอบประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่มันก็ยังความคิดที่เสี่ยงเกินไป ดังนั้นจึงถูกใช้ทำหน้าที่แทน เฮอร์คิวลิสลำดังกล่าวถูกเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์การบินทางทะเลที่ฟลอริดา

ในขณะที่ซี-130 ทำหน้าที่ลำเลียงและขนเสบียงรายวัน มันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในปฏิบัติการรุกที่มีชื่อเสียงเช่นกัน

เอซี-130 ยังได้ทำสถิติเป็นเครื่องบินที่บินนานที่สุด ตั้งแต่วันที่ 22-24 ตุลาคม พ.ศ. 2540 เอซี-130ยูสองลำได้ทำการบิน 36 ชั่วโมงจากฐานบินในฟลอริดาไปยังเมืองเดกูในเกาหลีใต้ในขณะที่ทำการเติมเชื้อเพลิงไป 7 ครั้ง กันชิปได้ถูกใช้มาตั้งแต่สงครามเวียดนาม ยกเว้นการทิ้งระเบิดลิเบียในปีพ.ศ. 2529

ถูกใช้เพื่อการทิ้งระเบิดขนาดหนักที่สุดโลก และ แบบแรกถูกใช้ในสงครามเวียดนามเพื่อเคลียร์ทางลงจอดให้กับเฮลิคอปเตอร์และกำจัด น้ำหนักและขนาดของอาวุธทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรทุกมันบนเครื่องบินทิ้งระเบิด จีบียู-43/บีเป็นผู้สืบทอดจากบีแอลยู-82 และทำหน้าที่คล้ายกัน

ในสงครามอินเดีย-ปากีสถานเมื่อปีพ.ศ. 2508 ได้ดัดแปลงเครื่องบินมากมายสำหรับทิ้งระเบิดและโจมตีสะพานและกองทหาร ไม่มีเครื่องบินลำใดถูกยิงตกในการรบ แม้ว่าจะมีหนึ่งลำที่ได้รับความเสียหาย

มันยังถูกใช้ในปฏิบัติการเอ็นเท็บบ์เมื่อปีพ.ศ. 2519 ซึ่งอิสราเอลได้ส่งหน่วยคอมมานโดเข้าทำการโจมตีและช่วยเหลือผู้โดยสาร 103 คนในเครื่องบินที่ถูกจี้โดยผู้ก่อการร้ายชาวปากีสถานกับชาวเยอรมันที่สถานบินเอ็นเท็บบ์ในอูกันดา ทีมช่วยเหลือประกอบด้วยทหาร 200 นาย รถจี๊บ และเมอร์ซิเดส-เบนซ์สีดำหนึ่งคัน ถูกขนส่งทางอากาศจากอิสราเอลไปยังเอ็นเท็บบ์โดยเฮอร์คิวลิสสี่ลำโดยปราศจากการเติมเชื้อเพลิงทางอากาศ

ในสงครามหมู่เกาะฟอล์คแลนด์ในปีพ.ศ. 2525 ซี-130 ของได้เสี่ยงอันตรายด้วยการขนเสบียงทุกวันในตอนกลางคืนเพื่อหลบแนวปิดกั้น พวกมันยังทำการบินสำรวจในตอนกลางวันอีกด้วย มีหนึ่งลำที่ถูกยิงตก อาร์เจนตินายังมีเคซี-130 เพื่อเติมเชื้อเพลิงทางอากาศอีกด้วย และมันได้เติมเชื้อเพลิงให้กับ เอ-4 สกายฮอว์ค และดัซโซลท์-เบร์เกต์ ซูเปอร์ เอตังดาร์ท ซึ่งได้จมเรือของอังกฤษไป 6 ลำ อังกฤษได้ใช้เอซี-130 ของพวกเขาเพื่อสนับสนุนปฏิบัติการลำเลียง

ในสงครามอ่าวเมื่อปีพ.ศ. 2534 ซี-130 เฮอร์คิวลิสถูกใช้โดยกองทัพอากาศ กองทัพเรือ และนาวิกโยธินสหรัฐ พร้อมกับกองทัพของออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ซาอุดิอาระเบีย เกาหลีใต้ และสหราชอาณาจักร

