การเมือง

การเมือง (จาก กรีกโบราณ πολιτικά (politiká)หมายถึง "งานที่เกี่ยวกับรัฐหรือแผ่นดิน") คือชุดของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับในหรือในหมู่กลุ่มปัจเจก เช่น การจัดสรรทรัพยากรหรือ แขนงวิชาในสังคมศาสตร์ที่ศึกษาการเมืองและรัฐบาลจะหมายถึงวิชารัฐศาสตร์

การเมืองอาจถูกใช้ในทางบวกในบริบทของ "ทางออกทางการเมือง" ซึ่งหมายถึงการประนีประนอมและโดยสันติวิธี หรือในฐานะ "ศิลปะหรือวิทยาศาสตร์ของการปกครอง" แต่บางครั้งมักมีความหมายเชิงลบแฝงอยู่ด้วย มีการจำกัดความมโนทัศน์อยู่หลากหลายแบบ และแนวทางการศึกษาที่ไม่เหมือนกันทำให้เกิดมุมมองที่แตกต่างกันบนพื้นฐานว่าการเมืองควรที่จะนำมาใช้อย่างกว้างขวางหรือถูกจำกัดไว้ ควรจะเป็นการศึกษารัฐศาสตร์เชิงประจักษ์หรือเชิงปทัสถาน และในการศึกษารัฐศาสตร์อะไรมีความสำคัญมากกว่ากันระหว่างความขัดแย้งหรือความร่วมมือ

มีกระบวนวิธีหลากหลายที่ใช้ในการเมือง ซึ่งรวมถึงการส่งเสริมมุมมองทางการเมืองของตนในหมู่ผู้คน, การเจรจากับตัวแสดงทางการเมืองอื่น, การออกกฎหมาย และการใช้กำลังทั้งภายนอกและภายนอก รวมถึงการสงครามกับคู่ปรปักษ์ การเมืองถูกนำมาใช้ในระดับทางสังคมที่กว้าง ตั้งแต่ (clan) และ (tribe) ในสังคมแบบดั้งเดิม รวมถึงรัฐบาลท้องถิ่น บรรษัท และสถาบันสมัยใหม่ ไปจนถึงรัฐเอกราชและในระดับระหว่างประเทศ

ในรัฐชาติสมัยใหม่ ผู้คนมักก่อร่างพรรคการเมืองเพื่อแสดงอุดมการณ์ของตน สมาชิกพรรคมักเห็นพ้องให้มีจุดยืนเดียวกันในประเด็นปัญหาต่าง ๆ และยินยอมที่จะสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงกฎหมายและผู้นำในทิศทางเดียวกัน การเลือกตั้งมักเป็นการแข่งขันระหว่างพรรคการเมือง

เป็นกรอบซึ่งจำกัดวิธีทางการเมือง (political method) ที่ยอมรับได้ในสังคม สามารถย้อนรอยได้จนถึงสมัยโบราณช่วงแรกเริ่ม ด้วยผลงานอันเป็นต้นแบบในการศึกษารัฐศาสตร์ในปัจจุบัน เช่นอุตมรัฐ ของเพลโต, ของอาริสโตเติล, งานต้นฉบับตัวเขียนทางรัฐศาสตร์ของขงจื๊อและ ของจาณักยะ

ที่มาของคำ

คำว่าการเมืองในภาษาอังกฤษ politics มีรากศัพท์มาจากผลงานคลาสสิกของอาริสโตเติล "" ซึ่งเกิดเป็นศัพท์ใหม่ในภาษากรีก "politiká" (Πολιτικά, 'งานที่เกี่ยวกับรัฐหรือแผ่นดิน') ต่อมาในกลางคริสต์ศตวรรษที่ 15 งานเขียนของอาริสโตเติลที่นำมาตีพิมพ์ใหม่จะใช้ว่า "Polettiques" ซึ่งต่อมากลายเป็นคำว่า Politics ใน

