ภาษาเสาราษฏร์

ภาษาเสาราษฏร์ (อักษรเสาราษฏร์: ꢱꣃꢬꢵꢰ꣄ꢜ꣄ꢬ ꢩꢵꢰꢵ‎, อักษรทมิฬ: சௌராட்டிர மொழி, อักษรเทวนาครี: सौराष्ट्र भाषा) เป็นภาษากลุ่มอินโด-อารยันที่มีผู้พูดหลักเป็นใน

ภาษาเสาราษฏร์
ꢱꣃꢬꢵꢰ꣄ꢜ꣄ꢬ ꢩꢵꢰꢵ‎ சௌராஷ்டிர மொழி సౌరాష్ట్ర భాష सौराष्ट्र भाषा ಸೌರಾಷ್ಟ್ರ ಭಾಷೆ
วลี "เสาราษฏร์" ในอักษรเสาราษฏร์
ประเทศที่มีการพูด	อินเดีย
ภูมิภาค	รัฐทมิฬนาฑู, รัฐอานธรประเทศ, รัฐกรณาฏกะ
ชาติพันธุ์
จำนวนผู้พูด	247,702  (2011 census)
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน อินโด-อิเรเนียน อินโด-อารยัน ภาษาเสาราษฏร์
รูปแบบก่อนหน้า	ภาษาเสาราษฏร์
ภาษาถิ่น	ภาษาเสาราษฏร์ถิ่นเหนือ ภาษาเสาราษฏร์ถิ่นใต้
ระบบการเขียน	อักษรเสาราษฏร์ (พราหมี) อักษรทมิฬ อักษรเตลูกู อักษรเทวนาครี อักษรละติน
รหัสภาษา
ISO 639-3	saz

ครั้งหนึ่งภาษาเสาราษฏร์ ซึ่งเป็นภาษาที่แยกจาก มีผู้พูดในในรัฐคุชราต ปัจจุบันมีผู้พูดทั่วรัฐทมิฬนาฑู

ภาษานี้มีอักษรของตนเองที่มีชื่อเดียวกัน แต่บางส่วนยังเขียนด้วยอักษรทมิฬ, อักษรเตลูกู และอักษรเทวนาครี อักษรเสาราษฏร์สืบต้นตอจากอักษรพราหมี ที่มีต้นตอจากตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน ซึ่งต่างจากภาษารอบ ๆ ที่มีต้นตอจากตระกูลภาษาดราวิเดียน ผู้พูดภาษานี้บางส่วนโต้เถียงว่าอักษรไหนเหมาะสำหรับภาษานี้มากที่สุด สำมะโนอินเดียจัดให้ภาษานี้อยู่ในกลุ่ม โดยมีจำนวนผู้พูดภาษานี้อย่างเป็นทางการที่ 247,702 คน (สำมะโน ค.ศ. 2011)

การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์

ชาวเสาราษฏร์ส่วนใหญ่อยู่ในเมืองมุนดาไร ทางใต้ของรัฐทมิฬนาฑูและมีแพร่กระจายอยู่ในเมืองอื่น ๆ ด้วย มีผู้พูดในรัฐอานธรประเทศซึ่งคาดว่าย้ายไปจากรัฐทมิฬนาฑู ภาษาของชาวเสาราษฏร์ในอานธรประเทศใกล้เคียงกับในทมิฬนาฑูเพียงแต่เพิ่มอิทธิพลของภาษาเตลูกูเข้ามา

ประวัติ

หลักฐานทางประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ชี้ให้เห็นว่าชาวเสาราษฏร์เดิมอยู่ในเขตเสาราษฏร์ รัฐคุชราต ทางตะวันตกของอินเดีย หลักฐานจากเพลงพื้นบ้านและงานวิจัยทางพันธุกรรมสนับสนุนข้อเสนอนี้ แต่ภาษาเสาราษฏร์มีความใกล้เคียงกับภาษามราฐีและภาษากอนกานีที่เป็นภาษากลุ่มอินโด-อารยันทางตะวันตกของอินเดียมากกว่าภาษาคุชราตที่เป็นภาษาหลักของรัฐคุชราตในปัจจุบัน นักภาษาศาสตร์อธิบายว่าทั้งภาษาเสาราษฏร์และภาษาคุชราตแตกกิ่งมาจากภาษาเดียวกันแต่มีพัฒนาการต่างกัน ภาษาคุชราตได้รับอิทธิพลจากภาษาฮินดี ภาษาเปอร์เซีย และภาษาอาหรับ ในขณะที่ผู้พูดภาษาเสาราษฏร์อพยพออกไปก่อนที่อิทธิพลของมุสลิมจะเข้ามาในคุชราต ได้รับอิทธิพลจากภาษากอนกานี ภาษามราฐี ภาษากันนาดา ภาษาทมิฬและภาษาเตลุกุ เป็นที่ทราบกันดีแล้วว่าภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับมีอิทธิพลต่อภาษากอนกานีและภาษามราฐีน้อย ทำให้ทั้งสองภาษายังคงคำศัพท์และลักษณะทางไวยากรณ์จากภาษาสันสกฤตไว้ได้มาก

