ขงหยง หรือ ขงเล่ง มีชื่อในสำเนียงจีนกลางว่า ข่งหรง(จีน: 孔融; พินอิน: Kǒng Róng) (ค.ศ. 153 - ค.ศ. 208) มีชื่อรองว่าเหวินจฺวี่ (จีน: 文舉; พินอิน: Wénjǔ) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ในยุคสามก๊ก เป็นชาวเมืองซีฟู่ ในเขตแคว้นหลู่โก้วะ ( โลก๊ก ) อันเป็นที่เกิดของขงจื้อ เป็นเชื้อสายของขงจื้อลำดับที่ 20 มีสติปัญญาเฉียบแหลม เมื่ออายุ 10 ขวบได้ไปหาหลี่อิ๋ง เจ้าเมือง คนเฝ้าประตูไม่ให้เข้า ขงหยงอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าเมืองจึงเข้าได้ เมื่อหลีอิ๋งถามว่า เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ครั้งไหน ขงหยงตอบว่า บรรพบุรุษของข้าพเจ้า (คือขงจื้อ) ได้ไปถามความรู้เกี่ยวกับประเพณี จากบรรพบุรุษของท่าน ( คือ เล่าจื๊อ ซึ่งชื่อจริงว่า หลีเอ๋อ ) จึงถือว่าสกุลเราสนิทมาหลายชั่วคนแล้ว
ขงหยง | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ภาพวาดขงหยง สมัยราชวงศ์ชิง | |||||||||||||||
เจ้าเมืองปักไฮ | |||||||||||||||
เกิด | ค.ศ. 153 | ||||||||||||||
สถานที่เกิด | เมืองชฺวีฟู มณฑลซานตง | ||||||||||||||
ถึงแก่กรรม | ค.ศ. 208 (อายุ 55 ปี) | ||||||||||||||
สถานที่ถึงแก่กรรม | เมืองฮูโต๋ มณฑลเหอหนาน | ||||||||||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 孔融 | ||||||||||||||
อักษรจีนตัวย่อ | 孔融 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
ชื่อรอง | เหวินจฺวี่ (文舉) | ||||||||||||||
ชื่ออื่น ๆ | ขงปักไฮ (孔北海) |
หลีอิ๋งประหลาดใจในสติปัญญาของเด็กน้อยผู้นี้มาก พอดีเฉินวุ่ย ขุนนางผู้ใหญ่ตำแหน่งต้าจงต้าฟูมาเยี่ยมหลีอิ๋งจึงเล่าให้เฉินวุ่ยฟัง เฉินวุ่ยก็ว่า เด็กฉลาดไม่แน่นักที่โตขึ้นจะฉลาดเสมอไป ขงหยงโต้ว่า ตัวท่านเองก็เป็นเด็กฉลาดมาก่อนไม่ใช้หรือ พูดคำนี้ทั้งหลีอิ๋งกับเฉินวุ่ย ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน โตขึ้น ขงหยงได้ดำรงตำแหน่งราชการเป็นจงหลังเจี้ยง เจ้าเมื่องปักไฮ ประชาชานิยมรักใคร่มาก ชอบยกคำโบราณมาพูดเสมอว่า “ในห้องพรั่งพร้อมด้วยเพื่อน ในแก้วเอิบอาบด้วยน้ำเหล้า” เป็นผู้จัดตั้งสถานศึกษาศิลปะวรรณคดี และได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์คนหนึ่งใน 7 ของรัชสมัยพระเจ้าเหี้ยนเต้
ครั้งหนึ่งโจโฉต้องการคนดีมีฝีปากไปเกลี้ยวกล่อมเล่าเปียว ผู้ครองแคว้นเกงจิ๋ว มีผู้เสนอให้วานขงหยง แต่ขงหยงไม่ยอมรับ แนะนำให้วานยีเอ๋ง ซึ่งเป็นเพื่อนรักไปแทน แต่ยีเอ๋งเป็นปราชญ์ที่พูดมากเกินไป ชอบยกตนข่มท่าน การเกลี้ยกล่อมจึงไม่สำเร็จ เนื่องจากคอยขัดคอโจโฉบ่อย ๆ โจโฉจึงไม่ชอบ ครั้งสุดท้ายขัดคอไม่ให้ยกทัพไปปราบเล่าปี่ อ้างว่าเล่าปี่เป็นเชื้อสายพระเจ้าเหี้ยนเต้ และตั้งหลักมั่นคงที่เกงจิ๋วแล้ว
โจโฉโกรธ ให้จับขงหยงประหารชีวิตเสีย ขณะที่บุตรกำลังเล่นหมากล้อมกันอยู่คนใช้วิ่งมาบอกข่าว และให้ขอให้หนีไปเสีย บุตรขงหยงคนที่สองตอบว่า
ซึ่งท่านเอ็นดูแก่เรานี้คุณก็หาที่สุดมิได้ แต่ธรรมดานกทั้งปวงซึ่งตกฟองในรัง แม้ว่ารังทำลายแล้ว ฟองนั้นก็ตกแตก มิอาจสามารถตั้งอยู่ได้ และบิดาเราถึงแก่ความตายแล้ว บัดนี้ตัวเราผู้เป็นบุตรหรือจะหนีพ้น
พูดมิทันขาดคำทหารโจโฉก็เข้ามาล้อมเรือนจับบุตรภรรยาขงหยงไปฆ่าเสียสิ้น แล้วโจโฉให้เอาศพขงหยงไปประจานไว้ที่สามแพร่ง
แหล่งข้อมูลอื่น
- The story of Kong Rong from the Association for Asian Research 2011-07-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ประวัติขงหยง 2012-11-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
