ฮะซ น น ศร ลลอฮ อาหร บ حسن نصر الله เก ดว นท 31 ส งหาคม ค ศ 1960 เป นอาล มชาวเลบานอนและฮ ซบ ลลอฮ พรรคการเม องและกองกำล ง

ฮะซัน นัศรุลลอฮ์ (อาหรับ: حسن نصر الله; เกิดวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 1960) เป็นอาลิมชาวเลบานอนและฮิซบุลลอฮ์ พรรคการเมืองและกองกำลังทหารอิสลามนิยม นิกาย

ฮะซัน นัศรุลลอฮ์
حسن نصر الله
นัศรุลลอฮ์ใน ค.ศ. 2019


อยู่ในวาระ
เริ่มดำรงตำแหน่ง 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1992
รอง
ก่อนหน้า	อับบาส อัลมูซะวี

ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	(1960-08-31) 31 สิงหาคม ค.ศ. 1960 (64 ปี) ประเทศเลบานอน
เชื้อชาติ
พรรคการเมือง	ฮิซบุลลอฮ์ (ค.ศ. 1982–ปัจจุบัน)
การเข้าร่วม พรรคการเมืองอื่น	อะมัล (1978–1982)
คู่สมรส	ฟาฏิมะฮ์ ยาซีน
บุตร	5
ลายมือชื่อ

เขาถือกำเนิดในครอบครัวชีอะฮ์แถบชานเมืองเบรุตใน ค.ศ. 1960 นัศรุลลอฮ์จบการศึกษาที่ไทร์ โดยเข้าร่วมขบวนการอะมัลช่วงหนึ่ง และภายหลังในโรงเรียนสอนศาสนาชีอะห์ที่ ต่อมาเขาเรียนและสอนหนังสือที่โรงเรียนอะมัล นัศรุลลอฮ์เข้าร่วมกลุ่มฮิซบุลลอฮ์ที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อสู้รบใน หลังเรียนศาสนาในอิหร่านช่วงหนึ่ง นัศรุลลอฮ์จึงเดินทางกลับเลบานอนและกลายเป็นหัวหน้ากลุ่มฮิซลบุลลอฮ์หลังผู้ดำรงตำแหน่งคนก่อนหน้าถูกจากการโจมตีทางอากาศของอิสราเอลใน ค.ศ. 1992

ในสมัยนัศรุลลอฮ์ กลุ่มฮิซบุลลอฮ์ได้รับจรวดที่มีพิสัยการโจมตีไกลขึ้น ซึ่งทำให้สามารถโจมตีอิสราเอลตอนเหนือได้ หลังอิสราเอลประสบกับความเสียหายอย่างหนักในเป็นเวลา 18 ปี ทางอิสราเอลถึงถอนทัพใน ค.ศ. 2000 ซึ่งเพิ่มความนิยมต่อกลุ่มฮิซบุลลอฮ์ในภูมิภาคนี้อย่างมาก และเสริมความแข็งแกร่งในตำแหน่งของฮิซบุลลอฮ์ที่เลบานอน อย่างไรก็ตาม บทบาทของฮิซบุลลอฮ์ในการซุ่มโจมตีหน่วยตรวจการณ์ชายแดนของอิสราเอลนำไปสู่สงครามเลบานอน ค.ศ. 2006 ถูกวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับภูมิภาค

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

ฮะซัน นัศรุลลอฮ์เป็นบุตรคนที่ 9 จากทั้งหมด 10 คนในครอบครัวที่ (ชานเมืองตะวันออกของเบรุต) ในวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 1960 อับดุลกะรีม นัศรุลลอฮ์ พ่อของเขา เกิดที่ หมู่บ้านที่ (เลบานอนใต้) ใกล้ไทร์ และทำงานเป็นคนขายผักและผลไม้ แม้ว่าครอบครัวของเขาไม่ได้เคร่งศาสนามาก ฮะซันสนใจในการศึกษาด้านเทววิทยา เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนอันนะญาห์ จากนั้นเข้าเรียนที่โรงเรียนรัฐบาลในย่านที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์บริเวณ เบรุต

ใน ค.ศ. 1975 สงครามกลางเมืองเลบานอนบังคับให้ครอบครัว (รวมถึงนัศรุลลอฮ์ที่ตอนนั้นอายุ 15 ปี) ย้ายไปยังที่อยู่บรรพบุรุษในอัลบาซูรียะฮ์ โดยนัศรุลลอฮ์สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนรัฐบาลศูร์ (ไทร์) โดยขณะเรียนอยู่ก็เข้าร่วมขบวนการอมัล กลุ่มการเมืองชีอะฮ์เลบานอนไปช่วงหนึ่ง

