หยาง ช างค น จ นต วย อ 杨尚昆 จ นต วเต ม 楊尚昆 พ นอ น Yáng Shàngkūn 3 ส งหาคม พ ศ 2450 14 ก นยายน พ ศ 2541 เป นผ นำทางทหารและ

หยาง ช่างคุน (จีนตัวย่อ: 杨尚昆; จีนตัวเต็ม: 楊尚昆; พินอิน: Yáng Shàngkūn; 3 สิงหาคม พ.ศ. 2450 – 14 กันยายน พ.ศ. 2541) เป็นผู้นำทางทหารและการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีนระหว่างปี พ.ศ. 2531 ถึง 2536 และเป็นหนึ่งในที่ปกครองพรรคหลังจากการอสัญกรรมของเหมา เจ๋อตง

หยาง ช่างคุน
杨尚昆


ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน คนที่ 4
ดำรงตำแหน่ง 8 เมษายน พ.ศ. 2531 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2536
หัวหน้ารัฐบาล	หลี่ เผิง
รองประธานาธิบดี
ผู้นำ	เติ้ง เสี่ยวผิง
ก่อนหน้า	หลี่ เซียนเนี่ยน
ถัดไป	เจียง เจ๋อหมิน
เลขาธิการคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลางพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน
ดำรงตำแหน่ง สิงหาคม พ.ศ. 2488 – พฤศจิกายน พ.ศ. 2499
ถัดไป
ดำรงตำแหน่ง กรกฎาคม พ.ศ. 2524 – พฤศจิกายน พ.ศ. 2532
ก่อนหน้า
ถัดไป
สมาชิกสภาประชาชนแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง 21 ธันวาคม พ.ศ. 2507 – 13 มกราคม พ.ศ. 2518
เขตเลือกตั้ง	กองทัพปลดปล่อยประชาชน
ดำรงตำแหน่ง 25 มีนาม พ.ศ. 2531 – 15 มีนาคม พ.ศ. 2536
เขตเลือกตั้ง	มณฑลเสฉวน
นายกเทศมนตรีกว่างโจว
ดำรงตำแหน่ง พ.ศ. 2522 – พ.ศ. 2524
ก่อนหน้า
ถัดไป

ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	3 สิงหาคม พ.ศ. 2450 มณฑลเสฉวน, จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต	14 กันยายน พ.ศ. 2541 (91 ปี) ปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน
เชื้อชาติ	จีน
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (2469–2536)
คู่สมรส	หลี่ โป๋จ้าว (2472–2528) (เสียชีวิต)
บุตร	3 คน
ศิษย์เก่า	,

หยาง ช่างคุน

อักษรจีนตัวย่อ

杨尚昆

อักษรจีนตัวเต็ม

楊尚昆

การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Yáng Shàngkūn

เขาเข้าศึกษามหาวิทยาลัยในเซี่ยงไฮ้ก่อนศึกษาทฤษฎีลัทธิมากซ์ในกรุงมอสโก ทำให้เขาเป็นผู้นำที่ได้รับการศึกษาดีที่สุดคนหนึ่งในพรรคคอมมิวนิสต์จีนช่วงต้น หยางกลับประเทศจีนเป็นหนึ่งใน และเดิมสนับสนุนผู้นำคอมมิวนิสต์ช่วงต้น แต่เปลี่ยนมาสวามิภักดิ์ต่อกลุ่มแยกของเหมาระหว่างการเดินทางไกล (Long March) เขาเป็นคอมมิสซาร์การเมืองระหว่างสงครามกลางเมืองจีนและสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง

หลังการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนในปี 2492 หยางดำรงตำแหน่งทางการเมืองหลายตำแหน่ง สุดท้ายกลายเป็นสมาชิกคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่ทรงอำนาจ เขาถูกกวาดล้างเมื่อเกิดการปฏิวัติทางวัฒนธรรมในปี 2509 และไม่ถูกเรียกตัวกลับจนปี 2521 หลังเติ้ง เสี่ยวผิงเถลิงอำนาจ หลังเขาคืนสู่อำนาจ หยางเป็นหนึ่งในแปดผู้อาวุโส (Eight Elders) ของจีน หยางสนับสนุนการปฏิรูปเศรษฐกิจแต่คัดค้านการเปิดเสรีทางการเมือง ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สุดท้ายเติ้งตัดสินใจ หยางถึงจุดสูงสุดแห่งอาชีพการเมืองของเขาหลังการประท้วงที่จัตุรัสเทียนอันเหมินปี 2532 แต่การคัดค้านอย่างมีระเบียบของเขาต่อการเป็นผู้นำของเจียง เจ๋อหมินทำให้เติ้งบังคับให้หยางเกษียณ

Yang Shangkun (Yang Shang-kun) (1907-1998) in China at war: an Encyclopedia, edited by Xiaobing Li, pp. 512–514, ABC-CLIO, 2012.

[bio-1] Yang Shangkun (Yang Shang-kun) (1907-1998) in China at war: an Encyclopedia, edited by Xiaobing Li, pp. 512–514, ABC-CLIO, 2012.