Jimmy Carter

เจมส์ เอิร์ล คาร์เตอร์ จูเนียร์ (อังกฤษ: James Earl Carter Jr.; เกิด 1 ตุลาคม ค.ศ. 1924) เป็นอดีตนักการเมืองชาวอเมริกันผู้เป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา คนที่ 39 ตั้งแต่ ค.ศ. 1977 ถึง 1981 สมาชิกของพรรคเดโมแครต เขาได้ดำรงตำแหน่งก่อนหน้านี้คือ คนที่ 76 ตั้งแต่ ค.ศ. 1971 ถึง 1975 และสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐจากรัฐจอร์เจียตั้งแต่ ค.ศ. 1963 ถึง 1967 นับตั้งแต่เขาได้ออกจากตำแหน่งประธานาธิบดี คาร์เตอร์ยังคงมีส่วนร่วมในโครงการทางการเมืองและสังคมในฐานะพลเมืองเอกชน ใน ค.ศ. 2002 เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพจากผลงานของเขาในการร่วมมือก่อตั้ง

จิมมี คาร์เตอร์
คาร์เตอร์ ใน ค.ศ. 1978
ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา คนที่ 39
ดำรงตำแหน่ง 20 มกราคม ค.ศ. 1977 – 20 มกราคม ค.ศ. 1981
รองประธานาธิบดี	วอลเตอร์ มอนเดล
ก่อนหน้า	เจอรัลด์ ฟอร์ด
ถัดไป	โรนัลด์ เรแกน
ผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย คนที่ 76
ดำรงตำแหน่ง 12 มกราคม ค.ศ. 1971 – 14 มกราคม ค.ศ. 1975
รอง	เลสเตอร์ แมดดอกซ์
ก่อนหน้า	เลสเตอร์ แมดดอกซ์
ถัดไป	จอร์จ บัสบี
สมาชิกวุฒิสภารัฐจอร์เจีย จาก เขต 14
ดำรงตำแหน่ง 14 มกราคม ค.ศ. 1963 – 9 มกราคม ค.ศ. 1967
ก่อนหน้า	ก่อตั้งเขต
ถัดไป	ฮัก คาร์เตอร์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	เจมส์ เอิร์ล คาร์เตอร์ จูเนียร์ (1924-10-01) 1 ตุลาคม ค.ศ. 1924 (99 ปี) เพลนส์ รัฐจอร์เจีย สหรัฐ
พรรคการเมือง	เดโมแครต
คู่สมรส	โรซาลีนน์ สมิธ (สมรส 1946; เสียชีวิต 2023)
บุตร	แจ็ก เจมส์ ดอนเนล เอมี
บุพการี	เจมส์ เอิร์ล คาร์เตอร์ ซีเนียร์ (บิดา) ลิเลียน กอร์ดี คาร์เตอร์ (มารดา)
การศึกษา	โรงเรียนมัธยมปลายเพลนส์ โรงเรียนนายเรือสหรัฐ
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สหรัฐ
สังกัด	กองทัพเรือสหรัฐ
ประจำการ	1946–1953
ยศ	เรือเอก
สงคราม/การสู้รบ	สงครามโลกครั้งที่สอง