กิจกรรมช่วงแรก

นัศรุลลอฮ์เข้าร่วมกลุ่มฮิซบุลลอฮ์หลัง จากนั้นใน ค.ศ. 1989 ฮะซัน นัศรุลลอฮ์เดินทางไปศึกษาศาสนาต่อที่โกม ประเทศอิหร่าน

ใน ค.ศ. 1991 นัศรุลลอฮ์เดินทางกลับเลบานอนและขึ้นเป็นหัวหน้าฮิซบุลลอฮ์แทนมูซะวีหลังจากที่คนหลังถูกทางอิสราเอลด้วยการโจมตีทางอากาศในปีถัดมา

หัวหน้าฮิซบุลลอฮ์

ชีวิตส่วนตัว

นัศรุลลอฮ์อาศัยอยู่ที่เบรุตใต้กับฟาฏิมะฮ์ ยาซีน ภรรยาของเขาที่มาจากหมู่บ้าน กับลูก 4 คน ได้แก่ Muhammad Javed, Zainab, Muhammad Ali และ Muhammad Mahdi

ในคืนวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 1997 นักรบฮิซบุลลอฮ์ 4 คนถูกฝ่ายอิสราเอลดักซุ่มโจมตีใกล้ โดยมีมุฮัมมัด ฮาดี ลูกชายคนโตของนัศรุลลอฮ์อายุ 18 ปี เป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิต นัศรุลลอฮ์กล่าวว่า: "ผมยินดีที่เป็นพ่อของหนึ่งในผู้พลีชีพ"

ทางอิสราเอลส่งศพของมุฮัมมัด ฮาดีคืนให้แก่นัศรุลลอฮ์ในวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 1997 โดยมีไว้อาลัยที่เบรุตใต้เป็นเวลา 7 วัน โดยมีผู้เข้าไว้อาลัยประมาณสองแสนคนต่อวัน

สื่อฝ่ายค้านซีเรียรายงานว่า นัศรุลลอฮ์เป็นพี่เขยของ ผู้บัญชาการของฮิซบุลลอฮ์ที่เสียชีวิตจากการโจมตีทางอากาศของอิสราเอลในเดือนมกราคม ค.ศ. 2024

ณ วันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 2024 สื่อฮิซบุลลอฮ์รายงานว่า Hajja Umm Hassan แม่ของนัศรุลลอฮ์ เสียชีวิต

ภาพลักษณ์

จากการมีบทบาทสำคัญในการยุติการยึดครองของอิสราเอล นัศรุลลอฮจึงกลายเป็น "วีรบุุรษแห่งชาติ" บทความในเดอะนิวยอร์กไทมส์รายงานว่า นักการเมืองชาวอาหรับเรียกเขาเป็น "ผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในตะวันออกกลาง" และ "ผู้นำอาหรับคนเดียวที่ทำตามสิ่งที่เขาพูดว่าจะทำจริง"อัลญะซีเราะฮ์เทียบเขากับผู้นำอาหรับคนอื่น เช่น ยัสเซอร์ อาราฟัตและญะมาล อับดุนนาศิร กับนักปฏิวัติฝ่ายซ้ายอย่างเช เกบาราและฟิเดล กัสโตร ในขณะที่ Annia Ciezadlo นักข่าว กล่าวถึงเขาเป็น "ตราแห่งความภาคภูมิใจของอิสลามและอาหรับ" ศาสตราจารย์ กล่าวว่าเขา "มีความกระตือรือร้น" แต่ยัง "พูดจาตรงไปตรงมาและปฏิบัติได้จริง" อีกด้วย

นัศรุลลอฮ์มักได้รับการเรียกขานด้วย "อัส ฮะซัน" (السيد حسن)

