สิทธิสภาพนอกอาณาเขต

ในกฎหมายระหว่างประเทศ สภาพนอกอาณาเขต (อังกฤษ: extraterritoriality) หมายถึง สภาพที่ได้รับยกเว้นจากของกฎหมายท้องถิ่น มักเป็นผลมาจากการเจรจาทางการทูต

ตามประวัติศาสตร์ สภาพนอกอาณาเขตเกิดแก่ปัจเจกบุคคลเป็นหลัก เพราะมักมีการอ้างเขตอำนาจเหนือตัวบุคคลมากกว่าพื้นที่ สภาพนอกอาณาเขตยังนำไปใช้บางส่วนได้กับสถานที่ เช่น ความคุ้มกันที่ให้แก่คณะผู้แทนทางทูต ของต่างชาติ หรือสำนักงานต่าง ๆ ของสหประชาชาติ กรณีที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุด 3 กรณี ซึ่งปัจจุบันเป็นที่รับรู้กันในระดับระหว่างประเทศนั้น ว่าด้วยตัวบุคคลและทรัพย์สินของประมุขแห่งรัฐและหัวรัฐบาลต่างประเทศ ตัวบุคคลและทรัพย์สินของเอกอัครราชทูตและนักการทูตอื่น ๆ และเรือใน

อ้างอิง

1. Cassel 2012, p. 9. sfn error: no target: CITEREFCassel2012 ()