อ ร ก อ กษรโรม น Uruk ˈ ʊ r ʊ k เป นอด ตนครโบราณใน ต งอย ทางตะว นออกของร มฝ งอด ตแม น ำสาขาของย เฟรต สท ป จจ บ นแห งเห อ

อูรุก (อักษรโรมัน: Uruk; /ˈʊrʊk/) เป็นอดีตนครโบราณใน ตั้งอยู่ทางตะวันออกของริมฝั่งอดีตแม่น้ำสาขาของยูเฟรตีสที่ปัจจุบันแห้งเหือดไปแล้ว อูรุกตั้งอยู่ห่างไป 93 กิโลเมตรทางเหนือของนครโบราณ, 108 กิโลเมตรทางใต้ของ และ 24 กิโลเมตรทางใต้ของ ปัจจุบันตั้งอยู่ในเขต ประเทศอิรัก

อูรุก
ความเป็นมา
𒀕𒆠, Unugᵏⁱ () 𒌷𒀕 or 𒌷𒀔, Uruk ()
ซิกกุรัตวิหารขาว (White Temple) แห่งอูรุก
แสดงที่ตั้งภายในประเทศอิรัก
ที่ตั้ง	อัลทูมามา ประเทศอิรัก
ภูมิภาค	เมโสโปเตเมีย
พิกัด	31°19′27″N 45°38′14″E / 31.32417°N 45.63722°E / 31.32417; 45.63722
ประเภท	นิคม
พื้นที่	6 km² (2.3 sq mi)
สร้าง	ป. 5000 BC
ละทิ้ง	ป. 700 AD
สมัย	ถึงยุคกลางตอนต้น
หมายเหตุเกี่ยวกับสถานที่
ขุดค้น	1850, 1854, 1902, 1912–1913, 1928–1939, 1953–1978, 2001–2002, 2016–ปัจจุบัน
ผู้ขุดค้น	, , , ไฮน์ริค ลันเซิน, มากาเรเต ฟัน เอสส์

แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ชื่อทางการ	นครโบราณคดีอูรุก
บางส่วน
(เกณฑ์พิจารณา)	ผสม: (iii)(v)(ix)(x)
อ้างอิง	1481-005
ขึ้นทะเบียน	2016 (สมัยที่ 40th)
พื้นที่	541 ha (2.09 sq mi)
พื้นที่กันชน	292 ha (1.13 sq mi)

อูรุกถือเป็นสำหรับ อูรุกมีบทบาทอย่างมากต่อนคราภิวัตน์ในสมัยแรกของในกลางสหัสวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์กาล ในช่วงปลายสมัยอูรุกในปี 3100 ปีก่อนคริสต์กาล นครอูรุกอาจมีประชากรถึง 40,000 คน และสูงถึง 80,000–90,000 คนหากนับรวมพื้นที่โดยรอบนคร ถือเป็นเขตนครที่มีประชากรมากที่สุดในโลกในเวลานั้น กษัตริย์กิลกาเมชตามที่ระบุในพงศาวดาร (SKL) ปกครองนครอูรุกในระหว่างศตวรรษที่ 27 ก่อนคริสต์กาล นครอูรุกเริ่มเสียความสำคัญลงภายหลังการเติบโตของ กระนั้น นครอูรุกยังคงมีบทบาทสำคัญและเฟื่องฟูในสมัยอะคาเอเมนิด (550–330 ปีก่อนคริสต์กาล), (312–63 ปีก่อนคริสต์กาล) และ (227 ปีก่อนคริสต์กาล - ค.ศ. 224) และท้ายที่สุดถูกทิ้งร้างไม่นานหลังมุสลิมเข้ายึดครองใปนี ค.ศ. 633–638

เดินทางเยือนอูรุกในปี ค.ศ. 1849 และระบุซากนครนี้ว่าเป็นของเมือง "เอเรค" (Erech) หรือที่รู้จักในชื่อ "นครลำดับที่สองของนิมโรด" ลอฟทัสนำคณะขุดค้นโบราณคดีเป็นครั้งแรกในอูรุกระหว่างปี 1850 ถึง 1854

ชื่อของอูรุก (/ˈʊrʊk/) มีคำสะกดอยู่หลายแบบใน คือ สะกดว่า 𒀕𒆠 unugᵏⁱ;สะกดว่า 𒌷𒀕 หรือ 𒌷𒀔 Uruk (UNUG) ในภาษาอื่น ๆ เช่น อาหรับ: وركاء or أوروك, Warkāʾ or Auruk; : ܐܘܿܪܘܿܟ, ʿÚrūk; : אֶרֶךְ‎ ʾÉreḵ; กรีกโบราณ: Ὀρχόη, อักษรโรมัน: Orkhóē, Ὀρέχ Orékh, Ὠρύγεια Ōrúgeia

ในตำนานและวรรณกรรม อูรุกเป็นที่รู้จักในฐานะราชธานีของกษัตริย์กิลกาเมช ตัวละครเอกในมหากาพย์ นักวิชาการระบุว่าอูรุกตรงกันกับนครเอเรค (Erech) ในพระคัมภีร์ไบเบิล (ปฐมกาล 10:10) ซึ่งเป็นนครที่สองที่นิมโรดสถาปนาขึ้นใน

