รัฐเจ้าของท่าเรือ

รัฐเจ้าของท่าเรือ หรือ รัฐเจ้าของเมืองท่า (อังกฤษ: port state control: PSC) เป็นระบบการตรวจสอบสำหรับประเทศต่าง ๆ เพื่อตรวจสอบเรือที่จดทะเบียนต่างประเทศในท่าเรืออื่นที่ไม่ใช่รัฐเจ้าของธง และดำเนินการกับเรือที่ไม่ปฏิบัติตาม เจ้าหน้าที่ตรวจสอบในเมืองท่า เรียกว่า เจ้าหน้าที่ตรวจควบคุมเรือในเมืองท่า (port state control officer: PSCO) และต้องตรวจสอบการปฏิบัติตามข้อกำหนดของอนุสัญญาต่างประเทศ เช่น SOLAS, , STCW และ การตรวจสอบอาจรวมถึงการตรวจสอบว่าเรือมีลูกเรือและดำเนินการตามกฎหมายระหว่างประเทศที่บังคับใช้ และการตรวจสอบความสามารถของนายเรือและนายประจำเรือ ตลอดจนสภาพและอุปกรณ์ของเรือ

ผู้ลงนามใน MOU ปารีส (สีน้ำเงิน) MOU โตเกียว (สีแดง) MOU มหาสมุทรอินเดีย (สีเขียว) MOU เมดิเตอร์เรเนียน (สีเขียวเข้ม) ความตกลงวินาเดลมาร์ (สีเหลือง) MOU แคริบเบียน (สีเขียวมะกอก) MOU อาบูจา (สีแดงเข้ม) MOU ทะเลดำ (สีฟ้าอมเขียว) และ MOU ริยาด (สีน้ำเงินเข้ม)

ประวัติ

รัฐเจ้าของท่าเรือ, 2565

ธง	บัญชีดำ ปารีส	บัญชีดำ โตเกียว	รายการเป้าหมาย ยามฝั่งสหรัฐ
โบลิเวีย			N
คอโมโรส	N
กูราเซา			N
มอลโดวา	N
มองโกเลีย		N
St. Vincent/Grenadines			N
เซียร์ราลีโอน	N	N
โตโก	N	N	N
วานูวาตู	N
แซนซิบาร์ (แทนซาเนีย)	N

ในปี พ.ศ. 2521 ประเทศในยุโรปจำนวนหนึ่งตกลงกันที่กรุงเฮกเกี่ยวกับบันทึกความเข้าใจสำหรับการตรวจสอบสภาพการทำงานบนเรือว่าสอดคล้องกับกฎขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) หรือไม่ หลังจากที่เรืออะโมโค คาดิซ ล่มในปีนั้น ก็มีการตัดสินใจที่จะทำการตรวจสอบความปลอดภัยและแนวทางปฏิบัติเรื่องมลพิษด้วย เพื่อจุดประสงค์นี้ ในปี พ.ศ. 2525 ประเทศในยุโรป 14 ประเทศตกลงกันใน บันทึกความเข้าใจกรุงปารีสว่าด้วยรัฐเจ้าของท่าเรือ (Paris MoU) เพื่อจัดตั้งรัฐเจ้าของท่าเรือ ปัจจุบัน ประเทศในยุโรป 26 ประเทศและแคนาดาได้ลงนามในบันทึกความเข้าใจกรุงปารีส รัฐเจ้าของท่าเรือเป็นปฏิกิริยาต่อความล้มเหลวของรัฐเจ้าของธง – โดยเฉพาะรัฐธงสะดวก – ที่ได้มอบหมายความรับผิดชอบในการสำรวจและการรับรองให้กับสมาคมจัดชั้นเรือ (classification societie)

บันทึกความเข้าใจฉบับปารีสเป็นแบบจำลอง และได้มีการลงนามบันทึกความเข้าใจระดับภูมิภาคอื่น ๆ อีกหลายฉบับ รวมถึงบันทึกความเข้าใจโตเกียว (มหาสมุทรแปซิฟิก) ความตกลงวินาเดลมาร์ (อเมริกาใต้และอเมริกากลาง) บันทึกความเข้าใจแคริบเบียน บันทึกความเข้าใจเมดิเตอร์เรเนียน บันทึกความเข้าใจมหาสมุทรอินเดีย บันทึกความเข้าใจอาบูจา (แอฟริกาแอตแลนติกตะวันตกและตอนกลาง) บันทึกความเข้าใจทะเลดำ และบันทึกความเข้าใจริยาด (อ่าวเปอร์เซีย)

การตรวจสอบและการบังคับใช้

รัฐเจ้าของท่าเรือ (PSC) จะทำการตรวจสอบเรือในท่าเรือ โดยเจ้าหน้าที่ตรวจควบคุมเรือในเมืองท่า (PSCO) เป็นผู้ดำเนินการ รายงานประจำปีของบันทึกความเข้าใจปารีสระบุว่ามีการบันทึกข้อบกพร่องทั้งหมด 74,713 รายการระหว่างการตรวจสอบการควบคุมท่าเรือในปี พ.ศ. 2550 ซึ่งข้อบกพร่องดังกล่าวส่งผลให้มีการกักเรือ 1,250 รายการในปีนั้น การกักเรือเป็นแนวทางปฏิบัติสุดท้ายที่เจ้าหน้าที่ตรวจควบคุมเรือในเมืองท่าจะดำเนินการเมื่อพบข้อบกพร่องบนเรือ