ในสงครามอัฟกานิสถานเมื่อปีพ.ศ. 2544 ซี-130 ถูกใช้โดยออสเตรเลีย เบลเยี่ยม แคนาดา เดนมาร์ก ฝรั่งเศส อิตาลี เนเธอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ นอร์เวย์ เกาหลีใต้ สเปน สหราชอาณาจักร และสหรัฐ

ในการบุกอิรักเมื่อปปีพ.ศ. 2546 เฮอร์คิวลิสถูกใช้โดยออสเตรเลีย สหราชอาณาจักร และสหรัฐ หลังจากการรุกซี-130 ก็ถูกใช้โดยกองกำลังนานาชาติในอิรักแทน

ซี-130 หนึ่งลำของกองทัพอากาศอังกฤษถูกยิงตกในวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2548 เมื่ออิรักใช้ปืนต่อต้านอากาศยาน ยิงมันในขณะทำการบินที่ระดับ 1,648 ฟุตหลังจากที่ส่งหน่วยเอสเอเอส

ซี-130ที แฟตอัลเบิร์ตเป็นรุ่นพิเศษเพียงลำเดียวของทีมบินผาดโผน แม้ว่ามันจะทำงานให้กับกองทัพเรือ แต่นาวิกโยธินก็ใช้มันด้วยเช่นกัน ในงานแสดงบางงานแฟตอัลเบิร์ตจะเข้าร่วมแสดงด้วยเพื่อเป็นการสาธิตความสามารถในเครื่องยนต์ไอพ่นของมัน

ในวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2552 มีการรายงานว่าแผนที่จะพัฒนาซี-130 อาจถูกระงับไปเพื่อเพิ่มทุนให้กับเอฟ-35 และโครงการเครื่องบินเชื้อเพลิงรุ่นใหม่

แบบต่างๆ

ของกองทัพ

ซี-130เอ/บี/อี/เอฟ/จี/เอช/ที เป็นเครื่องบินลำเลียงทางยุทธวิธี
ซี-130เจ ซูเปอร์เฮอร์คิวลิส เป็นเครื่องบินลำเลียงทางยุทธวิธีพร้อมเครื่องยนต์ ระบบอิเลคทรอนิกอากาศ และระบบแบบใหม่
เอซี-130เอ/อี/เอช/ยู เป็นเครื่องบินติดอาวุธ
ซี-130ดี/ดี-6 เป็นรุ่นที่มีสกีสำหรับใช้ในพื้นที่ที่มีหิมะและน้ำแข็งปกคลุม
ดีซี-130เอี/อีและจีซี-130 ที่เป็นอากาศยานไร้คนขับ
เป็นศูนย์ควบคุมและบัญชาการสมรภูมิทางอากาศ
เป็นแบบสำหรับ
อีซี-130วี เป็นแบบที่ใช้โดยยามชายฝั่งสหรัฐ
เป็นเครื่องบินเติมเชื้อเพลิงและค้นหาและช่วยเหลือของกองทัพอากาศสหรัฐ
เป็นแบบสำหรับตรวจตราและค้นหาและช่วยเหลือพิสัยไกล
เจซี-130 และเอ็นซี-130 เป็นแบบสำหรับการทดสอบการบิน
เคซี-130Fเอฟ/เจ/อาร์/ที เป็นเครื่องบินเติมเชื้อเพลิงและลำเลียงทางยุทธวิธีของนาวิกโยธินสหรัฐ
เป็นแบบที่มีสกีสำหรับพื้นที่เขตอาร์กติกและแอนตาร์กติกา
เป็นแบบสำหรับ
เป็นแบบสำหรับปฏิบัติการพิเศษ
คอมแบทชาโดว์ เป็นแบบสำหรับปฏิบัติการพิเศษ
พีซี-130 เป็นแบบสำหรับการลาดตระเวนทางทะเล
อาร์ซี-130 เป็นแบบสำหรับการสอดแนม
เอสซี-130 เป็นแบบสำหรับการค้นหาและช่วยเหลือ
ทีซี-130 เป็นแบบสำหรับการฝึกลูกเรือ
วีซี-130 เป็นแบบสำหรับบุคคลสำหรับ
เอ/บี/อี/เอช/เจ เป็นแบบสำหรับการตามล่าเฮอร์ริเคนและตรวจสภาพอากาศ
ซีซี-130อี/เอช เฮอร์คิวลิส เป็นแบบของ
ซี-130เค เฮอร์คิวลิส เป็นแบบของ