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

"Profile: Sayed Hassan Nasrallah". . 17 July 2000. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2020. สืบค้นเมื่อ 22 April 2013.
"Hezbollah". . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 March 2016. สืบค้นเมื่อ 19 March 2018.
Tucker & Roberts 2008, p. 727.
Young 2010, p. 98.
"Profiles of key players – Hassan Nasrallah". Beirut. IRIN. 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 January 2019. สืบค้นเมื่อ 8 October 2016.
Thiel, Tobias. "Prophet, Saviour and Revolutionary: Manufacturing Hassan Nasrallah's Charisma". The Encyclopedia of the Arab-Israeli Conflict: A Political, Social, and Military History. Department of International History: 7.
Kaplan, Eben (20 July 2006). "Profile: Hassan Nasrallah". . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2006.
Middle East International No 559, 26 September 1997; Publishers , ; Michael Jansen pp.10-11; No 560, 10 October 1997; Barbara Nimn-Aziz p.24
Nahmias, Rohee (18 August 2006). "Hizbullah: No more clashes with Lebanese army". Ynet News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 September 2019. สืบค้นเมื่อ 31 January 2013.
Middle East International No 559, 26 September 1997; Publishers , ; Michael Jansen pp.10-11; No 560, 10 October 1997; Barbara Nimn-Aziz p.24
Inbar, Matthias. "IDF eliminates senior Hezbollah commander in targeted attack - report". i24 News. สืบค้นเมื่อ 8 January 2024.
"Mother of Hezbollah chief passes away". Tehran Times (ภาษาอังกฤษ). 2024-05-25. สืบค้นเมื่อ 2024-05-25.
Claude, Patrice (13 May 2005). "Mystery man behind the party of God". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.
MacFarquhar, Neil (7 August 2006). "Arab World Finds Icon in Leader of Hezbollah". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.
Shabi, Rachel. "Palestinians see Nasrallah as new hero". aljazeera.com (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.
Ciezadlo, Annia (7 August 2006). "Beirut Dispatch". The New Republic. ISSN 0028-6583. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 21 April 2021.

ข้อมูล

Tucker, Spencer C.; Roberts, Priscilla (2008). The Encyclopedia of the Arab-Israeli Conflict: A Political, Social, and Military History [4 volumes]: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. ISBN .
Young, Michael (2010). The Ghosts of Martyrs Square: An Eyewitness Account of Lebanon's Life Struggle. Simon and Schuster. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

"The Multilingual Website of Sayyed Hassan Nasrallah" เก็บถาวร 10 มิถุนายน 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Updated source of contents related to him in 31 languages. Its archive is being completed from the link below:
"The Multilingual Page of Sayyed Hassan Nasrallah" เก็บถาวร 19 ตุลาคม 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
"Hizballah: A Primer", Lara Deeb, 31 July 2006
"Inside the Mind of Hezbollah", Washington Post, 16 July 2006.
Nasrallah: Israel temporary country YNET
"Seyyed Hasan Nasrallah's Autobiography", Ya Lesarat Ol-Hoseyn (Tehran), Intelligence Resource Program, 10 August 2006

[AlJazeeraprofile-1] "Profile: Sayed Hassan Nasrallah". . 17 July 2000. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2020. สืบค้นเมื่อ 22 April 2013.

[2] "Hezbollah". . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 March 2016. สืบค้นเมื่อ 19 March 2018.

[FOOTNOTETuckerRoberts2008727-3] Tucker & Roberts 2008, p. 727.

[FOOTNOTEYoung2010[httpsbooksgooglecombooksidS1PhUbtoSrwCpgPA98_98]-4] Young 2010, p. 98.

[5] "Profiles of key players – Hassan Nasrallah". Beirut. IRIN. 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 January 2019. สืบค้นเมื่อ 8 October 2016.

[6] Thiel, Tobias. "Prophet, Saviour and Revolutionary: Manufacturing Hassan Nasrallah's Charisma". The Encyclopedia of the Arab-Israeli Conflict: A Political, Social, and Military History. Department of International History: 7.

[7] Kaplan, Eben (20 July 2006). "Profile: Hassan Nasrallah". . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2006.

[8] Middle East International No 559, 26 September 1997; Publishers , ; Michael Jansen pp.10-11; No 560, 10 October 1997; Barbara Nimn-Aziz p.24

[ynet06-9] Nahmias, Rohee (18 August 2006). "Hizbullah: No more clashes with Lebanese army". Ynet News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 September 2019. สืบค้นเมื่อ 31 January 2013.

[10] Middle East International No 559, 26 September 1997; Publishers , ; Michael Jansen pp.10-11; No 560, 10 October 1997; Barbara Nimn-Aziz p.24

[11] Inbar, Matthias. "IDF eliminates senior Hezbollah commander in targeted attack - report". i24 News. สืบค้นเมื่อ 8 January 2024.

[12] "Mother of Hezbollah chief passes away". Tehran Times (ภาษาอังกฤษ). 2024-05-25. สืบค้นเมื่อ 2024-05-25.

[:2-13] Claude, Patrice (13 May 2005). "Mystery man behind the party of God". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.

[14] MacFarquhar, Neil (7 August 2006). "Arab World Finds Icon in Leader of Hezbollah". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.

[:3-15] Shabi, Rachel. "Palestinians see Nasrallah as new hero". aljazeera.com (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 14 April 2021.

[:0-16] Ciezadlo, Annia (7 August 2006). "Beirut Dispatch". The New Republic. ISSN 0028-6583. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2021. สืบค้นเมื่อ 21 April 2021.