โอ เอ ว หร อ โอ ะเอ ว จ น 薁蕘 เป นอาหารท องถ นของจ งหว ดภ เก ต และจ งหว ดอ นๆใกล เค ยง เช น จ งหว ดตร ง และจ งหว ดพ งงา ไ

โอ้เอ๋ว หรือ โอ๊ะเอ๋ว (จีน: 薁蕘) เป็นอาหารท้องถิ่นของจังหวัดภูเก็ต และจังหวัดอื่นๆใกล้เคียง เช่น จังหวัดตรัง และจังหวัดพังงา ได้จากวุ้นของเมล็ดโอ้เอ๋ว หรือเมล็ดอ้ายอวี้ (จีน: 愛玉子) ซึ่งเป็นพืชจำพวกมะเดื่อชนิดหนึ่งที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Ficus pumila var. awkeotsang ซึ่งเป็นสายพันธุ์หนึ่งหรือชนิดย่อยประเภทหนึ่งของต้น หรือ มะเดื่อเถา (F. pumila) ลักษณะคล้ายเมล็ดแมงลัก ที่แช่น้ำแล้วใช้เมือกโอ้เอ้วมาผสมกับเมือกของกล้วยน้ำว้าใส่เจี่ยกอ (จีน: 石膏) เพื่อให้โอ้เอ๋ว เกาะตัวเป็นก้อน นำมาใส่น้ำเชื่อมและน้ำแข็งไส กินแก้ร้อนใน และลดการกระหายน้ำ

โอ้เอ๋ว
薁蕘

ชื่ออื่น	โอเอี้ยว (ชื่อในฮกเกี้ยนภูเก็ต,ไต้หวัน,จีน) บุนทาวบี้ (ชื่อภาษาฮกเกี้ยนในปีนัง) กาซัง (ชื่อเรียกภาษาฮกเกี้ยนในสิงคโปร์)
มื้อ	ขนม
แหล่งกำเนิด	ประเทศจีน
ภูมิภาค	ฮกเกี้ยน
ผู้สร้างสรรค์	ไม่ปรากฏ
อุณหภูมิเสิร์ฟ	เย็น
ส่วนผสมหลัก	น้ำแข็ง ,
[[b:Special:Search/ตำราอาหาร: โอ้เอ๋ว 薁蕘\|ตำราอาหาร: โอ้เอ๋ว 薁蕘]] สื่อ: โอ้เอ๋ว 薁蕘

ชาวภูเก็ตจะรับประทานโอ้เอ๋ว สามแบบ คือ โอ้เอ๋วใส่ถั่วแดงและเฉาก๊วย (ขาว ดำ แดง) โอ้เอ๋วใส่ถั่วแดง (ขาว แดง) และ โอ้เอ๋วใส่เฉาก๊วย (ขาว ดำ) บางคนนิยมใส่กล้วยและน้ำหวานด้วย แหล่งขายโอ้เอ๋วในจังหวัดภูเก็ตที่สำคัญคือ โรงหนังสยามเก่า และซอยหล่อโรงหรือตลาดฉำฉา ส่วนชาวตรังจะรับประทานโอ้เอ๋วกับมะนาว และน้ำผึ้ง เช่นเดียวกันกับชาวไต้หวัน

ประวัติ

โอ้เอ๋ว มีที่มาจากทางปีนัง ประเทศมาเลเซีย คนขายโอ้เอ๋วเจ้าแรกในภูเก็ตชื่อ แปะเอ๊ง เป็นคนจีน ขายอยู่ในตรอกสุ่นอุทิศ หรือตรอกแปะหล่าวหนั่ว(จีน: 流瀾伯巷,แปะหล่าวหนั่ว) ปัจจุบันแปะเอ๊งเสียชีวิตแล้ว แต่ก็มีคนสืบทอด ต่อมาขายอยู่ที่เดิม

ในบางที่มีคนกล่าวว่า ของหวานชนิดนี้ ที่ปีนังเรียกว่า บุนทาวบี้แต่มาขายที่ภูเก็ตไม่มีคนเรียกชื่อนี้ วันหนึ่งมีคนลิ้นไก่สั้นพูดไม่ชัดมากินโอ้เอ๋ว แปะเอ๊งถามว่า “โฮเหลี่ยวโบ๋” (好料無？) หมายความว่า "ดีไหม รสชาติดีไหม "คนลิ้นไก่สั้นตอบว่า “โอ๊เอี่ยว” คือ โฮเหลี่ยว ซึ่งหมายถึง ดี โอ๊เอี่ยวที่คนลิ้นไก่สั้นพูดก็เพี้ยนมาเป็น “โอ้เอ๋ว” และเป็นชื่อเรียกของหวานชนิดนี้ที่ภูเก็ตตลอดมา

อันที่จริง โอ้เอ๋ว เพี้ยนมาจากภาษาจีนฮกเกี้ยน โอ้-เกี้ยว (จีน: 薁蕘;ò-giô) เป็นชื่อของหวานที่ทำจากเมือกผลไม้ชนิดหนึ่งเรียกว่า อ้ายอวี้ (จีน: 愛玉) ในมณฑลฮกเกี้ยนและไต้หวัน เป็นที่นิยมในรับประทานในช่วงฤดูร้อน และเผยแพร่เข้าสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยชาวจีนอพยพที่มาทำงานในสมัย เป็นผู้นำพาเผยแพร่

ส่วนผสมโอ้เอ๋ว

โอ้เอ๋ว มีลักษณะเป็นวุ้นใส ไม่มีสีนั้นทำมาจากกล้วยน้ำว้าสุก เมล็ดสมุนไพรจีน เรียกว่า อ้ายยวี่ มีฤทธิ์เย็น แก้ร้อนในได้และน้ำด่าง นำกล้วยมาต้มแล้วบดให้เนื้อละเอียด นำเมล็ดสมุนไพรมาต้มกับน้ำด่าง ตั้งทิ้งไว้สักพัก แล้วผสมกับกล้วยน้ำว้าบดตั้งไฟให้เดือดทิ้งไว้แล้วกรองเอากากออก น้ำที่ได้จะค่อยๆแข็งเป็นวุ้น

โอ้เอ๋ว คนโบราณกินโอ้เอ๋วเปล่าๆ แก้ร้อนใน แต่ปัจจุบันกินกับน้ำแข็งใส ใส่ถั่วแดงต้ม หรือวุ้นดำราดน้ำเชื่อม หรือน้ำแดงและน้ำนมแมว ให้มีกลิ่นหอมหวาน เวลาสั่งเลือกได้ตามชอบ ถ้าสั่งขาวแดง แปลว่า โอวเอ๋วกับถั่วแดง, ขาวดำ แปลว่า โอ้เอ๋วกับวุ้นดำ ถ้าขาวแดงดำ ก็ใส่ทั้งหมดทุกอย่าง

อ้างอิง

บทความอาหาร เครื่องดื่ม และหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคอื่น ๆ นี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล