หล ต าเจา จ น 李大釗 พ นอ น Lǐ dàzhāo 29 ต ลาคม ค ศ 1889 28 เมษายน ค ศ 1927 เป นป ญญาชนและน กปฏ ว ต ชาวจ นผ เข าร วมในในช ว

หลี่ ต้าเจา (จีน: 李大釗; พินอิน: Lǐ dàzhāo; 29 ตุลาคม ค.ศ. 1889 – 28 เมษายน ค.ศ. 1927) เป็นปัญญาชนและนักปฏิวัติชาวจีนผู้เข้าร่วมในในช่วงปีแรกของสาธารณรัฐจีนที่ก่อตั้งใน ค.ศ. 1912 เขาร่วมก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีนกับเฉิน ตู๋ซิ่วในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1921 เขาช่วยสร้างแนวร่วมที่เป็นหนึ่งเดียวระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์จีนกับพรรคชาตินิยมของซุน ยัตเซ็นในช่วงต้นปี ค.ศ. 1924 ระหว่างการกรีธาทัพขึ้นเหนือ หลี่ถูกจับและประหารชีวิตโดยขุนศึกจาง จั้วหลินในปักกิ่งในเดือนเมษายน ค.ศ. 1927

หลี่ ต้าเจา

李大釗

ข้อมูลส่วนบุคคล

เกิด

29 ตุลาคม ค.ศ. 1889
จักรวรรดิชิง

เสียชีวิต

28 เมษายน ค.ศ. 1927 (37 ปี)
ปักกิ่ง สาธารณรัฐจีน

สาเหตุการเสียชีวิต

ถูกประหารชีวิตโดยการแขวนคอ

เชื้อชาติ

จีน

พรรคการเมือง

ศิษย์เก่า

มหาวิทยาลัยวาเซดะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น; วิทยาลัยกฎหมายและการเมืองเป่ย์หยาง เทียนจิน ประเทศจีน

ชื่อภาษาจีน

อักษรจีนตัวเต็ม

李大釗

อักษรจีนตัวย่อ

李大钊

การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Lǐ Dàzhāo
จู้อิน	ㄌㄧˇ ㄉㄚˋ ㄓㄠ
เวด-ไจลส์	Li³ Ta⁴-Chao¹
ทงย่งพินอิน	Lǐ Dà-jhao
IPA	[lì tâ.ʈʂáu]

ชื่อรอง

ภาษาจีน

壽昌守常

การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Shòuchāng
จู้อิน	ㄕㄡˋ ㄔㄤ
เวด-ไจลส์	Shou⁴-ch'ang¹
ทงย่งพินอิน	Shòu-chang
IPA	[ʂôu.ʈʂʰáŋ]

