สาธารณรัฐเซอร์เบีย (ค.ศ. 1992–2006)

สาธารณรัฐเซอร์เบีย (เซอร์เบีย: Република Србија / Republika Srbija) เป็นรัฐที่เป็นส่วนประกอบของสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวียระหว่าง พ.ศ. 2535 ถึง พ.ศ. 2546 และสหภาพแห่งรัฐเซอร์เบียและมอนเตเนโกรระหว่าง พ.ศ. 2546 ถึง พ.ศ. 2549 ด้วยการที่มอนเตเนโกรแยกตัวออกจากสหภาพกับเซอร์เบียในเดือนมิถุนายน 2549 ทั้งสองกลายเป็นรัฐอธิปไตยด้วยสิทธิของตนเองเป็นครั้งแรกในรอบเกือบ 88 ปี

สาธารณรัฐเซอร์เบีย Република Србија Republika Srbija
1992–2006
(1992—2004) (2004—2006) ธงชาติ (1992—2004) (2004—2006) ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: Хеј, Словени" (1992-2004) "Hej, Sloveni" เรา ชาวสลาฟ Bože Pravde (2004-2006) Боже правде "เทพเจ้าแห่งความยุติธรรม"
เขตการปกครองของเซอร์เบียและมอนเตเนโกร:   เซอร์เบีย   ในเซอร์เบีย   มอนเตเนโกร
สถานะ	รัฐองค์ประกอบของยูโกสลาเวีย
เมืองหลวง	เบลเกรด
ภาษาทั่วไป	ภาษาเซอร์เบีย-โครเอเชีย (1992-2006)
เดมะนิม	ชาวเซอร์เบีย
การปกครอง	1992–2000: รัฐพรรคการเมืองเดียว สาธารณรัฐระบบรัฐสภา 2000–2006: สาธารณรัฐระบบรัฐสภา
ประธานาธิบดี
• 1990–1997	สลอบอดัน มีลอเชวิช
• 1997–2002	มิลัน มิลูตีนอวิช
• 2002–2006	บอริส ตาดิช
นายกรัฐมนตรี
• 1992–1993 (คนแรก)
• 2004–2006 (สุดท้าย)	วอยีสลาฟ คอชตูนีตซา
สภานิติบัญญัติ
ยุคประวัติศาสตร์	สงครามยูโกสลาเวีย
• ประกาศใช้รัฐธรรมนูญ	28 กันยายาน 1990 1992
• สหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวียก่อตั้งขึ้น	27 เมษายน 1992
• มอนเตเนโกรประกาศเอกราช	3 มิถุนายน 2006
• การล่มสลายของสหภาพรัฐเซอร์เบียและมอนเตเนโกร	5 มิถุนายน 2006 2006
พื้นที่
88,361 ตารางกิโลเมตร (34,116 ตารางไมล์)
ประชากร
•	9313476
รหัส ISO 3166
ก่อนหน้า ถัดไป สาธารณรัฐสังคมนิยมเซอร์เบีย เซอร์เบีย

หลังจากสันนิบาตคอมมิวนิสต์แห่งยูโกสลาเวียล่มสลายในปี 1990 สาธารณรัฐสังคมนิยมเซอร์เบียซึ่งนำโดยพรรคสังคมนิยมของ สลอบอดัน มีลอเชวิช (เดิมคือคอมมิวนิสต์) ได้นำรัฐธรรมนูญฉบับใหม่มาใช้ โดยประกาศตัวเองว่าเป็นสาธารณรัฐที่มีส่วนประกอบของสถาบันประชาธิปไตยภายในยูโกสลาเวีย และคำคุณศัพท์ "สังคมนิยม" คือ หลุดจากชื่ออย่างเป็นทางการ เมื่อยูโกสลาเวียแยกตัวออก ในปี 1992 เซอร์เบียและมอนเตเนโกรได้จัดตั้งรัฐสหพันธรัฐขึ้นใหม่เรียกว่าสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย ซึ่งภายหลังปี 2003 รู้จักกันในชื่อเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

