หลี่ ชิงหยุน

หลี่ ชิงยฺหวิน (จีนตัวย่อ: 李清云; จีนตัวเต็ม: 李清雲; พินอิน: Lǐ Qīngyún; (เสียชีวิต 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933) เป็น, และที่ปรึกษาด้านยุทธวิธีชาวจีน ซึ่งเป็นที่รู้จักจากมาก

หลี่ ชิงยฺหวิน
李清雲
หลี่ ชิงยฺหวิน ณ ที่พักของนายพล แห่งกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน ใน มณฑลเสฉวน ใน ค.ศ. 1927
เกิด	มณฑลเสฉวน ราชวงศ์ชิง
เสียชีวิต	6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐจีน
มีชื่อเสียงจาก	สูงสุด และการปฏิบัติทางจิตวิญญาณด้วยสมุนไพร
คู่สมรส	24 คน

วันเกิดที่แท้จริงของเขาไม่ได้รับการตกลง การกล่าวอ้างของเขาถือเป็นตำนานโดยผู้เชี่ยวชาญเรื่องผู้สูงอายุ

ประวัติ

หลี่ ชิงยฺหวิน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตบนภูเขาและมีทักษะในชี่กง เขาทำงานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร ด้วยการขายเห็ดหลินจือ, เก๋ากี้, โสมป่า, และบัวบก พร้อมกับสมุนไพรจีนอื่น ๆ รวมทั้งทานพืชสมุนไพรเหล่านี้และ

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปในมณฑลเสฉวน ว่าหลี่มีความรู้ครบถ้วนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และเมื่อถึงวันเกิดปีที่สิบของเขา ได้เดินทางไปมณฑลกานซู่, มณฑลชานซี, ทิเบต, เวียดนาม, ไทย และแมนจูเรีย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมสมุนไพรอย่างต่อเนื่องกับอาชีพนี้มานานนับศตวรรษ ก่อนที่จะเริ่มให้อาหารแทนสมุนไพรที่รวบรวมโดยคนอื่น ๆ

หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปที่ และตามคาดคะเนที่นั่น หลี่มีอายุ 72 ปี ใน ค.ศ. 1749 เขาได้เข้าร่วมกองทัพของผู้บัญชาการทหารสูงสุดประจำมณฑล ในฐานะครูสอนศิลปะการต่อสู้และที่ปรึกษาด้านยุทธวิธี

ใน ค.ศ. 1927 นายพล (揚森) แห่งกองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน ได้เชิญหลี่มาที่บ้านของเขาใน มณฑลเสฉวน ซึ่งภาพที่แสดงในบทความนี้เป็นภาพที่ได้รับการถ่ายจากที่นั่น

ขุนศึกชาวจีน (吳佩孚) ก็ได้พาหลี่เข้าไปในบ้านของเขาเพื่อความพยายามที่จะค้นหาความลับของการใช้ชีวิต 250 ปี

เขาเสียชีวิตจากในวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 ใน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐจีน และภรรยาที่ยังมีชีวิตคนที่ 24 ของเขา เป็นสตรีวัย 60 ปี คาดว่าหลี่จะมีลูกหลานกว่า 200 คนในช่วงชีวิตของเขา จากภรรยาที่มีชีวิตอยู่ 23 คน ส่วนแหล่งข้อมูลอื่นให้เครดิตเขาด้วยลูกหลาน 180 คน กว่า 11 รุ่น ผ่านการใช้ชีวิตในช่วงก่อนที่เขาเสียชีวิต และการแต่งงาน 14 ครั้ง

หลังจากที่เขาเสียชีวิต ได้เขียนบันทึกเกี่ยวกับเขาในผลงานเรื่องราวของชายผู้โชคดีอายุ 250 ปี (一个250岁长寿老人的真实记载) ซึ่งเขาอธิบายลักษณะของหลี่ ดังนี้ "เขามีสายตาที่ดีและก้าวย่างอย่างรวดเร็ว หลี่ขณะยืนมีความสูงเจ็ดฟุต มีเล็บที่ยาวมาก และผิวสีแดงก่ำ"