บทความนี้อ้างอิง ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ชีวประวัติ

ชีวิตช่วงต้น

หลี่เกิดในครอบครัวชาวนาใน มณฑลเหอเป่ย์ (เดิมคือจื๋อลี่) ใน ค.ศ. 1889 วัยเด็กของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ยาก พ่อของเขาเสียชีวิตเพียงไม่กี่เดือนก่อนที่เขาจะเกิด และแม่ของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเป็นทารก เมื่ออายุได้สิบปี หลี่ได้แต่งงานกับจ้าว เหรินหลาน ซึ่งมีอายุมากกว่าเกือบหกปี ปู่บุญธรรมของหลี่ได้จัดการแต่งงานนี้เพื่อปกป้องหลี่ เขาได้รับการศึกษาแบบดั้งเดิมในโรงเรียนหมู่บ้านสามแห่งในอำเภอเล่าถิงเป็นเวลาหนึ่งทศวรรษ เขาเริ่มต้นรับการศึกษาสมัยใหม่ที่โรงเรียนมัธยมหย่งผิงฝู่ใน ค.ศ. 1905 ตั้งแต่ ค.ศ. 1907 ถึง 1913 เขาสำเร็จการศึกษาระดับวิทยาลัยจากวิทยาลัยกฎหมายและการเมืองเป่ย์หยางในเทียนจิน ตั้งแต่ ค.ศ. 1914 ถึง 1916 หลี่ได้ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมืองที่มหาวิทยาลัยวาเซดะในโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น^: 32 ก่อนจะเดินทางกลับประเทศจีนใน ค.ศ. 1916 ในขณะอยู่ที่นั่น เขาอาศัยอยู่ที่หอพักวายเอ็มซีเอและเข้าร่วมการศึกษาพระคัมภีร์ที่โบสถ์ เขาเรียนไม่จบเพราะถูกไล่ออกจากวาเซดะเพราะขาดเรียนเนื่องด้วยการเข้าร่วมการรณรงค์ต่อต้านความพยายามของจักรพรรดิ ซึ่งเขาเดินทางกลับเซี่ยงไฮ้ในช่วงต้นปี ค.ศ. 1916 นักข่าวได้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์มหาวิทยาลัยวาเซดะเพื่อตามรอยชีวิตวัยเยาว์ของหลี่ในระหว่างที่เขาศึกษาในประเทศญี่ปุ่น ในช่วงฤดูหนาว ค.ศ. 1913 หลังสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยกฎหมายและการเมืองเป่ย์หยาง หลี่ได้ไปเรียนที่ประเทศญี่ปุ่น โดยอาศัยอยู่ที่วายเอ็มซีเอในโตเกียว ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1914 เขาเข้าเรียนที่ภาควิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองที่มหาวิทยาลัยวาเซดะอย่างเป็นทางการ ที่ศูนย์ประวัติศาสตร์และจดหมายเหตุของมหาวิทยาลัยวาเซดะ นักข่าวพบสมุดใบเสร็จค่าเล่าเรียน 2 เล่มที่เกี่ยวข้องกับหลี่ ซึ่งบันทึกไว้อย่างชัดเจนด้วยปากกาหมึกซึม ได้แก่ หลี่จ่ายเงิน 5 เยนในวันที่ 9 กันยายน 4.5 เยนในวันที่ 26 ตุลาคม 4.5 เยนในวันที่ 9 พฤศจิกายน และอื่น ๆ ศาสตราจารย์กิตติคุณอันโดะ ฮิโกทาโระ แห่งมหาวิทยาลัยวาเซดะ ไม่ได้แสดงเฉพาะสำเนาการเรียนของหลี่เท่านั้น แต่ยังแสดงรายละเอียด 11 หลักสูตรที่เขาเรียนและอาจารย์ผู้สอนแต่ละรายวิชาด้วยในหนังสือเรื่อง "การสร้างสะพานสู่อนาคต: มหาวิทยาลัยวาเซดะและประเทศจีน" เขาแสดงความเห็นว่า "เมื่อเทียบกับนักศึกษาญี่ปุ่นคนอื่น ผลการเรียนของหลี่ค่อนข้างดี" สำเนาบัตรลงทะเบียนนักศึกษาของหลี่ที่สแกนซึ่งจัดทำโดยสมาคมศิษย์เก่าชาวจีนมหาวิทยาลัยวาเซดะระบุชื่อ ที่อยู่ สถานที่เกิด และข้อมูลการลงทะเบียนของเขาอย่างชัดเจน คาวาโซโกะ ฟูมิฮิโกะกล่าวว่าในช่วงที่เขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนกฎหมายและการเมืองเป่ย์หยาง หลี่เรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นอย่างกระตือรือร้นและแปล "The Program of Tolstoyism" ของนากาซาโตะ มิยาโซสึเป็นภาษาจีนใน ค.ศ. 1913 แสดงให้เห็นถึงความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นของเขาตั้งแต่ก่อนจะมาถึงญี่ปุ่นด้วยซ้ำ ในประเทศญี่ปุ่น เขายังคงเรียนภาษาอังกฤษอย่างต่อเนื่องในขณะอาศัยอยู่ที่วายเอ็มซีเอ ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1915 ระหว่างปีแรกของหลี่ที่วาเซดะ โอกูมะ ชิเงโนบุ นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นในขณะนั้นและคณะรัฐมนตรีของเขาได้เสนอ "21 ข้อเรียกร้อง" ต่อจีนอย่างเป็นความลับ เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดการตอบสนองอย่างแข็งขันจากนักศึกษาจีนที่ศึกษาอยู่ในญี่ปุ่น และหลี่ก็เข้าร่วมการประท้วงของพวกเขาด้วย เขาปฏิเสธที่จะเรียนวิชาจากศาสตราจารย์ เช่น อุกิตะ คาสึทามิ ผู้สนับสนุนตัวยงของ "21 ข้อเรียกร้อง" และฮาจิโนะ นากายาสึ ที่ปรึกษาด้านกฎหมายของยฺเหวียน ชื่อไข่ หลี่วิจารณ์พวกเขาในบทความเช่น "เงื่อนไขแห่งชาติ" ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1916 บัตรลงทะเบียนนักศึกษาของเขาถูกประทับตราระบุวันที่ถอนตัว พร้อมระบุเหตุผลว่า "ถูกถอนออกเนื่องจากขาดเรียนเป็นเวลานาน" ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1916 หลี่พร้อมกับนักศึกษาชาวจีนอีกหลายร้อยคนในญี่ปุ่นละทิ้งการศึกษาในสถาบันที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นเพื่อเข้าร่วมฝ่ายต่อต้านยฺเหวียน ชื่อไข่ในประเทศ