เซอร์เบียอ้างว่าไม่เกี่ยวข้องกับสงครามบอสเนียหรือโครเอเชีย อย่างไรก็ตาม หน่วยงานกบฏของเซิร์บทั้งสองต้องการรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเซอร์เบียโดยตรงของจังหวัดกรายินา และต่อมาคือสาธารณรัฐเซิร์บกรายินาพยายามที่จะกลายเป็น "ส่วนหนึ่งของอาณาเขตของรัฐที่เป็นปึกแผ่นของสาธารณรัฐเซอร์เบียโดย ราดอวาน การาจิช ผู้นำทางการเมืองของเรปูบลิกาเซิร์ปสกา ประกาศว่าเขาไม่ต้องการให้อยู่ในสหพันธ์ร่วมกับเซอร์เบียในยูโกสลาเวีย แต่ ควรรวมเข้ากับเซอร์เบียโดยตรง ในขณะที่เซอร์เบียยอมรับความปรารถนาของทั้งสองหน่วยงานที่จะอยู่ในสถานะร่วมกันกับเซอร์เบีย ทั้งสองหน่วยงานเลือกเส้นทางแห่งเอกราชของแต่ละบุคคล ดังนั้นรัฐบาลเซอร์เบียจึงไม่ยอมรับว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของเซอร์เบีย หรือภายในสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย

ภูมิหลัง

ด้วยการล่มสลายของสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย (SFRY) ในปี 1992 สองสาธารณรัฐที่เป็นส่วนประกอบที่เหลืออยู่ของเซอร์เบียและมอนเตเนโกรตกลงที่จะจัดตั้งรัฐยูโกสลาเวียใหม่ซึ่งละทิ้งลัทธิคอมมิวนิสต์อย่างเป็นทางการเพื่อสนับสนุนการจัดตั้งยูโกสลาเวียใหม่ตามระบอบประชาธิปไตย (แม้ว่าจะยังคงรักษาตราแผ่นดินคอมมิวนิสต์ไว้ก็ตาม) ตะโพกตัวใหม่นี้ ยูโกสลาเวียเป็นที่รู้จักกันในชื่อสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย (FRY) และสาธารณรัฐสังคมนิยมเซอร์เบียกลายเป็นที่รู้จักในชื่อสาธารณรัฐเซอร์เบียในปี 1990 หลังจากสันนิบาตคอมมิวนิสต์ยูโกสลาเวียล่มสลาย แม้ว่าอดีตนักการเมืองคอมมิวนิสต์จะใช้อิทธิพลในช่วงสิบปีแรกเป็นคำตัดสินพรรคสังคมนิยมเซอร์เบียที่สืบทอดมาจาก เซอร์เบียดูเหมือนจะเป็นสาธารณรัฐที่โดดเด่นในยูโกสลาเวียเนื่องจากขนาดดินแดนที่กว้างใหญ่และความแตกต่างของประชากรระหว่างสาธารณรัฐ อย่างไรก็ตาม ภายในทั้งสองหน่วยงานทำงานอย่างอิสระในขณะที่เกี่ยวกับการต่างประเทศโดยรัฐบาลกลางได้ประกอบด้วยมอนเตเนโกรและเซอร์เบีย

