เบสบอลกราวด์

เบสบอลกราวด์ (อังกฤษ: Baseball Ground) เป็นสนามกีฬาในเมืองดาร์บี ประเทศอังกฤษ ซึ่งถูกใช้ครั้งแรกสำหรับแข่งเบสบอล โดยเป็นสนามเหย้าของสโมสรเบสบอลดาร์บี ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1890 จนถึงปี ค.ศ. 1898 จากนั้นจึงใช้สำหรับแข่งฟุตบอลโดยเป็นสนามเหย้าของดาร์บีเคาน์ตี ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1895 จนถึงปี ค.ศ. 1997 ทีมสำรองและทีมเยาวชนของสโมสรใช้สนามแห่งนี้จนถึงปี ค.ศ. 2003 ก่อนจะปิดตัวลงในที่สุดหลังจากใช้มาเป็นเวลา 113 ปี (108 ปีในฐานะสนามฟุตบอล) และถูกทุบทิ้งไป

เบสบอลกราวด์

ชื่อเดิม	เลย์ เบสบอล กราวด์ (จนถึง c. 1895)
ที่ตั้ง	ดาร์บี
พิกัด	52°54′17″N 1°28′7″W / 52.90472°N 1.46861°W / 52.90472; -1.46861
เจ้าของ	(จนถึงปี 1924) ดาร์บีเคาน์ตี (ตั้งแต่ปี 1924)
ผู้ดำเนินการ	(จนถึงปี 1896) ดาร์บีเคาน์ตี (ตั้งแต่ปี 1896)
ความจุ	4,000 (ความจุดั้งเดิม) 42,000 (ความจุสูงสุด, 1969–1980) 18,300 (ความจุตอนที่ปิด)
พื้นผิว	หญ้า
การก่อสร้าง
ลงเสาเข็ม	1889
เปิดใช้สนาม	1890
ปิด	2003
ทำลาย	2003–2004
การใช้งาน
(1890–1898) ดาร์บีเคาน์ตี (1895–1997) ดาร์บีเคาน์ตี ทีมสำรอง (1895–2003)

ประวัติ

ตามชื่อของสนาม สนามกีฬาแห่งนี้เดิมใช้สำหรับแข่งเบสบอลเดิมเรียกว่า เลย์เบสบอลกราวด์ และเป็นส่วนหนึ่งของสนามกีฬา (Ley's Recreation Centre) ที่สร้างโดยเซอร์ ฟรานซิส เลย์ สำหรับคนงานใน Ley's Malleable Castings Vulcan Ironworks ซึ่งเป็นโรงหล่อของเขา สนามกีฬาเป็นจุดศูนย์กลางของกลุ่มอาคารและเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจส่วนตัวของเลย์ในการสร้างทีมเบสบอลระดับมืออาชีพในสหราชอาณาจักร Ley's Recreation Club ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1890 และต่อมากลายเป็นที่รู้จักในชื่อสโมสรเบสบอลดาร์บี ก่อนที่จะถูกยุบโดยเลย์และแทนที่ด้วย สโมสรเบสบอลดาร์บี ที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1890

พื้นดินมีขอบเขตติดกับ Shaftesbury Crescent (ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ), ถนนวัลแคน (ทิศใต้เฉียงใต้), โรงหล่อเลย์ (ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ) และส่วนต่อขยายของถนนเคมบริดจ์ (ทิศเหนือเฉียงเหนือ) ซึ่งจะตรงกับถนนโคลัมโบ อัฒจันทร์เดิมสร้างขึ้นตามแนวถนนวัลแคน โดยมีพื้นที่ยืนเรียงรายอยู่ตามขอบของสนาม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีการสร้างอัฒจันทร์เพิ่มเติมรอบสนาม และมีการตั้งชื่อที่สอดคล้องกับทิศทางของอัฒจันทร์เมื่อเทียบกับถนน (Vulcan และ Columbo) และบริเวณใกล้เคียง ( Normanton และ Osmaston )