เติบโตในเพลนส์ รัฐจอร์เจีย คาร์เตอร์ได้จบการศึกษาจากในปี ค.ศ. 1946 ด้วยระดับวิทยาศาสตรบัณฑิต และเข้าร่วมกับกองทัพเรือสหรัฐ ซึ่งทำหน้าที่บนเรือดำน้ำ ภายหลังจากการเสียชีวิตของบิดาของเขาในปี ค.ศ. 1953 คาร์เตอร์ได้ละทิ้งอาชีพทหารเรือของเขาและกลับบ้านเกิดที่รัฐจอร์เจียเพื่อควบคุมธุรกิจปลูกถั่วลิสงที่กำลังเติบโตของครอบครัวของเขา คาร์เตอร์ได้รับมรดกค่อนข้างน้อย เนื่องจากหนี้สินที่พ่อของเขาก่อไว้ได้รับการปลดและมรดกได้ถูกแบ่งปันไปให้แก่น้องสามคน อย่างไรก็ตาม ด้วยความทะเยอทะยานของเขาเพื่อที่จะขยายและเติบโต ธุรกิจปลูกถั่วลิสงของคาร์เตอร์ก็ประสบความสำเร็จ ในช่วงเวลานั้น คาร์เตอร์ได้รับแรงบันดาลใจในการต่อต้านบรรยากาศทางการเมืองของการแบ่งแยกเชื้อชาติและสนับสนุนที่กำลังเติบโตมากขึ้น เขากลายเป็นนักเคลื่อนไหวภายในพรรคเดโมแครต ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1963 ถึง 1967 คาร์เตอร์ได้ดำรงตำแหน่งเป็นสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐจอร์เจีย และในปี ค.ศ. 1970 เขาได้รับเลือกตั้งในการดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย ได้เอาชนะอดีตผู้ว่าการ ในการเลือกตั้งขั้นต้นของพรรคเดโมแครตบนเวทีการต่อต้านการแบ่งแยกเชื้อชาติที่ได้ให้การสนับสนุนในสำหรับชนกลุ่มน้อย คาร์เตอร์ยังคงดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการรัฐจนถึงปี ค.ศ. 1975 แม้ว่าจะเป็นผู้สมัครม้ามืดที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักนอกจากรัฐจอร์เจียในช่วงเริ่มต้นรณรงค์หาเสียง คาร์เตอร์ได้รับการเสนอชื่อในการเป็นตัวแทนการเลือกตั้งเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในพรรคเดโมแครต ในการเลือกตั้งทั่วไป คาร์เตอร์ได้ดำเนินการในฐานะบุคคลภายนอกและเอาชนะได้อย่างหวุดหวิดต่อเจอรัลด์ ฟอร์ด จากพรรครีพับลิกัน ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีอยู่ก่อนแล้ว

ในปี 1977 คาร์เตอร์ได้บันทึกแถลงการณ์สำหรับแผ่นจานทองคำของวอยเอจเจอร์ ซึ่งเป็นแผ่นบันทึกคู่ที่มีเสียงและภาพผนึกอยู่ที่ยานวอยเอจเจอร์ 1 และวอยเอจเจอร์ 2 ที่แสดงถึงความหลากหลายของชีวิตและวัฒนธรรมบนโลก

วันที่สองในการเข้ารับตำแหน่งของเขา คาร์เตอร์ได้อภัยโทษให้แก่ผู้หลีกเลี่ยงสงครามเวียดนามทั้งหมดโดยออกคำประกาศที่ 4483 ในช่วงวาระของการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของคาร์เตอร์ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงานระดับคณะรัฐมนตรีใหม่มาสองกระทรวงคือ กระทรวงพลังงานและกระทรวงการศึกษา เขาได้จัดตั้งนโยบายพลังงานแห่งชาติ ซึ่งรวมถึงการอนุรักษ์ ควบคุมราคา และเทคโนโลยีใหม่ๆ ในด้านการต่างประเทศ คาร์เตอร์ได้ติดตาม การพูดคุยเกี่ยวกับ (SALT II) และการส่งคืนให้กับปานามา ในด้านทางเศรษฐกิจ เขาต้องเผชิญกับภาวะเงินเฟ้อ การรวมตัวอย่างต่อเนื่องของอัตราเงินเฟ้อที่สูง การว่างงานสูงและเติบโตช้า การสิ้นสุดของการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาได้ถูกกำหนดโดยวิกฤตการณ์ตัวประกันอิหร่าน ปี ค.ศ. 1979 – 1981 อุบัติเหตุนิวเคลียร์เกาะทรีไมล์และโซเวียตบุกครองอัฟกานิสถาน ในการตอบสนองของการบุกครอง คาร์เตอร์ได้ยกระดับสงครามเย็น เมื่อเขาได้ยุติการผ่อนคลายความตึงเครียด กำหนดมาตรการห้ามส่งออกข้าวธัญพืชไปให้กับโซเวียต ประกาศ และเป็นผู้นำของการคว่ำบาตรโอลิมปิกฤดูร้อน ปี ค.ศ. 1980 ในกรุงมอสโก ในปี ค.ศ. 1980 คาร์เตอร์ได้เผชิญกับความท้าทายจากวุฒิสมาชิก เท็ด เคนเนดีในการเลือกตั้งคัดเลือกตัวแทน แต่เขาได้รับการเสนอชื่ออีกครั้งในการประชุมแห่งชาติของพรรคเดโมแครต ปี ค.ศ. 1980 คาร์เตอร์ได้พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งทั่วไปให้กับโรนัลด์ เรแกน ผู้เสนอชื่อจากพรรครีพับลิกันในการเลือกตั้งอย่างถล่มทลาย การสำรวจความคิดเห็นของนักประวัติศาสตร์และนักรัฐศาสตร์มักจัดอันดับให้กับคาร์เตอร์ในฐานะที่เป็นประธานาธิบดีที่ค่าเฉลี่ยที่ต่ำกว่า เขามักจะได้รับการประเมินในเชิงบวกมากขึ้นสำหรับงานช่วงหลังดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา.

