ศาสนาท น บถ อปฏ บ ต ในกร ซโบราณประกอบด วยช ดความเช อ พ ธ กรรมและประมวลเร องปร มปรา เป นความเช อแบบพห เทวน ยม ชาวกร กโบรา

ศาสนาที่นับถือปฏิบัติในกรีซโบราณประกอบด้วยชุดความเชื่อ พิธีกรรมและประมวลเรื่องปรัมปรา เป็นความเชื่อแบบพหุเทวนิยม ชาวกรีกโบราณส่วนใหญ่รู้จักเทพเจ้าแห่งโอลิมปัส 12 องค์ ได้แก่ ซูส ฮีรา โพไซดอน ดิมีเทอร์ อะธีนา แอรีส แอโฟรไดที อะพอลโล อาร์เตมิส ฮิฟีสตัส เฮอร์มีส และเฮสเตียหรือไดอะไนซัส แม้ว่านักปรัชญาบางกลุ่มอย่างลัทธิสโตอิกและจะใช้ภาษาที่สื่อถึงเทพระดับอุตรภาพองค์เดียว การบูชาเทพโอลิมปัสและองค์อื่น ๆ พบได้ทั่วไปในอารยธรรมกรีกโบราณ โดยเทพเหล่านี้มักมีฉายาที่พรรณนาถึงคุณลักษณะ รวมถึงสะท้อนการรับเทพท้องถิ่นเข้ามาในวัฒนธรรมของตน

ภาพเขียนสีแดงทีมิสกับ บนถ้วยศิลปะเอเธนส์ สมัย 440–430 ปีก่อนคริสตกาล

ศาสนากรีกโบราณไม่มีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์หรือได้รับการถ่ายทอดจากพระเป็นเจ้า อย่างไรก็ตามวรรณกรรมกรีกโบราณที่เก่าแก่มาก เช่น อีเลียด และ โอดิสซีย์ ของโฮเมอร์ และ ของเฮสิโอด และของมีส่วนในการพัฒนาความเชื่อยุคหลัง ศาสนากรีกโบราณไม่มีตำนานกำเนิดจักรวาล แต่ละกลุ่มมีความเชื่อว่าโลกถูกสร้างขึ้นแตกต่างกันไป ตำนานหนึ่งบรรยายใน ธีออโกนี ว่าเดิมมีเพียงเทพดึกดำบรรพ์นามเคออส จากนั้นจึงเกิดเทพอย่างไกอา ทาร์ทารัส เอียรอส ซึ่งให้กำเนิดกลุ่มเทพไททัน และต่อมาเทพไททันให้กำเนิดกลุ่มเทพโอลิมปัส ศาสนากรีกโบราณมีประมวลเรื่องปรัมปราที่กว้างขวางและตำนานวีรบุรุษจำนวนมาก เช่น ภารกิจ 12 ประการของเฮราคลีส การเดินทางกลับบ้านของโอดิสเซียส การค้นหาขนแกะทองคำของเจสัน และธีซีอัสปราบมินะทอร์

ศาสนากรีกโบราณเชื่อในโลกหลังความตายที่เป็นที่อาศัยของวิญญาณ แนวคิดแรก ๆ (ใน อีเลียด และ โอดิสซีย์) เชื่อว่าเมื่อเสียชีวิต วิญญาณของผู้เสียชีวิตจะถูกส่งไปยังยมโลกโดยไม่แบ่งแยก ก่อนที่แนวคิดยุคหลัง (ปรัชญาลัทธิเพลโต) จะเสริมว่ามีการแยกวิญญาณผู้ทำดีและผู้ทำชั่วออกจากกัน ยมโลกเป็นพื้นที่มืดมิดปกครองโดยเฮดีส แตกต่างจากโลกมนุษย์ที่มีแสงอาทิตย์ และเขาโอลิมปัสที่อากาศสดใส นอกจากยมโลกแล้ว ยังมีทาร์ทารัสซึ่งเป็นเหวลึกสำหรับทรมานและลงโทษผู้ทำชั่ว และอีลิเซียมซึ่งเป็นสถานที่พักผ่อนของวิญญาณผู้ทำดี มีแนวคิดการกลับชาติมาเกิดที่เรียกว่า (metempsychosis) ซึ่งมีการสั่งสอนใน และลัทธิเพลโต