ประวัติศาสตร์

สลอบอดัน มีลอเชวิช ผู้นำคนแรกแห่งเซอร์เบีย

การเมืองของเซอร์เบียในยูโกสลาเวีย ยังคงสนับสนุนผลประโยชน์ของเซอร์เบียในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา และโครเอเชีย ซึ่งประชากรเซิร์บต้องการอยู่ในยูโกสลาเวีย ตั้งแต่ปี 1989 เซอร์เบียนำโดยสลอบอดัน มีลอเชวิช อดีตคอมมิวนิสต์ที่สัญญาว่าจะปกป้องและส่งเสริมผลประโยชน์ของชาวเซิร์บในยูโกสลาเวีย ในปี 1992 เขาและประธานาธิบดีมอนเตเนโกร ก่อตั้งสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย นักวิจารณ์หลายคนในเวทีระหว่างประเทศเห็นว่าเซอร์เบียเป็นหน่วยงานภายในที่โดดเด่นของยูโกสลาเวียซึ่งประธานาธิบดีมีลอเชวิชของเซอร์เบียดูเหมือนจะมีอิทธิพลต่อการเมืองของรัฐบาลกลางมากกว่าประธานาธิบดียูโกสลาเวีย (ประธานาธิบดีคนแรกของสหพันธ์สาธารณรัฐ ถูกบีบให้ลาออกเพราะต่อต้านมีลอเชวิช) . รัฐบาลมีลอเชวิชไม่ได้อ้างสิทธิ์ในดินแดนอย่างเป็นทางการในสาธารณรัฐมาซิโดเนีย คนอื่น ๆ อ้างว่ามีลอเชวิชเพียงสนับสนุนการตัดสินใจด้วยตนเองของชาวเซิร์บที่ประกาศตนเองซึ่งต้องการอยู่ในยูโกสลาเวีย

ระหว่างสงครามยูโกสลาเวียในโครเอเชียและบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา มีลอเชวิชสนับสนุนกลุ่มแบ่งแยกดินแดนชาวเซิร์บที่ต้องการแยกตัวออกจากรัฐที่สร้างขึ้นใหม่เหล่านี้ การสนับสนุนนี้ขยายไปถึงบุคคลที่มีความขัดแย้ง เช่น ผู้นำบอสเนียเซิร์บ ราดอวาน การาจิช และข้อกล่าวหาจากบุคคลระหว่างประเทศบางคนอ้างว่ามีลอเชวิชเป็นผู้รับผิดชอบฝ่ายเซิร์บในช่วงสงครามและอนุญาตให้เกิดความโหดร้ายในสงครามขึ้น

ในปี 1995 มีลอเชวิชเป็นตัวแทนของชาวเซิร์บบอสเนียระหว่างการลงนามใน มีลอเชวิชยังคงเป็นประธานาธิบดีเซอร์เบียจนถึงปี 1997 เมื่อเขาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดีเซอร์เบียและกลายเป็นประธานาธิบดียูโกสลาเวีย เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีเซอร์เบียต่อจากเขาเองในปีนั้น

วอยีสลาฟ คอชตูนีตซา นายกรัฐมนตรีของเซอร์เบียระหว่างปี 2004-2006

ตั้งแต่ปี 1996 ถึง 1997 ความไม่มั่นคงทางการเมืองอย่างรุนแรงได้ปะทุขึ้นในจังหวัดโคโซโวที่มีประชากรชาวแอลเบเนียในเซอร์เบีย สิ่งนี้ทำให้เกิดสงครามคอซอวอตั้งแต่ปี 1998 จนถึงปี 1999 ในช่วงสงครามโคโซโว เซอร์เบียและมอนเตเนโกรถูกทิ้งระเบิดโดยเครื่องบินของเนโทซึ่งรวมถึงเมืองหลวงของเซอร์เบียและรัฐบาลกลางอย่างเบลเกรด หลังจากนั้นเบลเกรดตกลงที่จะละทิ้งการควบคุมของจังหวัดคอซอวอไปเป็นอาณัติปกครองตนเองของสหประชาชาติ เมื่อวันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2542 สภาแห่งสหพันธรัฐยูโกสลาเวียได้ผ่าน "การตัดสินใจในการภาคยานุวัติของยูโกสลาเวีย ไปยังรัฐสหภาพรัสเซียและเบลารุส" ผู้สืบทอดทางกฎหมายของการตัดสินใจนั้นคือสาธารณรัฐเซอร์เบีย

