โยนาทัน เนทันยาฮู

โยนาทัน "โยนี" เนทันยาฮู (ฮีบรู: יונתן נתניהו ‎; อังกฤษ: Yonatan "Yoni" Netanyahu; 13 มีนาคม ค.ศ. 1946 – 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1976) เป็นนายทหารกองกำลังป้องกันอิสราเอล (IDF) ผู้บัญชาการหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการระหว่างปฏิบัติการเอนเทบเบ ซึ่งเป็นปฏิบัติการเพื่อช่วยเหลือตัวประกันที่ในประเทศยูกันดาเมื่อปี ค.ศ. 1976 ภารกิจนี้ประสบความสำเร็จ โดยตัวประกัน 102 คนจากทั้งหมด 106 คนได้รับการช่วยชีวิต แต่เนทันยาฮูเสียชีวิตในการปฏิบัติหน้าที่—ซึ่งเป็นกองกำลังป้องกันอิสราเอลเพียงรายเดียวที่เสียชีวิตระหว่างปฏิบัติการ

โยนาทัน เนทันยาฮู
ภาพเท่าที่ทราบล่าสุด ไม่นานก่อนที่เขาจะเสียชีวิตจากการเป็นผู้นำปฏิบัติการเอนเทบเบ
ชื่ออื่น	โจนาธาน เนทันยาฮู
ชื่อเล่น	โยนี
เกิด	13 มีนาคม ค.ศ. 1946 นครนิวยอร์ก สหรัฐ
เสียชีวิต	กรกฎาคม 4, 1976(1976-07-04) (30 ปี) ประเทศยูกันดา
รับใช้	อิสราเอล
แผนก/สังกัด
ประจำการ	ค.ศ. 1964–1976
ชั้นยศ	พันโท
หน่วย	หน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ​
บังคับบัญชา	หน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ
การยุทธ์	สงครามหกวัน สงครามการบั่นทอนกำลัง สงครามยมคิปปูร์ ปฏิบัติการเอนเทบเบ  †
บำเหน็จ

เขาเป็นบุตรชายคนโตของศาสตราจารย์ชาวอิสราเอลชื่อ โดยโยนาทันเกืดในนครนิวยอร์กและใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยหนุ่มของเขาในสหรัฐ ที่เขาเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยม หลังจากทำหน้าที่ในกองกำลังป้องกันอิสราเอลระหว่างสงครามหกวันในปี ค.ศ. 1967 เขาเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดช่วงสั้น ๆ ก่อนที่จะย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮีบรูแห่งเยรูซาเลมเมื่อปี ค.ศ. 1968 หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ออกจากการศึกษาและกลับมายังกองกำลังป้องกันอิสราเอล เขาเข้าร่วมหน่วยซาเยเรตมัตคัลในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 และได้รับรางวัลสำหรับการปฏิบัติของเขาในสงครามยมคิปปูร์ ค.ศ. 1973 หลังจากการเสียชีวิตของเขาในปฏิบัติการเอนเทบเบ ปฏิบัติการดังกล่าวได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็น "ปฏิบัติการโยนาทัน" เพื่อเป็นเกียรติแก่เขา

เขามีน้องชายชื่อเบนจามิน เนทันยาฮู ซึ่งเป็นตั้งแต่ปี ค.ศ. 2009 ถึงปี ค.ศ. 2021 และยังทำหน้าที่ในตำแหน่งดังกล่าวระหว่างปี ค.ศ. 1996 ถึง 1999 ทั้งสองมีน้องชายคนที่สามชื่อ ซึ่งเป็นทหารในหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ

ประวัติ

โยนาทัน เนทันยาฮู เกิดในนครนิวยอร์ก เขาเป็นลูกชายคนโตของซีลา (นามสกุลเดิม ซีกัล; ค.ศ. 1912–2000) และ (ค.ศ. 1910–2012) ซึ่งเป็นศาสตราจารย์กิตติคุณสาขาประวัติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยคอร์เนล เขาได้รับการตั้งชื่อตามปู่ของเขา ซึ่งเป็นอาจารย์ในศาสนายิวชื่อ และผู้พัน ที่เคยบัญชากองพันยิวอาสา และดูแลชาวยิว เขามีน้องชายสองคนคือเบนจามินและอิดโด ซึ่งเบนจามิน (ชื่อเล่น "บีบี") ได้รับเลือกเป็นนายกรัฐมนตรีอิสราเอลในปี ค.ศ. 1996, ในปี ค.ศ. 2009 รวมทั้ง ส่วน น้องคนสุดท้องในสามคน เป็นทั้งรังสีแพทย์และนักเขียน ซึ่งทั้งสามพี่น้องเป็นทหารในหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ

เนทันยาฮูเข้าศึกษาที่ ใน รัฐเพนซิลเวเนีย โดยสำเร็จการศึกษาในปี ค.ศ. 1964 ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นของ ผู้เป็นสมาชิก เมื่อครั้งที่อยู่ในไฮสกูล เขาเริ่มใคร่ครวญจุดมุ่งหมายในชีวิต เมื่อเขาเขียนหนังสือในปี ค.ศ. 1963 โดยเขียนว่า "ปัญหาต่อวัยรุ่นที่นี่คือชีวิตของพวกเขาที่ขาดแคลนความพึงพอใจ ผมควรจะพร้อมในทุกช่วงเวลาของชีวิตที่จะเผชิญหน้ากับตัวเองและกล่าว—'นี่คือสิ่งที่ผมได้ทำ'"

เนทันยาฮูแต่งงานกับแฟนสาวชื่อเทอร์ซา ("ทูตี") ที่คบกันมาเป็นเวลานานในวันที่ 17 สิงหาคม ค.ศ. 1967 ไม่นานหลังจากงานแต่งงานของพวกเขา พวกเขาบินไปที่สหรัฐ โดยโยนีเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เขาเรียนวิชาปรัชญาและคณิตศาสตร์ ด้วยผลการเรียนยอดเยี่ยมทั้งสองวิชา และอยู่ในในช่วงปลายปีแรก อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเมื่ออยู่ห่างจากประเทศอิสราเอล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออิสราเอลต่อสู้กับอียิปต์ในช่วงสงครามการบั่นทอนกำลัง ย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮีบรูแห่งเยรูซาเลมในปี ค.ศ. 1968 กระทั่งในช่วงต้นปี ค.ศ. 1969 เขาออกจากการศึกษาและกลับไปที่กองทัพ บิดาของเขาอธิบายถึงการตัดสินใจนั้นว่า "เขาฝันที่จะกลับมาศึกษาต่อและวางแผนที่จะทำเช่นนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงเปลี่ยนบรรยากาศอยู่เสมอที่เขากลับไปฮาร์วาร์ดเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียดทางทหาร"

ในปี ค.ศ. 1972 เขากับทูตีหย่าขาดจากกัน เนทันยาฮูอาศัยอยู่กับบรูเรียแฟนใหม่ของเขาเป็นเวลาสองปี ก่อนเขาเสียชีวิต

อาชีพทหาร

หลังจากสำเร็จการศึกษาระดับไฮสกูล เนทันยาฮูเข้าร่วมกองกำลังป้องกันอิสราเอลในปี ค.ศ. 1964 เขาอาสาที่จะเป็นทหารใน และสันทัดในหลักสูตรฝึกอบรมนายทหาร ในที่สุดเขาก็ได้รับคำสั่งจากพลร่ม

ในปี ค.ศ. 1967 เขานึกถึงวิทยาลัย แต่สงครามคุกคามอย่างต่อเนื่องทำให้เขาอยู่ในอิสราเอล: "นี่คือประเทศและบ้านเกิดเมืองนอนของฉัน ฉันมีสังกัดอยู่ที่นี่" เขาเขียน เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1967 ในช่วงสงครามหกวัน กองพันของเขาต่อสู้ในยุทธการที่ในไซนาย แล้วได้เสริมกำลัง ณ ยุทธการที่ราบสูงโกลัน ระหว่างยุทธการที่ราบสูงโกลัน เขาได้รับบาดเจ็บในขณะที่ช่วยเหลือเพื่อนทหารที่ได้รับบาดเจ็บหลังแนวข้าศึก เขาได้รับการติดเหรียญกล้าหาญหลังจากสงครามครั้งนั้น

หลังจากได้รับบาดเจ็บ เขากลับไปสหรัฐเพื่อเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด แต่หลังจากนั้นหนึ่งปี เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องกลับไปอิสราเอลเพื่อสมทบกับกองทัพ "ณ ขณะนี้" เขาได้เขียนไว้ในจดหมาย "ฉันควรจะปกป้องประเทศของฉัน ฮาร์วาร์ดเป็นที่หรูหราที่ฉันไม่สามารถจ่ายได้" เขากลับไปฮาร์วาร์ดในช่วงฤดูร้อนปี ค.ศ. 1973 แต่ก็ยกเลิกชีวิตด้านวิชาการอีกครั้งเพื่อวงการทหารของอิสราเอล

