แครอน (ดาวบริวาร)

แครอน (อังกฤษ: Charon) เป็นดาวบริวารของดาวพลูโต ที่ถูกค้นพบเมื่อ พ.ศ. 2521 โดย (James W. Christy) นักดาราศาสตร์แห่งหอดูดาวกองทัพเรือสหรัฐ ทุกวันนี้นักดาราศาสตร์พบว่า แครอนมีขนาดใกล้เคียงกับพลูโต คือมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1,207 กิโลเมตร ขณะที่พลูโตมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2,390 กิโลเมตร และจากนิยามใหม่ของดาวเคราะห์และดาวเคราะห์แคระ อาจถือได้ว่า แครอนและพลูโตเป็นดาวคู่ที่เป็นดาวเคราะห์แคระอยู่ในแถบไคเปอร์ ภายหลังการค้นพบดาวบริวารอีกสองดวงของพลูโต คือ นิกซ์ (Nix) และไฮดรา (Hydra) เมื่อ พ.ศ. 2548 บางครั้งนักดาราศาสตร์ก็เรียกแครอนว่า พลูโต I

แครอน  

ภาพถ่ายแครอนจากยาน นิวฮอไรซันส์ เมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2558
ลักษณะของวงโคจร
ต้นยุคอ้างอิง 2,452,600.5
กึ่งแกนเอก:	19,571 ± 4 กม.
ความเยื้องศูนย์กลาง:	0.00000 ± 0.00007
คาบการโคจร:	6.387230 ± 0.000001 วัน (6 วัน 9 ชั่วโมง 17 นาที 36.7 ± 0.1 วินาที)
ความเอียง:	112.78±0.02° (to the ecliptic) 0.00°±0.014° (to Pluto's equator) 119.59±0.02° (to Pluto's orbit)
ดาวบริวารของ:	ดาวพลูโต

การค้นพบแครอน

ภาพถ่ายของพลูโต ที่ทำให้เจมส์ คริสตี ค้นพบแครอน

เมื่อวันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2521 เจมส์ คริสตี ได้พบแครอนโดยบังเอิญ จากการศึกษาภาพถ่ายของพลูโต เพื่อคำนวณหาข้อมูลวงโคจร เขาพบว่าด้านหนึ่งของผิวดาว มีรอยป่องแปลกๆ รอยป่องนี้ดูจะเคลื่อนไปรอบพลูโตทุก 6.4 วัน เขาสรุปว่านั่นคือดาวบริวารของพลูโต และตั้งชื่อดาวดวงนี้ว่า แครอน (Charon) ตามชื่อของ คนพายเรือพาวิญญาณ ข้ามแม่น้ำแห่งความตายไปสู่อาณาจักรของเฮดีส (พลูโต) ในตำนานกรีก และเพื่อเป็นเกียรติแก่ภรรยาของเขา ที่ชื่อ ชาร์ลีน

นักดาราศาสตร์จะได้ศึกษาแครอนและพลูโตอย่างละเอียดในปี พ.ศ. 2558 เมื่อยานนิวฮอไรซันส์ของนาซา ซึ่งถูกปล่อยเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2549 เดินทางไปถึงวงโคจรของดาวทั้งสองในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2558

อ้างอิง

1. Marc W. Buie, William M. Grundy, Eliot F. Young, Leslie A. Young, S. Alan Stern (2006). "Orbits and photometry of Pluto's satellites: Charon, S/2005 P1, and S/2005 P2". Astronomical Journal. 132: 290. arXiv:astro-ph/0512491.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
2. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-07-14. สืบค้นเมื่อ 2006-09-05.