ย ซ ฟ อ ลเกาะเราะฎอว อาหร บ يوسف القرضاوي 9 ก นยายน ค ศ 1926 26 ก นยายน ค ศ 2022 เป นน กว ชาการอ สลามชาวอ ย ปต ท อย ในโด

ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวี (อาหรับ: يوسف القرضاوي; 9 กันยายน ค.ศ. 1926 – 26 กันยายน ค.ศ. 2022) เป็นนักวิชาการอิสลามชาวอียิปต์ที่อยู่ในโดฮา ประเทศกาตาร์ และประธาน เขาได้รับอิทธิพลจากอิบน์ ตัยมียะฮ์, ,ซัยยิด เราะชีด ริฎอ,ฮะซัน อัลบันนา, ,อะบุล อะลา เมาดูดีย์ และ เขาเป็นที่รู้จักจากรายการ الشريعة والحياة (อัชชะรีอะฮ์ วัลฮะยาต; "ชะรีอะฮ์และชีวิต") ที่ออกอากาศในอัลญะซีเราะฮ์ ซึ่งมีผู้ชมประมาณ 40–60 ล้านคนทั่วโลก

ชัยค์ ศ. ดร. ยูซุฟ อับดุลลอฮ์ อัลเกาะเราะฎอวี يوسف عبد الله القرضاوي
ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวีใน ค.ศ. 2006
คำนำหน้าชื่อ	ชัยค์
ส่วนบุคคล
เกิด	ยูซุฟ อับดุลลอฮ์ อัลเกาะเราะฎอวี 09 กันยายน ค.ศ. 1926(1926-09-09) Saft Turab, ราชอาณาจักรอียิปต์
มรณภาพ	26 กันยายน ค.ศ. 2022(2022-09-26) (96 ปี) โดฮา ประเทศกาตาร์
ศาสนา	อิสลาม
บุตร
ยุค	สมัยใหม่
ภูมิภาค	อียิปต์
นิกาย	ซุนนี

ผลงานโดดเด่น	Fiqh al-Zakat, al-Halal wa al-Haram fi al-Islam, Fiqh al-Jihad, Fiqh al-Awlawiyyat, Fiqh al-Dawlah, Madkhal li-Ma'rifat al-Islam และอื่น ๆ
สำนักศึกษา	มหาวิทยาลัยอัลอัซฮัร (ไคโร ประเทศอียิปต์) 1952 – Alimiyya degree, College of Usul ad-Din (Religious Fundamentals of Islam) 1958 – Post-Graduate Diploma in Arabic Language Studies, Institute of Advanced Studies in Arabic Language and Literature 1960 – ปริญญาโท 1973 – ปริญญาเอก, Department of Quranic Studies at the College of Usul ad-Din
อาชีพ	นักวิชาการอิสลาม ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์
ตำแหน่งชั้นสูง
ได้รับอิทธิจาก อิบน์ ตัยมียะฮ์, , มุฮัมมัด อับดุฮ์,เราะชีด ริฎอ,ฮะซัน อัลบันนา, ,
มีอิทธิพลต่อ , M.A.M. Mansoor
รางวัล	(ซาอุดีอาระเบีย) Prize of the Islamic University (มาเลเซีย) International Holy Quran Award (ดูไบ) the Sultan Hassanal Bolkiah Prize (บรูไน) Al-Owais Prize (สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์) Medal of Independence, First Class (จอร์แดน) Top 10 in , (สหราชอาณาจักร) Top 20 Intellectuals Worldwide by , (วอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐ)
เว็บไซต์	al-qaradawi.net

ชีวประวัติ

อัลเกาะเราะฎอวีขณะศึกษาในสถาบันอัซฮะรีที่ฏ็อนฏอ

อัลเกาะเราะฎอวีเกิดที่จังหวัด ประเทศอียิปต์ สามารถท่องจำอัลกุรอานก่อนอายุ 10 ขวบ เข้ารับการศึกษาจากมัธยมอัลอัซฮัร และปี 1953 ศึกษาต่อจากมหาวิทยาลัยอัลอัซฮัร คณะศาสนศาสตร์ ปี 1954 เรียนต่อคณะอักษรศาสตร์ และได้รับประกาศนียบัตรระดับอนุปริญญาด้านอักษรศาสตร์และวรรณคดี ได้รับปริญญาโทด้านการศึกษากุรอานและวจนะของศาสดามุฮัมมัด ได้ปริญญาเอกในคณะเดียวกันด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ในวิทยานิพนธ์เรื่อง "ผลดีในการจ่ายภาษีของมุสลิมต่อการแก้ปัญหาสังคม"