นิยาม

• แฮโรลด์ ลาสเวลล์: "ใครได้อะไร เมื่อไหร่ และอย่างไร"
• เดวิด อิสตัน: "การจัดสรรคุณค่าให้แก่สังคมผ่านอำนาจหน้าที่"
• วลาดีมีร์ เลนิน: "รูปแบบเศรษฐกิจที่รวมศูนย์ที่สุด"
• อ็อทโท ฟ็อน บิสมาร์ค: "ขีดความสามารถในการเลือกอย่างทันทีภายใต้สภาวการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา โดยเป็นภัยน้อยที่สุด และมีประโยชน์มากที่สุด"
• : "รูปแบบกฎเด่นเฉพาะที่ซึ่งผู้คนกระทำร่วมกันผ่านขั้นตอนทางสถาบันเพื่อแก้ไขปัญหาความแตกต่าง"
• : "ประกอบด้วยกิจกรรมความร่วมมือ การเจรจา และความขัดแย้งทั้งปวงทั้งภายในและระหว่างสังคมด้วยกัน"

แนวคิด

มนุษย์นั้นโดยธรรมชาติเป็นสัตว์สังคม ที่ต้องอาศัยอยู่รวมกันเป็นกลุ่มเป็นหมู่คณะ เมื่อมนุษย์มาอยู่ร่วมกัน หากมิได้กำหนดกติกาอะไรสักอย่างขึ้นมากำกับการอยู่ร่วมกันของมนุษย์แล้วนั้น มนุษย์ด้วยกันเองยังเชื่อว่าน่าจะก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นในสังคมและการอยู่ร่วมกันของมนุษย์ เนื่องจากโดยธรรมชาติของมนุษย์นั้น ป่าเถื่อน ขลาดกลัวและไม่เป็นระเบียบดังที่ โธมัส ฮอบส์ (Thomas Hobbes) นักปรัชญาการเมืองโบราณ ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1588-1679 ได้เคยกล่าวไว้ในผลงานปรัชญาการเมืองเลื่องชื่อเรื่อง “Leviathan” ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1651 ว่า เมื่อมนุษย์จำเป็นต้องอาศัยอยู่ร่วมกันในสังคมภายใต้กติกาแล้ว ก็จำเป็นจะต้องกำหนดตัวผู้นำมาทำหน้าที่ควบคุมดูแลให้สังคมหรือการอยู่ร่วมกันของมนุษย์ดำเนินไปได้ด้วยความเรียบร้อย เช่นที่กล่าวมาเราคงพอจะทราบบ้างแล้วว่าเหตุใดจึงเกิดมีระบบการปกครองขึ้น และโดยนัยที่มนุษย์จำต้องปกครองกันนั้น หากเกิดปัญหาขึ้นในระหว่างมนุษย์ด้วยกัน หรือการจะทำให้สังคมมีความเจริญก้าวหน้าขึ้นไป หลีกเลี่ยงมิได้เสียที่จะต้องเกี่ยวข้องกับการใช้อำนาจทางการเมือง อันมีความหมายและบริบทที่สะท้อนออกมาในเรื่องของการใช้อำนาจเพื่อการปกครองประชาชน การเมืองการปกครองซึ่งเป็นสภาพการณ์และผลที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์ จึงเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับชีวิตของมนุษย์อย่างมิอาจปฏิเสธได้ ซึ่งก็เป็นธรรมดาอยู่เองที่ผู้ใดก็ตาม จำเป็นต้องให้ความสนใจกับเรื่องการเมืองการปกครองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เนื่องจากสิ่งใดที่ออกมาจากสถาบันทางการเมือง ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายนิติบัญญัติที่ทำหน้าที่ในการตรากฎหมายต่าง ๆ เพื่อบังคับใช้ มาจากรัฐบาลในรูปของนโยบายสาธารณะ (Public Policies) โครงการพัฒนา (Developmental Program) และงานต่าง ๆ ที่ประกอบขึ้นหรือดำเนินไปโดยภาคราชการ รวมไปถึงการตัดสินคดีความหรือข้อพิพาทที่เกิดขึ้นระหว่างบุคคลต่อบุคคล และบุคคลกับรัฐ เหล่านี้ล้วนแต่เป็นเรื่องที่การเมืองส่งผลกระทบต่อทุกคนอย่างที่ไม่อาจมองข้ามไปได้