ของพลเรือน

แอล-100 เทียบได้กับซี-130อี
แอล-100-20
แอล-100-30

ประเทศผู้ใช้งาน

ประเทศที่ใช้ซี-130 เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2549

รายละเอียด ล็อกฮีด ซี-130 เฮอร์คิวลิส (รุ่นเดิม)

ลูกเรือ 5 นาย (นักบินสองนาย พลนำร่อง วิศวกรการบิน และพลลำเลียง)
ความจุ
- ผู้โดยสาร 92 คน หรือ
- ทหารพลร่ม 64 นาย หรือ
- ผู้ได้รับบาดเจ็บพร้อมเปล 72 คนพร้อมแพทย์ 2 นาย หรือ
- ฮัมวี 2-3 คัน หรือ
- ยานเกราะทหารราบ เอ็ม113 1 คัน
น้ำหนักอาวุธ 20,000 กิโลกรัม
ความยาว 28.8 เมตร
ระยะระหว่างปลายปีกทั้งสอง 40.4 เมตร
ความสูง 11.6 เมตร
พื้นที่ปีก 162.1 ตารางเมตร
น้ำหนักเปล่า 34,400 กิโลกรัม
น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 70,300 กิโลกรัม
ขุมกำลัง เครื่องยนต์เทอร์โบใบพัดอัลลิสัน ที56-เอ-15 4เครื่องยนต์ ให้กำลังเครื่องละ 4,590 แรงม้า
ความเร็วสูงสุด 592 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
เพดานบินใช้งาน 28,000 ฟุต
อัตราการไต่ระดับ 1,830 ฟุตต่อนาที
พิสัย 3,800 กิโลเมตร

อ้างอิง

(August 2004). (PDF). Air Force Magazine. 87 (8). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-11-20. สืบค้นเมื่อ 2009-07-10.
อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979 ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
Rhodes, Jeff (2004). . Code One Magazine. 19 (3). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-03-10. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.
(1998). Beyond the Horizons: The Lockheed Story. New York: St. Martin's Press.
Dabney, Joseph E. (2004). (PDF). Excerpted from HERK: Hero of the Skies in Lockheed Martin Service News. Lockheed Martin Air Mobility Support. 29 (2): 3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-03-26. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.
. Lockheed Hercules Production List 1954-2011 - 27th Edition, Såtenäs, Sweden, March 2009. Self-published. No ISBN, p. 129.
. Defence Aviation. 2007-06-02. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-03. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.
"USS Forrestal (CV 59)". navysite.de (Unofficial US Navy site). สืบค้นเมื่อ 2009-03-30.
AFSOC Heritage 2014-03-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. US Air Force Special Operations Command. Retrieved: 31 July 2009.
Saqib Shafi. . Pakistan Military Consortium. PakDef Info. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-07-02. สืบค้นเมื่อ 2006-08-21.
"Anti-aircraft fire blamed for Iraq plane downing: report". ABC News Australia. 2005-05-17.
Air Force Would Cancel Boeing C-130 Upgrade, 15 Other Programs
King, Capt. Vince, Jr. (1 November 2006). "Compass Call continues to 'Jam' enemy". Air Force Link. United States Air Force. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-30.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
"Lockheed EC-130V Hercules". Military Analysis Network. Federation of American Scientists. 1998-02-10. สืบค้นเมื่อ 2009-01-03.
Housman, Damian (2006-06-29). "Highly modified C-130 ready for war on terrorism". Air Force Link. United States Air Force. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-12. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.
Frawley, Gerard. The International Directory of Military Aircraft, 2002/03, p. 108. Fyshwick, ACT, Australia: Aerospace Publications Pty Ltd, 2002. .
USAF C-130 Hercules fact sheet. USAF, September 2008.
Donald, David, ed. "Lockheed C-130 Hercules". The Complete Encyclopedia of World Aircraft. Barnes & Nobel Books, 1997. .
Eden, Paul. "Lockheed C-130 Hercules". Encyclopedia of Modern Military Aircraft. Amber Books, 2004. .

