สมเด็จพระเจ้าเปโดรที่ 2 แห่งโปรตุเกส

พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro II) (26 เมษายน ค.ศ. 1648 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706) ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ (ค.ศ. 1668–1683) และเป็นพระมหากษัตริย์โปรตุเกสและอัลการ์วึช (ค.ศ. 1683 – 1706) มีพระราชสมัญญานามว่า "พระผู้ทรงสันติ" (o Pacífico หรือ the Pacific)

พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึช
ครองราชย์	6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1683 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706
ก่อนหน้า	พระเจ้าอาฟงซูที่ 6
ถัดไป
ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งโปรตุเกส
ครองราชย์	27 มกราคม ค.ศ. 1668 – 12 กันยายน ค.ศ. 1683
พระมหากษัตริย์	พระเจ้าอาฟงซูที่ 6
พระราชสมภพ	26 เมษายน ค.ศ. 1648 ณ ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส
สวรรคต	9 ธันวาคม ค.ศ. 1706 ณ ประเทศโปรตุเกส (พระชนมายุ 58 พรรษา)
คู่อภิเษก	เจ้าหญิงมารี ฟรานซัวส์แห่งเนมัวส์
พระราชบุตร	เจ้าหญิงฟรานซิสกา ซาเวียราแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงเทเรซา มารีอาแห่งโปรตุเกส
ราชวงศ์
พระราชบิดา	พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส
พระราชมารดา
ลายพระอภิไธย

ช่วงต้นพระชนมชีพ

เจ้าชายเปดรูเป็นพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกสและและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็น หลังจากการสวรรคตของพระราชบิดา พระราชมารดาของพระองค์ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในรัชสมัยของพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่คือ พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส พระเชษฐาของเจ้าชายเปดรู ซึ่งทรงเป็นอัมพาตและมีจิตใจไม่มั่นคง ในปี ค.ศ. 1662 พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 ทรงแทนที่พระราชมารดาและทรงเข้าควบคุมราชอาณาจักร ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1668 เป็นเวลาสั้นๆก่อนที่สเปนจะรับรองการฟื้นฟูเอกราชของโปรตุเกส เจ้าชายเปดรูทรงขึ้นครองตำแหน่งทางการเมืองเหนือพระเชษฐาและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ โดยการช่วยเหลือจากสมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกา พระมเหสีในพระเชษฐาซึ่งทรงมีความขัดแย้งกับพระสวามี พระนางมาเรียทรงลักลอบมีความสัมพันธ์กับเจ้าชายเปดรู พระอนุชาในพระสวามี เจ้าชายเปดรูทรงเนรเทศพระเชษฐาไปยังอะโซร์สและหลังจากนั้นทรงถูกนำมายังที่ซึ่งเสด็จสวรรคตที่นั่นในปี ค.ศ. 1683 ครั้นแล้วเจ้าชายเปดรูจึงได้สืบราชบัลลังก์เป็น พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส ในช่วงนี้มีการค้นพบเหมืองทองคำในของโปรตุเกส ทำให้พระราชทรัพย์ของพระเจ้าเปดรูขยายเพิ่มมากขึ้นทำให้มีพระราชอำนาจสามารถยุบสภาในปี ค.ศ. 1697 และทรงปกครองโดยไม่ต้องใช้รายได้ส่วนที่เหลือตลอดรัชกาล

