ภาษาอาหรับเลอวานต์

ภาษาอาหรับเลอวานต์ (Levantine Arabic; ภาษาอาหรับ: شامي Shami) หรือภาษาอาหรับตะวันออก เป็นกลุ่มของภาษาอาหรับที่มีการพูดแพร่กระจายในฉนวนชายฝั่งยาว 100 กิโลเมตร ของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก ซึ่งบริเวณนี้เรียกว่า ครอบคลุมบริเวณในซีเรีย อิสราเอล ปาเลสไตน์ จอร์แดนตะวันตกและเลบานอน ซึ่งเป็นฝั่งตะวันตกของ ภาษาอาหรับเลอวานต์แบ่งได้เป็น 6 สำเนียงย่อยคือ

• ภาษาอาหรับเลบานอน ใช้ในเลบานอนและในซีเรีย
• เหนือ ใน
• ภาษาอาหรับซีเรียกลาง จากดามัสกัสไปถึง
• ภาษาอาหรับปาเลสไตน์ ในเขตชนบทไปจนถึงเบธเลเฮมและจอร์แดนตะวันตก
• ภาษาอาหรับปาเลสไตน์ในเขตเมือง ได้แก่ เยรูซาเลม ไฮฟา
• ภาษาอาหรับปาเลสไตน์เบดูอิน ใช้ทางตอนใต้ของปาเลสไตน์และจอร์แดน

ภาษาอาหรับเลอวานต์
لهجات شامية
ประเทศที่มีการพูด	ซีเรีย, เลบานอน, อิสราเอล, ปาเลสไตน์, จอร์แดน, ไซปรัส
จำนวนผู้พูด	35,000,000 คน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	แอโฟรเอชีแอติก ภาษากลุ่มเซมิติก ภาษากลุ่มเซมิติกตะวันตก ภาษากลุ่มเซมิติกกลาง ภาษากลุ่มเซมิติกใต้ ภาษาอาหรับ ภาษาอาหรับเลอวานต์
ระบบการเขียน	อักษรอาหรับ
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	ไม่มี
	ไม่มี
รหัสภาษา
ISO 639-3	apc – รหัสเอกเทศ: apc – ภาษาอาหรับเลอวานต์เหนือ ajp – ภาษาอาหรับเลอวานต์ใต้

ลักษณะที่ต่างจากภาษาอาหรับสำเนียงอื่นๆ ได้แก่

• รูปแบบการเน้นหนักแบบปิด
• เปลี่ยนเสียง –ah เป็น –eh
• มีการออกเสียงและคำศัพท์ของภาษาอราเมอิกปนเข้ามา

สำเนียงย่อยของภาษาอาหรับกลุ่มนี้ อาจมีเอกลักษณ์ที่เป็นของตนเอง เช่น

• มีเสียง /aː/
• มีเสียงกล้ำ /aj/ และ /aw/
• อนุรักษ์เสียง ﺙ /θ/, ﺫ /ð/, และ ﻅ /ðˁ/