ดูเพิ่ม

การพัฒนาที่เกี่ยวข้อง

อากาศยานที่เทียบเท่า

แอนโตนอฟ แอน-12

แหล่งข้อมูลอื่น

ซี-130 เฮอร์คิวลิสของกองทัพอากาศสหรัฐ
แฟ้มซี-130 ของกองทัพเรือสหรัฐ 2005-05-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนและประวัติของซี-130 ใน Navy.mil 2010-11-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
ซี-130 ใน GlobalSecurity.org
ซี-130 เฮอร์คิวลิสใน AviaMil.net 2009-11-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
HerkyBirds.com ภาพและหัวข้อซี-130
ซี-130 ใน heyeng.com
ซี-130 ใน amcmuseum.org 2008-09-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
วิดีโอการลงจอดบนเรือยูเอสเอส ฟอร์เรสทัลของซี-130 ใน Youtube.com

[afm-1] (August 2004). (PDF). Air Force Magazine. 87 (8). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-11-20. สืบค้นเมื่อ 2009-07-10.

[ซี-130-2] อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979 ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522

[rhodes-3] Rhodes, Jeff (2004). . Code One Magazine. 19 (3). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-03-10. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.

[boyne-4] (1998). Beyond the Horizons: The Lockheed Story. New York: St. Martin's Press.

[dabney-5] Dabney, Joseph E. (2004). (PDF). Excerpted from HERK: Hero of the Skies in Lockheed Martin Service News. Lockheed Martin Air Mobility Support. 29 (2): 3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-03-26. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.

[6] . Lockheed Hercules Production List 1954-2011 - 27th Edition, Såtenäs, Sweden, March 2009. Self-published. No ISBN, p. 129.

[7] . Defence Aviation. 2007-06-02. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-03. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.

[8] "USS Forrestal (CV 59)". navysite.de (Unofficial US Navy site). สืบค้นเมื่อ 2009-03-30.

[9] AFSOC Heritage 2014-03-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. US Air Force Special Operations Command. Retrieved: 31 July 2009.

[pakdef-10] Saqib Shafi. . Pakistan Military Consortium. PakDef Info. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-07-02. สืบค้นเมื่อ 2006-08-21.

[11] "Anti-aircraft fire blamed for Iraq plane downing: report". ABC News Australia. 2005-05-17.

[12] Air Force Would Cancel Boeing C-130 Upgrade, 15 Other Programs

[13] King, Capt. Vince, Jr. (1 November 2006). "Compass Call continues to 'Jam' enemy". Air Force Link. United States Air Force. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-30.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()

[14] "Lockheed EC-130V Hercules". Military Analysis Network. Federation of American Scientists. 1998-02-10. สืบค้นเมื่อ 2009-01-03.

[MC130W-15] Housman, Damian (2006-06-29). "Highly modified C-130 ready for war on terrorism". Air Force Link. United States Air Force. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-12. สืบค้นเมื่อ 2006-08-22.

[Frawley_Military-16] Frawley, Gerard. The International Directory of Military Aircraft, 2002/03, p. 108. Fyshwick, ACT, Australia: Aerospace Publications Pty Ltd, 2002. .

[USAF_fact-17] USAF C-130 Hercules fact sheet. USAF, September 2008.

[Donald-18] Donald, David, ed. "Lockheed C-130 Hercules". The Complete Encyclopedia of World Aircraft. Barnes & Nobel Books, 1997. .

[Eden-19] Eden, Paul. "Lockheed C-130 Hercules". Encyclopedia of Modern Military Aircraft. Amber Books, 2004. .