สงครามฝิ่นครั้งที่สอง

สงครามฝิ่นครั้งที่สอง (จีน: 第二次鴉片戰爭; พินอิน: Dì'èrcì Yāpiàn Zhànzhēng, ตี้เอ้อร์ชื่ออาเพี่ยนจ้านเจิง), ยังเป็นที่รู้จักกันคือ สงครามอังกฤษ-จีนครั้งที่สอง, สงครามจีนครั้งที่สอง, สงครามแอร์โรว, หรือ การเดินทางเข้าสู่จีนของอังกฤษ-ฝรั่งเศส,^[] เป็นซึ่งกินเวลา ตั้งแต่ ค.ศ. 1856 ถึง ค.ศ. 1860, ซึ่งจักรวรรดิบริติชและจักรวรรดิฝรั่งเศสร่วมมือกันทำสงครามกับราชวงศ์ชิงของจีน

สงครามฝิ่นครั้งที่สอง
ส่วนหนึ่งของ สงครามฝิ่น
ภาพวาดสะพานปาลิเกียว ช่วงเวลาเย็นของที่ถูกวาดโดย
วันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 1856 – 24 ตุลาคม ค.ศ. 1860 (4 ปี, 2 สัปดาห์, 2 วัน) สถานที่ จักรวรรดิจีน ผล ฝรั่งเศส-อังกฤษได้รับชัยชนะ อนุสัญญาปักกิ่ง ดินแดน เปลี่ยนแปลง และยกให้แก่สหราชอาณาจักรซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ ฮ่องกง แก่จักรวรรดิรัสเซีย
คู่สงคราม
สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส สหรัฐ	ราชวงศ์ชิง
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
	จักรพรรดิเสียนเฟิง กงชินหวัง
กำลัง
บริติช: 13,127 นาย ฝรั่งเศส: 7,000 นาย	7400 นาย^[] (แปดกองธงและ)
ความสูญเสีย
2900 นายรวมทั้ง  สหราชอาณาจักร เสียชีวิต 134 นาย, บาดเจ็บ 642 นาย เรือปืนถูกจม 3 ลำ เรือปืนถูกสกัดกั้น 3 ลำ เรือบดถูกทำลาย 1 ลำ เรือปืนได้รับความเสียหาย 1 ลำ^[] ฝรั่งเศส เสียชีวิต 25+ นาย, บาดเจ็บ 146+ นาย^[]  สหรัฐ เสียชีวิต 11 นาย, บาดเจ็บ 23 นาย เรือสลุปได้รับความเสียหาย 2 ลำ เรือบดได้รับความเสียหาย 1 ลำ^[]	ราชวงศ์ชิง เสียชีวิตและบาดเจ็บ 2,100–2,801 นาย ถูกจับกุม 2,100 นาย ป้อม 10+ แห่ง ถูกยึด ปืน 736 กระบอกและชิ้นส่วนปืนใหญ่ถูกยึด เรือสำเภาสงคราม 99–109+ ลำ ถูกยึดหรือถูกทำลาย^[]
^1 สหรัฐได้วางตัวเป็นกลางอย่างเป็นทางการ แต่ภายหลังได้ให้ความช่วยเหลือแก่อังกฤษในยุทธการที่ป้อมแบริเออร์ (ค.ศ. 1856)และยุทธการที่ป้อมต้ากู๋ (ค.ศ. 1859).

เป็นความขัดแย้งครั้งใหญ่ครั้งที่สองในสงครามฝิ่น ซึ่งต่อสู้รบเพื่อสิทธิ์ในการนำเข้าฝิ่นสู่จีน และส่งผลทำให้ราชวงศ์ชิงพ่ายแพ้เป็นครั้งที่สอง และการบีบบังคับให้การค้าฝิ่นถูกกฏหมาย ทำให้เหล่าข้าราชการจีนหลายคนเชื่อว่าความขัดแย้งกับมหาอำนาจตะวันตกไม่ใช่เป็นการทำสงครามแบบโบราณอีกต่อไป แต่เป็นส่วนหนึ่งของวิกฤตชาติที่กำลังใกล้เข้ามา

ใน ค.ศ. 1860 กองกำลังทหารอังกฤษและฝรั่งเศสเข้าประชิดใกล้กับกรุงปักกิ่งและเข้าต่อสู้รบเพื่อบุกเข้าไปในเมือง การเจรจาสันติภาพได้ยุติลงอย่างรวดเร็ว และข้าหลวงใหญ่แห่งอังกฤษประจำจีนได้สั่งให้กองทหารต่างชาติบุกเข้าปล้นสะดมและทำลายพระราชวังฤดูร้อน ซึ่งเป็นพระราชวังและสวนหลวงที่พระจักรพรรดิต้าชิงใช้เป็นสถานที่บริหารราชการแผ่นดิน

ในระหว่างและหลังสงครามฝิ่นครั้งที่สอง รัฐบาลชิงถูกบีบบังคับให้ลงนามสนธิสัญญากับรัสเซีย เช่น และอนุสัญญาปักกิ่ง ส่งผลทำให้จีนต้องยกดินแดนที่มีพื้นที่ประมาณมากกว่า 1.5 ล้านตารางกิโลเมตรให้แก่รัสเซียในทางตะวันออกเฉียงเหนือและทางตะวันตกเฉียงเหนือ เมื่อสงครามสิ้นสุดลง รัฐบาลชิงสามารถพุ่งความสนใจไปที่การปราบกบฎไท่ผิงและรักษาการปกครองของตนเองเอาไว้ได้ นอกเหนือสื่งอื่นใด อนุสัญญาปักกิ่งต้องยกคาบสมุทรเกาลูนให้กับอังกฤษซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของฮ่องกง

ชื่อ

คำว่า "ครั้งที่สอง"และ"สงครามแอร์โรว์" ต่างก็ถูกใช้ในวรรณกรรม สงครามฝิ่นครั้งที่สองหมายถึงหนึ่งในเป้าหมายทางยุทธศาสตร์ของอังกฤษ เพื่อทำให้การค้าฝิ่นถูกกฏหมาย ความพ่ายแพ้ของจีนยังเป็นการเปิดประเทศจีนทั้งหมดให้กับพ่อค้าอังกฤษและยกเว้นการเก็บภาษีนำเข้าต่างประเทศจากทางผ่านภายในประเทศ คำว่า "สงครามแอร์โรว์" หมายถึง ชื่อของเรือซึ่งเป็นตัวจุดชนวนของความขัดแย้งนี้

อ้างอิง

1. Frontier and Overseas Expeditions from India. Volume 6. Calcutta: Superintendent Government Printing. 1911. p. 446.
2. Wolseley, G. J. (1862). Narrative of the War with China in 1860. London: Longman, Green, Longman, and Roberts. p. 1.
3. https://www.thoughtco.com/the-first-and-second-opium-wars-195276 ^[]
4. Magoc, Chris J.; Bernstein, David (2016). Imperialism and Expansionism in American History. Volume 1. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. p. 295. ISBN .
5. Michel Vié, Histoire du Japon des origines a Meiji, PUF, p. 99. ISBN .
6. Bickley, Gillian (2018-04-19). "Young American's first-hand account of second opium war". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-01-03.
7. He, Tao. "British Imperialism in China | Guided History". (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-01-03.