ฟาร ด ม กออกเส ยง ฟาหร ด ส ญล กษณ F เป นหน วยเอสไอของค า ม กระบ เป นค าของต วเก บประจ หร อคาปาซ เตอร ท พบได ท วไปในวงจรอ

ฟารัด (มักออกเสียง ฟาหรัด) (สัญลักษณ์: F) เป็นหน่วยเอสไอของค่า มักระบุเป็นค่าของตัวเก็บประจุ หรือคาปาซิเตอร์ ที่พบได้ทั่วไปในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ โดยหน่วยนี้ตั้งเป็นเกียรติแก่ไมเคิล ฟาราเดย์

ฟารัด
คาปาซิเตอร์ หรือตัวเก็บประจุ
ข้อมูลทั่วไป
ระบบการวัด	หน่วยอนุพัทธ์เอสไอ
เป็นหน่วยของ
สัญลักษณ์	F
ตั้งชื่อตาม	ไมเคิล ฟาราเดย์
Derivation	1 F = 1 C/V = 1 s/Ω
การแปลงหน่วย
1 F ใน ...	... มีค่าเท่ากับ ...

หน่วยฐานเอสไอ	kg⁻¹⋅m⁻²⋅s⁴⋅A²

นิยาม

ตัวเก็บประจุ ตัวหนึ่ง จะมีค่า 1 ฟารัด ก็ต่อเมื่อ ประจุไฟฟ้า 1 คูลอมบ์ ก่อให้เกิดความต่างศักย์ค่า 1 โวลต์ คร่อมขั้วทั้งสอง ค่าดังกล่าวเทียบตามหน่วยเอสไอ ได้ดังนี้

{\mbox{F}}={\mbox{C}}\cdot {\mbox{V}}^{-1}={\mbox{m}}^{-2}\cdot {\mbox{kg}}^{-1}\cdot {\mbox{s}}^{4}\cdot {\mbox{A}}^{2}

อุปสรรคหน่วยเอสไอ

พหุคูณเอสไอสำหรับหน่วยฟารัด (F)
ค่า	สัญลักษณ์	ชื่อ	ค่า	สัญลักษณ์	ชื่อ
พหุคูณย่อย			พหุคูณใหญ่
10^–1 F	dF	เดซิฟารัด	10¹ F	daF	เดคาฟารัด
10^–2 F	cF	เซนติฟารัด	10² F	hF	เฮกโตฟารัด
10^–3 F	mF	มิลลิฟารัด	10³ F	kF	กิโลฟารัด
10^–6 F	µF	ไมโครฟารัด	10⁶ F	MF	เมกะฟารัด
10^–9 F	nF	นาโนฟารัด	10⁹ F	GF	จิกะฟารัด
10^–12 F	pF	พิโกฟารัด	10¹² F	TF	เทระฟารัด
10^–15 F	fF	เฟมโตฟารัด	10¹⁵ F	PF	เพตะฟารัด
10^–18 F	aF	อัตโตฟารัด	10¹⁸ F	EF	เอกซะฟารัด
10^–21 F	zF	เซปโตฟารัด	10²¹ F	ZF	เซตตะฟารัด
10^–24 F	yF	ยอกโตฟารัด	10²⁴ F	YF	ยอตตะฟารัด
หน่วยที่นิยมใช้แสดงเป็นตัวหนา

คำอธิบาย

เนื่องจากหน่วยฟารัดนั้นมีขนาดใหญ่มาก ค่าความจุของตัวเก็บประจุ จึงมักจะระบุเป็นหน่วย (μF) , (nF) หรือ (pF) ในทางปฏิบัติไม่ค่อยจะพบค่า ดังนั้น ตัวเก็บประจุที่มีค่า 4.7×10⁻³ ฟารัด จึงมักจะ เขียนเป็น 4,700 μF

ค่าความจุที่น้อยมาก ๆ เช่นที่ใช้ในวงจรรวม อาจระบุเป็นหน่วยเฟมโตฟารัด ค่า 1 เฟมโตฟารัดนั้น เท่ากับ 1×10⁻¹⁵ F สำหรับในเทคโนโลยีสมัยใหม่ มีการใช้ ซึ่งให้ค่าความจุของอุปกรณ์ในระดับกิโลฟารัด (kilofarad)

มีความสับสนอยู่บ้าง ระหว่างหน่วย ฟารัด กับหน่วย ฟาราเดย์ (ในอดีตนั้นมีหน่วย ซึ่งเป็นหน่วยบอกค่าประจุ ซึ่งปัจจุบันใช้หน่วย คูลอมบ์ แทน)

ภาวะย้อนกลับของค่าความจุนั้น เรียกว่า อิลาสแตนซ์ทางไฟฟ้า (electrical elastance) หน่วยวัดซึ่งไม่ได้อยู่ในมาตรฐานหน่วยเอสไอ เรียกว่า "daraf"

ตัวเก็บประจุนั้นประกอบด้วยพื้นผิวน้ำไฟฟ้า 2 ชิ้น มักจะเรียกว่า "เพลต" มีชั้นผิวฉนวนกั้น เรียกว่า ไดอิเล็กทริก ตัวเก็บประจุสมัยแรก ๆ เรียกว่า Leyden Jar พัฒนาขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 เป็นการสะสมประจุไว้บนเพลต ซึ่งส่งผลให้เกิดค่าความจุขึ้น สำหรับตัวเก็บประจุสมัยใหม่นั้น สร้างขึ้นโดยใช้เทคนิคการผลิตและวัสดุต่าง ๆ เพื่อให้ได้ค่าความจุทางไฟฟ้าในช่วงที่กว้างเป็นพิเศษ สำหรับใช้ในงานอิเล็กทรอนิกส์ที่หลากหลาย ตั้งแต่ระดับเฟมโตฟารัด จนถึงฟารัด และมีค่าทนแรงดันไฟฟ้าตั้งแต่ไม่กี่โวลต์ จนถึงหลายกิโลโวลต์

อ้างอิง

The International System of Units (SI) (8th ed.). Bureau International des Poids et Mesures (International Committee for Weights and Measures). 2006. p. 144.

แหล่งข้อมูลอื่น

ตัวแปลงหน่วยฟารัด

[:0-1] The International System of Units (SI) (8th ed.). Bureau International des Poids et Mesures (International Committee for Weights and Measures). 2006. p. 144.