แนวทางปฏิบัติที่เจ้าหน้าที่ตรวจควบคุมเรือในเมืองท่าอาจกำหนดให้กับเรือที่มีข้อบกพร่อง (ตามลำดับความรุนแรงที่เพิ่มขึ้น) มีดังนี้:

1. ข้อบกพร่องสามารถแก้ไขได้ภายใน 14 วันสำหรับการละเมิดเล็กน้อย
2. ภายใต้เงื่อนไขเฉพาะ ข้อบกพร่องสามารถแก้ไขได้เมื่อเรือมาถึงท่าเรือถัดไป
3. ข้อบกพร่องจะต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่เรือจะออกจากท่าเรือได้
4. เกิดการกักเรือขึ้น

เขตอำนาจศาล

ประเทศที่นำระบบรัฐเจ้าของท่าเรือมาใช้จะเรียกว่า รัฐท่าเรือ คำนี้กำหนดขึ้นในอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล (UNCLOS) แต่แนวทางนี้ใช้มาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว

รัฐท่าเรือเป็นผู้กำหนดเขตอำนาจศาลเหนือเรือเดินทะเลที่ชักธงต่างชาติที่เข้าเทียบท่าในรัฐท่าเรือ เขตอำนาจศาลนี้แตกต่างจากเขตอำนาจศาลที่รัฐชายฝั่งกำหนดขึ้นในเขตทางทะเลของตน โดยพิจารณาเป็นหลักสองประการ ดังนี้

• จากมุมมองทางกฎหมาย เรือที่เข้าท่าเรือโดยสมัครใจนั้นไม่สามารถอ้างสิทธิในอีกต่อไป
• ในระดับปฏิบัติ ท่าเรือถือเป็นจุดควบคุมที่สะดวก

รัฐท่าเรือสามารถลงโทษผู้ที่ละเมิดกฎโดยปรับเงินได้ นอกเหนือจากการกักขัง รัฐท่าเรือยังสามารถใช้เขตอำนาจศาลในกรณีบางกรณี เช่น หากเรือละเมิดขีดจำกัดกำมะถัน 0.5% ของ MARPOL ภาคผนวก VI เพื่ออ้างอำนาจศาลสำหรับการละเมิดดังกล่าวที่เกิดขึ้นในทะเลหลวงได้ พื้นฐานเขตอำนาจศาลนอกอาณาเขตสำหรับการบังคับใช้และการลงโทษดังกล่าวอยู่ในบทบัญญัติพิเศษของส่วนที่ XII ของอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล (UNCLOS)

อ้างอิง

1. Viña del Mar Agreement: Latin American Agreement on Port State Control of Vessels (PDF). Acuerdo de Viña del Mar. สืบค้นเมื่อ 7 May 2018 – โดยทาง Центр Морского Бизнеса.
2. Port State Control – The achievements of the Paris MoU – Marcella Lazzarini – 2015
3. "Shipping Industry Flag State Performance Table 2023/2024" (PDF). International Chamber of Shipping. January 2024.
4. "Current Registries Listed as FOCs". International Transport Workers' Federation. January 2024.
5. "Memorandum of Understanding on Port State Control in the Asia-Pacific". www.tokyo-mou.org.
6. ":: Acuerdo Viña del Mar 1992 ::". alvm.prefecturanaval.gob.ar.
7. "Home | CaribbeanMOU". www.caribbeanmou.org.
8. "Home". medmou.org.
9. "Home- Welcome to Indian Ocean Memorandum of Understanding on Port State Control". www.iomou.org.
10. "Abuja MOU". www.abujamou.org.
11. "Black Sea MOU". www.bsmou.org.
12. "Riyadh MoU". www.riyadhmou.org.
13. Paris Mou (2007), "Deficiencies per major category", Annual Report 2007 – Paris MoU on Port State Control, Month Date, pp. 22–23.
14. Özçayir, Z.O. (2004), "Practical Implication of Port State Control: The Contractual Effect of Port State Control Detentions". In Mitropoulos, E.E. Port State Control, 2nd ed, LLP, London, pp. 509, 520–521
15. Marten 2013, p. 2.
16. Marten 2013, pp. 1–2.
17. Jesper Jarl Fanø (2019). Enforcing International Maritime Legislation on Air Pollution through UNCLOS. Hart Publishing.

บรรณานุกรม

• Marten, B. (2013). Port State Jurisdiction and the Regulation of International Merchant Shipping. Hamburg Studies on Maritime Affairs. Springer International Publishing. ISBN . สืบค้นเมื่อ 2023-08-19.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Paris MoU on Port State Control (official website)
• Port State Control (7 July 2009 archive of International Maritime Organization website)