หัวหน้าบรรณารักษ์และศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง

หลังจากกลับมายังประเทศจีน หลี่ทำงานเป็นบรรณาธิการให้กับหนังสือพิมพ์หลายฉบับในปักกิ่ง โดยตีพิมพ์บทความต่าง ๆ มากมายเพื่อส่งเสริมประชาธิปไตย เสรีภาพ การปกครองภายใต้รัฐธรรมนูญ และการฟื้นคืนชาติ ในฐานะปัญญาชนชั้นนำใน^: 32 เขาโจมตีประเพณีระบบศักดินาของจีน วิจารณ์อดีตอันทรราชย์ และสนับสนุนระบบผู้แทนอย่างแข็งขัน ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1918 หลี่ได้รับการว่าจ้างจากให้เป็นหัวหน้าห้องสมุดที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งในปักกิ่ง และสองสามปีต่อมา เขาก็ได้กลายเป็นศาสตราจารย์ด้านการเมือง ประวัติศาสตร์ และเศรษฐศาสตร์ที่นั่น เขาสอนหลักสูตรต่าง ๆ มากมายไม่เพียงแต่ในมหาวิทยาลัยปักกิ่งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงมหาวิทยาลัยอื่นอีกสี่แห่งในปักกิ่งด้วย เขาได้รับเชิญเป็นวิทยากรโดยสมาคม วิทยาลัย และองค์กรอื่น ๆ ทั่วประเทศจีน ที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง เขามีอิทธิพลต่อนักเรียนในช่วงขบวนการ 4 พฤษภาคมในวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1919 รวมถึงเหมา เจ๋อตง ซึ่งทำงานเป็นผู้ช่วยในห้องอ่านหนังสือของห้องสมุด ในหลาย ๆ ด้าน "การเรียกร้องอย่างเร่งด่วนของหลี่เพื่อประชาธิปไตย วิทยาศาสตร์ และการปกครองตามรัฐธรรมนูญถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของความยอดเยี่ยมของขบวนการ 4 พฤษภาคม"

