พินัยกรรมฉบับหลังสุดของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์

"พินัยกรรมทางการเมืองของข้าพเจ้า" (เยอรมัน: Mein politisches Testament) อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ลงนามในพินัยกรรมส่งมอบอำนาจทางการเมือง ณ ฟือเรอร์บุงเคอร์ เบอร์ลิน เวลาตีสี่ของวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1945 หนึ่งวันก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตายพร้อมภริยา กระบวนการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์คเรียกเอกสารฉบับนี้ว่า พินัยกรรมทางการเมืองของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (เยอรมัน: Politisches Testament Adolf Hitlers)

หน้าแรกของพินัยกรรม

ส่วนของคำสั่งเสียส่วนตัวระบุว่า ทั้งคู่เลือกตายดีกว่ายอมจำนนและให้จัดการศพของพวกตนด้วยการเผา ทั้งยังมอบหมายให้มาร์ทีน บอร์มัน เป็นผู้จัดการเรื่องดังกล่าว ส่วนพินัยกรรมทางการเมืองมีสองส่วน ในส่วนแรก เขาระบุว่า ไม่ยอมรับข้อกล่าวหาเรื่องบ้าสงคราม ขอบคุณพลเมืองเยอรมันที่จงรักภักดี และร้องขอให้พลเมืองฮึดสู้ต่อไป ในส่วนที่สอง เขาประกาศให้ ไฮน์ริช ฮิมเลอร์ กับแฮร์มัน เกอริง เป็นกบฏ และกำหนดแผนการจัดตั้งรัฐบาลใหม่ภายใต้การนำของจอมพลเรือคาร์ล เดอนิทซ์

เทราเดิล ยุงเงอ เลขานุการของฮิตเลอร์ จำได้ว่า ฮิตเลอร์อ่านข้อความพินัยกรรมจากที่เขียนไว้แล้วให้จดตาม และเชื่อกันว่า โยเซ็ฟ เกิบเบิลส์ เป็นผู้ช่วยจด

คำสั่งเสีย

ส่วนแรกของเอกสารคือคำสั่งเสียส่วนตัว ซึ่งบันทึกว่าฮิตเลอร์ได้ทำการสมรสโดยกฎหมายแล้ว (แต่ไม่ได้ระบุว่าเป็นการสมรสกับเอฟา เบราน์) และระบุว่าฮิตเลอร์กับเบราน์ยอมตายดีกว่ายอมสละอำนาจหรือจำนนให้อดสู ทั้งกำหนดว่า ให้จัดการศพของทั้งคู่ด้วยการเผา คำสั่งเสียระบุให้จัดการทรัพย์สินของฮิตเลอร์ดังนี้

• ของสะสมทางศิลปะ ให้มอบแก่หอศิลป์ในบ้านเกิดของฮิตเลอร์ที่เมืองลินทซ์บนฝั่งแม่น้ำดานูบ
• วัตถุที่มีคุณค่าทางจิตใจหรือจำเป็นต่อการดำรงชีวิตอย่างเรียบง่าย ให้มอบแก่ของฮิตเลอร์ และเพื่อนร่วมงานผู้ซื่อสัตย์ เช่น อันนี วินเทอร์ ผู้เป็นแม่บ้าน
• ของมีค่าอย่างอื่นที่ฮิตเลอร์มีในครอบครอง ให้มอบแก่พรรคนาซี

มาร์ทีน บอร์มัน ถูกระบุชื่อให้เป็นผู้จัดการคำสั่งเสียส่วนตัวของฮิตเลอร์ คำสั่งเสียนี้มีบอร์มันเองและพันเอก ลงนามเป็นพยาน