โดยปี ค.ศ. 1970 เขาเป็นผู้บัญชาการหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ (หน่วยรบพิเศษกรมข่าวกรองทหารอิสราเอล) ซึ่งเป็นหน่วยลาดตระเวนพิเศษต่อต้านการก่อการร้าย และในฤดูร้อนปี ค.ศ. 1972 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นรองผู้บัญชาการของหน่วย ปีนั้นเขาได้รับคำสั่งให้โจมตีในปฏิบัติการใส่หีบ 3 ซึ่งเจ้าหน้าที่อาวุโสของซีเรียถูกจับในฐานะชิปต่อรองเพื่อแลกเปลี่ยนในภายหลังกับนักบินชาวอิสราเอลผู้ถูกจับกุม ในปีต่อไปเขาได้เข้าร่วมใน ซึ่งผู้ก่อการร้ายและผู้นำของได้ถูกเลือกสังหารโดยหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการ, กองเรือ 13 และมอสสาด

ในช่วงสงครามยมคิปปูร์ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1973 เนทันยาฮูสั่งกองกำลังหน่วยลาดตระเวนกองเสนาธิการในที่ราบสูงโกลันสังหารคอมมานโดซีเรียกว่า 40 คนในการต่อสู้ ซึ่งได้ขัดขวางการตีโฉบฉวยของคอมมานโดซีเรียในดินแดนส่วนกลางของโกลัน ในช่วงสงครามเดียวกัน เขายังได้ช่วยชีวิตพันโท จากเทลชัมส์ ขณะที่เบน ฮานาน กำลังนอนบาดเจ็บอยู่หลังเส้นเขตซีเรีย

หลังสงคราม เนทันยาฮูได้รับบำเหน็จ (ฮีบรู: עיטור המופת) ซึ่งเป็นสูงสุดอันดับสามของอิสราเอล สำหรับการช่วยเบน ฮานาน ของเขา จากนั้น เนทันยาฮูอาสาเป็นผู้บัญชาการ เนื่องจากความเสียหายอย่างหนักได้ก่อให้เกิดกองกำลังติดอาวุธของอิสราเอลในช่วงสงคราม ซึ่งมีจำนวนไม่มากในหมู่นายทหารเหล่านี้ เนทันยาฮูมีความสันทัดในหลักสูตรเจ้าหน้าที่ควบคุมรถถัง และได้รับคำสั่งจากซึ่งได้ถูกทำลายในช่วงสงคราม เนทันยาฮูพากองพลน้อยของเขากลับเข้าไปในหน่วยทหารนำในที่ราบสูงโกลัน เขาถือว่าชาวปาเลสไตน์เป็น'สามัญชนผู้อาศัยอยู่ในคูหา'

ปฏิบัติการเอนเทบเบ

วันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1976 เป็นวันที่ยิ่งใหญ่สู่การเป็นชาวอเมริกัน และวันที่ยิ่งใหญ่สู่การเป็นชาวยิว และผมมั่นใจ ว่าเป็นวันที่น่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง ของการเป็นชาวอเมริกันและชาวยิว

นักวิจารณ์การเมือง

เนทันยาฮูเสียชีวิตในการปฏิบัติหน้าที่ในวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1976 ขณะบัญชาการภารกิจกู้ภัยในระหว่างปฏิบัติการเอนเทบเบ เขาเป็นทหารอิสราเอลคนเดียวที่ถูกสังหารในระหว่างการโจมตี (พร้อมทั้งตัวประกันสามคน, สมาชิกแนวร่วมประชาชนเพื่อการปลดปล่อยปาเลสไตน์ทั้งหมด และทหารยูกันดาอีกหลายสิบคน) เรื่องเล่าที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปของการเสียชีวิตของเขาคือการที่โยนาทันยิงทหารยูกันดา และถูกยิงโต้ตอบโดยชาวแอฟริกันจากหอควบคุมของท่าอากาศยาน ครอบครัวของเขาปฏิเสธที่จะยอมรับคำตัดสินนี้ และยืนยันว่าเขาถูกสังหารโดยชาวเยอรมันผู้บัญชาการสลัดอากาศ เนทันยาฮูถูกยิงนอกอาคารแบบโหมกระหน่ำ จากนั้นไม่นานเขาก็เสียชีวิตในอ้อมแขนของ ผู้บัญชาการหน่วยแพทย์ของภารกิจ ปฏิบัติการดังกล่าวประสบความสำเร็จ และได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็นมิฟต์ซาโยนาทัน ("ปฏิบัติการโยนาทัน" ในภาษาไทย) เพื่อเป็นเกียรติแก่เขา

เนทันยาฮูได้รับการฝังอยู่ในสุสานทหารของกรุงเยรูซาเลมที่เมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม หลังจากพิธีศพทางทหาร ซึ่งมีประชาชนจำนวนมหาศาลและเจ้าหน้าที่ระดับสูงเข้าร่วม ส่วน ซึ่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมในขณะนั้น ได้กล่าวถ้อยคำสรรเสริญช่วงนั้นว่า "กระสุนได้ฉีกหัวใจชายหนุ่ม หนึ่งในบุตรชายที่ดีที่สุดของอิสราเอล, หนึ่งในนักรบผู้กล้าหาญที่สุด, หนึ่งในผู้บัญชาการที่มีแววมากที่สุด – โยนาทัน เนทันยาฮู ผู้สง่างาม"