บิดาของเขาเสียชีวิตขณะเขามีอายุเพียงสองขวบ อาของเขาจึงรับภาระเลี้ยงดู เขาถูกจำคุกหลายครั้งเนื่องการเข้าร่วมกับ "อิควานมุสลิมีน" ถูกจับกุมครั้งแรกปี 1949 ในสมัยการปกครองแบบกษัตริย์ และอีกสามครั้งในสมัยประธานาธิบดีญะมาล อับดุนนาศิร คือปี 1954, 1961 และ 1963 หลังจากนั้นเขาเดินทางไปประเทศกาตาร์ และได้รับตำแหน่งอาจารย์ใหญ่โรงเรียนมัธยมสอนศาสนา ต่อมาจึงได้รับสัญชาติกาตาร์ ปี 1977 เขาจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นคณบดีแห่งมหาวิทยาลัยกาตาร์ เขายังเป็นอาจารย์ของศูนย์วิจัยศึกษาชีวประวัติและจริยวัตรแห่งศาสดามุฮัมมัด จนถึงปัจจุบัน

ชีวิตส่วนตัว

อัลเกาะเราะฎอวีเกิดที่อียิปต์แต่อาศัยในประเทศกาตาร์ เขามีลูกชาย 3 คน และลูกสาว 4 คน มีสามคนที่จบการศึกษาระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักร ลูกสาวของเขา ได้รับการยอมรับเป็นนักวิทยาศาสตร์นิวเคลียร์ในระดับนานาชาติ ส่วน ลูกชายของเขา เป็นนักกวีและนักเคลื่อนไหวทางการเมืองในประเทศอียิปต์

อ้างอิง

Toguslu, Erkan; Leman, Johan (2014). "Fethullah Gülen, Tariq Ramadan and Yusuf al-Qaradawi: The Pluralisation of Islamic Knowledge". Modern Islamic Thinking and Activism: Dynamics in the West and in the Middle East. Leuven University Press. p. 40. Defending a modernist way, but without calling them modernist, is symptomatic of our three Muslim public intellectuals.
Warren, David H. Debating the Renewal of Islamic Jurisprudence (Tajdīdal-Fiqh) Yusuf al-Qaradawi, his Interlocutors, and the Articulation, Transmission and Reconstruction of the Fiqh Tradition in the Qatar-Context. Diss. The University of Manchester (United Kingdom), 2015. "Muhammad ‘Abduh and Rashid Rida that this thesis uses to enter the discussion. Al-Qaradawi lays claim to their legacy, and this thesis is particularly concerned with the engagement between himself and his interlocutors in the unusual context of Qatar"
. King Faisal International Prize. 1 January 1994. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-17. สืบค้นเมื่อ 9 June 2017.
"Yusuf al-Qaradawi – The 500 Most Influential Muslims". The Muslim 500, United Kingdom. 1 January 2009. สืบค้นเมื่อ 21 June 2017.
"Yusuf al-Qaradawi – The World's Top 20 Public Intellectuals". Foreign Policy Magazine, Washington, D.C., United States. 7 October 2009. สืบค้นเมื่อ 15 June 2017.
AFP (news agency) (11 May 2014). "Qatar-based cleric calls for Egypt vote boycott". Yahoo News. จากแหล่งเดิมเมื่อ 16 June 2014.
Shaham, Ron (2018). Rethinking Islamic Legal Modernism: The Teaching of Yusuf al-Qaradawi. Boston: Brill Publishers. pp. 5, 57. ISBN .
Shaham, Ron (2018). Rethinking Islamic Legal Modernism: The Teaching of Yusuf al-Qaradawi. Boston: Brill Publishers. p. 5. ISBN .
al-Qaradawi, Yusuf (1992). Priorities of The Islamic Movement in The Coming Phase. Awakening Publications. p. 60. ISBN .
القرضاوي, يوسف. الشيخ أبو الحسن الندوي كما عرفته الدكتور.
Al-Qaradawi, Yusuf (2002). Ibn al-Qarya wa-l-Kuttab: Malamih Sira wa-Masira, Vol. 1. Dar al-Shorouq. p. 245
No.9 Sheikh Dr Yusuf al Qaradawi, Head of the International Union of Muslim Scholars – "The 500 most influential Muslims in the world 2009", Prof John Esposito and Prof Ibrahim Kalin – Edmund A. Walsh School of Foreign Service, Georgetown University
Smoltczyk, Alexander (15 February 2011). "Islam's Spiritual 'Dear Abby': The Voice of Egypt's Muslim Brotherhood". Der Spiegel. สืบค้นเมื่อ 11 July 2014.
No.31 Sheikh Dr Yusuf al Qaradawi, Head of the International Union of Muslim Scholars, สืบค้นเมื่อ 4 July 2017
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 June 2013. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.
Ana Belén Soage (March 2008). . Middle East Review of International Affairs. 12 (1). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-06. สืบค้นเมื่อ 26 October 2015.
. Islamonline. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2009. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.
. World-nuclear-university. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 July 2011. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.
(PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 July 2011. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 April 2010.