พินัยกรรรมทางการเมือง

พินัยกรรมทางการเมืองลงนาม ณ วันเวลาเดียวกับคำสั่งเสียส่วนตัว

พินัยกรรมส่วนแรกพรรณนาแรงจูงใจของฮิตเลอร์ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมานับแต่อาสาเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และกล่าวย้ำข้อกล่าวอ้างของฮิตเลอร์ที่ว่า จะฮิตเลอร์เองก็ดี จะคนอื่นคนใดในเยอรมนีก็ดี ไม่มีใครอยากให้เกิดสงครามเมื่อปี ค.ศ. 1939 ทั้งยังระบุเหตุผลของฮิตเลอร์ที่ประสงค์จะฆ่าตัวตาย พร้อมชื่นชมและขอบคุณชาวเยอรมันที่สนับสนุนและสร้างความสำเร็จด้วยกันตลอดมา ส่วนแรกนี้ยังลงรายละเอียดเรื่องข้อกล่าวอ้างของฮิตเลอร์ที่ว่า ฮิตเลอร์พยายามเลี่ยงไม่ทำสงครามกับชาติอื่น ๆ แล้ว และยกการเกิดสงครามให้เป็นความรับผิดชอบของหนังสือพิมพ์ กับผู้ช่วยเหลือหนังสือพิมพ์นี้ ฮิตเลอร์ระบุว่า ตนจะไม่ทิ้งเบอร์ลิน แม้มีกำลังน้อยนิดเกินกว่าจะรักษาเมืองไว้ได้ ฮิตเลอร์ยังแถลงเจตนาที่เลือกตายดีกว่าตกในเงื้อมมือศัตรู เขาทิ้งท้ายพินัยกรรมส่วนนี้ด้วยข้อเรียกร้องให้เสียสละและต่อสู้กันต่อไป กับทั้งแสดงความหวังว่า จะรื้อฟื้นขบวนการสังคมนิยมแห่งชาติขึ้นใหม่เพื่อก่อให้เกิด "ประชาคมประชาชาติที่แท้จริง" (true community of nations)

พินัยกรรมส่วนที่สองระบุเจตนาของฮิตเลอร์เกี่ยวกับรัฐบาลเยอรมนีและพรรคนาซีหลังจากที่เขาสิ้นชีพแล้ว กับทั้งรายละเอียดเรื่องใครจะสืบตำแหน่งเขา เขายังให้ไล่แฮร์มัน เกอริง ออกจากพรรคและจากตำแหน่งราชการทุกตำแหน่ง และยกเลิกกฤษฎีกาฉบับ ค.ศ. 1941 ที่ตั้งเกอริงเป็นผู้สืบตำแหน่งเขาหลังเขาเสียชีวิตแล้ว พินัยกรรมระบุให้ตั้งคาร์ล เดอนิทซ์ เป็นประธานาธิบดีและผู้บัญชาการทหาร แทนที่เกอริง พินัยกรรมยังให้ไล่ไฮน์ริช ฮิมเลอร์ ออกจากพรรคและตำแหน่งราชการทุกตำแหน่ง ฐานที่พยายามเจรจาสันติภาพกับสัมพันธมิตรตะวันตกโดยที่ฮิตเลอร์ไม่รับรู้และไม่อนุญาต นอกจากนี้ ฮิตเลอร์ให้เรียกเกอริงและฮิมเลอร์ว่า กบฏ

