ยูเอสเอส เซาท์ดาโคตา (BB-57)

ยูเอสเอส เซาท์ดาโคตา (BB-57) (อังกฤษ: USS South Dakota) เป็นเรือประจัญบานลำแรกในจำนวน 4 ลำของชั้นเซาท์ดาโคตาที่กองทัพเรือสหรัฐสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษ 1930 เป็นเรือประจัญบานรุ่นแรกของสหรัฐที่ออกแบบหลังจากสนธิสัญญานาวิกวอชิงตันเริ่มเสื่อมความสำคัญลงในช่วงกลางทศวรรษที่ 1930 เรือชั้นเซาท์ดาโคตาสามารถใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ในสนธิสัญญาที่อนุญาตให้เพิ่มขนาดปืนหลักเป็น 16 นิ้ว (406 มม.) ได้ อย่างไรก็ตาม การที่รัฐสภาไม่อนุมัติให้สร้างเรือรบขนาดใหญ่กว่าเดิม ทำให้เรือชั้นนี้ยังคงมีระวางขับน้ำใกล้เคียงกับข้อจำกัดของสนธิสัญญาที่ 35,000 ลองตัน (35,562 ตัน) การจำเป็นต้องได้รับการติดตั้งเกราะป้องกันจากปืนขนาดเดียวกับที่ติดตั้งบนเรือ บวกกับข้อจำกัดด้านระวางขับน้ำ ส่งผลให้เรือชั้นนี้มีพื้นที่ใช้สอยค่อนข้างจำกัด ปัญหานี้ทวีความรุนแรงขึ้นจากการปรับปรุงในช่วงสงคราม เพื่อเสริมและเพิ่มจำนวนลูกเรือ

ยูเอสเอส เซาท์ดาโคตา ขณะทอดสมอที่ประเทศไอซ์แลนด์ ในปี 1943
ประวัติ
สหรัฐอเมริกา
ชื่อ	ไทย : ยูเอสเอส เซาท์ดาโคตา อังกฤษ : USS South Dakota
ตั้งชื่อตาม	รัฐเซาท์ดาโคตา
Ordered	15 ธันวาคม 1938
อู่เรือ
ปล่อยเรือ	5 กรกฎาคม 1939
เดินเรือแรก	7 มิถุนายน 1941
เข้าประจำการ	20 มีนาคม 1942
ปลดระวาง	31 มกราคม 1947
Stricken	1 มิถุนายน 1962
ความเป็นไป	ถูกแยกชิ้นส่วนในปี 1962
ลักษณะเฉพาะ
ชั้น:	เซาท์ดาโคตา
ขนาด (ระวางขับน้ำ):	: 37,970 ลองตัน (38,579 ตัน) เต็มพิกัด: 44,519 ลองตัน (45,233 ตัน)
ความยาว:	680 ฟุต (210 เมตร) (วัดรวมหัวท้าย)
ความกว้าง:	108 ฟุต 2 นิ้ว (32.97 เมตร)
กินน้ำลึก:	35 ฟุต 1 นิ้ว (10.69 เมตร)
ระบบพลังงาน:	8 × หม้อไอน้ำแบบท่อน้ำ Babcock & Wilcox กำลัง 130,000 แรงม้า (97,000 กิโลวัตต์)
ระบบขับเคลื่อน:	4 × กังหันไอน้ำ General Electric 4 × ใบจักร
ความเร็ว:	27.5 นอต (50.9 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 31.6 ไมล์ต่อชั่วโมง)
พิสัยเชื้อเพลิง:	15,000 ไมล์ทะเล (28,000 กิโลเมตร; 17,000 ไมล์) ที่ความเร็ว 15 นอต (28 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 17 ไมล์ต่อชั่วโมง)
ลูกเรือ:	ยามสงบ: 1,793 นาย (นายทหารและพลทหาร) ยามสงคราม: 2,500 นาย (นายทหารและพลทหาร)
ยุทโธปกรณ์:	9 × ปืนใหญ่ 16 นิ้ว (406.4 มม.)/45 คาลิเบอร์ Mark 6 16 × ปืน DP 5 นิ้ว (127 มม.)/38 คาลิเบอร์ Mark 12 7 × ปืนต่อสู้อากาศยาน 40 มม. (1.6 นิ้ว) Bofors L/60 7 × ปืน 1.1 นิ้ว (28 มม.)/75 คาลิเบอร์ 34 × ปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน 20 มม. (0.8 นิ้ว) Oerlikon 8 × ปืนกล .50 นิ้ว (12.7 มม.) M2 Browning
เกราะ:	ข้าง: 12.2 นิ้ว (310 มม.) : 6 นิ้ว (152 มม.) : 18 นิ้ว (46 ซม.) : 17.3 นิ้ว (439 มม.) : 16 นิ้ว (406 มม.)
อากาศยาน:	3 × เครื่องบินทุ่นลอยน้ำ
อุปกรณ์สนับสนุนการบิน:	2 ×

