เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์

เฮอร์เบิร์ต คลาร์ก ฮูเวอร์ (อังกฤษ: Herbert Clark Hoover) (10 สิงหาคม 2417 – 20 ตุลาคม 2507) เป็นวิศวกร นักธุรกิจ และนักการเมืองชาวอเมริกันที่ได้ทำหน้าที่เป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาคนที่ 31 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1929 ถึง 1933 สมาชิกพรรคริพับลิกัน เขาได้เข้าทำงานในช่วงที่เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ก่อนที่จะเข้าดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ฮูเวอร์เป็นคณะกรรมาธิการสำหรับการบรรเทาทุกข์ในเบลเยียม ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของสำนักงานคณะกรรมการอาหารสหรัฐ และทำหน้าที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์สหรัฐคนที่ 3

เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์
ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา คนที่ 31
ดำรงตำแหน่ง 4 มีนาคม พ.ศ. 2472 – 4 มีนาคม พ.ศ. 2476
รองประธานาธิบดี	ชาลส์ เคอร์ทิส
ก่อนหน้า	แคลวิน คูลิดจ์
ถัดไป	แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์แห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง 5 มีนาคม พ.ศ. 2464 – 21 มีนาคม พ.ศ. 2471
ประธานาธิบดี	วอเรน จี. ฮาร์ดดิง
รองประธานาธิบดี	แคลวิน คูลิดจ์
ก่อนหน้า	โจชัว ดับบลิว. อเล็กแซนเดอร์
ถัดไป	วิลเลี่ยม เอฟ. วิททิง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	10 สิงหาคม พ.ศ. 2417 เวสท์ แบรนช์ รัฐไอโอวา สหรัฐอเมริกา
เสียชีวิต	20 ตุลาคม พ.ศ. 2507 (90 ปี) นิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
ศาสนา	ควอกเกอร์
พรรคการเมือง	พรรครีพับลิกัน
คู่สมรส
วิชาชีพ	วิศวกรเหมืองแร่และโยธา นักธุรกิจ
ลายมือชื่อ

เกิดในครอบครัวที่นับถือนิกายเควกเกอร์ใน West Branch รัฐไอโอวา ฮูเวอร์ได้เข้ารับตำแหน่งกับบริษัททำเหมืองแร่ในกรุงลอนดอน หลังจากได้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ในปี ค.ศ. 1895 หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้ลุกลามมากขึ้น เขาได้กลายเป็นหัวหน้าของคณะกรรมาธิการสำหรับการบรรเทาทุกข์ในเบลเยียม องค์กรบรรเทาทุกข์ระหว่างประเทศที่ได้แจกจ่ายอาหารในเบลเยียมที่ถูกยึดครอง เมื่อสหรัฐได้เข้าสู่สงคราม ประธานาธิบดีวูดโรว์ วิลสันได้แต่งตั้งเขาให้เป็นหัวหน้าสำนักงานคณะกรรมการอาหาร และฮูเวอร์ได้กลายเป็นที่รู้จักกันในประเทศว่า"พระเจ้าซาร์แห่งอาหาร" หลังสงคราม, ฮูเวอร์ได้เป็นหัวหน้าสำนักงานคณะกรรมการบรรเทาทุกข์ของอเมริกา ซึ่งได้ทำการแจกจ่ายอาหารให้แก่ประชาชนในยุโรปกลางและยุโรปตะวันออก การทำหน้าที่ในช่วงสงครามของฮูเวอร์ได้ทำให้เขากลายเป็นที่โปรดปรานของเหล่าพวกหัวก้าวหน้าหลายคนและเขาไม่ประสบความสำเร็จในการเสนอชื่อของตนในพรรคริพับลิกันลงรับสมัครเลือกตั้งเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ปี ค.ศ. 1920

ภายหลังการเลือกตั้ง ปี ค.ศ. 1920 ประธานาธิบดีที่ได้รับเลือกตั้งมาใหม่จากพรรคริพับลิกันอย่างวาร์เรน จี. ฮาร์ดิง ได้แต่งตั้งให้ฮูเวอร์เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ ฮูเวอร์ยังคงทำหน้าที่ต่อไปโดยอยู่ภายใต้การนำของประธานาธิบดีแคลวิน คูลิดจ์ ภายหลังจากฮาร์ดิงได้ถึงแก่อสัญกรรมในปี ค.ศ. 1923 ฮูเวอร์เป็นนักเคลื่อนไหวที่แปลกและสมาชิกคณะรัฐมนตรีที่มีความโดดเด่น กลายเป็นที่รู้จักกันคือ "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์และปลัดกระทรวงของทบวงอื่นๆทั้งหมด" เขาได้มีอิทธิพลในการพัฒนาวิทยุและการเดินทางโดยทางอากาศและได้เป็นผู้นำในการตอบสนองของรัฐบาลกลางถึงเหตุการณ์น้ำท่วมครั้งใหญ่ที่รัฐมิสซิสซิปปี ฮูเวอร์ ได้รับชัยชนะในการนำเสนอชื่อของตนในพรรคริพับลิกันลงรับสมัครเลือกตั้งเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ปี ค.ศ. 1928 และได้เอาชนะอย่างเด็ดขาดกับผู้สมัครเลือกตั้งจากพรรคแดโมแครต อัล สมิธ ตลาดหุ้นได้ล่มภายหลังจากฮูเวอร์เข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานและภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ได้กลายเป็นประเด็นที่สำคัญของการเป็นประธานาธิบดีของเขา ฮูเวอร์ติดตามนโยบายต่างๆมากมายในความพยายามที่จะยกระดับเศรษฐกิจให้ดีขึ้น แต่ได้รับการคัดค้านที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับรัฐบาลกลางในความพยายามที่จะเยียวยา​

ในช่วงท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจที่เกิดขึ้น ฮูเวอร์ก็ได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบให้กับผู้ท้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรคเดโมแครตอย่างแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ในการเลือกตั้งเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ปี ค.ศ. 1932 ฮูเวอร์ได้มีชีวิตอย่างเพลิดเพลินกับการเกษียณงานที่ยาวนานที่สุดมากกว่าประธานาธิบดีคนอื่นๆใดและเขาได้เขียนผลงานเอาไว้มากมาย ภายหลังจากลงจากตำแหน่ง ฮูเวอร์ได้กลายเป็นนักอนุรักษ์นิยมมากขึ้นและเขาได้วิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงต่อนโยบายต่างประเทศของโรสเวลต์และโครงการสัญญาใหม่ที่จะถูกนำมาใช้ภายในประเทศ ในปี ค.ศ. 1940 และ 1950 ชื่อเสียงของเขาได้รับการฟื้นฟูในขณะที่เขาทำงานให้กับประธานาธิบดีแฮร์รี เอส. ทรูแมนและดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ในตำแหน่งต่างๆที่ได้รับมอบหมาย รวมถึงในฐานะที่เป็นประธานสำนักงานคณะกรรมฮูเวอร์(Hoover Commission) อย่างไรก็ตาม ฮูเวอร์ไม่ได้ถูกจัดอยู่ในอันดับสูงสุดในอันดับประวัติศาตร์ของประธานาธิบดีสหรัฐ

ก่อนหน้า		เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์		ถัดไป
แคลวิน คูลิดจ์		ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 31 (4 มีนาคม พ.ศ. 2472 - 4 มีนาคม พ.ศ. 2476)		แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์

|}