โดยบริบทดังกล่าวการศึกษาเรื่องการเมืองและการปกครองของประเทศ จึงเป็นสิ่งที่ถูกบรรจุอยู่ในแทบทุกสาขาวิชาในระดับอุดมศึกษาให้นักศึกษาได้ร่ำเรียน ทำความรู้ความเข้าใจในฐานะที่เป็นสมาชิกคนหนึ่งในสังคม และเป็นเรื่องภาคราชการทั้งหลายต่างรณรงค์ให้ความรู้แก่ประชาชนทั่วไป ภายใต้ความมุ่งประสงค์ที่จะหยั่งรากประชาธิปไตยในสังคมไทย และหากได้มองย้อนไปถึงแนวคิดของนักปรัชญาการเมืองโบราณเช่น อริสโตเติล (Aristotle) ปรัชญาเมธีชาวกรีกโบราณ ซึ่งได้รับยกย่องว่าเป็น “บิดาแห่งวิชารัฐศาสตร์” ผู้กล่าวไว้ว่า มนุษย์ตามธรรมชาติเป็นสัตว์การเมืองต้องอาศัยอยู่ร่วมกันเป็นกลุ่มหรือชุมชน อันแตกต่างไปจากสัตว์โลกอื่น ๆ ซึ่งใช้ชีวิตอยู่ด้วยสัญชาตญาณเป็นหลัก หากแต่มนุษย์ นอกจากจะอยู่ด้วยสัญชาตญาณแล้ว ยังมีเป้าหมายอยู่ร่วมกันอีกด้วย ดังนั้นการอยู่ร่วมกันของมนุษย์จึงมิใช่มีชีวิตอยู่ไปเพียงวันๆหนึ่งเท่านั้น หากแต่เป็นการอยู่ร่วมกันเพื่อจะให้มีชีวิตที่ดีขึ้นอีกด้วย เราก็จะมองเห็นภาพของการเมืองในแง่หนึ่งว่าการเมืองนั้นก็คือ การอยู่ร่วมกันของมนุษย์ในชุมชนหรือสังคมเพื่อให้มีความสงบสุข

อ้างอิง

1. Leftwich 2015, p. 68.
2. Hague & Harrop 2013, p. 1.
3. Hammarlund 1985, p. 8.
4. Brady 2017, p. 47.
5. Hawkesworth & Kogan 2013, p. 299.
6. Taylor 2012, p. 130.
7. Blanton & Kegley 2016, p. 199.
8. Kabashima & White III 1986
9. Buhler, C. F., ed. 1961 [1941]. . London: , Original Series No. 211 5 กันยายน 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
10. Lasswell 1963.
11. Easton 1981.
12. Lenin 1965.
13. Reichstag speech by Bismarck, January 29, 1886, in: Bismarck, The Collected Works. Friedrichsruher edition, vol. 13: Speeches. Edited by Wilhelm Schüßler, Berlin 1930, p. 177.
14. Crick 1972.
15. Leftwich 2004.
16. Eulau 1963, p. 3.