ยูเอสเอส เซาท์ดาโคตา มีบทบาทสำคัญยิ่งในสงครามโลกครั้งที่สอง ทันทีที่ประจำการในกองทัพเรือเมื่อกลางปี 1942 เรือก็ได้รับมอบหมายให้ไปเสริมกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรในยุทธการที่กัวดัลคะแนลที่แปซิฟิกใต้ เรือประสบอุบัติเหตุชนกับแนวปะการังที่ไม่ปรากฏบนแผนที่ แต่หลังจากซ่อมแซมเสร็จเรือก็กลับสู่แนวหน้าอีกครั้ง โดยเข้าร่วมในในเดือนตุลาคม และในเดือนพฤศจิกายน ในระหว่างยุทธนาวีครั้งหลัง ความผิดปกติของระบบไฟฟ้าทำให้เรือประสบปัญหาในการโจมตีเรือรบญี่ปุ่น และกลายเป็นเป้าหมายโจมตีของเรือญี่ปุ่นหลายลำ ผลลัพธ์คือถูกโจมตีมากกว่า 20 ครั้ง ส่งผลให้โครงสร้างส่วนบนเสียหายอย่างหนัก แต่ไม่กระทบต่อความลอยตัวของเรือมากนัก เซาท์ดาโคตาเดินทางกลับสหรัฐเพื่อทำการซ่อมแซมซึ่งกินเวลานานจนถึงปี 1943 หลังจากนั้น เรือก็ถูกส่งไปสนับสนุนของอังกฤษเป็นเวลาสั้น ๆ เพื่อภารกิจคุ้มกันไปยังสหภาพโซเวียต

ในช่วงกลางปี 1943 เซาท์ดาโคตาถูกส่งกลับไปยังแปซิฟิกอีกครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการปฏิบัติการร่วมกับ โดยใช้อาวุธต่อต้านอากาศยานเพื่อป้องกัน ในภารกิจนี้ เรือได้เข้าร่วมในในปลายปี 1943 ถึงต้นปี 1944 การทัพหมู่เกาะมาเรียนาและปาเลาในช่วงกลางปี 1944 และการทัพฟิลิปปินส์ในปลายปีนั้น ในปี 1945 เซาท์ดาโคตาได้เข้าร่วมรบในยุทธการที่อิโวะจิมะ และยุทธการที่โอกินาวะ รวมถึงโจมตีญี่ปุ่นด้วยปืนใหญ่ถึง 3 ครั้ง หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงในเดือนสิงหาคม 1945 เรือได้มีส่วนร่วมในการยึดครองญี่ปุ่นช่วงแรก แล้วจึงเดินทางกลับสหรัฐในเดือนกันยายน ต่อมาเรือถูกย้ายไปยังและถูกปลดประจำการเก็บรักษาไว้ในจนถึงปี 1962 ก่อนจะถูกขายแยกชิ้นส่วน

อ้างอิง