รีตา เลวี-มอนตัลชีนี

รีตา เลวี-มอนตัลชีนี (อิตาลี: Rita Levi-Montalcini; 22 เมษายน ค.ศ. 1909 – 30 ธันวาคม ค.ศ. 2012) เป็นนักประสาทชีววิทยาชาวอิตาลี เธอได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ ร่วมกับสแตนลีย์ โคเฮน ในปี ค.ศ. 1986 สำหรับการค้นพบโกรทแฟคเตอร์ นอกจากนี้ เลวี-มอนตัลชีนี ยังเป็นบุคคลที่ได้รับรางวัลโนเบลคนแรกที่มีอายุยืนกว่าหนึ่งร้อยปี

รีตา เลวี-มอนตัลชีนี
รีตา เลวี-มอนตัลชีนี เมื่อปี ค.ศ. 2009
เกิด	22 เมษายน ค.ศ. 1909(1909-04-22) ตูริน อิตาลี
เสียชีวิต	30 ธันวาคม ค.ศ. 2012(2012-12-30) (103 ปี) โรม อิตาลี
สัญชาติ	อิตาลี
มีชื่อเสียงจาก	การค้นพบ
รางวัล	รางวัลลุยซา กรอส ฮอร์วิตซ์ (ค.ศ. 1983) (ค.ศ. 1986) รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ (ค.ศ. 1986) เหรียญวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐ (ค.ศ. 1987) ภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน (ค.ศ. 1995)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	ประสาทชีววิทยา

ประวัติ

รีตา เลวี-มอนตัลชีนี เกิดเมื่อปี ค.ศ. 1909 ที่เมืองตูริน เป็นบุตรคนสุดท้องจากจำนวนพี่น้องทั้งหมดสี่คนของครอบครัวชาวยิวเซฟาร์ดีที่มีฐานะ บิดาเป็นวิศวกรไฟฟ้าและนักคณิตศาสตร์ ส่วนมารดาเป็นจิตรกร เธอมีพี่น้องฝาแฝดชื่อเปาลา เมื่อเป็นวัยรุ่น เลวี-มอนตัลชีนีอยากเป็นนักเขียน เพราะชื่นชอบผลงานของเซลมา ลอเกร์เลิฟ แต่ต่อมาเปลี่ยนใจไปเรียนแพทย์ที่มหาวิทยาลัยตูริน เมื่อเรียนจบ เธอทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์ แต่ถูกบีบให้ออกจากงานเมื่อมุสโสลินีขึ้นปกครองประเทศ และมีนโยบายกีดกันชาวยิว

ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เลวี-มอนตัลชีนีทำการทดลองที่บ้าน และศึกษาการเจริญของเส้นใยประสาทจากเอ็มบริโอของไก่ ต่อมาเมื่อนาซีเยอรมนียึดครองอิตาลี ครอบครัวของเธอก็ย้ายไปอยู่ที่ฟลอเรนซ์ และย้ายกลับไปตูรินเมื่อสงครามสิ้นสุด ในปี ค.ศ. 1946 เลวี-มอนตัลชีนีตอบรับคำเชิญจากมหาวิทยาลัยวอชิงตัน เซนต์หลุยส์ และทำงานเป็นรองศาสตราจารย์ที่นั่น ในปี ค.ศ. 1952 เธอค้นพบโกรทแฟคเตอร์ ซึ่งเป็นโปรตีนที่มีส่วนสำคัญต่อการเจริญของเซลล์ประสาท เธอได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ในเวลาต่อมา และได้เป็นผู้อำนวยการศูนย์วิจัยด้านประสาทชีววิทยาที่กรุงโรม ในปี ค.ศ. 1986 เลวี-มอนตัลชีนีและสแตนลีย์ โคเฮน ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ จากการค้นพบดังกล่าว

ในปี ค.ศ. 2001 เลวี-มอนตัลชีนีได้รับแต่งตั้งให้เป็นวุฒิสมาชิกตลอดชีพ (Senator for Life) จากประธานาธิบดี คาร์โล อะเซกลิโอ เคียมปี เธอเสียชีวิตที่กรุงโรม ในปี ค.ศ. 2012 ขณะมีอายุได้ 103 ปี

อ้างอิง

1. "Fellowship of the Royal Society 1660-2015". London: Royal Society. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-15. สืบค้นเมื่อ 2016-02-17.
2. Abbott, Alison (2009-04-01). "Neuroscience: One hundred years of Rita". Nature (ภาษาอังกฤษ). 458 (7238): 564–567. doi:10.1038/458564a. ISSN 1476-4687.
3. "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1986". NobelPrize.org (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
4. "Rita Levi-Montalcini". The Economist. ISSN 0013-0613. สืบค้นเมื่อ 2022-10-07.
5. Carey, Benedict (30 December 2012). "Dr. Rita Levi-Montalcini, Nobel Winner, Dies at 103". The New York Times.
6. Krause-Jackson, Flavia; Martinuzzi, Elisa (30 December 2012). "Levi-Montalcini, Italian Nobel Laureate, Dies at 103". Bloomberg.
7. "Nobel-winning scientist Levi-Montalcini dies in Rome at 103, biologist studied growth factor". Fox News Channel. 30 December 2012. สืบค้นเมื่อ 31 ธันวาคม 2012.
8. "senato.it - Scheda di attività di Rita LEVI-MONTALCINI - XVI Legislatura". www.senato.it.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ รีตา เลวี-มอนตัลชีนี
• Rita Levi-Montalcini - Biographical - Nobelprize.org