ที่สำคัญไปกว่านั้น หลี่เป็นผู้นำที่มีชื่อเสียงในช่วงขบวนการ 4 พฤษภาคม ^: 32 เขาให้คำแนะนำและฝึกสอนนักเรียนรุ่นเยาว์ในปักกิ่งให้ต่อต้านรัฐบาลเป่ย์หยางและประท้วงการตัดสินใจของมหาอำนาจจักรวรรดินิยมในการประชุมสันติภาพปารีสใน ค.ศ. 1919 ที่จะโอนสิทธิพิเศษของอาณานิคมของเยอรมันในชานตงให้กับจักรวรรดิญี่ปุ่น ในช่วงเวลานี้ เขาตีพิมพ์ผลงานอย่างมีประสิทธิผลในหัวข้อต่าง ๆ มากมาย โดยส่งเสริมแนวคิดใหม่ ๆ และก้าวหน้า และกลายเป็นคอมมิวนิสต์จีนคนแรกที่เปลี่ยนมานับถือศาสนาด้วยตนเอง เขาเป็นหนึ่งในนักวิชาการคนแรก ๆ ที่สำรวจรัฐบาลบอลเชวิคในสหภาพโซเวียตซึ่งอาจเป็นต้นแบบให้กับประเทศของเขาเอง ตลอดชีวิตของเขา หลี่รักษาความสัมพันธ์อันดีกับบุคคลสำคัญในขบวนการวัฒนธรรมใหม่ เช่น และหลู่ ซฺวิ่น พวกเขาจะมีความเห็นทางวิชาการหลากหลายและมีจุดยืนทางการเมืองต่างกัน

ผู้ร่วมก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีน

จากคำบอกเล่ามากมาย หลี่เป็นและเชื่อว่าประชาชาติจีนสามารถเพลิดเพลินไปกับยุคฟื้นฟูได้โดยการยอมรับวัฒนธรรมใหม่ ฟื้นฟูประชาชน และปรับปรุงอารยธรรมของตน หลี่ชื่นชมอเมริกามาหลายปีแต่เปลี่ยนทัศนคติดังกล่าวมาเป็นปัญญาชนที่นิยมรัสเซียใน ค.ศ. 1919 เช่นเดียวกับปัญญาชนคนอื่น ๆ ในสมัยของเขา ความคิดของหลี่ได้รับผลกระทบจากองค์ประกอบที่หลากหลาย เช่น ลัทธิอนาธิปไตยของ หลังจากขบวนการ 4 พฤษภาคม เขาและปัญญาชนคนอื่น ๆ เริ่มหันไปหาลัทธิมากซ์ ความสำเร็จของเป็นปัจจัยในการปรับเปลี่ยนมุมมองทางการเมืองของเขา

ต่อมา หลี่ผสมผสานความคิดชาตินิยมดั้งเดิมของตนกับทัศนคติแบบมาร์กซิสต์ที่เพิ่งได้รับมาใหม่เพื่อสร้างวิสัยทัศน์ทางการเมืองเพื่อความอยู่รอดของชาติ การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าหลี่อ่านผลงานที่เกี่ยวข้องกับลัทธิคอมมิวนิสต์เป็นหลักจากแหล่งข้อมูลของญี่ปุ่นซึ่งช่วยให้เขาเข้าใจอุดมการณ์คอมมิวนิสต์ได้ลึกซึ้งขึ้น

ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองของหลี่มีความต่างจากมุมมองทั่วไปของมาร์กซิสต์ที่ว่าชนชั้นกรรมาชีพในเมืองเป็นชนชั้นปฏิวัติ^: 32 ในมุมมองของหลี่ ชาวนาในชนบทของจีนจะเป็นพลังสำคัญในการปรับระดับชนชั้นและเป็นแหล่งที่มาทางการเมืองสำหรับการปฏิวัติ^: 32