เส้นเวลาแห่งอายุขัยอ้างอิงจากนายพลหยาง เซิน

ใน มณฑลเสฉวน ใน ค.ศ. 1677 ซึ่งเป็นปีที่หลี่ ชิงยฺหวิน เกิด เมื่ออายุสิบสามปีเขาเริ่มต้นชีวิตด้วยการรวบรวมสมุนไพรบนภูเขาพร้อมกับบุคคลที่แก่กว่าสามคน ครั้นเมื่ออายุห้าสิบเอ็ดปี เขาทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านยุทธวิธีและการทำแผนที่ในกองทัพของนายพลเยว่ จงฉี

เมื่ออายุเจ็ดสิบแปดปีเขาก็ออกจากอาชีพทหารหลังจากต่อสู้ในยุทธการที่แม่น้ำทอง และกลับสู่การใช้ชีวิตของการรวบรวมสมุนไพรบนภูเขาหิมะในมณฑลเสฉวน เนื่องจากการรับราชการทหารของเขาในกองทัพของนายพลเยว่ จงฉี รัฐบาลแห่งจักรวรรดิได้ส่งเอกสารแสดงความยินดีกับหลี่ในอายุหนึ่งร้อยปีของเขา เช่นเดียวกับวันเกิดครบรอบ 150 และ 200 ปีของเขาในเวลาต่อมา

ใน ค.ศ. 1908 หลี่ ชิงยฺหวิน และหยาง เฮ่อเซียน ซึ่งเป็นศิษย์ของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือความลับแห่งความเป็นอมตะของหลี่ ชิงยฺหวิน

ส่วน ค.ศ. 1920 นายพล สฺยง หยางเหอ ได้สัมภาษณ์หลี่ (ชายทั้งสองมาจากหมู่บ้านเฉินเจียชางของ ในมณฑลเสฉวน) โดยมีการตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเอกสารของมหาวิทยาลัยหนานจิงในปีเดียวกัน

และใน ค.ศ. 1926 ได้เชิญหลี่ไปปักกิ่ง การเยี่ยมชมครั้งนี้เกิดขึ้นพร้อมกันกับการสอนของหลี่ที่สมาคมการทำสมาธิแห่งมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ตามคำเชิญของหยิ่น ซือจือ ซึ่งเป็นอาจารย์การทำสมาธิและนักเขียนที่มีชื่อเสียง

จากนั้นใน ค.ศ. 1927 นายพลหยาง เซิน ได้เชิญหลี่มาที่ว่านเสี้ยน ซึ่งภาพถ่ายแรกของหลี่อันเป็นที่รู้จักได้รับการถ่ายที่นี่ มีข่าวสารแพร่กระจายไปทั่วประเทศจีนเกี่ยวกับหลี่ ชิงยฺหวิน และนายพลหยาง เซิน นายพลเจียง ไคเชก จึงได้ขอให้หลี่ไปเยี่ยมหนานจิง อย่างไรก็ตาม เมื่อนักการทูตของหยาง เซิน เดินทางถึงที่เฉินเจียชางอันเป็นบ้านเกิด พวกเขาได้รับคำบอกเล่าจากภรรยาและลูกศิษย์ของหลี่ว่าเขาเสียชีวิตแล้วตามธรรมชาติ โดยไม่มีข้อมูลเพิ่มเติม ดังนั้น วันเสียชีวิตและสถานที่แท้จริงของเขาจึงไม่เคยได้รับการยืนยัน ซึ่งหลี่ ชิงยฺหวิน เสียชีวิตที่ใน ค.ศ. 1933

ใน ค.ศ. 1928 คณะบดี หวู จ้งเชียน ของกรมสามัญศึกษาที่มหาวิทยาลัยหมิ่นกว๋อ ได้ค้นพบเอกสารของจักรวรรดิที่แสดงคำอวยพรวันเกิดให้แก่ลี่ ชิงยฺหวิน การค้นพบของเขาได้รับการรายงานครั้งแรกใน และช่างไห่ดีแคลร์ชันนิวส์ ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนำของจีนในช่วงเวลานั้น แล้วอาจจะเป็นอีกหนึ่งปีให้หลัง ใน ค.ศ. 1929 โดยเดอะนิวยอร์กไทมส์ และนิตยสารไทม์ สำหรับสิ่งพิมพ์ตะวันตกเชิงทฤษฎีทั้งสองนี้ก็อาจรายงานการเสียชีวิตของหลี่ ชิงยฺหวิน ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1933