wikipedia, แบบไทย, วิกิพีเดีย, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม, มือถือ, โทรศัพท์, Android, iOS, Apple, โทรศัพท์โมบิล, Samsung, iPhone, Xiomi, Xiaomi, Redmi, Honor, Oppo, Nokia, Sonya, MI, PC, พีซี, web, เว็บ, คอมพิวเตอร์
khnghyng hrux khngelng michuxinsaeniyngcinklangwa khnghrng cin 孔融 phinxin Kǒng Rong kh s 153 kh s 208 michuxrxngwaehwinc wi cin 文舉 phinxin Wenjǔ epntwlakhrinwrrnkrrmcinxingprawtisastreruxngsamkkthimitwtncringinprawtisastrinyukhsamkk epnchawemuxngsifu inekhtaekhwnhluokwa olkk xnepnthiekidkhxngkhngcux epnechuxsaykhxngkhngcuxladbthi 20 mistipyyaechiybaehlm emuxxayu 10 khwbidiphahlixing ecaemuxng khnefapratuimihekha khnghyngxangwaepnephuxnsnithkhxngecaemuxngcungekhaid emuxhlixingthamwa epnephuxnsnithmatngaetkhrngihn khnghyngtxbwa brrphburuskhxngkhapheca khuxkhngcux idipthamkhwamruekiywkbpraephni cakbrrphburuskhxngthan khux elacux sungchuxcringwa hliexx cungthuxwaskulerasnithmahlaychwkhnaelwkhnghyngphaphwadkhnghyng smyrachwngschingecaemuxngpkihekidkh s 153sthanthiekidemuxngch wifu mnthlsantngthungaekkrrmkh s 208 xayu 55 pi sthanthithungaekkrrmemuxnghuot mnthlehxhnanchuxphasacinxksrcintwetm孔融xksrcintwyx孔融karthxdesiyngphasacinklangmatrthanhny hwiphinxinKǒng Rongcuxinkhnghrngewd iclsK ung Jungphasahminitphasahkekiynkhnghyngchuxrxngehwinc wi 文舉 chuxxun khngpkih 孔北海 hlixingprahladicinstipyyakhxngedknxyphunimak phxdiechinwuy khunnangphuihytaaehnngtacngtafumaeyiymhlixingcungelaihechinwuyfng echinwuykwa edkchladimaennkthiotkhuncachladesmxip khnghyngotwa twthanexngkepnedkchladmakxnimichhrux phudkhanithnghlixingkbechinwuy khweraakhunphrxmkn otkhun khnghyngiddarngtaaehnngrachkarepncnghlngeciyng ecaemuxngpkih prachachaniymrkikhrmak chxbykkhaobranmaphudesmxwa inhxngphrngphrxmdwyephuxn inaekwexibxabdwynaehla epnphucdtngsthansuksasilpawrrnkhdi aelaidchuxwaepnprachykhnhnungin 7 khxngrchsmyphraecaehiynet khrnghnungocochtxngkarkhndimifipakipekliywklxmelaepiyw phukhrxngaekhwnekngciw miphuesnxihwankhnghyng aetkhnghyngimyxmrb aenanaihwanyiexng sungepnephuxnrkipaethn aetyiexngepnprachythiphudmakekinip chxbyktnkhmthan karekliyklxmcungimsaerc enuxngcakkhxykhdkhxocochbxy ocochcungimchxb khrngsudthaykhdkhximihykthphipprabelapi xangwaelapiepnechuxsayphraecaehiynet aelatnghlkmnkhngthiekngciwaelw ocochokrth ihcbkhnghyngpraharchiwitesiy khnathibutrkalngelnhmaklxmknxyukhnichwingmabxkkhaw aelaihkhxihhniipesiy butrkhnghyngkhnthisxngtxbwasungthanexnduaekeranikhunkhathisudmiid aetthrrmdankthngpwngsungtkfxnginrng aemwarngthalayaelw fxngnnktkaetk mixacsamarthtngxyuid aelabidaerathungaekkhwamtayaelw bdnitweraphuepnbutrhruxcahniphn phudmithnkhadkhathharocochkekhamalxmeruxncbbutrphrryakhnghyngipkhaesiysin aelwocochihexasphkhnghyngippracaniwthisamaephrngrupkhnghyngcakekm Romance Of The Three Kingdoms XI khxngkhayekm KOEIaehlngkhxmulxunThe story of Kong Rong from the Association for Asian Research 2011 07 09 thi ewyaebkaemchchin prawtikhnghyng 2012 11 14 thi ewyaebkaemchchin bthkhwamsamkkniyngepnokhrng khunsamarthchwywikiphiediyidodykarephimetimkhxmul duephimthiwikiphiediy okhrngkarwikisamkkdk