แม้จะมีการตีพิมพ์บทความที่อ้างอิงถึงลัทธิมากซ์บางส่วนในประเทศจีนมาก่อนแล้วก็ตาม แต่ใน ค.ศ. 1918 หลี่กลายเป็นคนแรกในจีนที่เผยแพร่ลัทธิมากซ์ผ่านบทความที่ตีพิมพ์อย่างมีนัยสำคัญ ในบทความ ทัศนะมาร์กซิสต์ของข้าพเจ้า (My Marxist Views) ของเขาใน ค.ศ. 1919 และบทความ สาระสำคัญของการศึกษาประวัติศาสตร์ (The Essentials of Historical Study) ของเขาใน ค.ศ. 1924 หลี่กล่าวว่ารุ่นต่อรุ่นสร้างอนาคตของตนเองได้โดยการควบคุมพลังทางสังคม^: 32 ในมุมมองของหลี่ การเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์เกิดขึ้นผ่านการก้าวหน้าแบบเชิงเส้นตรงที่เน้นไปที่ขั้นตอนต่าง ๆ ของการปรับปรุงอารยธรรมโดยได้รับการควบคุมจากการกระทำของมนุษย์^: 33 หลี่ริเริ่มเหล่าเยาวชนสังคมนิยมปักกิ่งใน ค.ศ. 1920 เขาสร้างกลุ่มสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์จีนกลุ่มแรก ๆ ในปักกิ่งตั้งแต่ก่อนจะมีการก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีนในเซี่ยงไฮ้ หลี่และเฉิน ตู๋ซิ่วได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ร่วมก่อตั้งพรรค^: 32

แนวร่วมพรรคชาตินิยมของซุน ยัตเซ็น

ภายใต้การนำของหลี่และเฉิน พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้พัฒนาความสัมพันธ์อันใกล้ชิดกับองค์การคอมมิวนิสต์สากลที่ควบคุมโดยโซเวียต ภายหลังการก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีน หลี่และคอมมิวนิสต์ยุคแรกคนอื่น ๆ ได้ทำงานอย่างขยันขันแข็งเพื่อระดมคนงานทางรถไฟและเหมืองแร่ชาวจีนให้ต่อสู้เพื่อสิทธิของตนเอง ภายใต้การกำกับดูแลของโคมินเทิร์น หลี่และเฉินเข้าร่วมพรรคชาตินิยมใน ค.ศ. 1922 และสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับซุน ยัตเซ็น หลี่ได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมาธิการบริหารกลางของก๊กมินตั๋ง ในกว่างโจว (กวางตุ้ง) ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2467 ซึ่งถือเป็นการก่อตั้งระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์และพรรคชาตินิยมอย่างเป็นทางการ ทั้งสองฝ่ายทำงานร่วมกันในการต่อสู้กับศัตรูร่วมกัน ได้แก่ รัฐบาลขุนศึกในปักกิ่งและมหาอำนาจจักรวรรดินิยมที่ครอบงำอิทธิพลหลายด้านในประเทศจีน

หลี่ไปเยือนสหภาพโซเวียตในปลายปี ค.ศ. 1924 และอยู่ที่นั่นนานหลายเดือน เมื่อกลับจากรัสเซีย เขาได้เกี้ยวพาราสี ขุนศึกคริสเตียนให้เข้าฝ่ายชาตินิยม ชักชวนคนหนุ่มสาวเข้าร่วมพรรคการเมืองทั้งสอง และจัดกิจกรรมปฏิวัติมากมาย เขาเร่งเร้าให้เฝิงใช้ยุทธศาสตร์ในการต่อสู้กับจาง จั้วหลินตั้งแต่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีนไปจนถึงมณฑลเหอหนาน ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จของการกรีธาทัพขึ้นเหนือเพื่อโค่นระบอบขุนศึกในปักกิ่ง

