แม แบบ Infobox rail line โตเก ยวเมโทรสายก นซะ แม แบบ Nihongo หร อ สาย 3 ก นซะ แม แบบ Nihongo เป นเส นทางรถไฟใต ด นสายหน

โตเกียวเมโทรสายกินซะ () หรือ สาย 3 กินซะ () เป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินสายหนึ่งของบริษัทโตเกียวเมโทร ในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น มีความยาวทั้งสิ้น 14.3 กิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่เขตชิบูยะ เขตมินาโตะ เขตชิโยดะ และเขตไทโต

สัญลักษณ์ของโตเกียวเมโทรสายกินซะที่ปรากฏบนแผนที่หรือป้ายบอกทางจะใช้สีส้ม และตัวอักษรภาษาอังกฤษ "G"

ประวัติ

สายกินซะเริ่มต้นเมื่อนักธุรกิจนามว่าโนะริสึงุ ฮะยะกะวะ ได้เดินทางไปกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เมื่อปี ค.ศ. 1914 ได้เห็นกิจการรถไฟใต้ดินลอนดอน จึงเกิดความคิดว่าโตเกียวจะต้องมีรถไฟใต้ดินเป็นของตัวเอง เขาจึงก่อตั้งบริษัทรถไฟใต้ดินโตเกียว () ขึ้นในปี ค.ศ. 1920 และเริ่มก่อสร้างในอีก 5 ปีต่อมา

เส้นทางระหว่างอุเอะโนะและได้ก่อสร้างแล้วเสร็จในวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 1927 ซึ่งถือเป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินสายแรกในซีกโลกตะวันออก ทันทีที่เปิดให้บริการได้รับความนิยมจากผู้โดยสารมาก เพราะสามารถลดระยะเวลาในการรอรถไฟจาก 2 ชั่วโมง เหลือเพียงแค่ 5 นาที

ต่อมาในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1930 ได้ขยายเส้นทางออกไปอีก 1.7 กิโลเมตร จนถึงสถานีมันเซบะชิ ซึ่งต่อมาสถานีนี้ถูกยกเลิกในอีก 1 ปีต่อมา เมื่อขยายเส้นทางออกไปอีก 500 เมตร จนถึง การก่อสร้างชะงักลงช่วงหนึ่งในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจตกต่ำ แต่สุดท้ายสามารถขยายเส้นทางได้จนถึงตามแผนการที่วางไว้

ในปี 1938 บริษัทรถเร็วโตเกียวซึ่งต่อมาคือ ได้ก่อสร้างเส้นทางรถไฟใต้ดินจากสถานีชิบุยะถึง และขยายจนไปเชื่อมต่อกับสถานีชินบะชิในปี ค.ศ. 1939 ทำให้เส้นทางทั้งสองสายเชื่อมต่อกันสำเร็จ และสุดท้ายจึงมีการควบรวมบริษัททั้งสองเป็น (TRTA) ในปี ค.ศ. 1941

ในปี ค.ศ. 1953 เส้นทางสายนี้จึงเปลี่ยนชื่อนี้เป็นสายกินซะ เพื่อแยกออกจากซึ่งสร้างขึ้นภายหลังจากการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจภายหลังสงคราม ทำให้สายกินซะมีจำนวนผู้ใช้บริการมากขึ้น ในทศวรรษที่ 1980 จึงมีการก่อสร้างเส้นทางเพื่อแบ่งเบาผู้โดยสารจากสายกินซะ

ในปี ค.ศ. 2009 จากการสำรวจของเทศบาลนครโตเกียว พบว่าเส้นทางสายกินซะมีจำนวนผู้โดยสารมากเป็นอันดับที่ 7 ของเส้นทางรถไฟใต้ดินในโตเกียว

ขบวนรถ

สายกินซะใช้ขบวนรถ 01 ซีรีส์ 6 ตู้โดยสาร จำนวน 38 ขบวน มีความเร็วสูงสุด 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตู้โดยสารมีความยาว 16 เมตร กว้าง 2.6 เมตร ประตูด้านละ 3 บาน ทั้งสายกินซะและสายมะรุโนะอุชิสายรางสแตนดาร์ดเกจ (1,435 มม.) จ่ายไฟขนาด 600 โวลต์ กระแสตรงโดยรางที่สาม ในขณะทีเส้นทางสายอื่นใช้รางขนาดแคบ (1,067 มม.) ใช้ไฟขนาด 1,500 โวลต์ จ่ายไฟด้านบนตัวรถ

ในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ. 2012 มีแผนจะเปลี่ยนไปใช้รถไฟ 1000 ซีรีส์ เป็นครั้งแรก

รายชื่อสถานี

style="width:1em; border-bottom:3px solid #;" rowspan="2"\|รหัส	style="width:9em; border-bottom:3px solid #;" rowspan="2"\|สถานี	style="width:7em; border-bottom:3px solid #;" rowspan="2"\|ชื่อญี่ปุ่น	ระยะทาง (กม.)		style="border-bottom:3px solid #;" rowspan="2"\|เส้นทางเชื่อมต่อ	style="border-bottom:3px solid #;" rowspan="2"\|ที่ตั้ง
style="width:2.5em; border-bottom:3px solid #;"\|ระหว่าง สถานี	style="width:2.5em; border-bottom:3px solid #;"\|รวม
	ชิบูยะ	渋谷	-	0.0	(N-01), (F-16) สายยะมะโนะเตะ, , ,	ชิบุยะ
	โอโมเตะซันโด	表参道	1.3	1.3	(C-04), สายฮันโซมอน (Z-02)	มินะโตะ
		外苑前	0.7	2.0
		青山一丁目	0.7	2.7	สายฮันโซมอน (Z-03) (E-24)
		赤坂見附	1.3	4.0	(M-13), (: Y-16), สายฮันโซมอน (นะงะตะโช: Z-04), (นะงะตะโช: N-07)
		溜池山王	0.9	4.9	สายนัมโบะกุ (N-06), สายมะรุโนะอุชิ คกไก-งิจิโดมะเอะ: M-14), สายชิโยดะ (คกไก-งิจิโดมะเอะ: C-07)	ชิโยดะ
		虎ノ門	0.6	5.5		มินะโตะ
	ชิมบาชิ	新橋	0.8	6.3	(A-10) สายยะมะโนะเตะ, , สายหลักโทไกโด, สายโยะโกะซุกะ ยุริกะโมะเมะ	มินะโตะ
	กินซะ	銀座	0.9	7.2	(H-08), สายมะรุโนะอุชิ (M-16)	ชูโอ
		京橋	0.7	7.9
		日本橋	0.7	8.6	(T-10) (A-13)
		三越前	0.6	9.2	(Z-09) ()
		神田	0.7	9.9	, สายเคฮิน-โทโฮะกุ, สายยะมะโนะเตะ	ชิโยดะ
		末広町	1.1	11.0		ชิโยดะ
		上野広小路	0.6	11.6	(: H-16) โทเอสายโอเอะโดะ (: E-09)	ไทโต
	อูเอโนะ	上野	0.5	12.1	สายฮิบิยะ (H-17) โทโฮะกุชิงกันเซ็ง, อะกิตะชิงกันเซ็ง, , , นะงะโนะชิงกันเซ็ง, สายเคฮิน-โทโฮะกุ, สายยะมะโนะเตะ, สายโจบัน, , () (สถานีเคเซอุเอะโนะ)
		稲荷町	0.7	12.8
		田原町	0.7	13.5
		浅草	0.8	14.3	(A-18)

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

ภาพรวมเส้นทางสายกินซะ (โตเกียวเมโทร)