สงครามยูโกสลาเวียส่งผลให้เศรษฐกิจในเซอร์เบียล้มเหลวเนื่องจากการคว่ำบาตรไฮเปอร์อินฟลาตันและความโกรธต่อตำแหน่งประธานาธิบดีของสหพันธรัฐ สงครามและผลที่ตามมาของพวกเขาทำให้เห็นการเพิ่มขึ้นของกลุ่มชาตินิยมเซอร์เบีย เช่นพรรคเซอร์เบียหัวรุนแรงที่นำโดย ซึ่งในวาทศิลป์ของเขาได้ส่งเสริมแนวคิดของชาวเซิร์บที่จะดำรงชีวิตในสถานะเดียวต่อไป เชเชลจ์เข้าร่วมในการรณรงค์ต่อต้านชาวเซอร์เบียและชาวบอสเนียในช่วงสงครามยูโกสลาเวีย เชเชลจ์ ถูกจับกุมสองครั้งในปี 1994 และ 1995 โดยรัฐบาลยูโกสลาเวีย แต่ในที่สุดก็ได้เป็นรองประธานาธิบดีของเซอร์เบียระหว่างปี 1998 ถึง 2000 ในปี 2000 พลเมืองเซอร์เบียประท้วงต่อต้านการเลือกตั้งเมื่อ มีลอเชวิช ที่จะไม่ลงจากตำแหน่งประธานาธิบดียูโกสลาเวียหลังการเลือกตั้งโดยกล่าวหาว่าเป็นผู้มีสิทธิเลือกตั้งมีการฉ้อฉลอยู่ มีลอเชวิช ถูกขับไล่เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 2000 และลาออกอย่างเป็นทางการในวันรุ่งขึ้น ต่อมาเขาถูกจับกุมในปี 2001 โดยเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลกลางในข้อหาคอร์รัปชันขณะอยู่ในอำนาจ แต่ไม่นานก็ถูกย้ายไปกรุงเฮกเพื่อเผชิญกับข้อหาอาชญากรสงคราม

หลังจากการล้มล้างรัฐบาลแล้ว วอยีสลาฟ คอชตูนีตซา กลายเป็นประธานาธิบดีของยูโกสลาเวีย ในปี พ.ศ. 2545 ประธานาธิบดีมีลูตินอวิชของเซอร์เบีย ซึ่งเป็นพันธมิตรของมีลอเชวิชลาออก ทำให้การเป็นผู้นำทางการเมืองของพรรคสังคมนิยมแห่งเซอร์เบียรูปแบบหนึ่งสิ้นสุดลงเป็นเวลาสิบสองปีเหนือสาธารณรัฐ บอริส ทาดิช จากพรรคประชาธิปไตยเข้ามาแทนที่มีลูตินอวิช

สมาพันธรัฐ

ในปี 2003 หลังจากการก่อตั้งสมาพันธรัฐใหม่ เซอร์เบียได้กลายเป็นหนึ่งในรัฐที่เป็นส่วนประกอบภายในนั้นพร้อมกับมอนเตเนโกร สมาพันธรัฐเกิดขึ้นเมื่อลัทธิชาตินิยมมอนเตเนโกรเติบโตขึ้น มอนเตเนโกรใช้เงินสกุลภายนอกมาเป็นเวลาหลายปี โดยเริ่มจากสกุลเงินมาร์กเยอรมัน และตั้งแต่ปี 2002 ก็กลายเป็นสกุลเงินยูโร อย่างไรก็ตาม เซอร์เบียยังคงใช้ยูโกสลาเวียดีนาร์และธนาคารแห่งชาติของยูโกสลาเวียต่อไป สิ่งที่แนบมากับเซอร์เบียต่อสมาพันธ์จะเป็นความอยู่ใต้บังคับบัญชาครั้งสุดท้ายจนกระทั่งมีการประกาศเอกราชในปี 2006 หลังจากมอนเตเนโกรประกาศเอกราชจากสมาพันธ์ภายหลังการลงประชามติเกี่ยวกับเอกราชก่อนหน้านั้นไม่นาน