เสียชีวิต

ความตึงเครียดระหว่างโคมินเทิร์นกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนในด้านหนึ่งและก๊กมินตั๋งในอีกด้านหนึ่งนำไปสู่การวางอุบายทางการเมือง โดยเฉพาะหลังการเสียชีวิตของซุน ยัตเซ็นใน ค.ศ. 1925 ไม่ว่าในกรณีใด หลี่มีส่วนสำคัญในของพรรคทั้งสองซึ่งเขาทำหน้าที่เป็นผู้นำในจีนตอนเหนือ เขาช่วยจัดการประท้วงต่อต้านรัฐบาล โดยเฉพาะในวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1926 ซึ่งทหารรักษาการณ์ของรัฐบาลได้ยิงเข้าไปในฝูงชน ทำให้มีผู้เสียชีวิต 47 รายและบาดเจ็บอีกกว่า 200 ราย หลังการสังหารหมู่ 18 มีนาคม หลี่ถูกจัดให้อยู่ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยที่รัฐบาลเป่ย์หยางต้องการตัวมากที่สุด เขาหลบภัยไปยังสถานทูตโซเวียตในปักกิ่งแต่ยังคงเคลื่อนไหวทางการเมืองในจีนตอนเหนือเพื่อโค่นรัฐบาลขุนศึก เมื่อแนวร่วมล่มสลายใน ค.ศ. 1927 จาง จั้วหลินแห่งได้สั่งการบุกโจมตีสถานทูตในวันที่ 6 เมษายน แม้จะละเมิด แต่การกระทำนี้ได้รับการสนับสนุนจากคณะผู้แทนทางการทูตต่างประเทศอื่น ๆ ไปแล้ว หลี่ ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกจำคุก แต่ภรรยาและลูกสาวของเขาได้รับการปล่อยตัวไม่นานหลังจากหลี่ถูกประหารชีวิต หลี่และพันธมิตรอีก 19 คน ทั้งชาตินิยมและคอมมิวนิสต์ ถูกตัดสินประหารชีวิตอย่างลับ ๆ และพวกเขาถูกประหารชีวิตโดยการแขวนคอในวันที่ 28 เมษายน ค.ศ. 1927

มรดก

หลี่ ต้าเจาทิ้งมรดกอันยั่งยืนไว้ให้ในประวัติศาสตร์จีนสมัยใหม่ ในฐานะปัญญาชนชั้นนำของขบวนการวัฒนธรรมใหม่ของจีน เขาเขียนบทความนับร้อยเรื่องเพื่อส่งเสริมประชาธิปไตย สนับสนุนรัฐบาลที่มีรัฐธรรมนูญ รับรองเสรีภาพส่วนบุคคล และเรียกร้องให้ฟื้นฟูชาติ โลกอุดมการณ์ของเขาอาจซับซ้อนเนื่องจากเขานำเอาความคิดที่หลากหลายมาใช้ การผันตัวของเขาไปสู่ลัทธิคอมมิวนิสต์นั้นช่างน่าทึ่งมาก โดยระหว่าง ค.ศ. 1918 ถึง 1919 เขาได้กลายเป็นคอมมิวนิสต์คนแรกของจีน เร็วกว่าเฉิน ตู๋ซิ่วประมาณหนึ่งปี

ความคิดของหลี่เกี่ยวกับบทบาทของชาวนามีอิทธิพลต่อเหมา เจ๋อตงอย่างมาก ในฐานะหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีน บทบาทสำคัญของหลี่ในการตัดสินใจสำหรับกิจกรรมคอมมิวนิสต์ในช่วงแรกและการนำเสนอทฤษฎีใหม่ ๆ มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อขั้นเริ่มต้นของการปฏิวัติคอมมิวนิสต์จีน ในความหมายเฉพาะอย่างหนึ่ง หลี่เป็นสะพานพิเศษระหว่างสองรุ่นแรกของผู้นำคอมมิวนิสต์ กล่าวว่าหลี่คือ "ผู้นำที่แท้จริงคนแรกและผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุด" ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และเขา "เป็นตัวแทนของความเชื่อมโยงระหว่างคนรุ่นเก่าของปัญญาชนที่มุ่งเน้นประชาธิปไตยและได้รับการศึกษาแบบตะวันตกในช่วงแรกของขบวนการวัฒนธรรมใหม่ (ประมาณ ค.ศ. 1915–1919) ซึ่งเป็นช่วงที่มาร์กซิสต์ชาวจีนกลุ่มแรกถือกำเนิดขึ้น และปัญญาชนคอมมิวนิสต์รุ่นใหม่ที่สืบทอดความเป็นผู้นำของพรรคหลังจาก ค.ศ. 1927"