ในปี ค.ศ. 1982 คาร์เตอร์ได้ก่อตั้งเพื่อส่งเสริมและขยายสิทธิมนุษยชน เขาได้เดินทางไปทั่วเพื่อทำการเจรจาอย่างสันติภาพ สังเกตการณ์ในการเลือกตั้ง และก้าวหน้าในการป้องกันและกำจัดเชื้อโรคในประเทศที่กำลังพัฒนา คาร์เตอร์ได้ถือว่าเป็นบุคคลสำคัญในฐานะผู้ใจบุญขององค์การที่อยู่อาศัยเพื่อมนุษยชาติสากล เขาได้เขียนหนังสือมากกว่า 30 เล่ม ตั้งแต่บันทึกความทรงจำทางการเมืองไปจนถึงบทกวี ในขณะที่ยังคงแสดงความคิดเห็นอย่างแข็งขันเกี่ยวกับสถานกาณ์ภายในของอเมริกาและทั่วโลกที่กำลังดำเนินอยู่ เช่น ความขัดแย้งระหว่างอิสราเอล-ปาเลสไตน์ ประธานาธิบดีสหรัฐที่ยังมีชีวิตอยู่ถึงห้าคน ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นคนแรกสุด คาร์เตอร์เป็นประธานาธิบดีที่มีอายุยืนยาวที่สุด เป็นประธานาธิบดีที่เกษียณอายุยาวนานที่สุด คนแรกที่มีชีวิตอยู่ได้ถึงสี่สิบปีภายหลังจากการเข้ารับตำแหน่งและเป็นคนแรกที่มีอายุถึง 95 ปี

เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2023 คาร์เตอร์เข้ารับการรักษาแบบประคองอาการในระยะสุดท้ายที่บ้านของเขาเองในรัฐจอร์เจีย

ประวัติ

จิมมี คาร์เตอร์ จบการศึกษาระดับปริญญาโทจากเมือง และเป็นนายทหารเรือ ได้รับเลือกเป็นผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย ค.ศ. 1970 ต่อมาได้สมัครลงเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ และได้ชนะ ชนะผู้สมัครพรรครีพับลิกัน นายเจอรัลด์ ฟอร์ด ในปี ค.ศ. 1976

มีผลงานสำคัญคือการจัดการประชุมสันติภาพ ระหว่างอาหรับกับอิสราเอลที่แคมป์เดวิดใน ค.ศ. 1979 อียิปต์และอิสราเอลได้ทำสัญญาสันติภาพยุติสงครามยาวนานระหว่างกันถึง 30 ปี ในสมัยของคาร์เตอร์นี้เป็นสมัยที่สหรัฐตกลงคืนคลองปานามาให้แก่ชาวปานามา พยายามแก้ไขวิกฤตการณ์น้ำมัน ค.ศ. 1979 และเกิดเรื่องโซเวียตบุกอัฟกานิสถาน ค.ศ. 1979 สหรัฐตัดสินใจงดส่งข้าว และเทคโนโลยีและสั่งถอนนักกีฬาออกจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่มอสโก นอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์จับเจ้าหน้าที่สถานทูตอเมริกันในอิหร่าน ใน ค.ศ. 1979 ปัญหาตะวันออกกลางไม่สามารถยุติเด็ดขาด และความเสื่อมโทรมทางเศรษฐกิจภายในสหรัฐเอง

อ้างอิง

1. "Voyager – What's on the Golden Record". Jet Propulsion Laboratory (ภาษาอังกฤษ). NASA/Caltech. สืบค้นเมื่อ 8 May 2021.
2. Bell, Jim (2015). The Interstellar Age: Inside the Forty-Year Voyager Mission (ภาษาอังกฤษ). Penguin. ISBN . สืบค้นเมื่อ 8 May 2021.
3. https://www.dailynews.co.th/news/2013890/

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ จิมมี คาร์เตอร์

ก่อนหน้า		จิมมี คาร์เตอร์		ถัดไป
เจอรัลด์ ฟอร์ด		ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 39 (20 มกราคม ค.ศ. 1977 - 20 มกราคม ค.ศ. 1981)		โรนัลด์ เรแกน
สตรีอเมริกัน		บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ (ค.ศ. 1976)		อันวาร์ ซาดัต