หลาง ผิง

หลาง ผิง (จีน: 郎平; อังกฤษ: Lang Ping) เกิดวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1960 ที่กรุงปักกิ่ง เธอเป็นอดีตนักกีฬาวอลเลย์บอลชาวจีน และเป็นอดีตหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐ เธอมีฉายาคือ "ค้อนเหล็ก"

หลาง ผิง
หลาง ผิง อดีตหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน ปี 1996 และ 2013-2020
ข้อมูลส่วนบุคคล
ชื่อเต็ม	หลาง ผิง
สัญชาติ	จีน
เกิด	(1960-12-10) 10 ธันวาคม ค.ศ. 1960 (63 ปี) กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน
ส่วนสูง	1.84 m (6 ft ^1⁄2 in)
น้ำหนัก	71 kg (157 lb)
ข้อมูล
ตำแหน่ง	ตัวตีด้านนอก
ทีมชาติ
จีน
เกียรติยศ วอลเลย์บอลหญิง ตัวแทนของ  จีน กีฬาโอลิมปิก ลอสแอนเจลิส 1984 ทีม วอลเลย์บอลชิงแชมป์โลก ทีม ทีม วอลเลย์บอลเวิลด์คัพ ญี่ปุ่น 1981 ทีม ญี่ปุ่น 1985 ทีม
อัปเดทล่าสุด: 21 สิงหาคม ค.ศ. 2014

ในปี ค.ศ. 2002 เธอได้รับเกียรติในการจารึกชื่อไว้ใน ที่ เธอเป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐอเมริกา และพาทีมเข้ารับรางวัลเหรียญเงินในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่ประเทศบ้านเกิดของเธอเอง

ปัจจุบัน เธอทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนให้แก่วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

ประวัติ

หลาง ผิง เกิดที่กรุงปักกิ่ง และมีเชื้อสายชาวแมนจู

เธอได้ย้ายสู่สหรัฐอเมริกา และทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนทีมวอลเลย์บอลที่ เมื่อถามถึงการย้ายของเธอ เธอได้บอกว่าเธอต้องการที่จะ "ลิ้มลองชีวิตแบบปกติ" เธอมีลูกสาวอายุ 20 ปี ชื่อ ลีเดีย ไป่ ผู้ซึ่งเป็นสมาชิกทีมวอลเลย์บอลหญิงของสแตนฟอร์ด

เธอยังคงความเป็นพลเมืองชาวจีนแผ่นดินใหญ่แม้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ในสหรัฐอเมริกามากว่า 15 ปี

ผลงานในระดับอาชีพ

หลาง ผิง เคยเป็นสมาชิกคนหนึ่งของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และได้รับรางวัลเหรียญทองเมื่อครั้งที่เป็นฝ่ายชนะทีมชาติสหรัฐอเมริกาในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย รวมถึงเธอเป็นสมาชิกคนหนึ่งของทีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกในปี ค.ศ. 1982 ที่ประเทศเปรู รวมถึงรายการเวิลด์คัพเมื่อปี ค.ศ. 1981 และ 1985

อิทธิพลในประเทศจีน

เนื่องจากบทบาทสำคัญของเธอในความสำเร็จของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีนในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 หลางได้รับการมองว่าเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในประวัติศาสตร์กีฬาสมัยใหม่ของประเทศจีน โดยในตอนท้ายของการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ค.ศ. 1976 ประเทศจีนได้เข้าร่วมแข่งขันกีฬาในระดับโลกอีกครั้ง แม้ว่าทีมปิงปองของจีนจะชนะการแข่งขันในระดับนานาชาติ ซึ่งกีฬานี้มักได้รับการพิจารณาว่าชาวจีนมีความเชี่ยวชาญ แต่หลางกับทีมวอลเลย์บอลหญิงของเธอก็ได้รับการจัดเป็นกีฬาประเภททีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกหลายสมัย โดยการแข่งขันครั้งสุดท้ายของเธอคือกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 โดยหลางได้เป็นดาวในตำแหน่งตัวตีด้านนอกของทีม เธอมักได้รับการจดจำเป็นอย่างมาก ว่าเป็นหนึ่งในนักกีฬาแชมป์โลกสมัยแรกของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

การฝึกสอน

หลางได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนที่ ตั้งแต่ ค.ศ. 1987–89 และ ค.ศ. 1992–93