ระหว่างปี 2003 ถึง 2006 เซอร์เบียต้องเผชิญกับความขัดแย้งทางการเมืองภายในเกี่ยวกับทิศทางของสาธารณรัฐ นักการเมืองชาวเซอร์เบียถูกแบ่งแยกจากการตัดสินใจสร้างสหภาพรัฐแบบหลวมๆ ในตอนแรก ซอรัน จีนจิช ซึ่งถูกมองว่าเป็นผู้สนับสนุนหลักของสหภาพรัฐถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยอดีตประธานาธิบดียูโกสลาเวีย วอยีสลาฟ คอชตูนีตซา ความโกรธแค้นที่มีต่อตำแหน่งของจินด์ยิชส่งผลให้มีการลอบสังหารอย่างกะทันหันในเดือนมีนาคม 2003 ซึ่งทำให้ต้องประกาศภาวะฉุกเฉิน ในปี 2004 กลุ่มผู้ชุมนุมทางการเมืองที่ฝักใฝ่สหภาพยุโรปรวมตัวกันต่อต้านขบวนการชาตินิยมที่ต่อต้านการเข้าสู่สหภาพยุโรปของเซอร์เบีย จนกว่าสหภาพยุโรปจะยอมรับอำนาจอธิปไตยของคอซอวอในเซอร์เบีย

เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 2006 เซอร์เบียเผชิญกับผลกระทบของการลงประชามติเกี่ยวกับความเป็นอิสระจากสหภาพรัฐโดยมอนเตเนโกร ชาวเซอร์เบียส่วนใหญ่ต้องการให้มอนเตเนโกรอยู่ในสถานะสหภาพเนื่องจากความสัมพันธ์ใกล้ชิดก่อนหน้านี้ซึ่งทั้งสองประเทศมีและมอนเตเนโกรถือว่าในเซอร์เบียเหมือนกับชาวเซอร์เบียในด้านวัฒนธรรมและเชื้อชาติ แม้จะมีการรณรงค์ต่อสู้อย่างหนักโดยกลุ่มผู้สนับสนุนสหภาพแรงงาน แต่กลุ่มผู้สนับสนุนเอกราชก็ชนะการลงประชามติเป็นเอกราชโดยมีสหภาพยุโรปเรียกร้องมากกว่า 55% มอนเตเนโกรได้ประกาศเอกราชเมื่อวันเสาร์ที่ 3 มิถุนายน

เมื่อมอนเตเนโกรได้รับเอกราช เซอร์เบียได้ประกาศตนเป็นผู้สืบทอดทางกฎหมายและการเมืองของเซอร์เบียและมอนเตเนโกร เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1918 และรัฐบาลและรัฐสภาของเซอร์เบียเองจะประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในไม่ช้า และสิ่งนี้ยังยุติสหภาพที่มีอายุเกือบ 88 ปีระหว่างมอนเตเนโกรและเซอร์เบีย

วิกฤติการณ์ทางการเมือง

แม้ว่าเซอร์เบียจะจัดการ (อย่างน้อยก็ในนาม) เพื่ออยู่ห่างจากสงครามยูโกสลาเวียจนถึงปี 1998 เมื่อสงครามคอซอวอปะทุขึ้น แต่ในทศวรรษที่ 1990 ก็เกิดวิกฤตเศรษฐกิจและภาวะเงินเฟ้อรุนแรง สงครามยูโกสลาเวีย วิกฤตผู้ลี้ภัย และการปกครองแบบเผด็จการของ สลอบอดัน มีลอเชวิช หลังจากฝ่ายค้านขึ้นสู่อำนาจในปี 2000 เซอร์เบีย (ประชาคมโลกมองต่างจากมอนเตเนโกรที่ผู้นำกลายเป็นด่านหน้าของตะวันตกตั้งแต่ปี 1998) เริ่มเปลี่ยนผ่านในการปรองดองกับชาติตะวันตก 10 ปีนอกจากประเทศอื่น ๆ ในยุโรปตะวันออกเกือบทั้งหมด ผลจากการเปลี่ยนแปลงนี้ยูโกสลาเวียเริ่มที่จะรวมตัวเองกลับคืนสู่สากลอย่างช้าๆ หลังจากช่วงเวลาแห่งความโดดเดี่ยวอันเกิดจากการคว่ำบาตรที่ค่อยๆ ผ่อนคลายลง

