โมโมตาโร ญ ป น 桃太郎 โรมาจ Momotarō เป นใน ช อของเร องราวน ย งปรากฏเป นช อเร องของหน งส อ ภาพยนตร และผลงานอ น ๆ หลายอ นโมโ

โมโมตาโร (ญี่ปุ่น: 桃太郎; โรมาจิ: Momotarō) เป็นใน ชื่อของเรื่องราวนี้ยังปรากฏเป็นชื่อเรื่องของหนังสือ ภาพยนตร์ และผลงานอื่น ๆ หลายอัน

โมโมตาโร
ตุ๊กตาโมดมตาโร
ข้อมูลตัวละครในเรื่อง
เพศ	ชาย
บ้านเกิด	ญี่ปุ่น
สัญชาติ	ญี่ปุ่น

มีแนวคิดยอดนิยมที่ว่าโมโมตาโรเป็นวีรบุรุษพื้นบ้านของจังหวัดโอกายามะ แต่ข้ออ้างนี้ประดิษฐ์ขึ้นในสมัยใหม่ และวงการวิชาการไม่ยอมรับแนวคิดนี้เป็นฉันทามติ

เนื้อเรื่อง

รูปแบบนิทานทั่วไปในปัจจุบัน (แบบมาตรฐาน) สามารถสรุปได้ดังนี้:

โมโมตาโรเกิดจากลูกท้อยักษ์ลอยบนแม่น้ำที่หญิงชราไม่มีลูกกำลังซักผ้าอยู่ หญิงคนนั้นกับสามีพบเด็กตอนที่ทั้งคู่พยายามเปิดลูกท้อกิน เด็กคนนี้อธิบายว่าเหล่าทวยเทพให้ตัวเขาเป็นบุตรแก่พวกเขา ทั้งคู่ตั้งชื่อเขาว่า โมโมตาโร จาก โมโมะ (ลูกท้อ) กับ ทาโร (ลูกชายคนโตในครอบครัว) เมื่อเขาอายุ 5 ขวบ เขาสามารถตัดต้นไม้ใหญ่ได้ด้วยมีดเก่า
เมื่อเข้าสู่วัยรุ่น โมโมตาโรออกจากบ้านเพื่อไปต่อสู้กับกลุ่ม โอนิ ที่ปล้นขโมยในดินแดนของตน โดยออกตามหาเกาะอันไกลโพ้นที่พวกมันอาศัยอยู่ (บริเวณที่เรียกว่า โอนิงาชิมะ หรือ "เกาะปีศาจ") ระหว่างทาง เขาพบและเป็นเพื่อนกับสุนัข ลิง และไก่ฟ้าพูดได้ที่ยอมช่วยเขาในภารกิจ แลกเปลี่ยนกับอาหารปันส่วนเพียงส่วนหนึ่ง () บนเกาะ โมโมตาโรกับเพื่อนสัตว์แทรกซึมเข้าป้อมปีศาจ และเอาชนะหมู่ปีศาจให้ยอมจำนน โมโมตาโรและเพื่อนใหม่ของเขากลับบ้านพร้อมกับสมบัติที่ปีศาจเข้ามาปล้น และหัวหน้าปีศาจเป็นเชลย

แบบมาตรฐานของ "โมโมตาโร" ถูกกำหนดและเป็นที่นิยมเนื่องจากมีการตีพิมพ์ในหนังสือเรียนของโรงเรียนในยุคเมจิ

สิ่งนี้เป็นผลลัพธ์ของการพัฒนาวรรณกรรม "โมโมทาโร่" ที่มีการเขียนและตีพิมพ์มาตั้งแต่ต้นยุคเอโดะถึงเมจิ

การพัฒนาในวรรณกรรม

แม้ว่าเรื่องราวแบบมุขปาฐะอาจปรากฏขึ้นในช่วงยุคมูโรมาจิ (1392–1573) เรื่องนี้อาจยังไม่ได้มีการเขียนจนกระทั่งยุคเอโดะ (1603–1867). ผลงานโมโมตาโรที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่มีอยู่สืบอายุได้ถึงสมัย (1688–1704) หรือก่อนหน้านั้น