พระเจ้าเปดรูที่ 2 มีพระวรกายสูงโปร่ง, ได้สัดส่วน ด้วยพระเกศาสีดำและพระเนตรสีดำ

พระมหากษัตริย์

พระเจ้าเปดรูทรงเริ่มต้นการสนับสนุนฝรั่งเศสและสเปนในสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน (ต.ศ. 1701–1714) แต่ในวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1703 โปรตุเกสและบริเตนใหญ่ได้ลงนามในสนธิสัญญาที่มีชื่อเสียงคือ ข้อตกลงทางการค้านี้ได้รับสิทธิประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ร่วมกันสำหรับไวน์ของโปรตุเกสกับผ้าของอังกฤษ และหลังจากนั้นทำให้สหราชอาณาจักรมีอิทธิพลอย่างมากในเศรษฐกิจโปรตุเกส สิ่งนี้ตามมาด้วยในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1703 โดยมีสนธิสัญญาทางทหารระหว่างโปรตุเกส, ออสเตรียและบริเตนใหญ่ในการเข้ารุกรานสเปน กองทัพโปรตุเกสและพันธมิตรภายใต้การบัญชาการของได้เข้ายึดกรุงมาดริดในระหว่างสงครามซึ่งในที่สุดฝ่ายพันธมิตรได้พ่ายแพ้ใน

อภิเษกสมรส

พระเจ้าเปดรูที่ 2 ไม่เพียงแต่ทรงสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเชษฐาเท่านั้น แต่ยังทรงอภิเษกสมรสกับพระมเหสีในพระเชษฐาด้วยคือ สมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกา (1646–1683) ทั้งสองพระองค์มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ (1669–1690) เจ้าหญิงแห่งเบย์ราและทรงเป็นองค์รัชทายาทโดยสันนิษฐาน เจ้าหญิงทรงถูกเรียกขานว่า "ผู้เคยหมั้น" (a Sempre-Noiva; the ever-engaged) เนื่องมาจากแผนการจัดการอภิเษกสมรสให้เจ้าหญิงหลายครั้งไม่เคยประสบความสำเร็จ สมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกาไม่ทรงสามารถมีพระประสูติกาลทายาทได้มากอีกต่อไป พระนางสิ้นพระชนม์ในปลายปี ค.ศ. 1683 หลังจากมีพระประสูติกาลเจ้าหญิงอิซาเบลไปแล้ว 14 ปี เนื่องจากเจ้าหญิงมีพระวรกายอ่อนแอและประชวรบ่อย พระเจ้าเปดรูจึงตัดสินพระทัยอภิเษกสมรสอีกครั้ง

ว่าที่พระมเหสีคือ (1666–1699) พระราชธิดาใน ซึ่งพระเชษฐภคินีของเจ้าหญิงคือ เป็นพระมเหสีพระองค์ที่ 3 ในจักรพรรดิเลโอโปลด์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์และออสเตรีย และพระขนิษฐาของเจ้าหญิงคือ เจ้าหญิงมาเรีย อันนาแห่งเนาบูร์ก เป็นพระมเหสีในพระเจ้าการ์โลสที่ 2 แห่งสเปน

การอภิเษกสมรสครั้งนี้สรุปลงด้วย ทั้งสองพระองค์มีพระโอรสธิดารวมกัน 8 พระองค์ รวมทั้งองค์รัชทายาทพระองค์ใหม่คือ เจ้าชายฌูเอา ซึ่งต่อมาจะทรงสืบราชบัลลังก์หลังจากการเสด็จสวรรคตพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1706 ในฐานะ

พระราชโอรส-ธิดา

พระราชธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย ฟรานซิสกาแห่งซาวอย

พระรูป	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ
		6 มกราคม ค.ศ. 1669	21 ตุลาคม ค.ศ. 1690	ไม่ทรงอภิเษกสมรส

พระราชโอรสธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก

พระรูป	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ
		30 สิงหาคม ค.ศ. 1688	17 กันยายน ค.ศ. 1688	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
		22 ตุลาคม ค.ศ. 1689	31 กรกฎาคม ค.ศ. 1750	อภิเษกสมรส วันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1708 กับ มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส เจ้าชายคาร์ลอสแห่งโปรตุเกส พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส เจ้าชายอเล็กซานเดรแห่งโปรตุเกส ทรงมีโอรสธิดานอกสมรส 4 พระองค์ ได้แก่
		25 พฤษภาคม ค.ศ. 1691	21 กรกฎาคม ค.ศ. 1742	ไม่ทรงอภิเษกสมรส ทรงมีบุตรนอกสมรส
		15 มีนาคม ค.ศ. 1695	20 ตุลาคม ค.ศ. 1757	ไม่ทรงอภิเษกสมรส
	เจ้าหญิงฟรานซิสกา ซาเวียราแห่งโปรตุเกส	ค.ศ. 1694	ค.ศ. 1694	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
	เจ้าหญิงเทเรซา มารีอาแห่งโปรตุเกส	24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1696	16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1704	สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
		3 สิงหาคม ค.ศ. 1697	3 สิงหาคม ค.ศ. 1766	ไม่ทรงอภิเษกสมรส
		30 มกราคม ค.ศ. 1699	15 กรกฎาคม ค.ศ. 1736	ไม่ทรงอภิเษกสมรส

บุตรที่ประสูติแต่

• บุตรนอกสมรส

รูป	ชื่อ	เกิด	เสียชีวิต	หมายเหตุ
		9 มกราคม ค.ศ. 1679	23 ธันวาคม ค.ศ. 1732	ได้เป็นดัชเชสแห่งจากการสมรสกับ จากนั้นหลังจากสามีเสียชีวิตได้สมรสกับน้องชายของสามีคือ

บุตรที่ประสูติแต่

• บุตรนอกสมรส

รูป	ชื่อ	เกิด	เสียชีวิต	หมายเหตุ
		15 ตุลาคม ค.ศ. 1699	13 มกราคม ค.ศ. 1724

บุตรที่ประสูติแต่

• บุตรนอกสมรส

รูป	ชื่อ	เกิด	เสียชีวิต	หมายเหตุ
		6 พฤษภาคม ค.ศ. 1703	3 มิถุนายน ค.ศ. 1756

พระราชตระกูล

													16.
										8.
													17. อิซาเบล เดอ แลนคัสเตอร์
							4.
													18.
										9.
													19.
				2. พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส
													20.
										10.
													21. มาเรีย แองเจลา เดอ อารากอน ยี กุสแมน
							5.
													22.
										11. มาเรีย แตเรส-กีโรน
													23. เลโอนอร์ อนา เดอ กุสแมน ยี อารากอน
	1. พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส
													24. ฮวน คาร์ลอส เปเรส เดอ กุสแมน เคานท์ที่ 9 แห่งไนเบีย
										12.
													25. เลโอนอร์ แมนริเคว เดอ ซูนิกา โซโตมายอร์
							6.
													26.
										13. อนา เดอ ซิลวา ยี เมนโดซา
													27.
				3.
													28. ฟรานซิสโก โกเมซ เดอ ซัลโดวัล มาควิสที่ 4 แห่งเดเนีย
										14.
													29. อิซาเบล เดอ บอร์ยา
							7. ฮวนนา ลอเรนซา โกเมซ เดอ ซัลโดวัล ยี ลา เซอดา
										30.
										15. คาทาลีนา เดอ ลา เซอดา
													31. ฮวนนา เดอ โบรอนฮา

อ้างอิง

1. Linda Frey Marsha The Treaties of the War of the Spanish Succession Page 335 1995 "Pedro III of Portugal (1648 1706 r. 1683-1706), the third son of João IV, who founded the Braganza ruling dynasty and secured the independence of Portugal from Spain. Pedro was a ruler who loved hunting — both women and animals — and excelled as a horseback rider.
2. Sousa 1741, Vol VII, p. 664.

• Sousa, António Caetano de. História genealógica da Casa Real portuguesa (ภาษาโปรตุเกส). Vol. VII. Lisbon: Silviana.

ก่อนหน้า		พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส		ถัดไป
พระเจ้าอาฟงซูที่ 6		พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและแอลการ์ฟ (6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1683 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706)