ทั้งนี้ มีต้นไม้อนุสรณ์ซึ่งปลูกไว้เพื่อเป็นเกียรติแก่เขาด้านหน้าของเชลเทนแฮมไฮสกูล ซึ่งเป็นไฮสกูลที่เขาสำเร็จการศึกษา และแผ่นโลหะอนุสรณ์ตั้งอยู่ในล็อบบี

จดหมายส่วนตัว

ในปี ค.ศ. 1980 ได้มีการเผยแพร่จดหมายส่วนตัวของเนทันยาฮูหลายฉบับ นักประพันธ์อย่าง ได้อธิบายว่าจดหมายเหล่านั้นเป็น "งานวรรณกรรมที่น่าทึ่งซึ่งอาจเป็นหนึ่งในเอกสารที่ยอดเยี่ยมในยุคของเรา" จดหมายหลายฉบับของเขาถูกเขียนขึ้นอย่างเร่งรีบภายใต้สภาวะการณ์ในสนามรบ แต่จากการทบทวนในหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทมส์ ได้ยกให้เป็น "การพรรณนาที่น่าเชื่อถือของชายผู้มีความสามารถ และอ่อนไหวในยุคสมัยของเราซึ่งอาจมีความสามารถในหลาย ๆ สิ่งหลาย ๆ อย่าง แต่ก็เลือกที่จะอุทิศตนให้กับการฝึกฝนและความเชี่ยวชาญในศิลปะแห่งสงคราม ไม่ใช่เพราะเขาชอบฆ่าหรือต้องการ แต่เพราะเขารู้ว่าเช่นเคยในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ที่ความดีไม่สามารถจับคู่กับความชั่วร้ายได้หากไม่มีพลังในการปกป้องตัวเอง"

อ้างอิง

1. Follow Me image gallery 2013-02-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
2. "The Seven Lives of Colonel Patterson: how an Irish lion hunter led the Jewish Legion to victory" by Denis Brian (pub. 2008), pg. xiii
3. "Casualties: Jonathan Netanyahu (1946-1976)", The Baltimore Sun, Feb. 15, 1981
4. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Film
5. Hastings (1979), p. 89.
6. "Entebbe Hero Paid a Commitment With Death", UPI: The Palm Beach Post, (W. Palm Beach, Florida), March 13, 1977
7. Yonaton "Yoni" Netanyahu biography, Jewish Virtual Library
8. ,Bibi: The Turbulent Life and Times of Benjamin Netanyahu, C. Hurst & Co., 2018 p.86
9. Will, George. "Entebbe's 'Jonathan' story: Israel, U.S. share sacred day", The Orlando Sentinel (Orlando, Florida), July 2, 1981
10. ,Bibi: The Turbulent Life and Times of Benjamin Netanyahu, C. Hurst & Co., 2018 pp.116-123
11. Adam Shatz, 'The sea is the same sea,' Vol. 40 No. 16 · 30 August 2018 pages 24-28.
12. Freedland, Jonathan (25 June 2016). "'We thought this would be the end of us': the raid on Entebbe, 40 years on". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 3 July 2016.
13. "Yoni’s Last Days – The Raid at Entebbe – Page 3", Yoni.org
14. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Letters
15. "Words of a Fallen Soldier" New York Times, January 25, 1981.

บรรณานุกรม

• Self-Portrait of a Hero: From the Letters of Jonathan Netanyahu 1963–1976; Netanyahu, Jonathan/Netanyahu, Benjamin/Netanyahu, Iddo (1998); . ISBN 
• The Letters of Jonathan Netanyahu : The Commander of the Entebbe Rescue Operation; Jonathan Netanyahu (2001); Gefen Publishing House. ISBN  (variation of the above)
• Yoni: Hero of Entebbe; Max Hastings (1979); DoubleDay. ISBN  (a biography of Yoni Netanyahu)
• Entebbe: A Defining Moment in the War on Terrorism—The Jonathan Netanyahu Story; Iddo Netanyahu (2003); Balfour Books. ISBN 
• Yoni's Last Battle: The Rescue at Entebbe, 1976; Iddo Netanyahu, Yoram Harzony (2001); . ISBN 
• Yoni Netanyahu: Commando at Entebbe; Devra Newberger Speargen (1997); . ISBN 

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โยนาทัน เนทันยาฮู

• ผลงานโดย โยนาทัน เนทันยาฮู ที่
• งานโดยหรือเกี่ยวกับ โยนาทัน เนทันยาฮู ในห้องสมุดต่าง ๆ ในแคตาลอกของ