ยุคเอโดะ

แบบมุขปาฐะ

เนื่องราวนี้มีฉบับมุขปาฐะหลายแบบ

ในบางฉบับ มีกล่องแดงและขาวลอยในแม่น้ำ และเมื่อเก็บกล่องแดง จะพบโมโมตาโรข้างใน กล่องนี้อาจเป็นกล่องแดงหรือกล่องดำ หรือกล่องอาจมีลูกท้อข้างใน เรื่องราวประเภทนี้มักพบในภูมิภาคตอนเหนือของญี่ปุ่น (ภูมิภาคโทโฮกุและโฮกูริกุ)

หรือโมโมตาโรอาจมีคุณลักษณะตัวเอกขี้เกียจในเรื่องราว [ja] ประเภทย่อยนี้ได้รับการรวบรวมเป็นหลักในภูมิภาคชิโกกุและชูโงกุ

การอ้างเป็นวีรบุรุษพื้นบ้าน

โมโมตาโรในตอนนี้ถูกเชื่อมโยงกับนครโอกายามะหรือตัวจังหวัด แต่ความเชื่อมโยงนี้ประดิษฐ์ขึ้นในสมัยใหม่ การตีพิมพ์หนังสือ โมโมตาโร โนะ ชิจิตสึ (1930) โดยนัมบะ คินโนซูเกะ เป็นตัวอย่างแนวคิดต้นกำเนิดของโมโมตาโรในโอกายามะได้รับความนิยมมากขึ้น กระนั้น แม้แต่ในช่วงสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง (1941–1945) โอกายะมะเป็นเพียงแค่เมืองเข้าชิงที่สามตามหลังอีกสองภูมิภาคที่รู้จักกันในชื่อ บ้านเกิดของโมโมตาโร

เกาะปีศาจ (ญี่ปุ่น: 鬼ヶ島; โรมาจิ: Onigashima) จากเรื่องราวนี้บางครั้งนำไปเชื่อมโยงกับเกาะ เกาะในทะเลเซโตะในใกล้ทากามัตสึ เนื่องจากพบมีถ้ำที่มนุษย์ขุดไว้จำนวนมาก

อินูยามะมี [ja]ที่มีตำนานเกี่ยวข้องกับเรื่องราวนี้ ในคริสต์ทศวรรษ 1920 ถึง 1930 เขียน "เพลงพื้นบ้าน" สามเพลงสำหรับบริเวณที่พาดพิงถึงตำนานโมโมตาโร

ในโฆษณาชวนเชื่อสงคราม

การพรรณาโมโมตาโรเป็นทหารในกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นต่อสู้กับชาติศัตรูปรากฏขึ้นในสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง (1894–1895) อิวายะ ซาซานามิดัดแปลงเรื่องราวโมโมตาโรใน ค.ศ. 1894 เพื่แให้ โอนิ อาศัยอยู่ในบริเวณตะวันออกเฉียงเหนือของญี่ปุ่น เมื่อดูภูมิรัฐศาสตร์สมัยนั้น บริเวณนั้นอ้างอิงแบบปกปิดบาง ๆ ถึงจีนสมัยราชวงศ์ชิง อิวายะไม่เป็นเพียงแค่บุคคลสำคัญในวงการวรรณกรรมเด็กเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเจ้าหน้าที่รัฐที่ทำงานเป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการของกระทรวงศึกษาธิการ ตั้งแต่ ค.ศ. 1878 ภายหลังอิวายะเขียนหนังสือเรียงความเกี่ยวกับการใช้โมโมตาโรเป็นเครื่องมือในการสอนทั้งเล่มชื่อว่า โมโมตาโร-ชูงิ โนะ เคียวอิกุ ("the Education Theory Based on Principles in Momotaro", 1915)

ภาพการ์ตูนแสดงโมโมตาโรปกป้องญี่ปุ่นจาก โอนิ ที่แทน "ปีศาจตอนเหนือ" รัสเซีย ปรากฏในช่วงสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น ค.ศ.1904–1905

โมโมตาโรเป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมอย่างมากในญี่ปุ่นช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โดยปรากฏในภาพยนตร์และการ์ตูนสงครามหลายเรื่อง โมโมตาโรแทนรัฐบาลญี่ปุ่น ส่วนรัฐศัตรู (โดยหลักคือฝ่ายสัมพันธมิตร ภายหลังรวมสหรัฐ) แทนโอนิที่เป็นปีศาจ

ดูเพิ่ม

อูราชิมะ ทาโร

หมายเหตุ

ญี่ปุ่น: 《犬山音頭》《桃太郎音頭》《犬山節》; โรมาจิ: "Inuyama ondo", "Momotarō ondo", "Inuyama bushi"