สนามกีฬาแห่งนี้เป็นสนามเหย้าของสโมสรเบสบอลดาร์บี ซึ่งเป็นสโมสรเบสบอลที่กำลังจะคว้าแชมป์เบสบอลอาชีพของอังกฤษเป็นครั้งแรก นั่นคือเนชันนัลลีก ที่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1890 อย่างไรก็ตาม แรงกดดันจากทีมอื่น ๆ ในลีกเกี่ยวกับจำนวนผู้เล่นชาวอเมริกันที่ดาร์บี้ใช้แข่งขันทำให้พวกเขาต้องลาออกจากลีกก่อนที่ฤดูกาลแรกของลีกจะสิ้นสุดลง

สโมสรฟุตบอลดาร์บีเคาน์ตีก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1884 โดยแยกตัวออกมาจาก สโมสรลงเล่นในสนามที่เป็นส่วนหนึ่งของสนามคริกเก็ตดาร์บีซึ่งในเวลานั้นอยู่กลางสนามแข่งม้า สนามแห่งนี้ได้รับเลือกให้จัดการแข่งขันเอฟเอคัพรอบรองชนะเลิศ 5 นัด นัดรีเพลย์ของเอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ ปี 1886 และนัดกระชับมิตรของอังกฤษในปี 1895

ดาร์บีเคยใช้สนามเลย์เบสบอลกราวด์สำหรับการแข่งขันในบ้านเป็นครั้งคราวเนื่องจากการแข่งขันม้ามีความสำคัญมากกว่า เมื่อสโมสรเบสบอลกำลังเสื่อม สโมสรดาร์บีเคาน์ตีจึงได้ใช้ที่นี่เป็นสนามเหย้าถาวรในปี ค.ศ. 1895 และเปลี่ยนชื่อเป็นเดอะเบสบอลกราวด์ ชาวยิปซีกลุ่มหนึ่งถูกบังคับให้ย้ายออกไป และมีตำนานเล่าว่าก่อนจะออกจากพื้นที่ พวกเขาได้สาปแช่งทำให้ดาร์บีเคาน์ตีไม่สามารถคว้าแชมป์เอฟเอคัพได้ สนามแห่งนี้กลายเป็นทรัพย์สินของสโมสรในปี ค.ศ. 1924 เมื่อพวกเขาซื้อจากทายาทของเลย์ในราคา 10,000 ปอนด์ สนามเบสบอลกราวด์เคยถูกใช้จัดการแข่งขันระดับนานาชาติ โดยอังกฤษเอาชนะไอร์แลนด์ 2–1 ในแมตช์บริติชโฮมแชมเปียนชิปเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1911

เมื่อถึงจุดสูงสุด สนามเบสบอลสามารถรองรับผู้ชมได้ประมาณ 42,000 คน สถิติผู้เข้าชมคือ 41,826 คน ในแมตช์ที่พบกับทอตนัมฮอตสเปอร์ ในปี ค.ศ. 1969 ซึ่งตรงกับช่วงเริ่มต้นยุคที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในประวัติศาสตร์ของสโมสร ตรงกับช่วงที่ดาร์บีเลื่อนชั้นสู่ดิวิชัน 1 ภายใต้การคุมทีมของไบรอัน คลัฟ คลัฟนำดาร์บีเคาน์ตีคว้าแชมป์ลีกได้ในปี ค.ศ. 1972 และเดฟ แม็คเคย์ซึ่งเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากเขาก็พาทีมคว้าแชมป์ได้อีกครั้งในปี ค.ศ. 1975

อย่างไรก็ตาม จำนวนผู้เข้าชมลดลงในช่วงปลายทศวรรษ 1980 เนื่องจากดาร์บีตกชั้นจากดิวิชัน 1 ในปี ค.ศ. 1980 และในปี ค.ศ. 1984 พวกเขาก็ตกไปอยู่ดิวิชัน 3 แม้ว่าฟอร์มจะดีขึ้นมาและพวกเขาก็กลับมาอยู่ดิวิชัน 1 ในปี ค.ศ. 1987 รั้วได้รับการสร้างขึ้นระหว่างอัฒจันทร์และสนามในช่วงทศวรรษที่ 1970 เพื่อป้องกันการบุกรุกสนามโดยกลุ่มอันธพาลแต่รั้วนี้ได้ถูกรื้อถอนในเดือนเมษายนปี ค.ศ. 1989 ไม่กี่วันหลังจากภัยพิบัติฮิลส์โบโรซึ่งทำให้แฟนบอลลิเวอร์พูลเสียชีวิต 97 ราย โดยส่วนใหญ่ถูกทับจนเสียชีวิตเพราะรั้ว