เศรษฐกิจ

การลงโทษ

ตลอดช่วงทศวรรษที่ 1990 และต้นทศวรรษที่ 2000 มีการคว่ำบาตรต่อเซอร์เบีย การคว่ำบาตรต่อยูโกสลาเวียได้สิ้นสุดหลังจากการโค่นล้มมีลอเชวิช และได้ยกเลิกการคว่ำบาตรเมื่อวันที่ 19 มกราคม 2001

อ้างอิง

1. . web.archive.org. 2006-09-08. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-09-08. สืบค้นเมื่อ 2023-05-03.
2. "Montenegro declares independence" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2006-06-04. สืบค้นเมื่อ 2023-07-12.
3. "Serbia ends union with Montenegro". The Irish Times (ภาษาอังกฤษ).
4. https://www.icty.org/x/cases/martic/tjug/en/070612.pdf
5. Bonner, Raymond (1995-11-24). "IN REVERSAL, SERBS OF BOSNIA ACCEPT PEACE AGREEMENT". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2023-05-27.
6. Bonner, Raymond (1995-11-24). "IN REVERSAL, SERBS OF BOSNIA ACCEPT PEACE AGREEMENT". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2023-07-12.
7. Boyle, Michael J. (2014-04-15). Violence After War: Explaining Instability in Post-Conflict States (ภาษาอังกฤษ). JHU Press. ISBN .
8. Quackenbush, Stephen L. (2014-08-12). International Conflict (ภาษาอังกฤษ). SAGE. ISBN .
9. Boško Nicović (4 ตุลาคม 2010). (ภาษาเซอร์เบีย). B92. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 สิงหาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2014.
10. "Arrest and Transfer". .
11. Danas – Zoran Đinđić murdered, state of emergency in Serbia 2010-11-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, March 13, 2003
12. Lozancic, Dragan (2 July 2008). "Kosovo: Adjusting to a "New Reality"". .
13. & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p1372 ISBN 
14. Montenegro declares independence BBC News, 4 June 2006
15. srbija.gov.rs (31 May 2006). "Serbia inherits state and legal continuity of Serbia-Montenegro". www.srbija.gov.rs (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-03-04.
16. srbija.gov.rs (31 May 2006). "New constitution to be adopted with consensus of all parliamentary parties". www.srbija.gov.rs (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-03-04.
17. Jovanovic & Sukovic 2001.

บรรณานุกรม

• , บ.ก. (2005). Histoire du peuple serbe [History of the Serbian People] (ภาษาฝรั่งเศส). Lausanne: L’Age d’Homme. ISBN .
• Jovanovic, Predrag; Sukovic, Danilo (2001). . Transparentnost. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-12-27. สืบค้นเมื่อ 2023-07-12.
• Miller, Nicholas (2005). "Serbia and Montenegro". Eastern Europe: An Introduction to the People, Lands, and Culture. Vol. 3. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. pp. 529–581. ISBN .
• The Mandala Projects (2012). . The Mandala Projects. 391. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-12. สืบค้นเมื่อ 2016-06-18.

ดูเพิ่ม

• สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย
• สาธารณรัฐสังคมนิยมเซอร์เบีย

• จังหวัดปกครองตนเองสังคมนิยมวอยวอดีนา

• จังหวัดปกครองตนเองสังคมนิยมคอซอวอ