ใน ค.ศ. 2021 ภาพยนตร์เรื่อง The Pioneer ซึ่งเป็นภาพยนตร์ชีวประวัติของเขานำแสดงโดย รับบทเป็นหลี่ ต้าเจาได้เข้าฉาย ฉายรอบปฐมทัศน์เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2021 เพื่อร่วมเฉลิมฉลอง

ครอบครัว

คู่สมรส:

จ้าว เหรินหลาน (1884–1933)

บุตร:

(1909–2005) ดำรงตำแหน่งผู้ว่าการธนาคารประชาชนแห่งประเทศจีนตั้งแต่ ค.ศ. 1978 ถึง 1982
หลี่ ซิ่งหฺวา (1911–1979)
หลี่ เยี่ยนหฺวา
หลี่ กวงหฺวา
หลี่ ซินหฺวา

อ้างอิง

唐山市委党史研究室 [CCP Tangshan Municipal Committee Party History Research House]. 李大钊与故乡 [Li Dazhao and his hometown]. Beijing: Central Party Literature Press, 1994, pp. 1-90.
Rodenbiker, Jesse (2023). Ecological States: Politics of Science and Nature in Urbanizing China. Environments of East Asia. Ithaca, NY: . ISBN .
Hua, Shiping (16 August 2021). Chinese Ideology. Routledge. ISBN .
Meisner 1967, p. 28.
"通讯：在日本追寻李大钊之青春印记-新华网". Xinhua News Agency. สืบค้นเมื่อ 2024-01-11.
Murray, Stuart. The Library: An Illustrated History. New York, NY: , 2009.
Patrick Fuliang Shan, “Assessing Li Dazhao’s Role in the New Cultural Movement,” in A Century of Student Movements in China: The Mountain Movers, 1919-2019, Rowman Littlefield and Lexington Books, 2020, p. 20.
Patrick Fuliang Shan, “Assessing Li Dazhao’s Role in the New Cultural Movement,” ibid, pp. 3-22.
Meisner (1967), p. 221.
Patrick Fuliang Shan, “From Admirer to Critic: Li Dazhao’s Changing Attitudes towards the United States,” in Sino-American Relations: The New Cold War, The University of Amsterdam Press, 2022, 31-54.
Meisner (1967), p. 178.
Patrick Fuliang Shan, “Li Dazhao and the Chinese Embracement of Communism,” in Shiping Hua (ed.), Chinese Ideology, Routledge, 2022, 94-110.
Huang, Yibing (2020). An Ideological History of the Communist Party of China. Vol. I. Qian Zheng, Guoyou Wu, Xuemei Ding, Li Sun, Shelly Bryant. Montreal, Quebec. p. 7. ISBN . OCLC 1165409653.
Pringsheim (1962), p. 78.
Patrick Fuliang Shan, Li Dazhao: China's First Communist, Albany, NY: SUNY Press, 2024, 175-182.
Yan Zhixin. Li Dazhao and Feng Yuxiang. Beijing: People's Liberation Army Publishing House, 1987, p. 202.
Zhu Zhimin. 李大钊传 [Biography of Li Dazhao]. Beijing: Hongqi Publishing House, 2009, p. 358.
"张作霖杀害共产党创始人李大钊的复杂内幕(2)". Sina (ภาษาจีน). 21 October 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2013. สืบค้นเมื่อ 2 November 2024.
Meisner (1967), p. 259.
Yang (2014), p. 516.
Arif Dirlik, The Origin of Chinese Communism, Oxford University Press, 1989, p. 43.
Meisner (1967), p. 12.
Xing, Yi (1 January 2021). "Films to celebrate the centennial of CPC". China Daily. สืบค้นเมื่อ 1 November 2023.