ทั้งนี้การใช้คำว่า "ศาสนา" ในการอธิบายความเชื่อสมัยโบราณอาจเป็น เนื่องจากชาวกรีกโบราณไม่มีคำว่า "ศาสนา" อย่างในความหมายสมัยใหม่ นอกจากนี้ไม่มีนักเขียนสมัยกรีกโบราณคนใดบรรยายการบูชาเทพหรือสิ่งเคารพว่าเป็นศาสนา ตัวอย่างเช่น เฮอรอโดทัสกล่าวว่าชาวกรีกมี "แท่นบูชาทั่วไปสำหรับเทพและการบูชายัญ และธรรมเนียมปฏิบัติที่คล้ายกัน"

การนับถือศาสนากรีกโบราณแผ่ขยายจากกรีซแผ่นดินใหญ่ไปถึงไอโอเนีย อานาโตเลีย มังนาไกรกิอาและมาร์แซย์ ศาสนาในอิตาลีช่วงต้นอย่างได้รับอิทธิพลจากศาสนากรีกโบราณ ซึ่งส่งอิทธิพลต่อไปยัง

อ้างอิง

Burkert (1985), Introduction:2; Religions of the ancient world: a guide
Wasson, Donald L. (December 19, 2017). "Theogony". World History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ September 2, 2022.
Homer's Iliad & Odyssey
Garland, Robert (2001). The Greek way of death (2nd ed.). Ithaca, NY: Cornell Univ. Press. pp. 60–61. ISBN .
Long, J. Bruce (1989). "The Underworld". ใน Sullivan, L (บ.ก.). Death, Afterlife, and the Soul. New York, NY: MacMillan. p. 164.
Cousin, C (2012). Le monde des morts: Espaces et paysages de l'au-delà dans l'imaginaire grec d'Homère à la fin du Ve siècle avant J.-C: étude littéraire et iconographique (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: L'Harmattan. pp. 124–134.
Sourvinou-Inwood, Christiane (1995). 'Reading Greek death': To the end of the Classical Period. Oxford, UK: Clarendon Press. p. 72.
Homer Odyssey 6.44-45.
Proclus, Commentary on the Republic of Plato, II, 338, 17 Kern 224.
Charles H. Kahn (2001). Pythagoras and the Pythagoreans. Hackett Publishing. p. 52. ISBN .
Plato. Republic, Book 10, section 620.
Barbette Stanley Spaeth (2013). The Cambridge companion to ancient Mediterranean religions. New York. ISBN . OCLC 826075990.
Esther Eidinow; Julia Kindt (2017). The Oxford handbook of ancient Greek religion. Oxford, United Kingdom. ISBN . OCLC 987423652.
Warrior, Valerie M. (2009). Greek religion : a sourcebook. Newburyport, MA: Focus. ISBN . OCLC 422753768.
Cartwright, Mark (January 30, 2017). "Etruscan Religion". World History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ September 2, 2022.

บทความความเชื่อนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Burkert (1985), Introduction:2; Religions of the ancient world: a guide

[2] Wasson, Donald L. (December 19, 2017). "Theogony". World History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ September 2, 2022.

[3] Homer's Iliad & Odyssey

[4] Garland, Robert (2001). The Greek way of death (2nd ed.). Ithaca, NY: Cornell Univ. Press. pp. 60–61. ISBN .

[5] Long, J. Bruce (1989). "The Underworld". ใน Sullivan, L (บ.ก.). Death, Afterlife, and the Soul. New York, NY: MacMillan. p. 164.

[6] Cousin, C (2012). Le monde des morts: Espaces et paysages de l'au-delà dans l'imaginaire grec d'Homère à la fin du Ve siècle avant J.-C: étude littéraire et iconographique (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: L'Harmattan. pp. 124–134.

[7] Sourvinou-Inwood, Christiane (1995). 'Reading Greek death': To the end of the Classical Period. Oxford, UK: Clarendon Press. p. 72.

[8] Homer Odyssey 6.44-45.

[9] Proclus, Commentary on the Republic of Plato, II, 338, 17 Kern 224.

[10] Charles H. Kahn (2001). Pythagoras and the Pythagoreans. Hackett Publishing. p. 52. ISBN .

[11] Plato. Republic, Book 10, section 620.

[12] Barbette Stanley Spaeth (2013). The Cambridge companion to ancient Mediterranean religions. New York. ISBN . OCLC 826075990.

[13] Esther Eidinow; Julia Kindt (2017). The Oxford handbook of ancient Greek religion. Oxford, United Kingdom. ISBN . OCLC 987423652.

[14] Warrior, Valerie M. (2009). Greek religion : a sourcebook. Newburyport, MA: Focus. ISBN . OCLC 422753768.

[15] Cartwright, Mark (January 30, 2017). "Etruscan Religion". World History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ September 2, 2022.