เทวีในศาสนาฮินดู

ในศาสนาฮินดู เทวี (สันสกฤต: देवी) หมายถึง เทวดาผู้หญิง

ประติมากรรมของเทพธิดา พระลักษมี

ความเชื่อเรื่องเทวีปรากฏในพระเวท ซึ่งแต่งขึ้นราวสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช แต่ไม่ค่อยมีบทบาทนัก ส่วนเทวีสำคัญ เช่น พระลักษมี พระปารวตี พระทุรคา พระสรัสวดี พระแม่กาลี เพิ่งเป็นที่นิยมนับถือในสมัยหลัง โดยมีคัมภีร์ปุราณะต่าง ๆ เป็นแหล่งเผยแพร่ตำนานเกี่ยวกับเทวีเหล่านี้ คัมภีร์ที่สำคัญคือ ซึ่งระบุว่าเทวีเป็นอันติมสัจจะและพลังงานสูงสุด แนวคิดนี้ก่อให้เกิดลัทธิศักติ และมีบทบาทสำคัญในลัทธิไศวะด้วย

แนวคิดและความเคารพต่อเทพธิดาปรากฏในพระเวท ซึ่งประกอบด้วยประมาณสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสตศักราช อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้มีบทบาทสำคัญในยุคนั้น เทพธิดาเช่น พระทุรคา, พระกาลี, พระลักษมี, พระปารวตี, พระแม่ราธา, พระสุรัสวดี และ นางสีดา ได้รับการเคารพนับถืออย่างต่อเนื่องในยุคสมัยใหม่ ในยุคกลาง ปุราณะเป็นพยานถึงการขยายตัวครั้งใหญ่ในตำนานและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับ เทวีซึ่งมีข้อความเช่น ซึ่งเธอปรากฏเป็นความจริงขั้นสูงสุดและพลังสูงสุด เธอได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับประเพณี ลัทธิศักติของศาสนาฮินดู นอกจากนี้ เทวียังถูกมองว่าเป็นศูนย์กลางในประเพณีฮินดูของลัทธิศักติและลัทธิไศวะ

อ้างอิง

1. Thomas Coburn (2002), Devī-Māhātmya: The Crystallization of the Goddess Tradition, Motilal Banarsidass, ISBN , pages 1–23
2. Kinsley, David (1988). Hindu Goddesses: Vision of the Divine Feminine in the Hindu Religious Traditions. University of California Press, ISBN .
3. Flood, Gavin, ed. (2003), The Blackwell Companion to Hinduism, Blackwell Publishing Ltd., ISBN , pages 200–203
4. Flood, Gavin, ed. (2003), The Blackwell Companion to Hinduism, Blackwell Publishing Ltd., ISBN , หน้า 200–203