รายการอ้างอิง

• Atkinson, Sam (2013). The politics book. DK. pp. 1–5. ISBN . OCLC 868135821.
• (2002). "Inequality and Equality". ใน Ingold, Tim (บ.ก.). Companion Encyclopedia of Anthropology. Taylor & Francis. pp. 1042–1043. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 19 August 2020. สืบค้นเมื่อ 4 May 2020 – โดยทาง Google Books.
• Blanton, Shannon L.; Kegley, Charles W. (2016). World Politics: Trend and Transformation, 2016–2017. Cengage Learning. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2019. สืบค้นเมื่อ 26 February 2018.
• (1997). . แปลโดย Chicago: University of Chicago Press. ISBN .
• Brady, Linda P. (2017). The Politics of Negotiation: America's Dealings with Allies, Adversaries, and Friends. . p. 47. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2019. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
• Branch, Jordan (2011). "Mapping the Sovereign State: Technology, Authority, and Systemic Change". (ภาษาอังกฤษ). 65 (1): 1–36. doi:10.1017/S0020818310000299. ISSN 0020-8183. JSTOR 23016102. S2CID 144712038. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2021. สืบค้นเมื่อ 7 February 2021.
  • "How Maps Made the World". The Wilson Quarterly. Summer 2011. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 July 2022. สืบค้นเมื่อ 10 March 2022.
• Branch, Jordan Nathaniel (2011). Mapping the Sovereign State: Cartographic Technology, Political Authority, and Systemic Change (PhD thesis) (ภาษาอังกฤษ). University of California, Berkeley. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 January 2018. สืบค้นเมื่อ 5 March 2012.
• Carneiro, Robert L. (21 August 1970). "A Theory of the Origin of the State: Traditional theories of state origins are considered and rejected in favor of a new ecological hypothesis". Science (ภาษาอังกฤษ). 169 (3947): 733–738. doi:10.1126/science.169.3947.733. ISSN 0036-8075. PMID 17820299. S2CID 11536431. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2019. สืบค้นเมื่อ 30 April 2020.
• Craig, Edward, บ.ก. (2005). "Anarchism". The Shorter Routledge Encyclopedia of Philosophy. p. 14. ISBN . Anarchism is the view that a society without the state, or government, is both possible and desirable.
• Crick, Bernard (1972). In defence of politics. University of Chicago Press. ISBN . OCLC 575753.
• (1989). Democracy and its critics. New Haven: Yale University Press. ISBN .
• Dahl, Robert A. (2003). Modern political analysis. Prentice Hall. ISBN . OCLC 49611149.
• (2003) [1968]. The First Civilizations: The Archaeology of their Origins. New York: Phoenix Press. xiii. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 29 June 2014. สืบค้นเมื่อ 3 May 2020.
• (1957). An Economic Theory of Democracy (ภาษาอังกฤษ). New York: Harper Collins College. ISBN .
• Easton, David (1981). The political system: an inquiry into the state of political science (3rd ed.). University of Chicago Press. ISBN . OCLC 781301164.
• Gross, Leo (January 1948). "The Peace of Westphalia" (PDF). The American Journal of International Law. 42 (1): 20–41. doi:10.2307/2193560. JSTOR 2193560. S2CID 246010450. (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2020. สืบค้นเมื่อ 5 May 2020.
• Hague, Rod; Harrop, Martin (2013). Comparative Government and Politics: An Introduction. Macmillan International Higher Education. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2019. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
• Hague, Rod (2017). Political Science: A Comparative Introduction. Macmillan Education UK. pp. 200–214. ISBN . OCLC 970345358.
• Hammarlund, Bo (1985). Politik utan partier: studier i Sveriges politiska liv 1726–1727. Almqvist & Wiksell International. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2019. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
