อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยาน

อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยาน (อังกฤษ: Aircraft ordnance) หรือ อาวุธยุทโธปกรณ์ (ในบริบทของ) เป็นอาวุธ (เช่น ระเบิด, ขีปนาวุธ, และกระสุนปืน) ที่เครื่องบินใช้ คำนี้มักใช้เมื่ออธิบายวัตถุของอากาศยาน ที่สามารถบรรทุกได้โดยอากาศยานหรือวัตถุที่ทิ้งใส่ อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยานยังรวมถึงอาวุธอากาศสู่อากาศ, และต่อต้านเรือดำน้ำ

เอ-6 อินทรูเดอร์ (เอ2เอฟ-1) ที่แสดงชุดอาวุธ ค.ศ. 1962

(เอฟ/เอ-18อี/เอฟ ซูเปอร์ฮอร์เน็ท) ของกองทัพเรือสหรัฐ แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการใช้อาวุธชนิดต่าง ๆ; ภาพจากนิตยสารออลแฮนส์ ของกองทัพเรือสหรัฐปี ค.ศ. 1997

บี-52เอช สตราโตฟอร์เทรสซึ่งช้ากว่าความเร็วเสียง ที่แสดงชุดอาวุธ ค.ศ. 2006

เครื่องบินบางประเภทสามารถพกพาอาวุธยุทโธปกรณ์หลากหลาย – ตัวอย่างเช่น สามารถใช้, ระเบิด 500 และ 250 ปอนด์, ชุดระเบิดนาปาล์ม, ชุดระเบิดลูกปราย, พลุ, จรวด, ระเบิดควัน และ

อาวุธยุทโธปกรณ์สามารถบรรทุกในหรือแขวนจาก

สำหรับอาวุธจำนวนมากมีการจำกัดระยะเวลาที่สามารถบินได้ (เช่น ความเสียหายจากการสั่นสะเทือน) โดยหลังจากนี้ จะไม่รับประกันความปลอดภัยหรือประสิทธิภาพของอาวุธยุทโธปกรณ์เหล่านั้น นี่อาจเป็นปัญหาหากอาวุธที่ออกแบบมาสำหรับความขัดแย้งที่รุนแรงมากเมื่อถูกนำไปใช้หลายภารกิจในการทัพการปราบปรามการก่อกบฏที่ยาวนาน

อ้างอิง

1. . Nationalmuseum.af.mil. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-05. สืบค้นเมื่อ 2013-11-16.
2. De-classified summary of conference at UK reported in Aerospace International (magazine) March 2011 page 24