เสภาศรีธนญไชยเชียงเมี่ยง

เสภาศรีธนญไชยเชียงเมี่ยง หรือ เสภาเรื่องศรีทะนนไชยเซียงเหมี้ยง คือนิทานพื้นบ้านที่แพร่หลายในภาคเหนือ และภาคอีสาน ค้นพบพิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2501 ซึ่งมีเนื้อหาต่างจากศรีธนญไชยสำนวนกาพย์ที่แพร่หลายในภาคกลาง เนื้อเรื่องกล่าวถึงพญาทวาละครองผู้เมืองทวาลีมีลูกคนหนึ่ง แต่โหรทำนายว่า กุมารน้อยจะเลี้ยงยาก ต้องหาเด็กที่เกิดวันเวลาเดียวกัน มาเลี้ยงคู่กันไปเป็นการแก้เคล็ดจะได้มาเป็นลูกเลี้ยงของพญา ก็คือ เซียงเหมี้ยง ผู้เป็นชาวนาสามัญชน เซียงเหมี้ยงเป็นผู้มีปัญญา มีปฏิภาณไหวพริบดีและมีเล่ห์เหลี่ยม และฉลาดแกมโกงจึงทำให้ชีวิตของเขาต้องคอยฝ่าฟันปัญหาที่เกิดจากความฉลาดของเขานั่นเอง