ชีวิตอันยืนนาน

ในขณะที่หลี่ ชิงยฺหวิน อ้างว่าตัวเองเกิดใน ค.ศ. 1736 หวู จ้งเชียน ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยเฉิงตู ได้ยืนยันว่าหลี่เกิดใน ค.ศ. 1677 ตามบทความนิวยอร์กไทมส์ ค.ศ. 1930 หวูได้ค้นพบบันทึกของรัฐบาลจีนตั้งแต่ ค.ศ. 1827 ที่แสดงความยินดีกับหลี่ในวันเกิดครบรอบ 150 ปีของเขา และเอกสารเพิ่มเติมต่อมา ที่แสดงความยินดีกับเขาในวันเกิดครบรอบ 200 ปีของเขาใน ค.ศ. 1877 ใน ค.ศ. 1928 ผู้สื่อข่าว นิวยอร์กไทมส์ เขียนว่าชายชราหลายคนในละแวกของหลี่ได้ยืนยันว่าปู่ของพวกเขารู้จักเขาเมื่อพวกเขายังเป็นเด็ก และในเวลานั้นเขาเป็นคนที่โตแล้ว

อย่างไรก็ตาม ผู้สื่อข่าวของ เดอะนิวยอร์กไทมส์ รายงานว่า "หลายคนที่ได้เห็นเขาเมื่อเร็ว ๆ นี้ประกาศว่าลักษณะใบหน้าของเขาไม่แตกต่างจากบุคคลที่อายุน้อยกว่าของเขาสองศตวรรษ" ยิ่งไปกว่านั้น นักวิจัยเกี่ยวกับวัยชราได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการอ้างอายุด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ความถี่ของการอ้างอายุที่ไม่ถูกต้องเพิ่มขึ้นตามอายุที่อ้าง สิ่งที่ปรากฏขึ้นจาก 65 เปอร์เซ็นต์ของการอ้างต่ออายุ 110–111 ปีไม่ถูกต้อง, ต่อ 98 เปอร์เซ็นต์ของการอ้างเป็น 115 ปี กับอัตรา 100 เปอร์เซ็นต์สำหรับการอ้าง 120 ปีขึ้นไป มันไม่ชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากมี นัยสถิติเหล่านี้มีสำหรับเรื่องภายใต้การสนทนา ในฐานะตัวเลขอ้างอิงต่อ "การอ้างที่ผิดพลาดเนื่องจากข้อผิดพลาดด้านการจัดการ" ในเอกสารราชการของเบลเยียม นักวิจัยเรียกว่าการอ้างของเขา "แปลกประหลาด" และยังตั้งข้อสังเกตว่าอายุที่เขาอ้าง เมื่อเสียชีวิตที่ 256 ปีนั้น เป็นจำนวนพหุคูณของ 8 ซึ่งถือว่าเป็นเลขนำโชคในประเทศจีน ดังนั้นจึงบ่งบอกถึงการปลอมขึ้น นอกจากนี้การเชื่อมโยงอายุของหลี่ที่อ้างถึงการปฏิบัติทางจิตวิญญาณของเขา ได้รับการชี้ให้เห็นว่าเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่น่ากังขา นักวิจัยรับรู้ว่า "ตำนานประเภทนี้ [นักปรัชญาหรือนักปฏิบัติทางศาสนามักยกให้บุคคลดังกล่าวมีอายุยืนแบบสุดโต่ง] ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาส่วนใหญ่ในตะวันออกไกล"