แหล่งที่มา

Original text based on marxists.org article, released under the GNU FDL.
(1967). Li Ta-Chao and the Origins of Chinese Marxism. Cambridge: Harvard University Press.
Yang, Hu (2014). "李大釗年譜簡編" [Summarized Chronicle of Li Dazhao]. 中國近代思想家文庫·李大釗卷 [Library for China's Modern Ideologists – Li Dazhao's Volume]. Beijing: China Renmin University Press.
Patrick Fuliang Shan, Li Dazhao: China's First Communist, Albany, NY: SUNY Press, 2024.
Pringsheim, Klaus H. (Oct–Dec 1962). "The Functions of Chinese Communist Youth Leagues 1920–1949". . 12: 75–91. doi:10.1017/s0305741000020762. S2CID 153915560.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Li Dazhao

[1] 唐山市委党史研究室 [CCP Tangshan Municipal Committee Party History Research House]. 李大钊与故乡 [Li Dazhao and his hometown]. Beijing: Central Party Literature Press, 1994, pp. 1-90.

[:032-2] Rodenbiker, Jesse (2023). Ecological States: Politics of Science and Nature in Urbanizing China. Environments of East Asia. Ithaca, NY: . ISBN .

[3] Hua, Shiping (16 August 2021). Chinese Ideology. Routledge. ISBN .

[FOOTNOTEMeisner196728-4] Meisner 1967, p. 28.

[5] "通讯：在日本追寻李大钊之青春印记-新华网". Xinhua News Agency. สืบค้นเมื่อ 2024-01-11.

[6] Murray, Stuart. The Library: An Illustrated History. New York, NY: , 2009.

[7] Patrick Fuliang Shan, “Assessing Li Dazhao’s Role in the New Cultural Movement,” in A Century of Student Movements in China: The Mountain Movers, 1919-2019, Rowman Littlefield and Lexington Books, 2020, p. 20.

[8] Patrick Fuliang Shan, “Assessing Li Dazhao’s Role in the New Cultural Movement,” ibid, pp. 3-22.

[FOOTNOTEMeisner1967221-9] Meisner (1967), p. 221.

[10] Patrick Fuliang Shan, “From Admirer to Critic: Li Dazhao’s Changing Attitudes towards the United States,” in Sino-American Relations: The New Cold War, The University of Amsterdam Press, 2022, 31-54.

[FOOTNOTEMeisner1967178-11] Meisner (1967), p. 178.

[12] Patrick Fuliang Shan, “Li Dazhao and the Chinese Embracement of Communism,” in Shiping Hua (ed.), Chinese Ideology, Routledge, 2022, 94-110.

[13] Huang, Yibing (2020). An Ideological History of the Communist Party of China. Vol. I. Qian Zheng, Guoyou Wu, Xuemei Ding, Li Sun, Shelly Bryant. Montreal, Quebec. p. 7. ISBN . OCLC 1165409653.

[FOOTNOTEPringsheim196278-14] Pringsheim (1962), p. 78.

[15] Patrick Fuliang Shan, Li Dazhao: China's First Communist, Albany, NY: SUNY Press, 2024, 175-182.

[16] Yan Zhixin. Li Dazhao and Feng Yuxiang. Beijing: People's Liberation Army Publishing House, 1987, p. 202.

[17] Zhu Zhimin. 李大钊传 [Biography of Li Dazhao]. Beijing: Hongqi Publishing House, 2009, p. 358.

[18] "张作霖杀害共产党创始人李大钊的复杂内幕(2)". Sina (ภาษาจีน). 21 October 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2013. สืบค้นเมื่อ 2 November 2024.

[FOOTNOTEMeisner1967259-19] Meisner (1967), p. 259.

[FOOTNOTEYang2014516-20] Yang (2014), p. 516.

[21] Arif Dirlik, The Origin of Chinese Communism, Oxford University Press, 1989, p. 43.

[FOOTNOTEMeisner196712-22] Meisner (1967), p. 12.

[23] Xing, Yi (1 January 2021). "Films to celebrate the centennial of CPC". China Daily. สืบค้นเมื่อ 1 November 2023.