อ้างอิง

Antoni (1991), pp. 163–164.
Kahara (2004), p. 39.
Kahara (2004), p. 39, Kahara (2010), p. 53:
Tierney (2005), p. 143.
Namekawa (1981), p. 25.
Kahara (2010), p. 53.
Seki (1978), pp. 81–83.
Kahara (2004), p. 40, Kahara (2010), p. 53
Namekawa (1981), p. 334.
Kahara (2004), pp. 51, 61, and passim.
Kahara (2004), pp. 44–47.
Kahara (2004), p. 51.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-10. สืบค้นเมื่อ 2010-09-01.
. Takamatsu City Web Site. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-31. สืบค้นเมื่อ 2010-09-01.
Namekawa (1981), p. 42, 461.
Michihito, Higashi 東道人 (1995) [1965], Noguchi Ujō to minyō no tabi 野口雨情詩と民謡の旅 (ภาษาญี่ปุ่น), Tōseisha, p. 496, ISBN
Kahara (2010), p. 66.
Tierney (2010), p. 118.
"Iwaya Sazanami, Japan: An Illustrated Encyclopedia. Kodansha. 1993. 1:644.
Kahara (2004), p. 47.
Kamada, Laurel D. (2010). Hybrid Identities and Adolescent Girls, Being "Half in Japan". Multilingual Matters. p. 37. ISBN .
Dower (1993), p. 253.
Reider (2010), pp. 107ff

บรรณานุกรม

Antoni, Klaus (1991). "Momotaro and the Spirit of Japan". Asian Folklore Studies. 50: 160–161.
(1993) [1986]. War Without Mercy: Race & Power In the Pacific War. . ISBN .
"Peach-Prince, and the Treasure Island". Japanese Fairy World: Stories From the Wonder-Lore of Japan. แปลโดย Griffis, William Elliot. Schenectady, N. Y.: James H. Barhyte. 1880. pp. 62–71.
Herring, Ann King (1988). "Early Translations of Japanese Fairy-Tales and Children's Literature". Phaedrus: 97–112.
Iwaya, Sazanami, บ.ก. (1904), Momotarō 桃太郎, Kōtei Nihon mukashibanashi, 1 (ภาษาญี่ปุ่น)
——, บ.ก. (1927). "Momotarō" 桃太郎. Nihon otogibanashishū 日本お伽噺集 (ภาษาญี่ปุ่น). Settai Komura (illustr.). ARS. pp. 3–15.
——, บ.ก. (1914) [1903]. "Momotarō: The Story of Peach-Boy". Iwaya's Fairy tales of old Japan 和英對譯日本昔噺英對合本. แปลโดย . Tokyo: Bunyodo Tomita. pp. 35–. online via HathiTrust. Part 1 of 12. Unpaginated. 42 pp.
Kahara, Nahoko 加原奈穂子 (2004). "From Folktale Hero to Local Symbol: The Transformation of Momotaro (the Peach Boy) in the Creation of a Local Culture". Waseda Journal of Asian Studies. 25: 35–61.
—— (2010). "昔話の主人公から国家の象徴へ―「桃太郎」パラダイムの形成―" [From Folktale Hero to National Symbol: the making of Momotarō paradigm in Japanese Modern Age]. Bulletin, Faculty of Music, Tokyo National University of Fine Arts & Music (ภาษาญี่ปุ่น และ อังกฤษ). 36: 51–72.
Koike, Tōgorō 小池藤五郎 (1957), "Tokugawa jidai no Momotarō kenkyū ryakki" 徳川時代の桃太郎研究略記, Kokugo to kokubungaku (ภาษาญี่ปุ่น), 34 (8): 1–10
—— (1967), "Kobunken wo kiso to shita Momotarō setsuwa no kenkyū (I)" 古文献を基礎とした桃太郎説話の研究(上) [A Study of "Momotaro" : Based on Old Literature (I)], The journal of the Faculty of Letters, Risshō University (ภาษาญี่ปุ่น) (26): 3–39, :11266/2923
—— (1972), "Kobunken wo kiso to shita Momotarō setsuwa no kenkyū (II)", The Journal of the Faculty of Letters, Risshō University (ภาษาญี่ปุ่น) (45): 3–50
Kumooka, Azusa 雲岡梓 (2016), "Koten kyōzai to shite no Momotarō" 古典教材としての『桃太郎』 (PDF), Kokugo ronshū (ภาษาญี่ปุ่น), Hokkaido University of Education, 13: 31–40^[]
, บ.ก. (1903). "Momotaro, or the story of the Son of a Peach". The Japanese Fairy Book. Archibald Constable & Co. pp. 244–261.
Namekawa, Michio 滑川道夫 (1981), Momotarō zō no henyō 桃太郎像の変容 (ภาษาญี่ปุ่น), Tokyo Shoten
(2010). "6. Oni and Japanese Identity: Enemies of the Japanese Empire in and out of the Imperial Army". Japanese Demon Lore: Oni from Ancient Times to the Present. Utah State University Press. pp. 104–119. doi:10.2307/j.ctt4cgpqc.12. ISBN . JSTOR j.ctt4cgpqc.12.
(1978), 日本昔話大成: 本格昔話 (ภาษาญี่ปุ่น), Nomura Jun'ichi; Ōshima Hiroshi, Kadokawa
Tierney, Robert (2005). Going native: imagining savages in the Japanese Empire (Ph. D.). Stanford University.
Tierney, Robert (2010). "The Adventures of Momotarō in the South Seas: Folklore, Colonial Policy". Tropics of Savagery: The Culture of Japanese Empire in Comparative Frame. University of California Press. ISBN . JSTOR 10.1525/j.ctt1pp80q.7.
Torigoe, Shin 鳥越信 (1983), Momotarō no unmei 桃太郎の運命, NHK (reprint Mineruva Shobō, 2004) (ในภาษาญี่ปุ่น)
Yamasaki, Mai 山崎舞 (2018). "Mukashibanashi Momotarō no henten: Saihan Momotarō mukashigatari no shomondai wo chūshin ni" 昔話「桃太郎」の変転―『再板桃太郎昔語』の諸問題を中心に―. Tamamo (ภาษาญี่ปุ่น). Ferris Jogakuin University (52): 51–67.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Momotaro
ข้อความเต็มของ Story of the Son of a Peach ที่วิกิซอร์ซ
文化財指定 [Cultural Property Designation] at homepage - The purported "Momotaro" carving (photo postcard)