อาจารย์ไท่เก๊ก ต้า หลิว หนึ่งในลูกศิษย์ลูกหาของหลี่ ได้เล่าถึงเรื่องราวของอาจารย์ของเขาว่า: เมื่ออาจารย์หลี่อายุ 130 ปีได้พบกับฤาษีผู้สูงวัยบนภูเขา ที่มีอายุมากกว่า 500 ปี ผู้สอนปา-กว้าจ่าง และชี่กงหนึ่งชุดแก่เขา พร้อมคำแนะนำในการหายใจ, การฝึกการเคลื่อนไหวผสานกับเสียงที่เจาะจง และคำแนะนำเกี่ยวกับอาหาร ต้า หลิว รายงานว่าอาจารย์ของเขากล่าวว่าชีวิตอันยืนยาวของเขา "นั้นเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่า เขาออกกำลังกายทุกวัน อย่างสม่ำเสมอ, ถูกต้อง และด้วยความจริงใจ เป็นเวลา 120 ปี"

บทความ "เต่า-นกพิราบ-สุนัข" จากนิตยสารนิตยสารฉบับวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 ได้รายงานถึงประวัติของเขา พร้อมรวมคำตอบของหลี่เกี่ยวกับความลับของการมีอายุยืนยาว ดังนี้

รักษาใจให้สงบ, นั่งอย่างเต่า, เดินอย่างกระฉับกระเฉงเหมือนนกพิราบ และนอนหลับอย่างสุนัข

— หลี่ ชิงยฺหวิน

บทความในหนังสือพิมพ์อ้างว่าอายุยืนยาวของหลี่เกิดจากการทดลองสมุนไพรในฐานะเภสัชกร การค้นพบสมุนไพรของเขาในเทือกเขามณฑลยูนนานซึ่ง "ป้องกันความชราภาพ" และเขายังคงใช้อย่างต่อเนื่องตลอดช่วงชีวิตของเขา

อ้างอิง

1. . Likenews.tw. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-31. สืบค้นเมื่อ 2015-03-10. {{}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) ((help))
2. "256歲娶24妻 李慶遠長壽秘訣公開 | 即時新聞 | 20130927 | 蘋果日報". Appledaily.com.tw. 2013-09-27. สืบค้นเมื่อ 2015-03-10.
3. Young Robert D.; Desjardins Bertrand; McLaughlin Kirsten; Poulain Michel; Perls Thomas T. (2010). "Typologies of Extreme Longevity". Current Gerontology and Geriatrics Research. 2010: 1–12. doi:10.1155/2010/423087. PMC 3062986. PMID 21461047.
4. "Li Ching-Yuen: 129-Year-Old Man?".
5. Yang, Jwing-Ming (1989). (PDF). YMAA Publication Centre. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-18. {{}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) ((help))
6. Castleman, Michael; Saul Hendler, Sheldon (1991). The healing herbs: the ultimate guide to the curative power of nature's medicines. Rodale Press. p. 206. ISBN .
7. "Li Ching-Yun Dead". The New York Times. 6 May 1933.
8. (12 October 1929). "Living forever". The Evening Independent.
9. Harris, Timothy (2009). Living to 100 and Beyond. ACTEX Publications. p. 70. ISBN .
10. Yang, Sen. A Factual Account of the 250 Year-Old Good-Luck Man. Taipei, TW: Chinese and Foreign Literature Storehouse.
11. Sen, Yang; Olson, Stuart Alve (2014). The Immortal: True Accounts of the 250-Year-Old Man, Li Qingyun. Valley Spirit Arts. p. xvi-xix. ISBN .
12. Complete Stories. 1933. p. 95.
13. . Time. 15 May 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-02-03. สืบค้นเมื่อ 2019-08-21.
14. Ettington, Martin K. (2008). Immortality: A History and How to Guide: Or How to Live to 150 Years and Beyond. Martin Ettington. p. 43. ISBN .
15. Liu, Da (1983). Taoist Health Exercise Book. Putnam.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Chi Kung – Qigong – Meditation
• CEMETRAC – Centro de Estudos da Medicina Tradicional e Cultura Chinesa (โปรตุเกส)
• Tortoise-Pigeon-Dog – Time article on Li Ching-Yuen (15 May 1933)