โอล เวอร เฮว ไซด อ งกฤษ Oliver Heaviside 18 พฤษภาคม ค ศ 1850 3 ก มภาพ นธ ค ศ 1925 เป นว ศวกรไฟฟ า น กคณ ตศาสตร และน กฟ ส

โอลิเวอร์ เฮวิไซด์ (อังกฤษ: Oliver Heaviside, 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1850 – 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1925) เป็นวิศวกรไฟฟ้า นักคณิตศาสตร์และนักฟิสิกส์ชาวอังกฤษ เฮวิไซด์ประยุกต์จำนวนเชิงซ้อนเพื่อใช้ในการศึกษาเครือข่ายไฟฟ้า คิดค้นวิธีแก้สมการเชิงอนุพันธ์ และปรับปรุงสมการของแมกซ์เวลล์ในส่วนของแรงแม่เหล็กไฟฟ้าและฟลักซ์พลังงาน นอกจากนี้เขายังเป็นหนึ่งในผู้คิดค้นแคลคูลัสเวกเตอร์ซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในวิชาฟิสิกส์และวิศวกรรมศาสตร์

โอลิเวอร์ เฮวิไซด์

เกิด	18 พฤษภาคม ค.ศ. 1850(1850-05-18) , มิดเดิลเซ็กส์, อังกฤษ
เสียชีวิต	3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1925(1925-02-03) (74 ปี) , เดวอน, อังกฤษ
สัญชาติ	บริติช
มีชื่อเสียงจาก	แคลคูลัสเวกเตอร์
รางวัล	(ค.ศ. 1922) ภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	วิศวกรรมไฟฟ้า, คณิตศาสตร์, ฟิสิกส์
สถาบันที่ทำงาน	บริษัทโทรเลขเกรตนอร์เธิร์น

เฮวิไซด์เกิดในปี ค.ศ. 1850 ที่เมืองซึ่งในขณะนั้นอยู่ในมณฑลมิดเดิลเซ็กส์ เฮวิไซด์ในวัยเด็กมีสุขภาพไม่แข็งแรงและมีปัญหาทางการได้ยิน เมื่ออายุ 13 ปี เขาเรียนที่โรงเรียน Camden House Grammar School แต่ภายหลังต้องออกจากโรงเรียนเนื่องจากครอบครัวมีปัญหาด้านการเงิน ต่อมาชาลส์ วีตสตัน ผู้มีศักดิ์เป็นลุงส่งเฮวิไซด์ไปทำงานที่บริษัทโทรเลขของเขาเองที่เมืองนิวคาสเซิล 2 ปีต่อมา เฮวิไซด์ทำงานที่บริษัทโทรเลขเกรตนอร์เธิร์นและเขียนบทความลงวารสารวิชาการ Philosophical Magazine ในปี ค.ศ. 1873 เฮวิไซด์ได้อ่าน (A Treatise on Electricity and Magnetism) ของเจมส์ เคลิร์ก แมกซ์เวลล์ ก่อนจะทำการศึกษาเพิ่มเติมจนได้ telegrapher's equations สมการที่ว่าด้วยแรงดันไฟฟ้าและกระแสไฟฟ้าในสายส่งสัญญาณ

ระหว่าง ค.ศ. 1880–1902 เฮวิไซด์มีผลงานด้านฟิสิกส์และคณิตศาสตร์หลายอย่าง เช่น จดสิทธิบัตร ซึ่งเป็นสายส่งสัญญาณที่แกนกลางประกอบด้วยตัวนำไฟฟ้า 2 ชนิด ปรับปรุงสมการของแมกซ์เวลล์ด้วยเวกเตอร์ พัฒนาที่คล้ายคลึงกับการแปลงลาปลาส เพื่อใช้แก้ คิดค้นแคลคูลัสเวกเตอร์ที่มีบทบาทสำคัญในการศึกษาพลศาสตร์ของไหล และ และทำนายถึง ซึ่งเป็นชั้นหนึ่งของไอโอโนสเฟียร์ที่อยู่เหนือพื้นโลกราว 90–150 กิโลเมตร ชั้นดังกล่าวได้รับการพิสูจน์ว่ามีอยู่จริงโดย และทำให้แอปเพิลตันได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี ค.ศ. 1947

ช่วงบั้นปลายชีวิต เฮวิไซด์มีพฤติกรรมแปลกประหลาด เช่น ไม่พบปะผู้คน ทาเล็บสีชมพูและใช้แผ่นหินแกรนิตแทนเฟอร์นิเจอร์ในบ้าน เขาเสียชีวิตจากอาการบาดเจ็บจากการตกบันไดในปี ค.ศ. 1925 ที่เมือง มณฑลเดวอน

อ้างอิง

Anon (1926). "Obituary Notices of Fellows Deceased: Rudolph Messel, Frederick Thomas Trouton, John Venn, John Young Buchanan, Oliver Heaviside, Andrew Gray". Proceedings of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences. 110 (756): i–v. Bibcode:1926RSPSA.110D...1.. doi:10.1098/rspa.1926.0036.
Bruce J. Hunt (1991) , ISBN
"1911 Encyclopædia Britannica/Telephone". Wikisource. สืบค้นเมื่อ December 28, 2019.
Nahin, Paul J. (2002). Oliver Heaviside: The Life, Work, and Times of an Electrical Genius of the Victorian Age. ISBN .
Bruce J. Hunt (1991) , chapter 5 and appendix,
"Oliver Heaviside's electromagnetic theory". Royal Society Publishing. August 14, 2018. สืบค้นเมื่อ December 28, 2019.
Davidson, Peter (2019). An Introduction to Electrodynamics. Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN .
"History - Sir Edward Appleton". BBC. สืบค้นเมื่อ December 28, 2019.
(9 October 2002). Oliver Heaviside: The Life, Work, and Times of an Electrical Genius of the Victorian Age. JHU Press. ISBN .
"Oliver Heaviside". Journal of the AIEE. 44 (3): 316–317. March 1925. doi:10.1109/JAIEE.1925.6537168.