ฮิตเลอร์ให้ตั้งบุคคลต่อไปนี้เป็นคณะรัฐมนตรีชุดใหม่และเป็นผู้นำประเทศ

• ประธานาธิบดีไรช์ (Reichspräsident), รัฐมนตรีการสงคราม (Kriegsminister) และผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือ (Oberbefehlshaber der Kriegsmarine) ได้แก่ จอมพลเรือคาร์ล เดอนิทซ์
• นายกรัฐมนตรีไรช์ (Reichskanzler) ได้แก่ ดร.โยเซ็ฟ เกิบเบิลส์
• รัฐมนตรีประจำพรรค (Parteiminister) ได้แก่ มาร์ทีน บอร์มัน
• รัฐมนตรีต่างประเทศ (Aussenminister) ได้แก่ อาร์ทัวร์ ไซส์-อินควาร์ท
• รัฐมนตรีมหาดไทย (Innenminister) ได้แก่ เกาไลเทอร์
• ผู้บัญชาการใหญ่กองทัพบก (Oberbefehlshaber des Heeres) ได้แก่ จอมพล แฟร์ดีนันท์ เชอร์เนอร์
• ผู้บัญชาการใหญ่กองทัพอากาศ (Oberbefehlshaber der Luftwaffe): จอมพล โรแบร์ท ริทเทอร์ ฟ็อน ไกรม์
• ไรชส์ฟือเรอร์-เอ็สเอ็สและอธิบดีตำรวจ (Reichsführer-SS und Chef der Deutschen Polizei): เกาไลเทอร์ คาร์ล ฮังเคอ
• รัฐมนตรีเศรษฐการ (Wirtschaft) ได้แก่ วัลเทอร์ ฟุงค์
• รัฐมนตรีกสิกรรม (Landwirtschaft) ได้แก่ แฮร์แบร์ท บัคเคอ
• รัฐมนตรียุติธรรม (Justiz) ได้แก่
• รัฐมนตรีวัฒนธรรม (Kultur) ได้แก่ ดร.
• รัฐมนตรีโฆษณาการ (Propaganda) ได้แก่ ดร.
• รัฐมนตรีคลัง (Finanzen) ได้แก่ กราฟ ชเวรีน ฟ็อน โครซิค
• รัฐมนตรีแรงงาน (Arbeit) ได้แก่ ดร.
• กระทรวงยุทธภัณฑ์ (Rüstung) ได้แก่
• ผู้บังคับการแนวร่วมแรงงานเยอรมันและสมาชิกคณะรัฐมนตรี (Leiter der Deutschen Arbeitsfront und Mitglied des Reichskabinetts: Reichsminister) ได้แก่ ดร.โรแบร์ท ไล

พินัยกรรมมีพยาน คือ โยเซ็ฟ เกิบเบิลส์, มาร์ทีน บอร์มัน, พลเอก วิลเฮ็ล์ม บวร์คดอร์ฟ, และพลเอก ฮันส์ เครพส์

ครั้นบ่ายวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1945 ราวหนึ่งวันครึ่งหลังจากฮิตเลอร์ลงนามในบันทึกความประสงค์และพินัยกรรมแล้ว ฮิตเลอร์กับเบราน์ผู้เป็นภริยาก็ฆ่าตัวตาย เกิบเบิลส์, พลเอก บวร์คดอร์ฟ, และพลเอก เครพส์ ฆ่าตัวตายตามไปในอีกสองวันถัดมา ส่วนบอร์มันฆ่าตัวตายในวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 เพื่อไม่ให้ทหารโซเวียตที่ล้อมเบอร์ลินอยู่จับตัวได้

อ้างอิง

1. Hitler 1945a.
2. Kershaw 2008, pp. 948, 950.
3. Kershaw 2008, p. 950.
4. Kershaw 2008, p. 948.
5. Hitler 1945b.
6. Kershaw 2008, p. 949.
7. Kershaw 2008, pp. 949, 950.
8. Evans 2008, p. 724.
9. Hitler 1945b; NS-Archiv harvnb error: no target: CITEREFNS-Archiv ()
10. Kershaw 2008, pp. 953–955.
11. Beevor 2002, pp. 381, 383, 387, 389.

บรรณานุกรม

• (2002). Berlin: The Downfall 1945. London: Viking–Penguin Books. ISBN . {{}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง ((help))
• (2008). The Third Reich At War. New York: Penguin Group. ISBN . {{}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง ((help))
• Hitler, Adolph (1945a). My Private Will and Testament . {{}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง ((help))
• Hitler, Adolph (1945b). My Political Testament . {{}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง ((help))
• Kershaw, Ian (2008). Hitler: A Biography. New York: W. W. Norton & Company. ISBN . {{}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง ((help))