• Hawkesworth, Mary; Kogan, Maurice (2013). Encyclopedia of Government and Politics: 2-volume Set. London: Routledge. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2019. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
• Heywood, Andrew (2017). Political Ideologies: An Introduction (6th ed.). Basingstoke: Macmillan International Higher Education. ISBN . OCLC 988218349.
• Jones, Bill; Kavanagh, Dennis (2003). British Politics Today. Kavanagh, Dennis. (7th ed.). Manchester: Manchester University Press. ISBN . OCLC 52876930.
• Kabashima, Ikuo; White III, Lynn T., บ.ก. (1986). Political System and Change: A World Politics Reader. Princeton University Press. ISBN . JSTOR j.ctt7ztn7s.
• ; และคณะ (2003). "Individualism, Collectivism, and Authoritarianism in Seven Societies". . 34 (3): 304–322. doi:10.1177/0022022103034003005. S2CID 32361036.
• Kissinger, Henry (2014). World Order. Penguin. ISBN .
• Lasswell, Harold D. (1963) [1958]. Politics: who gets what, when how. : With postscript. World. OCLC 61585455.
• Leftwich, Adrian (2004). What is politics? : the activity and its study. Polity. ISBN . OCLC 1044115261.
• Leftwich, Adrian (2015). What is politics? : the activity and its study. Polity Press. ISBN . OCLC 911200604.
• Lenin, Vladimir I. (1965). Collected works. September 1903 – December 1904. OCLC 929381958.
• Lewis, Charlton T.; Short, Charles (1879). "pŏlītĭcus". A Latin Dictionary (ภาษาอังกฤษ). Clarendon Press. จากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2015. สืบค้นเมื่อ 19 February 2016 – โดยทาง Perseus Digital Library.
• Love, Nancy Sue (2006). Understanding Dogmas and Dreams (2nd ed.). Washington, District of Columbia: CQ Press. ISBN . OCLC 893684473.
• Morlino, Leonardo (2017). Political science. Sage Publications Inc. ISBN . OCLC 951226897.
• Morlino, Leonardo; Berg-Schlosser, Dirk; Badie, Bertrand (2017). Political science : a global perspective. London, England: SAGE. pp. 64–74. ISBN . OCLC 1124515503.
• Nelson, B.; Nelson, Brian R. (2006). The Making of the Modern State: A Theoretical Evolution (ภาษาอังกฤษ). Palgrave Macmillan. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 19 August 2020. สืบค้นเมื่อ 30 April 2020.
• Osiander, Andreas (2001). "Sovereignty, International Relations, and the Westphalian Myth". International Organization. 55 (2): 251–287. doi:10.1162/00208180151140577. S2CID 145407931.
• Petrik, Andreas (3 December 2010). . Journal of Social Science Education (ภาษาอังกฤษ): 4. doi:10.4119/jsse-541. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 June 2019.
• Pettitt, Robin T. (2014). Contemporary Party Politics. London: Macmillan International Higher Education. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2019. สืบค้นเมื่อ 28 February 2019 – โดยทาง Google Books.
• Roberts and Hogwood, European Politics Today, , 1997.
• Sznajd-Weron, Katarzyna; Sznajd, Józef (June 2005). "Who is left, who is right?". Physica A: Statistical Mechanics and Its Applications (ภาษาอังกฤษ). 351 (2–4): 593–604. Bibcode:2005PhyA..351..593S. doi:10.1016/j.physa.2004.12.038.
• Taylor, Steven L. (2012). 30-Second Politics: The 50 most thought-provoking ideas in politics, each explained in half a minute. Icon Books Limited. p. 130. ISBN . จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 July 2019. สืบค้นเมื่อ 25 February 2018.
• Tore, Bjorgo (2014). Terror from the Extreme Right. Hoboken: Taylor and Francis. ISBN . OCLC 871861016.
• van der Eijk, Cees (2018). "What Is Politics?". The Essence of Politics. Amsterdam: Amsterdam University Press. pp. 9–24. doi:10.2307/j.ctvf3w22g.4. JSTOR j.ctvf3w22g. S2CID 157611448. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 February 2021. สืบค้นเมื่อ 5 February 2021.
• Eulau, Heinz (1963). The Behavioral Persuation in Politics. New York: Random House. ISBN .

ดูเพิ่ม

• การเมืองไทย