การอพยพลงใต้ของชาวเสาราษฏร์น่าจะได้รับอิทธิพลจากการรุกรานของมุสลิมแต่ไม่มีรายละเอียดว่าอพยพเมื่อใดและเป็นจำนวนเท่าใด พวกเขาเข้ามาในอาณาจักรวิชยนคร ซึ่งมีเมืองหลวงอยู่ในรัฐการณตกะในปัจจุบัน ที่นีมีภาษาเตลุกุและภาษากันนาดาเป็นภาษาหลัก และมีการใช้ภาษาสันสกฤตกับภาษาทมิฬด้วย ยุคนี้จึงเป็นยุคที่ภาษาเสาราษฏร์รับอิทธิพลจากภาษาเตลุกุและกันนาดา

เมื่อวิชยนครแผ่อำนาจลงใต้ยึดเมืองมุนดาไรและ ฐันชวุระเข้ารวมกับอาณาจักรได้จึงจัดให้ชาวเสาราษฏร์บางส่วนลงไปในบริเวณดังกล่าว อีก 200 ปีต่อมา อาณาจักรวิชยนครเสื่อมสลายไปเมื่อ พ.ศ. 2103 หลังจากสุลต่านแห่งเดคคันชนะสงครามตาลิโกตา เปิดอินเดียใต้เข้ารับการติดต่อกับมุสลิม

เมื่อเปลี่ยนศูนย์อำนาจการปกครองใหม่ทำให้ชาวเสาราษฏร์อพยพลงใต้อีกครั้ง ทำให้ภาษาของพวกเขาได้รับอิทธิพลจากภาษาทมิฬจนกลายเป็นภาษาในปัจจุบัน มีผู้พูดภาษามราฐีกลุ่มหนึ่งในฐันชวุระ ซึ่งไม่ใช่ชาวเสาราษฏร์

ระบบการเขียน

ภาษาเสาราษฏร์มีอักษรเป็นของตนเองมานานกว่า 100 เรียกว่าอักษรเสาราษฏร์ ภาษานี้มีการใช้เป็นภาษาพูดมากกว่า ผู้พูดภาษานี้ใช้ภาษาเตลุกุหรือภาษาทมิฬเป็นภาษาที่สองและมักใช้ภาษาที่สองเป็นภาษาเขียน ปัจจุบันมีการเขียนภาษาเสาราษฏร์สี่ระบบคือ

• อักษรทมิฬโดยเพิ่มเครื่องหมายแสดงเสียงที่ไม่มีในภาษาทมิฬ
• อักษรเทวนาครี เหมาะกับเสียงในภาษาเสาราษฏร์ แต่มีคนใช้น้อย
• อักษรเสาราษฏร์ มีความพยายามฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากเลิกใช้ไปเป็นเวลานาน
• อักษรละติน นิยมใช้ในคนรุ่นใหม่เพราะใช้แทนเสียงได้ครบ แต่ยังมีความรู้สึกแปลกแยกว่าเป็นอักษรของต่างชาติ

อักษรเสาราษฏร์

วลี "เสาราษฏร์" ในอักษรเสาราษฏร์

ในอดีต ภาษาเสาราษฏร์เคยเป็นภาษาที่ถ่ายทอดด้วยการพูด และไม่มีอักษรเป็นของตนเอง ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 18 มีบางส่วนพยายามเขียนด้วยอักษรเตลูกู จากนั้นจึงมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ต่อมาในช่วงครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 19 มีความพยายามที่จะฟื้นฟูอักษรด้วยการตัดตัวเชื่อมที่ซับซ้อนส่วนใหญ่ทิ้ง

สระ

พยัญชนะ

คำประสม

ตัวเลข

อักษรเทวนาครี

ปัจจุบัน เริ่มนำอักษรเทวนาครีมาใช้งานแล้ว ตารางอักษรประกอบด้วยสระ, พยัญชนะ และคำประสมในอักษรเทวนาครีดังนี้:

ตารางอักษรเสาราษฏร์ที่เผยแพร่พร้อมกับข้อแนะนำของ CIIL

อ้างอิง

1. "Statement 1: Abstract of speakers' strength of languages and mother tongues – 2011". www.censusindia.gov.in. Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. สืบค้นเมื่อ 7 July 2018.
2. Paul John, Vijaysinh Parmar (2016). "Gujaratis who settled in Madurai centuries ago brought with them a unique language – Times of India". The Times of India. สืบค้นเมื่อ 15 April 2018.
3. "Saurashtra". Ethnologue (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 June 2018.
4. "Script Description [Saurashtra]". ScriptSource. สืบค้นเมื่อ 16 April 2018. Material was copied from this source, which is available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported license.
5. "Statement 1: Abstract of speakers' strength of languages and mother tongues – 2011". www.censusindia.gov.in. Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. สืบค้นเมื่อ 7 July 2018.
6. R. V, SOWLEE (2003). "The Hindu : Saurashtra dictionary". www.thehindu.com. สืบค้นเมื่อ 11 June 2018.
7. Venkatesh, Karthik (10 June 2017). "Of little-known Indian languages and scripts". Livemint. สืบค้นเมื่อ 27 September 2018.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Sourashtra World 2022-02-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

มีการทดสอบ ภาษาเสาราษฏร์ ของวิกิพีเดีย ที่วิกิมีเดีย อินคิวเบเตอร์