[17] ญี่ปุ่น: 《犬山音頭》《桃太郎音頭》《犬山節》; โรมาจิ: "Inuyama ondo", "Momotarō ondo", "Inuyama bushi"

[FOOTNOTEAntoni1991163–164-1] Antoni (1991), pp. 163–164.

[FOOTNOTEKahara200439-2] Kahara (2004), p. 39.

[3] Kahara (2004), p. 39, Kahara (2010), p. 53:

[FOOTNOTETierney2005143-4] Tierney (2005), p. 143.

[FOOTNOTENamekawa198125-5] Namekawa (1981), p. 25.

[FOOTNOTEKahara201053-6] Kahara (2010), p. 53.

[FOOTNOTESeki197881–83-7] Seki (1978), pp. 81–83.

[8] Kahara (2004), p. 40, Kahara (2010), p. 53

[FOOTNOTENamekawa1981334-9] Namekawa (1981), p. 334.

[10] Kahara (2004), pp. 51, 61, and passim.

[FOOTNOTEKahara200444–47-11] Kahara (2004), pp. 44–47.

[FOOTNOTEKahara200451-12] Kahara (2004), p. 51.

[13] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-10. สืบค้นเมื่อ 2010-09-01.

[14] . Takamatsu City Web Site. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-31. สืบค้นเมื่อ 2010-09-01.

[FOOTNOTENamekawa198142,_461-15] Namekawa (1981), p. 42, 461.

[higashi-16] Michihito, Higashi 東道人 (1995) [1965], Noguchi Ujō to minyō no tabi 野口雨情詩と民謡の旅 (ภาษาญี่ปุ่น), Tōseisha, p. 496, ISBN

[FOOTNOTEKahara201066-18] Kahara (2010), p. 66.

[FOOTNOTETierney2010118-19] Tierney (2010), p. 118.

[kodansha-ency-iwaya-20] "Iwaya Sazanami, Japan: An Illustrated Encyclopedia. Kodansha. 1993. 1:644.

[FOOTNOTEKahara200447-21] Kahara (2004), p. 47.

[22] Kamada, Laurel D. (2010). Hybrid Identities and Adolescent Girls, Being "Half in Japan". Multilingual Matters. p. 37. ISBN .

[FOOTNOTEDower1993253-23] Dower (1993), p. 253.

[24] Reider (2010), pp. 107ff