แหล่งข้อมูลอื่น

เว็บไซต์ทางการ
ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวี ที่เอกซ์ (ทวิตเตอร์) – บัญชีที่ผ่านการยืนยัน
งานโดยหรือเกี่ยวกับ ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวี ในห้องสมุดต่าง ๆ ในแคตาลอกของ
: Global Mufti al-Qaradawi, Webversion 12-2010
profile
, Ana Belén Soage, , 12/1 (March 2008), pp. 51–65.
"Sheikh Yūsuf al-Qaradawi: A Moderate Voice from the Muslim World?", Ana Belén Soage, Religion Compass, 4 (September 2010), pp. 563–575.
Yusuf al-Qaradawi and Minorities: Learned Intolerance^[],
"Clips from Qatar TV". MEMRI.

[1] Toguslu, Erkan; Leman, Johan (2014). "Fethullah Gülen, Tariq Ramadan and Yusuf al-Qaradawi: The Pluralisation of Islamic Knowledge". Modern Islamic Thinking and Activism: Dynamics in the West and in the Middle East. Leuven University Press. p. 40. Defending a modernist way, but without calling them modernist, is symptomatic of our three Muslim public intellectuals.

[manchester-2] Warren, David H. Debating the Renewal of Islamic Jurisprudence (Tajdīdal-Fiqh) Yusuf al-Qaradawi, his Interlocutors, and the Articulation, Transmission and Reconstruction of the Fiqh Tradition in the Qatar-Context. Diss. The University of Manchester (United Kingdom), 2015. "Muhammad ‘Abduh and Rashid Rida that this thesis uses to enter the discussion. Al-Qaradawi lays claim to their legacy, and this thesis is particularly concerned with the engagement between himself and his interlocutors in the unusual context of Qatar"

[3] . King Faisal International Prize. 1 January 1994. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-17. สืบค้นเมื่อ 9 June 2017.

[4] "Yusuf al-Qaradawi – The 500 Most Influential Muslims". The Muslim 500, United Kingdom. 1 January 2009. สืบค้นเมื่อ 21 June 2017.

[5] "Yusuf al-Qaradawi – The World's Top 20 Public Intellectuals". Foreign Policy Magazine, Washington, D.C., United States. 7 October 2009. สืบค้นเมื่อ 15 June 2017.

[chair-6] AFP (news agency) (11 May 2014). "Qatar-based cleric calls for Egypt vote boycott". Yahoo News. จากแหล่งเดิมเมื่อ 16 June 2014.

[7] Shaham, Ron (2018). Rethinking Islamic Legal Modernism: The Teaching of Yusuf al-Qaradawi. Boston: Brill Publishers. pp. 5, 57. ISBN .

[8] Shaham, Ron (2018). Rethinking Islamic Legal Modernism: The Teaching of Yusuf al-Qaradawi. Boston: Brill Publishers. p. 5. ISBN .

[9] -Qaradawi, Yusuf (1992). Priorities of The Islamic Movement in The Coming Phase. Awakening Publications. p. 60. ISBN .

[10] القرضاوي, يوسف. الشيخ أبو الحسن الندوي كما عرفته الدكتور.

[11] Al-Qaradawi, Yusuf (2002). Ibn al-Qarya wa-l-Kuttab: Malamih Sira wa-Masira, Vol. 1. Dar al-Shorouq. p. 245

[Influential_500-12] No.9 Sheikh Dr Yusuf al Qaradawi, Head of the International Union of Muslim Scholars – "The 500 most influential Muslims in the world 2009", Prof John Esposito and Prof Ibrahim Kalin – Edmund A. Walsh School of Foreign Service, Georgetown University

[spiegel-13] Smoltczyk, Alexander (15 February 2011). "Islam's Spiritual 'Dear Abby': The Voice of Egypt's Muslim Brotherhood". Der Spiegel. สืบค้นเมื่อ 11 July 2014.

[Influential_500b-14] No.31 Sheikh Dr Yusuf al Qaradawi, Head of the International Union of Muslim Scholars, สืบค้นเมื่อ 4 July 2017

[15] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 June 2013. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.

[AnaSoage-16] Ana Belén Soage (March 2008). . Middle East Review of International Affairs. 12 (1). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-06. สืบค้นเมื่อ 26 October 2015.

[17] . Islamonline. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2009. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.

[18] . World-nuclear-university. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 July 2011. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.

[19] (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 July 2011. สืบค้นเมื่อ 11 April 2010.

[Abdurrahman_Yusuf_al-Qaradawi:_new_branches_of_National_Association_for_Change_Will_open_soon_in_Europe_and_the_United_States-20] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 April 2010.