ปิด

ดาร์บีเคาน์ตียังคงใช้สนามกีฬาแห่งนี้จนถึงปี ค.ศ. 1997 เมื่อพวกเขาย้ายไปที่สนามไพรด์พาร์ก สนามแห่งนี้ประสบปัญหาในการกำจัดสารปนเปื้อนบนที่ดิน ทำให้ถูกรื้อถอนภายใน 18 เดือน เพื่อสร้างสนามกีฬาขนาด 26,000 ที่นั่งแทน ในระหว่างนั้น สนามเบสบอลค่อย ๆ ถูกดัดแปลงเป็นสนามกีฬาที่มีที่นั่งทั้งหมด แม้ว่าความจุจะลดลงเหลือเพียง 18,000 ที่นั่งเท่านั้น ซึ่งไม่เพียงพอสำหรับสโมสรระดับรองที่มีความทะเยอทะยานที่จะเลื่อนชั้นกลับสู่ลีกสูงสุด

อย่างไรก็ตาม แผนดังกล่าวถูกยกเลิกในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1996 และไพรด์พาร์กได้รับการยืนยันให้เป็นสถานที่สร้างสนามกีฬาแห่งใหม่ งานก่อสร้างเริ่มขึ้นในช่วงปลายปี ค.ศ. 1996 โดยมีกำหนดสร้างสนามกีฬาแห่งใหม่ให้พร้อมใช้งานทันฤดูกาล 1997–98 อย่างไรก็ตาม ได้รับการยืนยันแล้วว่าสนามเบสบอลจะยังคงใช้สำหรับการแข่งขันของทีมสำรองและเยาวชนเป็นเวลาอย่างน้อยสองสามปีหลังจากสนามกีฬาแห่งใหม่สร้างเสร็จ การก่อสร้างสนามกีฬาแห่งใหม่เริ่มขึ้นในช่วงปลายปีนั้น

นัดสุดท้ายที่จัดขึ้นที่นั่นคือการแข่งขันพรีเมียร์ลีกที่เจอกับอาร์เซนอล (ซึ่งมีผู้ชม 18,287 คนชมดาร์บีแพ้ 3–1) ถึงแม้ว่าสนามแห่งนี้จะยังคงใช้สำหรับการแข่งขันของทีมสำรองอีกสองสามฤดูกาลหลังจากนั้นก็ตาม

ในช่วงปลายปี ค.ศ. 2003 ซึ่งเป็นเวลาหลายเดือนหลังจากที่ทีมเยาวชนเล่นเกมสุดท้ายที่นั่น สนามเบสบอลกราวด์ก็ถูกทำลายทิ้งเพื่อสร้างที่อยู่อาศัย นับแต่นั้นเป็นต้นมา พื้นที่เดิมได้รับการพัฒนาเป็นบ้านใหม่ประมาณ 150 หลัง และในเดือนกันยายน ค.ศ. 2010 มีการเปิดตัวรูปปั้นเพื่อเป็นที่ระลึกบนพื้นที่ดังกล่าว รูปปั้นโลหะสูง 15 ฟุต (4.6 เมตร) ที่มีภาพเงาของนักฟุตบอลสามคนกำลังเลี้ยงบอลและยิงประตูออกแบบโดยศิลปิน Denis O'Connor จอร์จ โกลเวอร์ แฟนบอลคนหนึ่งของทีม "สร้างประวัติศาสตร์" ด้วยการยิงประตูสุดท้ายที่สนามเบสบอลกราวด์ในเกมระหว่างแฟนบอล

อ้างอิง

1. Inglis 1996, p. 149 harvnb error: no target: CITEREFInglis1996 ()
2. "The Baseball Ground, 1895 to 1997". Derby County F.C. สืบค้นเมื่อ 27 May 2018.
3. "Baseball Ground - Derby County". Old Football Grounds. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 June 2009.
4. "Farewell to the Baseball Ground". BBC News. 27 May 2003. สืบค้นเมื่อ 27 May 2018.