อ้างอิง

Harmansah, 2007
Nissen, Hans J (2003). "Uruk and the formation of the city". ใน Aruz, J (บ.ก.). Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. New York: Metropolitan Museum of Art. pp. 11–20. ISBN .
Algaze, Guillermo (2013). "The end of prehistory and the Uruk period". ใน (บ.ก.). The Sumerian World (PDF). London: Routledge. pp. 68–95. ISBN . สืบค้นเมื่อ 26 July 2020.^[]
Whipple, Madison (2023-12-22). "7 Largest Cities in the Ancient World". TheCollector. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-11-10. สืบค้นเมื่อ 2024-11-13.
William Kennett Loftus (1857). Travels and researches in Chaldaea and Susiana: with an account of excavations at Warka, the "Erech" of Nimrod, and Shush, "Shushan the Palace" of Esther, in 1849–52. Robert Carter & Brothers. Of the primeval cities founded by Nimrod, the son of Gush, four are represented, in Genesis x. 10, as giving origin to the rest : — 'And the beginning of his kingdom was Babel, and Erech, and Accad, and Galneh, in the land of Shinar.' ...let us see if there be any site which will correspond with the biblical Erech — the second city of Nimrod. About 120 miles southeast of Babylon, are some enormous piles of mounds, which, from their name and importance, appear at once to justify their claim to consideration. The name of Warka is derivable from Erech without unnecessary contortion. The original Hebrew word 'Erk,' or 'Ark,' is transformed into 'Warka,' either by changing the aleph into vau, or by simply prefixing the vau for the sake of euphony, as is customary in the conversion of Hebrew names to Arabic. If any dependence can be placed upon the derivation of modern from ancient names, this is more worthy of credence than most others of like nature.... Sir Henry Rawlinson states his belief that Warka is Erech, and in this he is supported by concurrent testimony.... [Footnote: See page xvi. of the Twenty-ninth Annual Report of the Royal Asiatic Society, 1852 ; and Proceedings of the Royal Geogr. Society, vol. i., page 47]
"Sumerian Dictionary". University of Pennsylvania.^[]
While earlier scholars such as Jerome (4th century) had identified Erech with the Syrian city of (now within Turkey), the modern consensus is that it refers to the Sumerian city-state of Uruk in southern Mesopotamia. See , 2001, Rome in the East: the transformation of an empire, p. 89. Ball further speculates that the earlier traditions connecting Edessa (Orhai) with Erech might have arisen because the ancient Uruk was possibly 'transferred' to the more northerly location in the reign of of Babylon, 6th century BC.

[Harmansah,_2007-1] Harmansah, 2007

[2] Nissen, Hans J (2003). "Uruk and the formation of the city". ใน Aruz, J (บ.ก.). Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. New York: Metropolitan Museum of Art. pp. 11–20. ISBN .

[3] Algaze, Guillermo (2013). "The end of prehistory and the Uruk period". ใน (บ.ก.). The Sumerian World (PDF). London: Routledge. pp. 68–95. ISBN . สืบค้นเมื่อ 26 July 2020.^[]

[t982-4] Whipple, Madison (2023-12-22). "7 Largest Cities in the Ancient World". TheCollector. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-11-10. สืบค้นเมื่อ 2024-11-13.

[Loftus1857-5] William Kennett Loftus (1857). Travels and researches in Chaldaea and Susiana: with an account of excavations at Warka, the "Erech" of Nimrod, and Shush, "Shushan the Palace" of Esther, in 1849–52. Robert Carter & Brothers. Of the primeval cities founded by Nimrod, the son of Gush, four are represented, in Genesis x. 10, as giving origin to the rest : — 'And the beginning of his kingdom was Babel, and Erech, and Accad, and Galneh, in the land of Shinar.' ...let us see if there be any site which will correspond with the biblical Erech — the second city of Nimrod. About 120 miles southeast of Babylon, are some enormous piles of mounds, which, from their name and importance, appear at once to justify their claim to consideration. The name of Warka is derivable from Erech without unnecessary contortion. The original Hebrew word 'Erk,' or 'Ark,' is transformed into 'Warka,' either by changing the aleph into vau, or by simply prefixing the vau for the sake of euphony, as is customary in the conversion of Hebrew names to Arabic. If any dependence can be placed upon the derivation of modern from ancient names, this is more worthy of credence than most others of like nature.... Sir Henry Rawlinson states his belief that Warka is Erech, and in this he is supported by concurrent testimony.... [Footnote: See page xvi. of the Twenty-ninth Annual Report of the Royal Asiatic Society, 1852 ; and Proceedings of the Royal Geogr. Society, vol. i., page 47]

[6] "Sumerian Dictionary". University of Pennsylvania.^[]

[7] While earlier scholars such as Jerome (4th century) had identified Erech with the Syrian city of (now within Turkey), the modern consensus is that it refers to the Sumerian city-state of Uruk in southern Mesopotamia. See , 2001, Rome in the East: the transformation of an empire, p. 89. Ball further speculates that the earlier traditions connecting Edessa (Orhai) with Erech might have arisen because the ancient Uruk was possibly 'transferred' to the more northerly location in the reign of of Babylon, 6th century BC.