ในปี ค.ศ. 1995 หลางได้มาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และสามารถพาทีมคว้ารางวัลเหรียญเงินจากการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1996 ที่แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย และอันดับสองในการแข่งขันชิงแชมป์โลก 1998 ที่ประเทศญี่ปุ่น หลาง ผิง ได้ลาออกจากทีมชาติจีนในปี ค.ศ. 1998 อันเนื่องมาจากเหตุผลด้านสุขภาพ ในปีต่อมา เธอได้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนในการแข่งขันลีกอาชีพของประเทศอิตาลี และประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมในการแข่งขันดังกล่าว โดยสามารถพาทีมชนะการแข่งขันลีกและได้รับรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมแห่งปีอยู่หลายสมัย

เธอได้ทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 2005 ที่ซึ่งเธอได้พาทีมเข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 โดยทีมชาติสหรัฐได้พบกับทีมชาติจีนในประเทศบ้านเกิดของเธอเอง และทีมชาติสหรัฐสามารถเป็นฝ่ายชนะทีมชาติจีน 3-2 เซต ซึ่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน หู จิ่นเทา และประธานาธิบดีสหรัฐ จอร์จ ดับเบิลยู บุช เข้าร่วมชมการแข่งขันนัดดังกล่าว โดยการแข่งขันนัดดังกล่าวมีผู้ชมถึง 250 ล้านคนเมื่อนับเฉพาะประเทศจีนเพียงอย่างเดียว และเธอได้พาทีมสหรัฐเข้ารับรางวัลเหรียญเงินหลังจากเป็นฝ่ายแพ้ต่อทีมชาติบราซิลในรอบชิงชนะเลิศที่ 3-1 เซต หลางได้ลาออกจากการทำหน้าที่ดังกล่าวในปี ค.ศ. 2008 โดยอ้างว่าเธออยากจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวของเธอ

ในช่วงปี 2013 หลาง ผิง ได้กลับมาเป็นหัวหน้าวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน อีกครั้งเธอประสบความสำเร็จคือ พาทีมจีนกว่าแชมป์รายการใหญ่ๆได้ เช่น ได้รับเหรียญทอง พาทีมชาติทีมชุดใหญ่ขึ้นเป็นวอลเลย์บอลหญิงที่ขึ้นรั้งอันดับที่ 1 ของโลก เป็นเวลานาน ในปี 2020 หลังการแข็งขันวอลเลย์บอลหญิงโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 เสร็จสิ้น หลาง ผิง ประกาศผ่านสื่อขอลาออกจากการเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน เพราะอยากให้คนรุ่นใหม่มาพัฒนาทีมต่อไป

และปัจจุบันหลายคนจับตามองว่า หลาง ผิง จะกลับเข้ามาดูแลทีมชาติจีนอีกหรือไม่ ฉายา ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

ชัยชนะครั้งสำคัญตอนเป็นผู้เล่นและโค้ช

• วอลเลย์บอลเวิลด์คัพ 1981 (ผู้เล่น) ()
• วอลเลย์บอลชิงแชมป์โลก 1982 (ผู้เล่น) ()
• วอลเลย์บอลโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่ลอสแอนเจลิส (ผู้เล่น) ()
• วอลเล่บอลเวิลด์คัพ 1985 (ผู้เล่น) ()
• วอลเลย์บอลเวิลด์คัพ 2015 (โค้ช) (แชมป์โลก)
• วอลเลย์บอลโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 (โค้ช) (แชมป์โลก)
• วอลเลย์บอลเวิลด์คัพ 2019 (โค้ช) (แชมป์โลก)

เกียรติประวัติ

• หนึ่งในสิบนักกีฬาจีนยอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1981–1986
• ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลยอดเยี่ยมแห่งปี สหพันธ์วอลเลย์บอลนานาชาติ, ค.ศ. 1996
• ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงในประเทศอิตาลียอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1999–2000

อ้างอิง

1. Tabuchi, Hiroko (2008-08-09). "Return of the "Iron Hammer"". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
2. "China's Lang Ping gets U.S. volleyball post". USA Today. 2005-02-08. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
3. Townsend, Brad (2008-08-06). "Lang Ping left China for "normal life"". The Dallas Morning News. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
4. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-04. สืบค้นเมื่อ 2014-08-21.
5. "Iron Hammer still pounding". China Daily. 2008-01-22. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
6. O'Halloran, Ryan (2008-08-15). "Lang Ping goes home". . สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
7. Lassen, David (2008-07-08). . Ventura County Star. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-08-27. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
8. Wong, Edward (2008-08-15). "Ex-Chinese Star Guides U.S. to Win in Volleyball". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-08-16.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ หลาง ผิง

• เว็บไซต์ทางการ
• Lang Ping's profile, Fédération Internationale de Volleyball
• Lang Ping's profile, Chinese Olympic Committee
• Lang to coach Chinese local club
• 郎平新浪微博